เมื่อช่วงเย็นผมไปหาซื้อหนังสือที่แพร่พิทยาแถวหลังวังบูรพามา ขากลับระหว่างที่ผมยืนรอรถเมล์อย่างใจจดใจจ่อ.......มีฝรั่ง 2 สามีภรรยา เดินปรี่เข้ามาถามผมเป็นภาษาอังกฤษประมาณว่า
&dquot;จะไปเคาซันโหลด มีรถเมล์สายไหนไปมั่ง&dquot;
ผมฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ พยายามบอกให้เค้าพูดชัดๆๆ ฝรั่งแกก็ย้ำมาคำเดิมว่า &dquot;เคาซันโหลด เคาซันโหลด&dquot; ผมก็ยืนยันและตอบไปว่าไม่เข้าใจที่พูด ก็ไอ้ตรงคำว่า &dquot;เคาซันโหลด&dquot; นี่ล่ะ.....เราใช้เวลาผ่านไปไม่ต่ำกว่า 3 นาที
ฝรั่งภรรยาก็เหมือนจะนึกได้แล้วเอาปากกามาเขียนใส่เศษกระดาษให้ผมอ่าน ได้ความว่า &dquot;Kao Sarn Road&dquot; ผมอ่านแล้วดีใจสุดขีด รีบบอกว่า &dquot;ฟิ๊ฟตี้ซิก&dquot; หมายความว่า ให้นั่งรถเมล์สาย 56 ไปเลย
ฝรั่งผงกหัว แต๊งกิ้ว หลายครั้ง และก็เดินผละไป.....ทันใดนั้นฝรั่งสามีโบกมือเรียกรถสามล้อ ในใจผมยังเป็นห่วงว่าโชเฟอร์สามล้อเครื่องจะฟังเข้าใจไม๊หนอ...........เราควรจะเข้าไปช่วยบอกไม๊หนอ
ฝรั่งสามีก็พูดพร้อมกับชี้นิ้วว่า &dquot;เคาซันโหลด&dquot; แต่กาลปรากฏว่า โชเฟอร์สามล้อ พนักหน้าเข้าใจทันทีแบบไม่ยี่หระ พร้อมกับชูนิ้วขึ้น 5 นิ้ว แล้วบอกว่า &dquot;ฟิ๊ฟตี้บาท...โอเค๊ ? &dquot;
ฝรั่งสองผัวเมียกระโดดแผล็วขึ้นสามล้อ
โดยที่มีผมยืนกลืนน้ำลายเอื๊อก....และนึกชื่นชมโชเฟอร์สามล้ออยู่ในใจ
..........
