ส่วนตัวผมว่าไม่สมควรเท่าไหร่อะครับแต่อาจจะไม่ผิดกฎก็ได้มั้งครับ.....ส่วงเงินที่ใช้ซื้อน่าจะมาจากเงินที่ได้จากรับกิจนิมนอะมั้งครับ วัดดังๆกิจนิมนเยอะๆ ได้หลายเลยละครับ...

ผิดพระวินัย โลกะวัชชะ โลกติเตียน ครับ เรื่องพระกับมือถือพอรับได้กับกาลสมัย
ที่เปลี่ยนไปหากมีไว้เพื่อการกิจที่จำเป็นตามสมควรแก่เหตุ แต่ประเภทนุ่งหม่ผ้าเหลือง
ไปเที่ยวเดินทางห้าง คลองถม บ้านหม้อ เนี่ย สุดจะทนจริงๆ คนพวกนี้ผ้าเหลือง
เป็นแค่เครื่องแบบครับ ผมก็ไม่รู้ว่ากรมการศาสนาปล่อยไว้ได้อย่างไร พวกนั่งท้ายรถกระบะ
ไปเที่ยวขอเรี่ยไรบริจาคตามตรอกซอกซอย ตามตลาดนัดอีก โอ้วเห็นแล้วอยากจะ...จริงๆ

บางคนแค่โกนหัว เอาผ้าเหลืองมาใส่ อาศัยข้าววัดกินและซุกหัวนอน

ผมก็ไม่ค่อยอยากนับว่าเป็นพระหรอกครับ

ถ้าถามเรื่องวินัยผิดตั้งแต่รับและใช้เงินซื้อของแล้วครับ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์(ต้องอาบัตินิสสัคคีย์ ) รวม ถึงผู้ให้หรือถวายเงิน-ทอง ด้วยก็ผิด อันนี้เราไม่ค่อยรู้กัน

สถานที่ ไปก็ไม่สมควรมันเป็นที่อโคจร ในพระธรรมวินัยท่านก็ห้ามดูการละเล่น หรือฟังเพลง แต่ถ้าจะเอาจริงๆ ก็คงจะมีเกือบทุกวัด คงจะแก้ยาก ในยุคสมัยที่เงินคือปัจจัยหลัก เรื่องนี้ถ้าจะคุยก็คงยาวไม่จบ ถ้าจะแก้ ต้องแก้ทั้งระบบ ว่างั้น

* - * นู๋ก็เปนคาทอลิคเลยไม่ค่อยรู้เรื่องกฏของพระเท่าไหร่เจ้าค่ะ~ เจอพระในห้างITมากกว่าที่ไหนๆเลย~

รู้ประมาณว่าพระต้องตัดทางโลก~ เพราะงั้นก็คิดว่าไ่ม่ควรซื้อพวกGadgetที่ไม่จำเป็นจิงๆ~

เงินบริจาคควรใช้กับปัจจัย4มากกว่าเจ้าค่ะ~ เรื่องเผยแพร่ศาสนาไม่จำเป็นต้องพึ่งของดิจิดอลมากขนาดนั้น~

เดี๋ยวนี้บางวัดผมไม่นับถือแล้วครับ บางทีเห็นสั่งพิซซ่ามาถึงวัดก็มี เห็นแล้วหมดสัจธาเลยครับ......ฮุฮุ....

ข้อแรก...พระจับเงินทอง ผิด ตามพระวินัยปรับอาบัติ(โทษ)นิสสัคคิยปาจิตตีย์(ชื่อของอาบัติเป็นโทษอย่างกลาง)

ข้อสอง...พระชอบหรือสะสมหูฟังมีโทรศัพท์(เช่นGadget) ไม่ผิด

ข้อสาม...พระเดินห้าง ตลาดสด อื่นๆ ผิดและไม่ผิด ข้อนี้อยู่ที่เจตนา เช่นบังเอิญว่าวันนั้นห้างนิมนต์ไปทำพิธี ทำบุญ เปิดร้านใหม่ และหรืออื่นๆ อย่างนี้ไม่ผิด แต่หากว่าไปเพื่อเดินเที่ยว(ไม่มีกิจที่ต้างผ่านหรือไป)อันนี้ผิด เข้าข่ายโลกะวัสชะ(คือโลกติเตียนและสถานที่เป็นแห่งอโคจรคือที่ไม่ควรไป) ตามพระวินัยปรับอาบัติทุกกฎ(ชื่ออาบัติเป็นโทษอย่างเบา)

ข้อสาม...หากท่าน(อาจจะ)เข้าข่ายอาบัติใดก็ตาม ในกฎพระวินัยหรือจะกฎหมายก็ตามท่านก็ยังเป็นพระอยู่ ดังนั้นเราอาจจะชอบหรือไม่ชอบ ศรัทธาหรือไม่ก็ตาม ความผิด(ปาบกรรม)นั้นอยู่ที่ท่าน(พระ)แน่นอน ประเด็น(ข้อคิด) เมื่อมีหรือเห็นกรณีนี้นั้นหมายคามว่ามีคน(พระ)ทำผิด(หรืออาจจะ)ไปแล้วคนหนึ่งหากเรารู้ว่านี่ผิดเราก็ไม่ต้องไปยุ่ง(ไม่ชอบก็เฉยคือไม่ไปตำนิท่าน)หากเราไปตำหนิท่าน(คนผิด) เราอาจจะผิด(ปาบกรรม)ตามไปโดยใช่เหตุหรืออย่างน้อยก็ทำให้จิตใจเราขุ่นมัวเศร้าหมอง(เป็นอกุศลจิตขึ้นที่ใจ)พูดตรงๆคือท่านจะตกนรกก็เป็นเรื่องของท่านท่านก็ไม่ได้เอาพวกเราไปตกด้วย อิอิ ท่านจะทำดีขึ้นสวรรศก็ไม่ได้มาเอาพวกเราไปด้วยเช่นเดียวกัน ข้อสามนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ ผิดถูกขออภัยด้วยนะครับผม....อามิตตาพุทธ!

ไม่ถึงขนาดต้องตัดทางโลกขนาดนั้นก็ได้ครับ ในสภาวะปัจจุบัน เทคโนโลยี่ที่ทันสมัย การใช้สื่อก็เลยเป็นอีกทางในการเผยแผ่ ศาสนา ทั้งนี้ต้องดูที่เจตนาของท่านเป็นหลักก่อนครับ อย่าดูที่การกระทำด้านเดียว ขอเพียงท่านรักษาศีลให้ได้มากเท่าที่จะปฏิบัติได้ ไม่ครบไม่เป็นไร ทำกิจของสงฆ์ ไม่ให้ขาดตก และเป็นพระที่มีเมตรตา หรือง่ายๆเป็นพระที่ดีนะครับ ส่วนเรื่องอื่นก็อยู่ที่จิตสำนึกของท่านเอง ว่าควรไม่ควร มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ครับเรื่องนี้

พูดยากครับ ถ้าท่านใช้ ipod ฟังุธรรมะ ใช้ mac book หาความรู้ทางธรรมะ ทางเน็ต ผมว่าน่าจะโอเคนะ ทุกอย่างอยู่ที่เจตนา แต่เวลาจะซื้อ อย่าไปซื้อเองเลยครับ มันดูไม่งาม ส่วนผิดกฏหรือเปล่าไม่รู้อ่ะ ยังไม่ได้บวชเรียนเหมือนกัน

ถ้าพระมาเดินห้างไอทีเพื่อเลือกอุปกรณ์คอม อันนี้ไม่น่าผิดวินัยสงฆ์ครับ (ต้องดูเจตนาด้วยว่ามาซื้ออะไร) เพราะตอนนี้ทุกวัด ปฏิเสธไม่ได้ว่าอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ต่างๆ คือสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่ง ที่จะต้องมีติดคู่กับวัดแล้วครับ เรียกว่าพระเองก็ต้องใช้งานให้เป็นครับ

ห้างไอทีผมว่าพออนุโลมได้ว่าเป็นกิจของสงฆ์ครับ แต่ถ้าพระเดินพารากอน อันนี้น่าจะไม่ใช่แล้วล่ะครับ

* - * นู๋ก็ยังรุ้สึกว่ามันขัดกันยังไงไม่รู้เจ้าค่ะ~ แง้ว~!

แล้วพระที่ออนเอ็ม หรือเล่นเกมออนไลน์ล่ะครับ?

แล้วเดี๋ยวนี้เห็นวัดหลายๆวัดมีคอมพิวเตอร์และอินเตอเน็ตเกือบทุกกุฏิเลยอ่ะครับ

แล้ววันนั้นเห็นเพือนผมบอกจะเอาCDหนังกับเพลงไปถวายอีก?

ฮ่าๆๆๆ
เรื่องพระนี่
พูดไม่จบไม่สิ้นครับ
เพื่อนผมไปบวชมาตอนปิดเทอม
แต่ทัก msn มาทุกวัน
แถมยัง อัพเฟส

ถามพระ พระบอกว่าไม่เดือดร้อนคนอื่นไม่ผิ
แต่ส่วนตัวคิดว่าผิดเต็มๆครับ เป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง

คือถ้าใช้เพราะกิจทางศาสนาอันนี้พอเข้าใจ แต่พวก social นี่ ไม่ควรอย่างยิ่งครับ
ถ้าอย่างนั้นผมว่าให้พระไปเตะบอล หรือ เล่นกีฬา บางประเถท
ยังดูดีกว่ามาเล่นเฟสนะครับ

ถ้าความเห็นแรงไปต้องขออภัยทุกท่านนะครับ
เผอิญเป็นคนตรงๆ แหะๆ

^
^
^
ท่าน ว.วชิรเมธี ก็ผิดเต็มๆ ในข้อเล่นเฟส(ยังมีอีกหลายรูปที่ค่อนข้างรู้จักเป็นวงกว้าง) สิครับ

http://www.facebook.com/vajiramedhi สงสัยต้องให้ท่านไป แตะบอลให้ เมืองทองแล้วละ

บ้างที การพิมพ์ข้อความ แทน พระที่บวชเอง ก็คงไม่ถูกเสมอไป ตราบใดที่เรายังเป็น
มนุษย์ ที่ไม่ได้บวชอยุ่ตรงนั้น

สั้นๆ สีลัพพตปรามาส ในตัวของมนุษย์เอง

ความคิดเห็นที่ 15 ลิงค์อาจไม่ตรง แต่ที่ ถูกใจ เป็นอันว่า........

ผมได้ข้อคิดดีๆๆ จาก เฟส ของท่านมา ก็เยอะ ในการแก้ไขปัญหาชีวิต

อย่างงี้เราเข้าใจน่ะครับ

ผมอาจจะพูดไม่เคลีย
คือเพื่อนผมเขาคุยกับคนอื่นทั่วๆไปรวมถึง bb กับสีกาต่างๆน่ะครับ
ซึ่งไม่ได้มีหัวข้อทางธรรม
ทุกครั้งที่คุยจะเป็น วันนี้พระได้ของขลังมา
เข้าป่า มีโยมมาถวาย ลงท้ายด้วย อาตมาอยากสึก
ทั้งที่พึ่ง บวชไปได้ 2 วัน เห้อออออ

ถ้าเอามาฟังเพลง ผิดศีล8แน่นอนครับ
ข้อ7.เว้นจากการฟ้อนรำขับร้อง ประโคมดนตรี และประดับร่างกายด้วยดอกไม้ของหอม

พระต้องเลี่ยงสิ่งบันเิทิง เพราะมันทำให้เกิดกิเลส
ทีวี อินเตอร์เนท ก็เหมือนกัน อยู่ที่จุดประสงค์ในการใช้ครับ
ถ้าเอามาหาความรู้ เผยแพร่พระธรรมมันก็ดีนะ

พระดีๆ หายาก

เคยเห็นพระยืนดูซีดีโป๊พี่พันทิพย์ด้วยครับ ผมว่าอันนั้นผิดเต็มๆ

ผมคิดว่า ทุกเรื่องน่าจะต้องดูที่เจตนามากกว่าครับ
gadgetต่างๆ ถ้าใช้ในกิจการเผยแพร่ศาสนา ก็ไม่น่าจะเสียหายครับ แต่ผมคิดว่า
ญาติโยมควรจะเป็นคนซื้อไปถวายจะเหมาะสมกว่า
แต่ถ้าใช้ในด้านโลกีย์วิสัย ไม่รู้ว่าผิดกฏของสงฆ์รึเปล่า แต่ไม่ถูกต้องไม่เหมาะสมแน่นอน

ชอบความเห็น คุณ wat_chy ครับ... อ่านแล้วรู้สึกเป็นกลางดี

...ผมก็ว่าน่าจะดูเป็นกรณีๆไป หรือแต่ละบุคคล อย่าไปเหมารวม เรื่องความถูกผิดหรือควรไม่ควร ยิ่งเรื่องทางศาสนาเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากครับ ถ้าข้อมูลเราไม่เพียงพอ การจะวิจารย์อะไรลงไป ต้องระวังผลเสียที่จะตามมาให้มากนะครับ เดี๋ยวจะเป็นการสร้างบาปไปโดยไม่รู้ตัว

ปล.เรามาแสดงความคิดเห็นในทางสร้างสรรกันนะครับ.

เดือนก่อนไปถอย dslr ที่ world camera pantipเจอพระควักเงินจากย่ามสั่งจัด 7d พระยืนเลือก dvd พระเดินหน้ากระดานเรียงหนึ่ง(หลบกันไม่ถูกเลย) ฯลฯ ยังเฉยๆเลยครับ
พระก็คนไม่แปลกที่จะเจออะไรอย่างนั้น ผู้ที่เคยบวชเคยศึกษาสำหรับบางวัดหรืออาจจะหลายวัดก็คงจะรู้ถึงสังคมพระ ไม่ว่าจะไม่ปฏิบัติกิจของสงฆ์ การเอาหน้าการรู้มาก ออกหรือโดนงดกิจคล้ายๆกับงดบำเหน็จเยอะครับ มีคนที่รู้อะไรแบบนี้เยอะแต่ตีแผ่ไปมีแต่จะเกิดความเสื่อมเสีย ของแบบนี้มีทุกในวงการและทุกวรรณะ

ตราบใดที่เราทุกคนยังเป็นมนุษย์กันอยู่

ถ้าว่าด้วยพระวินัย ผิดเต็มๆครับผิดตั้งแต่ศีลที่กำหนดให้พระรักษาครับ แต่ถ้ายุคสมัยนี้ก็คงอนูโลมกันได้ในทางเผยแพร่"พระธรรม"นั้นคือกิจกรรมที่ควรปฏิบัติ แต่ถ้านำมาใช้ในทางบันเทิงเริงรมณ์ก็ผิด เช่นดูข่าวทางโทรทัศน์ได้ ฟ้งข่าวทางวิทยุได้ แต่ดูละครทางโทรทัศน์ผิด เปิดวิทยุฟังเพลงผิด เพราะพระธรรมวินัยยังระบุใว้อย่างชัดเจนว่ากระทำไม่ได้

ผิดหรือไม่ ต้องไปดูที่ศีลของพระ 227 ข้อ
ถ้าผิดข้อใดข้อหนึ่ง ก็คือผิด
ผิดก็มีหลายระดับ เบาไปถึงหนัก
เบาก็ต่อศีลได้ หนักก็ขาดจากการเป็นพระ
ตัวพระเองย่อมรู้ดี แต่ถ้าพระยังไม่รู้ว่าศีล 227 ข้อ มีอะไรบ้าง
ก็ไม่น่าจะนับว่าเป็นพระ

แล้วใครจะรู้
ก็ตัวพระเองนั่นแหละ
บาปกรรมก็อยู่ที่ตัวพระ
เราก็ทำบุญไปตามศรัทธา ไม่ศรัทธาพระองค์ใหนก็ไม่ต้องไปทำบุญกับท่าน

ศาสนาพุทธไม่ได้้เสื่อม
ที่เสื่อมคือพุทธบริษัท
ต่อให้ไร้ซึ่งพุทธบริษัท
ศาสนาพุทธก็ยังคงเป็นศาสนาพุทธอยู่ดี


ศรัทธา
[สัดทา] น. ความเชื่อ, ความเลื่อมใส, เช่น สิ้นศรัทธา ฉันมีศรัทธาในความดีของเขา บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ประสาทะ เป็น ศรัทธาประสาทะ.ก. เชื่อ, เลื่อมใส, เช่น เขาศรัทธาในการรักษาแบบแพทย์แผนโบราณ. (ส. ศฺรทฺธา; ป. สทฺธา).
(จาก..พจนานุกรมอิเล็กทรอนิคส์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒)

ผม ว่า พระท่าน ก็ยังเป็นคน มนุษย์ธรรมดาๆ ที่ยังมีกิเลสอยู่ ถึงอยุ่ในผ้าเหลืองก็ยังเป็นคนธรรมดาๆ ที่จะต้องค่อยๆ ปลงชีวิต ละเลิกในสิ่งที่ เราๆ ที่ไม่ได้บวชอย่างท่าน

ค่อยๆ ในโอกาส ท่านครับ ผมเห็นใจทั้งสองฝ่าย แต่บางที่ก็เกินไปจริงๆครับ

พระดีดีก็มีเน้อ หาเวลาไปกราบท่าน ให้ได้ แล้วกัน ไม่ต้องถวายอะไรท่านก็ได้

แต่ถ้าจะทำบุญ ลองมองหา สถานที่อื่นนอกจากวัดก็ดีครับเช่นสถานเลี้ยงเด็ก

กำพร้า หรือ คนชรา เผื่ออนาคตเราจะได้ไปอยู่ ^ ^ เอาที่เขาต้องการมันจริง ๆ

แต่ถ้าอยากทำบุญ บริจาคสิ่งของ หรือ เงินเข้าวัดจริงๆ ก็หาวัดที่ท่าน ยากจน

จริงๆ อยู่ตามป่าตามเขา หรือที่ใกล ๆยิ่ง ไปทำยากลำบากยิ่งได้บุญเยอะ

+1ให้พี่มด

+1ให้โด้ย์

+1ให้พี่ทศย์

พระในสมัยพุทธกาลคือนักบวชผู้ตัดแล้วซึ่งทางโลก

แต่ในปัจจุบัน หลายคนคิดว่าเป็นอาชีพที่รายได้ดีอาชีพหนึ่งไปแล้วครับ

สมัยพุทธกาล ก็มีเรื่องแย่แย่เกิดขึ้นเหมือนกันครับ เช่นการที่จะมีวินัย เกิดขึ้น จะต้องมีภิกษุทำผิดขึ้นก่อน พระพุทธองค์ จึง กำหนดวินัย เพื่อที่จะกำหนดทางเดินของพุทธศาสนาครับ เพื่อ
สมัยนี้ ก็มีครับครับ ที่ทำเกิดพระวินัย จะเป็นแบบหนัก คือการทำผิดแบบให้อภัยไม่ได้ครับ เช่นการฆ่าคน เสพเมถุน ลักทรัพย์ อวดอุตตริมนุษย์ 4 ข้อ นี้ ขาดจากความเป็นพระ ไม่สามารถกลับมาบวชอีกครับ
ส่วนข้ออื่น ยังให้อภัยได้ คือยังเป็นพระอยู่นั่นเองครับ ก็คือ ยังรักษาศีล ที่มากกว่าเรา ที่จะถือได้มากที่สุด ก็คือ ศีล8
ศีลพระมีมากครับ 227 ข้อ แต่มีอยู่4 ข้อข้างต้น ที่ห้ามทำโดยเด็ดขาด ขืนทำแล้ว ต้องขาดจากความเป็นพระครับ ส่วนขออื่น เป็น ความผิดที่ให้อภัย


ก่อนอื่น ต้องขอบอกว่า "การบวช" คือการ "เว้น" เว้นจากสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ อย่างเช่น การฆ่าคน เสพกาม ลักขโมย อวดคุณวิเศษที่ตนมี (ข้อหนัก) จนกระทั่ง กินอาหารมีเสียงดังซูดๆ ผ้าที่ท่านหม่ เป็นรูหรือขาด (ข้อเบา แก้ไขได้) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คือการ "เว้นทั้งนั้น" อยู่ที่พระรูปนั้นนั้น จะเว้นได้หรือป่าว แต่ก็มีการบอกคืนความผิด ที่จะต้องทำทุกวันพระใหญ่15ค่ำ เป็นการบอกความผิด ว่าตนนั้นทำผิดในข้อนั้นนั้น เว้นแต่ข้อหนักนะครับ แล้วให้กล่าวว่า "จะไม่ทำอีกต้องไป" เมื่อท่าน ได้บอกกล่าวว่า ความทำผิด บ่อยๆ ท่านผู้นั้น ก็จะเลิกทำความผิด ไปโดยเด็ดขาด แต่ต้องใช่เวลาครับ

ข้อที่บอกว่า พระเดินห้าง(ชาวโลกติเตียน) พระฟังเพลง อยู่ที่เจตนาครับ บทสวดมนต์ ก็ทำเป็นรูปแบบของเพลงก็มีนะครับ มีดนตรี เสริมด้วยครับ แต่เป็นความผิด ที่ไม่ขาดจากความเป็นพระนะครับ ที่ยังรักษาศีลข้ออื่น ที่เหลืออยู่ อีกตั้ง2ร้อยกว่าข้อนะครับ

ข้อที่บอกว่า พระเล่นคอม (มองในแง่+นะครับ)สมัยนี้การเรียนการสอนการเผยแพ ศาสนา ก็ต้องใช่สื่อพวกนี้อยู่แล้วนะครับ การที่พระจะต้องไปเดินเลือกซื้อสิ่งของพวกนี้บนห้างพันธ์ทิพย์ หรือห้างอื่นๆ ผมว่าท่านจำใจไปซื้อนะครับ คงไม่อยากให้ชาวพุทธด้วยกัน มองท่านเหมือน ตัวอะไรสักตัว ที่ไม่ควรเข้ามาในที่แห่งนี้ แต่เชื่อว่า ท่านต้องจำใจไปด้วยตัวท่านเอง ถ้าเราจะเสียเงินที่เก็บมาเพื่อไปซื้อของที่ราคาเป็นหมื่น เป็นเราเราท่านท่าน คงไม่ฝากใครไปซื้อครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เป็นข้อที่ไม่ควรทำครับ คงจะนานๆเข้าไปเหยียบในที่นั้นนั้นไม่บ่อยหลอกครับ ส่วนที่ว่าเล่นเฟส หรือ เอ็มเอสเอ็น เจตนาของท่านรูปนั้น ว่าเล่นไปเพื่ออะไรมากกว่า

มีข้อความ1 ที่ผมจำได้ตอนที่ผมบวชเรียนพระธรรมอยู่ พระพุทธเจ้าตรัสบอกสาวกของท่านว่า "ให้ตัดวินัย เล็กๆน้อยไปบ้าง" (ถ้าผมจำไม่ผิดนะ) ในข้อความนี้ จึงทำให้เกิด นิกายต่างๆๆ ตามขึ้นมาในภายหลัง เป็นร้อยนิกาย (ในโลกนี้นะครับ) เพราะคำที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ บ้างนิกายในโลกนี้ ปฎิบัติแบบสุดโต้ง บ้างนิกายตัดข้อเล็กน้อยไปบ้าง แล้วแต่สถานที่ที่พุทธศาสนาไปเผยแพ ในสถานที่นั้นนั้น ผมมองว่า จึงทำให้เราเราท่าน มาเปรียบเทียบ กันไปต่างๆนานา ว่า พระควรเป็นแบบนี้แบบนั้น ไม่เหมือนพระวัดนั้นประเทศนั้นเลย บ้างที่พระขี้ม้า (คุณคิดว่าไง) บ้างที่พระฝึกวิชาป้องกันตัว (คุณคิดว่าไง) (พระกลุ่มนี้พุทธนะครับ)

ผมอยากให้ชาวพุทธทุกคน มองพระในแง่+นะครับ
หลวงพ่อชา เคยเล่าว่า มีคนบอกว่าฉันไหวผ้าเหลือง(สัญญาลักษณ์ของพระ)ไม่ได้ไหว้ที่ตัวบุคคล หลวงพ่อชา บอกว่า งั้นท่านจะเอาผ้าเหลืองไปหม่หมา เธอจะไหวไหม (น่าคิด)


ข้อคิดเห็นส่วนตัวของผม คือ การได้บวช1วัน เป็นการสืบทอดพระศาสนา 1วัน การได้บวช 90ปี เป็นการสืบทอดพระศาสนา90ปี เราท่านที่ยังวิจารณ์พระในแง่ ลบ(ตามความคิดเห็นของแต่ละคน)เคย บวชยังครับ
อีกมุมหนึ่ง ผมว่าพระยังไงก็ยังเว้น การประพฤติสิ่งไม่ดี ได้มากกว่า เราท่านทั้งหลายนะครับ




ผมมาเขียนบนกระทู้นี้ เพื่ออยากอธิบาย ในสิ่งที่ผมรู้อ่ะครับ

อ่านกระทู้นี้นึกถึงตอนบวช หลัง เกณฑ์ทหาร ในกลุ่มที่บวชก็มีแต่เพื่อนรุ่นเดียว

กันดื้อๆมึนๆทั้งนั้น ค่ำมากระโดดน้ำหน้าวัด ตกเย็นพากัน ต้มมาม่ากินบ่อยๆ

โยมก็ถวายจัง มาม่า ปลาป๋องนี่


ไปบิณฑบาตตอนเช้าๆ ขีเกียจสุดๆ และก็เป็นค่านิยมของสาวๆ วัยเดียวกัน

ที่พร้อมใจกันแหกขี้ตา ตื่นมาใส่บาตร เพราะแฟนตัวเองบวชอยู่ ใส่ชุดไม่

เกรงใจพระ ยังกะจะเร่งให้สึก แต่มาสดุดตรงที่แม่กับยาย ตอนที่แกยกมือ

พนมก้มกราบตีนเรา เพื่อรับพร นี้หล่ะมันรู้สึกละอายใจ ยังใงไม่รู้ ถ้าใครมี

โอกาสได้บวชก็ตั้งใจปฎิบัติ รักษาศีลดีดีเน้อ ...

ที่น่าแปลก คือเหมือนเรา(ผู้ใหญ่เวลาออกสื่อ)จะพูดปลอบใจตัวเองว่า "พระที่ดีๆยังมีเป็นส่วนมาก เราถือว่าพระเหล่านี้เป็นส่วนน้อย..........."

สำหรับผมรู้สึกว่า พระดีๆเหลือน้อยมากกว่าคับ ยิ่งเคยไปกุฏิพระมา โห..จะบอกว่าพอๆกับบ้านคนรวยๆ อ่ะ มีเตาไฟโครเวฟ, โทรทัศน์จอใหญ่ๆ, คอมงี้ ,อ่างน้ำงี้ ยังมีลู่วิ่งออกกำลังกายอีก

เฮ้อ.....

"แต่มาสดุดตรงที่แม่กับยาย ตอนที่แกยกมือพนมก้มกราบตีนเรา เพื่อรับพร นี้หล่ะมันรู้สึกละอายใจ ยังใงไม่รู้ ถ้าใครมีโอกาสได้บวชก็ตั้งใจปฎิบัติ รักษาศีลดีดีเน้อ ..." กินใจผมจังคุณมด

ตอนนี้ประเด็นจะแตกออกไปเกินนิดนึงนะครับ ผมว่าเวลาตอบกท.ที่ละเอียด

อ่อน ควรที่จะอยู่ประเด็นนะครับ มันจะกลายเป็นว่าพระที่ไปห้างเป็นพระไม่ดี

พระที่มีคอมโน๊ตบุ๊ค,มือถือแพง,มีโน้นนี่ เป็นพระไม่ดีอันนี้ผมเห็นว่าไม่อยู่ใน

ประเด็นเพราะสิ่งที่เราคุยกันอยู่นี่มันยังไม่ถึงขั้นจะไปบอกว่าพระแบบนี้ดีแบบ

นี้ไม่ดี(เราพูดถึงเรื่องคิดยังไงเช่นเห็นด้วยไหมหรือไม่เห็นด้วย หรือเฉยๆ)

มันน่าจะแค่เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับประเด็นนะครับ...ส่วนเรืองปรับโทษ

นั้นเป็นเรื่องของคณะสงฆ์ที่จะปกครองกัน แต่ละพื้นที่จะมีคณะปกครองอยู่

เช่นเจ้าคณะตำบล เจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะจังหวัด เจ้าคณะภาค ตลอดถึง

มหาเถระ สำนักพุทธ กระทรวงวัฒนะธรรม และอื่นๆทั้งหมดนี้เขาจะมีผุ็มี

ความรู้แต่ละด้านอยู่(เป็นผู้ออกกฎเกณฑ์ให้พระสงฆ์)หากผิดก็คงเป็นเรื่อง

ของผู้ปกครองสงฆ์(ซึ่งพวกเราไม่ใช่และไม่ควรชี้ผิดถูก)

เพิ่มนินึง..พระที่มีของแพงหรือซื้อของแพงอันนี้เป็นเรื่องธรรมดามากเช่น

อย่าลืมว่าพระที่เป็นลูกคนรวยเข้ามาบวชก็เยอะท่านก็เอาปัจจัยส่วนตัวท่าน

ท่านจะซื้ออะไรที่แพงหรือมีอะไรทุกอย่างก็ได้ แล้วอีกอย่างในบางครั้ง

ท่านต้องไปดูเองที่ห้างไอที(ซึ่งไม่ใช่ห้างอื่นๆ)อย่างลืมว่าพระที่เข้ามาบวช

ท่านอาจจะมีความรู้เรื่องไอทีมากกว่าเราซะอีก(โดยเฉพาะผม ไม่งูก็ปลา)

เช่นท่านเป็นช่างคอมมาก่อนบวช จบวิสวะคอมก่อนบวช รู้เรื่องไอทีอื่นๆ

ก่อนที่ท่านจะบวช เมื่อเป็นดังนั้นหากท่านจะซื้อของไปเข้าวัดแน่นอนท่าน

ก็อยากได้ของดีไป(แม้แต่พวกเราก็เหมือนกัน) ดังนั้นผมเห็นว่าไม่ควรที่จะ

ไปว่าพระแบบนี้ไม่ดี แบบนั้นดี (อย่างที่บอกเราไม่ใช่ผู้ปกครองคณะสงฆ์)

หากพูดในฐานะชาวพุทธยิ่งต้องระวังให้มาก...

...เพราะอาจเป็นเป้าล่อของบางลัทธิ ที่จ้องทำลายก็ได้... เอิ๊กๆๆๆ

บุคคลในศาสนานั้นเป็นเรื่องภายนอก จะดีเลวอย่างไรก็เจ้าของเป็นผู้รับผลของการกระทำนั้น..

สนใจศาสนาที่ให้ความร่มเย็นในใจของพวกเราดีกว่า ว่าเจริญขึ้นหรือเสื่อมลงอย่างไร

เพราะเป็นผลกระทบ สุข ทุกข์โดยตรงกับเจ้าของดวงใจนั้นๆ

ดีชั่วอยู่ที่ใจครับ โลกะวัชชะโลกติเตียน เป็นเครื่องมือที่ใช้ได้กับผู้มีหิริโอตตัปปะคือละอาย
มีศิลข้อนึงที่ว่าห้ามทำของเขียวขาดจากกันคือเจตนาห้ามพระไปตัดต้นไม้ของชาวบ้านนะครับ
แต่ไม่ได้ชี้ชัดลงไป ทีนี้พอเราศึกษาพระธรรมคำสอนเพียงด้านเดียวไม่รู้ที่มาที่ไปก็เหมาเอาว่า
พระตัดต้นไม้ใบไม้ผิดศิล. แต่ถ้าปล่อยให้วัดต้นไม้ขึ้นรุงรังอีกก็โดนโลกะวัชชะ พระจึงต้อง
ตัดแต่งกิ่งไม้แล้วไปปลงอาบัติเอาเพราะดีกว่าให้ญาติโยมตำหนิติเตียนเอาได้
สรุป. ให้ดูที่วัตถุประสงค์และเจตนาดีกว่าครับ สมัยผมบวชผมก็ฟังWalkman เหมือนกัน
แต่ฟังบทสวดเพื่อให้จำได้เร็วขึ้น แต่ก็เขินเหมือนกันนะ เลยฟังเฉพาะในกุฏิ อย่างนี้ผิดมั๊ยครับ
ปล.พระที่เทศน์แบบแหล่เหมือนร้องเพลงเนี่ย ผิดมั๊ยครับ ฝากลองคิดกัน

หลวงพ่อจรัยท่าเคยพูดไว้ว่า "อีกหน่อย ถ้าจะถามเรื่องคอมพิวเตอร์ ต้องถามพระ แต่ถ้าจะถามธรรมะ ต้องถามโยม"

ผมสงสังอีกอย่างนึง พระมีหน้าที่ต้องศึกษาเรื่องทางโลกเหรอ ถ้ายังชอบทางโลก สึกออกมาเอาดีทางโลกดีกว่า ทำครึ่งๆกลางๆ มีแต่คนเขาจะติเอา เมื่อไรที่เบื่อแล้วอยากออกจากวัฎสังสารนี้จริงๆ แล้วค่อยไปบวช แจ๋วกว่ามั้ย

เทศน์แหล่ สร้างพุทธรูป (ไม่เห็นเหมือนพระพุทธองค์ตรงไหน) ดูดวง รับเงิน พูดให้เขาเอาเงินเข้าย่ามตัวเอง ผิดหมดทุกกรณี ถ้าศีลข้อเล็กข้อน้อยยังไม่พึงสำเหนียกรักษาไว้ ในพระไตรปิฏก แค่พรากของเขียวนิดเดียวยังไม่ได้ทันปลงอาบัติ ยังต้องไปเป็นเดรัจฉานเลย แล้วนับประสาอะไรที่ไม่สนใจศีลอันที่พุทธะได้บัญญัติไว้ แล้วกล่าวตู่ว่า เดี๋ยวนี้ยุคสมัยมันเปลื่ยนไปแล้ว เราทั้งหลาย(ภิกษุทุศีล) เราจักพากันตามยุคสมัย แต่ อย่าลืมว่าหนทางดับทุกข์ มันเป็นเหมือนเดิมอย่างเช่นที่ตถาคตสอนไว้ตั้งแต่สมัยพุทธกาล จนเดี่ยวนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงไป อย่างเช่นคำบาลีที่ว่า
"อกาลิโก" คือธรรมที่พุทธองค์ปรุะกาศไว้ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงตามกาล ต่อให้พระพุทธเจ้าองค์ต่อไปมาตรัสรู้อีก วิธีหลุดพ้นที่พุทธองค์ท่านสอน ก็ยังเป็นเหมือนเดิม แต่ต่างกันที่รายละเอียดมากบ้างน้อยบ้าง ตามกาล

"เห็นจนเบื่อ มาทำไม ที่อโคจร มีคนนิมนต์มาเหรอ"

ดีกับชั่วมันเป็นคู่แข็งกันมาตั่งแต่ พระพุทธเจ้ากะกุสันโธแล้วล่ะครับ
แล้วอีกอย่างในโลกนี้คนดีกับคนชั่วก็ไม่รู้ว่าไครเกิดก่อนไคร
อยู่ที่เราแล้วล่ะครับว่าจะเลือกเอาแบบไหน

คำตอบคือผิดครับ