สำหรับการฟังอย่างที่บอกไปว่าปามใช้เครื่อง iriver h140 กับ tascam dr-07 เป็นตัวทดสอบนะคะ สำหรับการฟังนั้นปามแบ่งออกเป็น 2 ช่วงคือ ช่วงแรก ปามจะฟังแบบไม่ใส่ฟองน้ำ และไม่มีการปรับเสียงอีควอไลเซอร์ใดๆ ทั้งสิ้น ส่วนอีกช่วง ปามจะใส่ฟองน้ำ และยกเสียงเบสและเสียงแหลมขึ้นในแบบที่ปามฟังอยู่ทุกวัน สำหรับตัว CM700 กับ A8 ปามได้ฟังกับ h140 แค่ตัวเดียวนะคะเพราะว่ามีเวลาจำกัด (ขอโทษจิงๆ TT)

อ่ะเค ... สำหรับตัวแรกที่ปามจะรีวิวก้อคือ หูฟัง Bang & Olufsen A8 นะคะ

ครั้งแรกที่พบเห็น ความยากง่ายของการใส่

ทรงสวยและดูไฮโซมากค่ะ มีการใช้วัสดุที่เป็นโลหะดูแข็งแรงทนทาน ตัวขั้วที่คล้องเกี่ยวกับหูสามารถปรับระดับให้กระชับกับหูเราได้

ส่วนในเรื่องของการใส่นั้น กว่าจะใส่ให้หนีบติดกับใบหูได้ ก้อใช้เวลากันพอสมควรเพราะว่ายังไม่ค่อยชิน (ใส่ยากมากค่ะ แต่พอเสียบเข้าเสียบออกหลายๆ ครั้งก้อโอเคขึ้น) สำหรับความกระชับกับรูหูนั้นก้อทำได้ดีค่ะ

ว่ากันด้วยเรื่องเสียง (ไม่ฟองน้ำ ไม่อีคิว)

เสียงเบส : ลูกเล็ก เนื้อดีแต่ไม่หนักแน่น ฟังแล้วไม่ค่อยจัดจ้านเท่าไหร่

เสียงร้อง เสียงดนตรี : เสียงร้องใสกังวาล เอิบอิ่ม แยกชิ้นดนตรีได้ดีปานกลาง

เสียงแหลม : แหลมเป็นประกายดีค่ะ ทอดยาวได้ปานกลาง

หลังจากใส่ฟองน้ำ เพิ่มเสียงเบสและเสียงแหลม

เบสลูกใหญ่มากขึ้น แต่ลงได้ไม่ลึกมากนัก ฟังแล้วได้อารมณ์เพลงมากขึ้น เสียงร้องกังวาลใส และชัดเจนขึ้น เสียงแหลมพริ้วสะบัดและไปได้ไกลกว่าเดิมเล็กน้อย

ความรู้สึกหลังจากที่ได้ฟัง

หูฟังตัวนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเรานั่งอยู่ในสวนหลังบ้าน จิบชาเบาๆ ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น มีความสุข พอปามลองเปลี่ยนไปเป็นเพลงช้าๆ Easy Listening ฟังแล้วก้อรู้สึกผ่อนคลาย เหมือนเราได้พักผ่อน พอลองเปลี่ยนมาเป็นเพลง Acoustic , Unplug หรือว่าเพลงป๊อปช้าๆ หวานๆ ก้อรู้สึกเหมือนกับเราไปปิกนิกที่สวนสาธารณะ มีวงดนตรีมาเล่นให้ฟัง สรุปคือ ถ้าใครชอบดนตรีผ่อนคลาย รีแลกซ์ เพลงที่ฟังแล้วรู้สึกสบาย ต้องลองฟังตัวนี้ดูค่ะ

กราบเรียน คุณปามมี่ แสนสวย

โปรดเถอะ ผมอ่าน รีวิว ไม่รู้เรื่องเลย



avatar ของคุณ มันรบกวน สมาธิในการอ่าน มากเลย







จิตไปไกล ไหนต่อไหนแล้ว.........ขวัญเอ้ย ขวัญมา

เปลี่ยนให้แล้วอ่ะ 555555+

เป็นเจ๊ปอย ตรีชฎา ^^

[font color="#FF0000"]ลองเปลี่ยนสีดู จะใช้ได้ป่าวหนอ???[/font]

ลองเปลี่ยนสีดู จะใช้ได้ป่าวหนอ???

โอ้วย์ ........... กระเทียม

ค่อยอ่าน รู้เรื่องขึ้นมาหน่อย

รอ อ่านต่อ

โอ้วย์ ........... กระเทียม

ค่อยอ่าน รู้เรื่องขึ้นมาหน่อย

รอ อ่านต่อ

ตัวที่สองของปามก้อคือ Audio-Technica Cm700 ค่ะ ฟังด้วยเครื่อง h140 อย่างเดียว

หูตัวนี้ปามอธิบายได้ไม่ค่อยละเอียดนะคะ เพราะรู้สึกว่าหูตัวนี้ไม่ใช่แนวที่ปามชอบเท่าไหร่ เบสจะน้อย แต่อิมแพคดี แต่การเพิ่มเบสก้อไม่ช่วยอะไรได้มากเพราะเบสจะกลบเสียงย่านอื่นหมด เสียงร้องสดใส โฟกัสได้ดี แต่มันแห้งๆ ยังไงไม่รู้ เสียงแหลมเก็บตัวเร็ว แต่ทอดยาวได้ไกลพอสมควร อารมณ์ของหูตัวนี้จะฟังเย็นๆ เหมือนอยู่บนยอดดอย แล้วมีลมหนาวปะทะกับร่างกายตลอดเวลา ถ้าฟังเพลงหวานๆ ก้อเหมือนไปกินน้ำแข็งใสราดนมข้น เฮลส์บลูบอยบนดอยอินทนนท์ ถ้าฟังเพลงเศร้า หดหู่ เพลงผีหลอนๆ ก้อเหมือนเดินอยู่กลางพายุหิมะแล้วไปเจอปีศาจหิมะเข้ายังไงยังงั้นเลยค่ะ

อุ้ย!!! ลืมรูป CM 700 ตัวที่ปามฟังเป็นสีชมพูนะคะ

ตัวที่สาม ตัวนี้ปามภูมิใจนำเสนอ เพราะมันคือหูในตำนาน 555+ ตัวนั้นก้อคือ Sony MDR-E484 ค่ะ เป็นตัวที่คุ้นเคย เพราะอยู่กับปามมานานพอสมควร ก่อนจะรีวิวขอเล่าประวัติให้ฟังคร่าวๆ ก่อนเด้อ! (คาดเคลื่อนตรงไหนบอกกันด้วย)

หูฟังตัวนี้เปิดตัวเมื่อประมาณปี 1987 และวางขายในปี 1988 ในยุคแรกผลิตออกมา 4 สี คือ สีทอง(G) สีดำ(B) สีขาว(W) และรุ่นพิเศษสีเทา(D) โดยรุ่นสีเทาผลิตแค่ช่วงปี 1988-1989 เท่านั้น ได้ยินมาว่าไปเป็นหูแถมให้กับเทปวอล์กแมนรุ่นนึง โดยรุ่น 484D นี้มีสิ่งที่พิเศษกว่ารุ่นอื่นคือ มีการใช้สายสัญญาณคุณภาพดีกว่า และตัวแจ๊คของรุ่นนี้จะเป็นแจ๊คที่ไม่มีเกลียวต่อจากแจ๊ค 3.5 เป็น 6.3 มม. อ้อ! ลืมไป มีอีกรุ่นหนึงคือรุ่น MP (ย่อมาจาก Mini Pin Plug) เป็นรุ่นแจ๊คหัวเข็ม ยังไม่ทราบว่าผลิตออกมาช่วงไหน แล้วก้อได้ยินมา(อีกละ) ว่ามีรุ่นสีเงิน (S) อีก หู 484 นี้ ผลิตครั้งสุดท้ายในปี 1997 ราคาขายตอนนั้นรู้สึกจะประมาณ 900 - 1,460 บาท

เท่าที่ปามอ่านรีวิวของหลายๆ คนมา หูตัวนี้มีความลับต่างๆ ซุกซ่อนอยู่ในเนื้อเสียงของมันเท่าที่ปามศึกษามา ปามพอจะสรุปได้เป็นข้อๆ ดังนี้นะคะ

1. ว่ากันว่า ไดรเวอร์ของหูตัวนี้ฉาบด้วยผลึกของเพชร (กำลังรอการพิสูจน์)

2. ด้านหลังของตัวหู และปลายก้านติดกับสายไฟ จะมีการเจาะรูระบายไว้ เสียงเลยออกมาโปร่ง โล่ง ไม่อับ และไม่กระจุกตัว

3. ด้านหลังของไดรเวอร์จะมีขีดสีเงินทำจากโลหะชนิดหนึ่ง ขีดนี้จะเป็นก้านยาวติดกับไดรเวอร์ข้างใน ว่ากันว่าขีดนี้เป็นตัวช่วยเพิ่มความกังวาน ความใส ให้กับเสียง

4. เมื่อเปิดดูด้านในไดรเวอร์ จะพบว่าช่องลมสำหรับระบายเสียงจะหันไปทางด้านหลังของหู ทำให้เวทีเสียงนั้นลอยอยู่ด้านหลังของหัวคนใส่

5. ดีไซน์ที่โค้งเว้ารับกับใบหู เวลาใส่จะแนบกับหูพอดี บวกกับท่อระบายด้านหลังที่ค่อนข้างเยอะ เปิดโล่ง ทำให้ไม่รู้สึกอับ เวลาใส่จะสบายหู

6. สายสัญญาณแบบ LC-OFC Class1 เป็นสายทองแดงปลอดออกซิเจน เพิ่มคุณภาพให้กับเสียง

7. ตัวหูฟังทำจากเซรามิคคุณภาพสูง (ดูเหมือนพลาสติก แต่ไม่ใช่) (ยังไม่ได้ศึกษาว่าตัวนี้มีผลกับเสียงยังไงบ้าง)

ที่จิงมันมีข้อมูลอะไรต่างๆ เยอะกว่านี้นะคะ อ่ะ พอก่อน ขอพักมือหน่อย อยู่หน้าคอมนานๆ ก้อปวดมือเหมือนกันแฮะ

อ่ะนี่รูปของ E484นะคะ

ตัวนี้สีดำ
v
v
v






ตัวนี้สีทอง (เป็นสีที่ทำออกมาเยอะที่สุด)
v
v
v






ตัวสีขาวค่ะ
v
v
v






ตัวนี้คือรุ่น 484D นะคะ
v
v
v






ส่วนรีวิวเรื่องเสียง เดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ

แถมให้อีกรูปนึงนะคะ หลังจากเปิดออกมาแล้ว สังเกตว่ารูโบ๋ๆ กลมๆ มันยกไปอยู่ด้านหลัง อันนี้เป็นที่มาของเวทีเสียงอ้อมหลังของมันล่ะค่ะ

ไม่ขึ้นแฮะ ขออนุญาติพี่ Samlaw ด้วยนะคะ

อ่ะเค มาต่อเรื่องเสียงของ 484 กันดีกว่าค่ะ สำหรับหูตัวนี้ปามฟังด้วย iriver h140 กับ tascam dr07 นะคะ

ครั้งแรกที่พบเห็น ความยากง่ายของการใส่

จะว่าครั้งแรกก้อไม่ใช่นะคะ เพราะปามอยู่กับมันมานาน วัสดุของหูตัวนี้เป็นเซรามิคค่ะ ออกแบบได้โค้งเว้ารับกับใบหู เวลาใส่รู้สึกว่าสบายหูมากๆ เลยค่ะ การใส่หูฟังตัวนี้ ในความเป็นจริงแล้ว หูตัวนี้ออกแบบมาให้ไม่ต้องใส่ฟองน้ำนะ แต่ถ้าจะใส่ฟองน้ำก้อไม่ผิดค่ะ

ว่ากันด้วยเรื่องเสียง (ไม่ฟองน้ำ ไม่อีคิว)

เสียงเบส : เบสลูกไม่ใหญ่มาก แล้วก้อไม่เล็กจนเกินไป ลงลึกได้ แต่ไม่มาก อิมแพคกลองดี เก็บตัวค่อนข้างช้า

เสียงร้อง เสียงกลาง : เสียงกลางมวลใหญ่ หนา เสียงร้องใส หวานเล็กน้อย กังวาน ติดขุ่นเล็กน้อย ระยะห่างของเสียงร้องกับหูเราอยู่ไม่ใกล้และไกลเกินไป เสียงเครื่องดนตรีแยกชิ้นขาดแต่ไม่จะแจ้ง มีความสมูท ลื่นไหล มีระยะห่างระหว่างชิ้นดนตรีชัดเจน ต่อเนื่องในอารมณ์ เก็บตัวค่อนข้างช้า

เสียงแหลม : แหลมพริ้วดีค่ะ ชัดเจน ทอดยาวได้ไกลทีเดียว

หลังจากใส่ฟองน้ำ เพิ่มเสียงเบสและเสียงแหลม

เบสลูกใหญ่ขึ้นพอสมควรค่ะ อิมแพคมากขึ้น ลงลึกกว่าเดิมเล็กน้อย เสียงร้องและเสียงกลางหนาขึ้น แต่ความหวานลดลง การแยกชั้นเสียง แยกชิ้นดนตรีทำได้ดีขั้น ลื่นไหลมากขึ้น ปลายเสียงแหลมสั้นลงเล็กน้อยแต่ความพริ้วยังเหมือนเดิม

แต่พอถอดฟองน้ำออก (แต่ยังไม่ลดเสียงเบสกับเสียงแหลมนะ) รู้สึกว่าตัวเสียงเบสลดขนาดลง อิมแพคลดลง แต่เสียงร้องและเสียงกลางหวานขึ้น เสียงแหลมทอดไกล พริ้วกว่าตอนที่ไม่เพิ่มเสียงแหลม

ลองฟังกับเครื่อง tascam dr-07

ปามรู้สึกได้ถึงความเต็มอิ่ม สมบูรณ์แบบ เสียงเบสมาเป็นลูกๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ปรับอะไรเพิ่ม เสียงร้องหนา หวาน การแยกชิ้นดนตรีทำได้ดีกว่า iriver หลายเท่า สมูท ลื่นไหล แหลมพริ้วกว่ามาก (ต้องหาไว้ซักตัวแล้วสิ 55+)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้ฟัง

รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ อลังการ เต็มอิ่ม มีพลัง เหมือนหันหลังฟังเพลงอยู่ในท้องพระโรง ถ้านึกภาพไม่ออก ลองจินตนาการถึงห้องประชุมที่ติดระบบเครื่องเสียงดีๆ หน่อย เปิดหน้าต่างทุกบาน เปิดเพลงดังๆ แล้วยืนอยู่กลางห้อง หันหลังให้ลำโพง ใครที่ชอบหูที่ให้พลังเสียงสมบูรณ์แบบ ชอบความอลังการ ชอบพลังพาวเวอร์ ต้องลองตัวนี้ค่ะ

~ แง้วย์~♥

ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TT หลับซักแปบก่อนรีวิว D9 เด้อ

รอฟัง ของd9 บ้าง คุณปาล์มมี่ครับ 484 แถว2 กับ d9 เนี้ยราคาอยู่ที่เท่าไหร่อ่ะครับ แล้วน่าเล่นไม๊เพราะเน้นเอาฟังไม่ชอบเก็บ เห็นอายุมันมากกว่าผมซะอีก กลัวมันจะพังอ่ะครับ

สำหรับราคาของ 484 กับ d9 ขึ้นอยู่กับสภาพนะคะ

ถ้าถามว่าน่าเล่นมั้ยเนี่ย น่าเล่นนะคะ เพราะเสียงของ 2 ตัวนี้ถือว่าดีมากๆ เลยทีเดียว "แต่" หูฟัง 2 ตัวนี้ ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะต่อกับไอพ็อด เพราะว่าปามลองมาแล้ว เสียงมันไม่ไหวเลย ต้องเป็นเครื่องเทปวอกแมนรุ่นเก่าๆ ดิสก์แมนรุ่นเก่า ไม่ก้อเครื่องบันทึกเสียงรุ่นดีๆ หน่อย หรือไม่ก้อ mp3 ที่แรงขับสูงๆ แล้วหู 484 เนี่ย คนหูเล็กจะไม่ค่อยชอบนะคะ เพราะตัวไดรเวอร์มั้นมันใหญ่พอสมควร แล้วอีกอย่างหูตัวนี้บอบบางมากกกกกกกก สายลอกง่ายมาก ส่วน d9 เป็นหูที่เสียงค่อนข้างเฉพาะทาง คือฟังกับเพลงตลาดๆ ทั่วไปไม่ค่อยได้ ต้องเป็นเพลงพวกออดิโอไฟล์ (แต่ปามก้อเอาฟังกับ mp3 นะ แต่เครื่องเล่นต้องแรงขับสูงมากๆ) แล้วหู d9 เนี่ย ขี้ฟ้องมากกกกกกกกกกกกกกก ถ้าเพลงอัดมาไม่ดี ฟ้องสุดฤทธิ์ค่ะ

ปล. คนที่เล่นจะต้องมีความอดทนพอสมควรค่ะ เพราะมันหายากมากกกกกกกกกกกกก อย่าง 484 เนี่ย กว่าจะได้เป็นเดือน บางทีต้องรอเป็น 2 - 3 เดือน ส่วน D9 หายากยิ่งกว่าค่ะ ถ้าใครอดทนไม่พอเนี่ย อาจจะท้อและเลิกหาเอาได้ง่ายๆ

แวะมาส่องกระทู้ แล้วก้อไปนอนต่อ 5555+

ดีเก้ารีวิวให้พุ่งนี้เน้อ

อ้ะ! มีแววเอาดีทางรีวิวได้นะนี่น้องเรา แต่อย่างอื่นจะดีเอารึเปล่าไม่แน่ใจ

รีวิวต่อเลยจ้ะ มาช่วยเชียร์และรออ่าน

โอ้ขนาดผมไม่ชอบ earbud ยังรู้สึกอยากฟังขึ้นมาทีเดียวดันๆ

อ่อ ทุกอย่างต้องแมทซ์กันจริง ถึงออกมาได้เต็มประสิทธิภาพ หลักการนี้เข้าใจเลยครับเพราะผ่าน มาพอสมควร ถ้าจะจัด player ต้อง retro พอสมควร แล้วฟังเฉพาะทางจริงๆ สวนตัวชอบฟังเพลงร้องหวานๆมาก

555 ขำตรงอ่านไม่รู้เรื่องเพราะ Avatar รบกวนนี่ล่ะครับ

@zxto2500 ถ้าชอบหวานๆ ปามแนะนำ sony mdr e888 ค่ะ รุ่นนี้จะพิลึกกึกกือหน่อย ตรงที่เสียงร้องจะอยู่ใกล้หูเรามว๊ากกกกกกกกกกกก!!! แล้วเสียงจะหวาน แต่ไม่ใส เบสมีไม่เยอะ

อ่ะตัวสุดท้าย บอกตรงๆ Aiwa hp-d9 เปนตัวที่ปามชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แล้วพอได้ฟังแล้ว ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่

ไอ้ตัวนี้มันก้อมีอะไรซุกซ่อนอยู่ใต้น้ำเสียงหลายอย่างเหมือนตัว 484 เท่าที่ปามอ่านมา (แปลสดๆ จากหลังกล่อง) พอจะสรุปได้ว่า

1. ไดรเวอร์ของหูเปนแบบโดมคู่ ฉาบด้วยเพชรเหมือน 484

2. สายของหูตัวนี้จะเป็นสาย LC-OFC เหมือน 484

3. ช่องรูปล่อยเสียงที่เยอะ ทำให้เสียงที่ออกมามีความสมดุล

4. ท่อลมสีทองที่เป็นเอกลักษณ์ของรุ่น ออกแบบเป็นรูปตัวยู (U) เสียงจะออกจากไดรเวอร์ผ่านท่อแล้วปล่อยออกทางช่องลมด้านหลัง เค้าบอกว่าเป็นตัวเพิ่มเสียงเบส

อ่ะนี่รูปค่ะ จากกระทู้ของพี่เท็ดดี้ ขออนุญาตเอามาลงนะคะ

อ่ะๆๆ ต่อด้วยเรื่องเสียงกันดีกว่า ปามฟังกับ iriver h140 กับ tascam dr-07 หูตัวนี้ปามขอรีวิวแบบรวบรัด เลยละกันนะคะ สิ่งแรกที่เจอกับหูตัวนี้คือ... มันใหญ่กว่าที่คิดมากค่ะ ไอ้ท่อลมสีทองนี่ยาวพอตัวเลยทีเดียว แต่ทรงมันสวยมากนะ เก๋ดี ส่วนเรื่องเสียงนี่... เทียบกะ 484 แล้วมันต่างกันโดยสิ้นเชิงค่ะ ตัว 484 จะหนาๆ ใหญ่ๆ อิ่มเอิบอลังการ เบสนุ่มนวลอ่อนช้อย แต่ D9 จะเป็นแนวใส คม เหมือนแก้วเจียระไน หวานปานน้ำผึ้งหยดย้อย กว้างอย่างกะทุ่งหญ้าซาวันน่า เสียงร้องตัวนี้หวาน กังวาล และใสมาก ส่วนเสียงแหลมก้อทอดไกลหลายร้อยเมตร (เว่อไปมั้ย??) และพริ้วสะบัดเหมือนผ้าขาวที่ต้องลม สเตจของหูตัวนี้กว้าง ชนิดที่แบบ พยายามจะยื้อเท่าไหร่ก้อยื้อไม่ถึง เหมือนเราฟังเพลงอยู่ในที่โล่งกว้างๆ "แต่" เบสของหูตัวนี้น้อยไปหน่อย แต่ถึงจะน้อย ก้อไม่บวม ไม่เบลอนะคะ เบสจะสะอาด คือไม่รบกวนย่านอื่น ปามอัพเบสให้มัน (อัพสูงกว่าตัวอื่นเลยนะ) แต่ก้อไม่มีทีท่าว่าเบสจะบวม หนำซ้ำยังได้สัมผัสกลมกล่อม และ พริ้วไหวเหมือนสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆ อยู่ในลำธาร

อีกอย่างนึงของหูตัวนี้ และเป็นจุดที่ปามประทับใจมากที่สุด คือหูตัวนี้สามารถรีดเอาอารมณ์ของเพลงได้ยอดเยี่ยม สามารถสื่ออารมณ์ของเพลงได้ดีจนเข้าขั้นสุดโต่ง ปามลองกับเพลงซึ้งๆ อย่าง Arigato ของ Kokia เพลงนี้เคยมีคนเอาไปใส่ในฟิกตอนจบของโดเรมอน (เป็นตอนที่นักวาดการ์ตูนท่านนึงได้แต่งขึ้นมา แต่ถูกสำนักพิมพ์ที่เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ของโดเรมอน ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย) หูตัวนี้สามารถสื่อความหมายของเพลงได้ชนิดที่แบบว่า ปามฟังแล้วน้ำตาไหลเลยทีเดียว ปามลองกับเพลงหลายเพลงมาก อย่าง What Hurts the Most ของ Rascal Flatts แค่อินโทรที่มีเสียงไวโอลินก้อทำให้เศร้าอย่างบอกไม่ถูก เพลงเสียงหัวใจวันไร้เธอ ของปาน ธนพร ก้อบีบอารมณ์จนแทบบ้า (ถามเจ้าของหูได้นะคะ) แต่มีอยู่เพลงนึงที่ปามยังไม่เคยลองกับหูตัวนี้ ชื่อเพลงว่า "สัตว์รักสัตว์" ของพี่ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ เป็นเพลงที่บรรยายความโศกเศร้าของสัตว์ป่าตัวนึงที่เห็นคู่รักของตนถูกพรานป่ายิงตาย เพลงเล่าเรื่องราวเป็นฉากๆ แล้วดนตรีกับทำนอง เศร้าบีบอารมณ์มาก ปามว่าถ้าเกิดพี่เค้าว่างอีกเมื่อไหร่จะขอลองไปฟังกับหูตัวนี้ดู

ก้อจบแล้วนะคะสำหรับการรีวิวหูฟัง 4 ตัว ปามขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคนที่เข้ามาอ่าน รีวิวตัวนี้เป็นตัวแรกของปาม อาจจะมีผิดพลาดคลาดเคลื่อนบ้างก้อต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้เนาะ ใครชอบตัวไหน ใครเคยฟังตัวไหน มาเล่ามาแชร์ประสบการณ์กันได้นะคะ ไม่ว่ากันเนาะ

อ่านจวบและ ... สวดยวด ... อยากด้าย ... อันไหน อยากปล่อยบ้างล่ะ

ทีนี้ กลับไปใช้ avatar อาโออิ โซระ ตามเดิมได้และ ... อิอิ

เอ่อ...พี่กุหลาบขา ใน 4 ตัวเนี้ย ปามมีแค่ 484 ตัวเดวนะ - -"

เมื่อกี้อ่านการ์ตูนโดเรมอน ตอนซื้อของด้วยทามแมชชีน คิดๆ แล้วอยากย้อนไปสมัยที่หูเก่าๆ ยังมีวางขายแฮะ จะกว้านซื้อมาให้หมดเลย ^^

ไม่เข้าใจว่าหลายๆคนบอกว่า Aiwa hp-d9 ขับยากมาก

ทั้งที่ โอห์มแค่ 16 โอห์ม
เซนก็ตั้ง 108dB งงอ่ะ - -?

โอ้ย อยากลองฟังจัง สอบเสร็จกันเมื่อไหร่ครับเนี่ย

@sirawut2555 ปามเองก้อตอบไม่ได้เหมือนกันนะจุดนี้นะคะ คงต้องให้พี่ที่เค้าเปนแฟนคลับมาตอบให้ค่ะ แต่มันก้อน่าแปลกเหมือนกันนะ เพราะ 484 โอห์มมัน 18 โอห์มยังขับง่ายกว่าอีก

@ พี่เมฆ... ปามสอบเสดวันที่ 6 ค่ะ

ถ้าจะลองฟังก้อนัดวันเวลามาได้จนถึงวันที่ 13 อ่า

"ขับยาก" มันหมายถึงจับคู่กันแล้วได้เสียงไม่ครบอย่างที่น่าจะเป็นน่ะครับ ไม่ต้องดูสเป็คหลังกล่องให้เสียเวลาเพราะมันบอกอะไรไม่ได้เลยถึงความแมทช์ ที่จริงตรงความถี่ตอบสนอง 5Hz นี่ก็ยังคาใจเหมือนกันครับ ฟังยังไงก็ไม่มีเบส

ตระกูล aiwa มันจะเลือกเครื่องเล่นหน่อยโดยเฉพาะ D9
ipod พวก HDD คุ้นๆว่ากำลังขับค่อนข้างสูง คุ้นๆว่าน่าจะถึง 30mW ต่อข้าง ก็ขับ D9 ไม่ออก
แต่ player บางตัวที่ผมมีแค่ 9mW ต่อข้าง ได้เสียงเต็มอิ่ม โดยไม่ต้องใช้โวลุ่มเยอะ

D9 นี่ถ้าขับไม่ออกก็ได้แต่เสียงอู้อี้บี้แบนแหลมปรี๊ดแยงหูมาฟัง แต่ถ้าแมทช์ก็ไปคนละเรื่อง ออกคมหวานละมุนสเตจกว้างขวางไปโน่นเลย ไม่เหมือน sony 484 ที่เล่นง่ายกว่าเยอะครับ

ขอบคุณตี้จ้วยตอบจ้าดนักเจ้า อ้ายเอกคนหล่อ ^^

เรื่องฟอร์แมตของเพลงก้อสำคัญนะคะ เรื่องเพลเย่อร์ก้อสำคัญ แต่ถ้าอยากจะให้ D9 แสดงศักยภาพออกมาเต็มที่ต้องเป็นไฟล์ mp3 ที่บิตเรท 192k ขึ้นไป (ที่จริง 128k ก้อไม่น่าเกลียดนะคะ ถ้าริพจากซีดีโดยตรง แต่ถ้าโหลดจากโฟแชร์มานี่บาดหูสุดฤทธิ์สุดเดช) ไฟล์.wav หรือว่า .flac ก้อใช้ได้ค่ะ แต่ถ้าจะให้ดีต้องฟังจาก CD/MD/Cassette Player รุ่นเก่าๆ ทั้งหลาย เสียงจะเข้ากันชนิดว่าเป็นปี่เป็นขลุ่ยกันเลยทีเดียว

พูดถึงเพลเย่อร์ขอพูดอะไรอีกหน่อย อันที่จิงปามไม่เคยคิดเลยนะว่า H140 จะขับ D9 ออกทุกย่าน แม้แต่เพลงบิทเรทต่ำก้อฟังเพราะ ปามประเมินเพลเย่อร์ปามต่ำไปจิงๆ นะ เกือบขายไปแล้วมั้ยล่ะเรา 555+

ชำแหละ D9 V99 จากเว็บพันทิปจ้าาาาาาาาา

http://topicstock-tech.pantip.com/tech/gadget/topicstock/2011/02/TM2986122/TM2986122.html