คุยกันมันๆล่ะครับ คนนึงใช้หูได้ไม่ทุกตัว ใครใช้อะไรก็เอามาคุยกันจะได้เลือกซื้อง่ายหน่อย หูก็ดีกันทุกคนละครับต่างที่ความสนใจมากน้อย ฟังมามากน้อย

หูไม่ได้เป็นอย่างเดียวที่ทำให้ฟังดีขึ้นมังครับ
ฟังมากก็รู้มากขึ้น เป็นประสบการณ์ แต่ฟังคนอื่นมากได้ความรู้ครับ
สมาธิ การสังเกต ก็เกี่ยวนะครับ
สุดท้ายก็เลือกที่จะเชื่อหรือไม่กับสิ่งที่รับรู้ ของแบบนี้มันเป็น subjective

มันน่าจะรู้ว่าเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นให้เสียงออกมาแบบไหนมากกว่าครับ เช่น เครื่องดีด สี ตี เป่า ฯลฯ และแต่ละบุคคลชอบลักษณะเสียงโทนไหนแบบไหนอันนี้ก็เริ่มจะแตกต่างออกกันไปแล้วหล่ะครับ สำหรับผมถ้าฟังเพลงแล้วเพราะแค่นี้หูก็เทพแล้ว 555+

จริงๆการจะแยกแยะเสียงของแต่ละรุ่น แต่ละยี่ห้อเนี่ย
มันไม่ได้ต้องการหูที่เทพอะไรขนาดนั้นเลยนะครับ

คนวงนอก หรือคนที่ไม่เคยเล่นก็มักจะมองคนเล่นของพวกนี้ว่าหูเทพ หรือพรสวรรค์อะไรไปเกินกว่าเหตุด้วยเหมือนกัน

แต่พวกเราก็คนธรรมดานี่ล่ะครับ
พอเล่นๆไป ฟังๆไปหลายตัว ก็ย่อมเห็นข้อแตกต่างของแต่ละรุ่นได้เป็นปกติอยู่แล้ว

เพราะเรื่องที่แน่นอนก็คือ เสียงแต่ละรุ่นเค้าไม่ได้ทำออกมาให้เหมือนกันแต่แรก


----
ถ้าจะพูดถึงกรณีที่คล้ายๆกัน

ก็ลองนึกถึงความรู้สึกที่ว่า เรามองคนแขกคนอินเดียหน้าตาเหมือนกันไปหมด
หัวโพกผ้ามีหนวดเครา คิ้วหนา ตาคม จมูกโด่งเหมือนกันไปหมด แยกไม่เห็นออกเลยใครเป็นใคร

แต่ถ้าเราอยู่ในสังคมพวกเค้าไปได้สักพัก ก็จะแยกความแตกต่างของหน้าตาได้เอง
และก็จะเห็นเองว่า แต่ละคนไม่ได้หน้าตาเหมือนกันไปหมดซะหน่อย


เหตุการณ์พวกนี้เป็นเรื่องปกติมากครับ

และการจะแยกเสียงของหูฟังแต่ละยี่ห้อได้ มันไม่ต้องอาศัยพรสวรรค์อะไรเลย
แค่ฟังบ่อยๆ อาศัยประสบการณ์และความตั้งใจนิดนึง ก็ทำได้กันทุกคนล่ะครับ

ลองไปฟังเสียงเครื่องดนตรีจริงๆ เล่นโดยไม่ผ่านเครื่องขยายเสียงใดๆ เลย
แล้วกลับมาฟังเสียงเครื่องดนตรีชิ้นนั้นๆ กับชุดเครื่องเสียงต่างๆ
เราก็จะรู้แล้วว่าเครื่องเสียงแต่ละชุดนั้นสามารถเล่นเสียงดนตรีกลับได้สมจริงมากน้อยแค่ไหน

ไม่ต้องหูเทพ หูทองหรอกครับ
แค่เรามีหลักยึดในการเปรียบเทียบความเหมือนเสียงจริงๆ ของเครื่องดนตรีจริงๆ ก็พอ
เราก็จะฟังความแตกต่างได้แล้วหล่ะ

ฟังมามาก ความต้องการสูง มีเงินเหลือใช้ แค่นี้ก็พอจะให้เปลืองเงินได้เยอะ

สมัยเด็กๆ โชคดี (หรือโชคร้าย) ตามน้าๆ ลุงๆ ไปเข้าห้องอัดเสียง
ด้วยความเป็นเด็กหน้าที่หลักก็คือชงกาแฟ วิ่งไปซื้อก๋วยเตี๋ยว และชงเหล้าให้น้าๆ ลุงๆ ตามที่ท่านๆ ต้องการ
ผลพลอยได้คือ น้าๆ ลุงๆ เขาก็จะคอยบอกคอยบอกว่าอะไรมันคืออะไร ทำไมเลือกใช้เฟนเดอร์ในเพลงแบบหนึ่ง แต่เลือกใช้กิบสันในเพลงอีกแบบหนึ่ง
เลือกไมค์อะไรเอามาจ่อกีต้าร์โปร่งสายลวด และควรจะใช้ไมค์อะไรมาจ่อกีต้าร์โปร่งสายเอ็น
ทำไมอัดกีต้าร์ไฟฟ้าบางเพลงเอาไมค์ไปจ่อที่หน้าตู้ ทำไมบางเพลงต่อจากไลน์เอ้าท์
หนังกลองสองชั้นเสียงต่างกับหนังกลองชั้นเดียวอย่างไร ควรจะเอาไมค์ไปจ่อตรงไหนของคิกดรัม หรือแสน์ร


จากสิ่งที่ซึมเข้ามาในวัยเยาว์ พอมาวันนี้ตามหาหูฟัง ตามหาลำโพงที่มันถ่ายทอดสิ่งที่นักดนตรี วิศวกรเสียงพยายามทำให้เราฟัง
แล้วก็ได้รู้ว่า มันไม่มีมีอยู่ เลยลำบากที่จะต้องตามหาในสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดมาตลอด และก็ยังไม่มีวี่แววที่จะเจอเลย

ง่ายๆ เอาลำโพงมาตั้ง ข้างๆ เปียโน เปิดเพลงฟังดู แล้วลองเล่นเปียโนจริงๆ
ร้อยละร้อย อยากจะโยนลำโพงทิ้งกันหมด ไม่ว่าจะลำโพงไม่กี่พัน เรือนหมื่น หรือหลักแสน

เลยลดๆ ความต้องการลงมา หาอะไรที่ดีพอ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาใช้มันไป
แต่มีเงินทีไร มันพบว่าไปลองส่องดูตัวใหม่ทุกที เฮ้ออ กลุ้ม

ที่ฟังเพลงบ้านเราก็ไม่ค่อยจะมี จะไปตามผับตามบาร์ก็ที่อโคจร มีแต่เหล้า บุหรี่
แถมดนตรีดีๆ แจ๊ส บลูส์ ก็น้อยเหลือเกิน มีแต่พวกแดนซ์โยกไปเยกมา
ช่วงนี้หน้าฝน ดนตรีตามสวนสาธารณะก็ไม่มี ชีวิตลำบากสุดๆ เลยนะเนี่ย

ผมไม่ใช่พวกหูเทพหูทอง
แต่ผมก็ยอมรับว่า .."หูผมน่ะดี"
ถ้าเมื่อไหร่ที่ .. "หูผมไม่ดี" ผมก็จะหนีไปบวชทันทีครับ O_o

แหะๆ ผมเจอแต่ "หู หน้า ดี" สงสัยทำบุญมาเยอะ 555+

ฝึกครับ
ฟังไปเรื่อย ๆ หาประสบการณ์ไป
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือกระดาษยังมีซาลาเปา...

ส่วนผมฝึกเอาคับ

ผมเล่นดนตรีมาตั้งแต่เด็กครับ จะได้ยินเครื่องเป่า เครื่องตี มาตลอด แล้วก็พ่อเค้าชอบทำลำโพง ทำแอม ชอบเปิดเพลงมาตั้งแต่เด็ก แต่สิ่งที่ได้คือความเป็นศิลปะของดนตรี การสื่อความหมายของผู้แต่ง ผมว่าดนตรีก็เป็นศาสตร์ชั้นสูงอีกอย่างเหมือนกัน เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผมต้องการจากสื่อก็คือหูฟังกับลำโพงก็คือ เสียงที่ออกเนี่ยให้จินตนาการ ให้feeling กับผมยังไง ดนตรีดีแต่สื่อ ออกมาไม่ดีมันก็จะรู้สึกขัดอกขัดใจ เราก็ต้องตามมาดูว่าสื่อออกมา ไม่ดีดเพราะอะไร ก็ปรับเปลี่ยนไปตามกำลังทรัพย์ครับ

อยากเข้าสู่วงการเหมือนกัน แต่งบน้อยไม่มีจะหามาลอง T_T

^
^
^

เช่นกันครับ เหอะๆ!!

ก่อนการฝึกฝนต้องมีของสิ่งนี้เตรียมไว้ก่อนครับคือ " เงิน " + " มาม่า "

จัดไปจ๊ะ :)

ผมว่ามาจาก
- สมาธิ
- ประสบการณ์
- พรสวรรค์
- การฝึกฝน
- ทุนทรัพย์
ปล อาจจะมี พวก อุปาทาน กับ placebo effect ปนด้วยนิดหน่อย

ผมก็โชคดีเหมือนคุณความเห็นที่ 11 มีโอกาสได้เล่นดนตรีตอนเด็ก ดังนั้นแล้ว
เสียง woodwind เป็นยังไง เครื่อง brass มันต้องเป็นแบบไหน เลยรู้ ก็เล่นเป่ากรอกหูอยู่ข้างๆ 6 ปี ไม่รู้โทนก็แย่แล้ว 555
- ฉะนั้นเสียงที่ดีสำหรับผมไม่ใช่เสียงที่ดัง แต่เป็นเสียงที่ค่อนข้างเที่ยงตรง
- เรเวลของเสียงที่ดีส่วนใหญ่จะเป็นไปตามขนาด และราคาของมันครับ

ผมว่าถูกอุปทานและชี้นำจากบทวิจารณ์และพวกรีวิวต่างๆ ซะเป็นหลักครับ

อีกอย่างคนที่ฟังแล้วแยกไม่ออกถือว่าเป็นบุญแล้วครับ ไม่ต้องเสียตังมากมาย

อ่านรีวิววของหูฟังที่มี แล้วลองสังเกตุดูว่าลักษณะแต่ละอย่างเป็นยังไง ผมก็ใช้วิธีนี้นะ แต่ผมเชชื่อหูตัวเองมากกว่ารีวิว เหอๆ

อารมณ์ อาภรรพ์ และ อาละวาด เอ่ย ล้อเล่นครับ

ก็ตามที่กล่าวมานั้นเลยนะครับแต่ส่วนตัวของผมก็

---ทุน
---สมาธิ
---ประสบกาม เอ่ยย การ์ณ

เทพไม่มีจิง หรอกครับ หูใครหูมันมากกว่า

เมื่อเจอที่ดีและถูกหูแล้ว ต่อให้แพงเท่าบ้านก็มองแล้วเมิน

เพราะฟังแล้วไม่เข้าหู ส่วนใหญ่ที่ เปลี่ยนหูกันบ่อยคงยังไม่เจอหรือ เทพไม่พอ

ทุกวันนี้ฟังมันคู่เดียวนะ และจะไม่เปลี่ยน

ฟังได้แยกออกแต่บรรยายไม่เป็นแบบโ้ทนแบบนี้ เสียงหวานอิ่ม ทุ้มนุ่มลึก บางคนหูเทพบรรยายดีรีวิวเก่ง ก็ดูดี บางคนหูเทพบรรยายไม่เป็นถ่ายทอดไม่ถูก กลายเป็นหูสนิมในกระทู้ได้ 5555 สำหรับผมฟังและแยกเสียงแยกชิ้นดนตรีออก จับหูเลือกเพลงที่เข้ากันกับหูนั้นๆได้ก็พอใจแย้วววววว

จากที่เริ่มจากหูฟังตัวไม่กี่ร้อยจนถึงจุดนี้
หูฟังๆดีๆ มันก็ทำให้เราได้ยินเสียง ชิ้นดนตรี บลาๆ ที่เราไม่เคยได้ยิน ครับ

และกระบวนการของ คน คือ จดจำ แยกแยะ เท่านั้นแหละ

พอเราจดจำหรือแยกแยะได้แล้ว เราก็จะรู้ถึงความต่าง เองละมั่ง ของผมเป็นแบบนี้นะ

แต่บางทีก็แยกไม่ออกแบบตอนที่ไปลองฟัง jh13pro กับ 16pro เห็นความต่างไม่กี่อย่าง เอง ฮ๋าๆ

ผมคิดว่าถ้าตั้งใจฟังดีๆ จะได้รายละเอียดของเสียงต่างๆที่นักดนตรีบรรจงใส่ไว้ในเพลงของเค้าอย่างมากมาย จากที่เคยซื้อหูฟังตั้งแต่หลักร้อยจนถึงหลักพัน(หลักหมื่นถ้าซื้อ เมียฆ่าแน่นอน) มันมีความต่างกันอย่างชัดเจนที่สุด แค่อารมณ์ inear กับ earbud ก็ต่างกันมากมายแล้ว เสียงทุ้มต่ำบางอันมี บางอันเบสไม่ออก บางอันเสียงแหลมสูงแสบหูไป จริงมันเป็นเรื่องทั่วไปที่มันรู้สึกได้เลย แต่มันต้องมีตัวเปรียบเทียบไงครับ ถ้าฟังอยู่อันเดียวมันตลอดและคิดว่าเอาวะ ดีละ มันก็จะรู้อยู่เท่านั้น แล้วพอไปได้ยินคนคุยกันเรื่องเสียงเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ มันก็ไม่getอยู่แล้วครับ อย่าลืมหาไฟล์เพลงคุณภาพสูงมาฝึกฟังด้วยนะครับ แล้วการฟังเพลงของคุณจะได้ประสบการณ์ใหม่ๆอีกเยอะเลย ถ้าชอบฟังเพลงแล้วถ้าได้เล่นหูฟังด้วยนี่สนุกครับ ของดีราคาประหยัดก็มีหลายตัว

อย่าได้เข้าวงการดีกว่า เดี๋ยวมันจะมีแต่ขึ้นๆๆๆ ลงยากนะ 555+

น้อยนักจะคืนสู่สามัญ แต่ก็หมดไปหลายตังค์

ประเด็นหูเทพ ผมเองก็เคยโดนเพื่อนล้อเหมือนกัน เพราะคนที่เล่นมีผมกับเพื่อนอีกคนเท่านั้น ทำให้เข้าใจได้ว่า บางคนฟังเพลงอย่างเดียว แต่บางคนที่ฟังเพลงและฟังเสียงไปด้วยนั้น ต้องการยกระดับการฟังเพลงไปด้วยเท่าที่งบประมาณอำนาวย ณ ช่วงนั้นครับ

พอฟังของดีราคาแพงๆยิ่งมาก ระวังหูเสีย! เพราะฟังชุดตัวเองแล้วมันจืดละกันครับ เห่อๆ

อันดับแรกอยู่ที่ประสาทสัมผัสของแต่ละบุคคลครับ
มันก็เหมือนการทานอาหาร คนจะเป็นเชฟก็ต้องฝึกการดมกลิ่นและการชิมรสชาติเหมือนกัน
อย่างที่สองก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และการตอบสนองว่าเราจะรับรู้ได้ไวมากเท่าไหร่

คร่าวๆก็ประมาณนี้
สรุปคือ
1.อยู่ที่ร่างกายเรา
2.ประสบการณ์และความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับดนตรี

แต่ถ้าลองง่ายๆมันก็ไม่ยากนะครับ หาเพลงไฟล์ดีๆประจำตัวสักเพลง +เพลเยอร์ประจำตัวดีๆ สักเครื่อง แล้วหาหูฟังหลาย ๆ สำนัก หลายๆ ราคามาเปิดกับเพลงเดิม ๆ เครื่องเล่นเดิมๆ แค่นี้ก็น่าจะทำให้รู้ถึงความชัดเจนของหูนั้น ๆ ได้ แต่ถ้าเป็นหูที่สเปคใกล้เคียงกันบางอันก็อาจแยกไม่ออก สุดท้ายก็แล้วแต่คนจะชอบ ผมชอบฟังกะอินเอียร์ไม่นิยมเอียร์บัด ชอบฟังร็อค ฮิบฮอบ ก็เลยเดินสายโซนี่ถูกจริตผมที่สุดแล้ว ยี่ห้ออื่นที่เขาว่าดีผมก็ลองมาแล้วมันดีจริง แต่มันไม่ชอบ หูเทพจึงเป็นอะไรที่ยากอธิบายจริง ๆ

จริงๆลองฟังใช้หูฟังตัวเดียวใช้ศิลปินเดียวกัน แต่ลองเปลี่ยน Album ดูครับ จะได้รู้ว่าเสียงมันต่างกันจริงๆ