ป่านนี้แล้ว ผมยังถ่างตานั่งทำงานอยู่ที่ทำงานอยู่เลย ทั้งตึกนั่งอยู่คนเดียว
มีแต่ รปภ.ชั้นล่าง แต่คาดว่าคงหลับกรนไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว

บรรยากาศเงียบวังเวง มีแต่เพียงเสียงเพลงจากวิทยุเก่าๆที่ไม่คิดว่ามันจะมีเสียงออกมาให้ได้ยินได้
มันทำหน้าที่รับสัญญาณFMจากวิทยุชุมชนคลองหลวง เปิดเพลงลูกทุ่งเก่าๆย้อมใจ แอบโฆษณายาบำรุงบ้างเป็นครั้งคราว

แม้ว่าเบสจะไม่หนักจนขั้นทำให้แก้วกาแฟสั่น แหลมไปไม่ไกลจนถึงเมืองมะละแหม่ง
มันก็ทำให้ค่ำคืนนี้ของผมไม่เงียบเหงา แต่ดันยิ่งทำให้ผมหาวนอนซะงั้น
เพราะเสียงเพลงไพเราะๆของครูวงจันทร์ ไพโรจน์ นั่นเอง

นอนหลับฝันดีกันทุกคนนะครับ (^_^)

ไก่วินเทจ