อย่าเพิ่งคิดไปไหนกไลนะคะ คืองี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...เอ๊ย!...ไม่ใช่ เอาใหม่... มีวันนึงที่ wicky มีโอกาสได้ไปดินเนอร์กับบรรดาหนุ่มๆ (เกือบ ) หล่อ ไม่ว่าจะเป็น พี่ตั่วปุ๊ย พี่ปิงปิง พี่นนท์ พี่เวียดนาม และไอ้ตู้...ซึ่งเราตกลงกันว่าจะกิน หมา...หมากระทู้ - หมูกระทะ ( จะผวนทำไมฟะเนี่ย ) ในระหว่างที่รับประทานกันอย่างออกรส ทันใดนั้น สายตาก้อพลันเหลือบไปเห็น หนู ใช่ค่ะ หนู ไม่อีหนูหรือน้องหนูที่ไหนแต่เป็นหนูจริงๆ ตัวใหญ่มาก...ก...ก...ก ( อยากพูดว่าตัวใหญ่ยังกะควายแต่กลัวไม่สุภาพ ) อิอิ ที่สำคัญ มันไม่กลัวคน โผล่ออกมาทักทายเสมือนเป็นเจ้าของร้านดังกล่าว และด้วยความที่เป็นคนกลัวหนูอยู่แล้วจึงเป็นที่สังเกตุของบรรดาพี่ๆที่สุดแสนจะรักน้องสาวคนนี้ ใครบางคนเริ่มคิดแผนการที่ร้ายกาจขึ้น และทันใดนั้นไอ้หนูต้นเหตุมันก็วิ่งมาที่ใต้โต๊ะแล้ว..............................เกาะที่ขา wicky โอ้ มาย กอด ความกลัวพุ่งขึ้นถึงขีดสุดเสียงกรีด 185 เดซิเบลถูกส่งออกไปทั่วทั้งร้าน ใครบางคนมาปลอบบอกว่ามันไปแล้วถึงได้หยุด หันมาอีกทีพร้อมน้ำตาที่อาบแก้ม แต่ มันยังไม่จบแค่นั้นระหว่างที่กำลังสาละวนอยู่กับการเช็ดน้ำตาตัวเองก็เกิดเรื่องไม่คาดฝัน เมื่อมีอะไรบางอย่างโดดมาไต่ที่ขา กรี๊ด...ด...ด

................................................................
........................................................
...................................................

&dquot; กระดาษทิชชู่ &dquot; ใช่ค่ะมันคือกระดาษทิชชู่ที่ถูกขยำเป็นก้อนเพื่อปฏิบัติการนี้โดยยเฉพาะ และที่สำคัญ ไอ้ตัวแรกก็มิใช่หนูแต่อย่างใด แต่มันคือ &dquot; ผักกาดขาว &dquot;
ฮึ่ม มันน่ามั๊ย แกล้งน้อง คนยิ่งหลอนๆอยู่ใครไม่เจอไม่รู้หรอกว่ามันน่าขยะแขยงขนาดไหน

ที่สำคัญ เราเริ่มสังเกตุว่ามันไม่ใช่มีแค่ตัว สองตัว ในร้านแต่มีเป็นครอบครัว เป็นสิบๆตัว แม่เจ้า ... แล้วเราก็ตัดสินใจ หยุดกิน หนูกระทะ กันทันที
เป็นทริปดินเนอรืที่สยองที่สุดเท่าที่เคยมีมา คราวหน้าจะแก้แค้นให้สาสม ... จำไว้เลยนะคะ...พี่ตั่วปุ๊ย พี่นนท์