ก่อนอื่นเลยคงต้องเกริ่นนำก่อนว่า ช่วงนี้ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้มานั่งเฝ้าบอร์ดเกือบทั้งสัปดาห์ เข้าวันนึงบ่อยมากๆครับ ก็จะเห็นการอัพเดตของบอร์ดเกือบทุกชั่วโมง ใครซื้อ-ขาายอะไร ใครมีอะไรมาปรึกษา ใครมีอะไรมาเล่าสู่กันฟัง เป็นไปได้ผมก็อ่านแทบจะทุกกระทู้เลยครับ แต่ก็จะมีตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง เพราะบางเรื่องก็ไม่มีความรู้ความสามารถจะไปตอบจริงๆครับ อย่างที่เกริ่นไว้ตั้งแต่ตอนแรกครับ คือสัปดาห์นี้ผมรู้สึกเหนื่อยๆเบื่อๆเซ็งๆกับหลายเรื่อง บรรยากาศเดิมๆที่เคยสนุกก็ดูจะเบาบางลง...
ทุกครั้งที่รู้สึกเหนื่อยๆหรือเบื่อๆผมก็มักจะฟังเพลงเป็นหลัก ซึ่งกิจกรรมนี้สำหรับผมก็ช่วยผมให้มีความสุขได้จริงๆ แต่สัปดาห์นี้ผมก็ฟังเพลงมากกว่าช่วงที่ผ่านมาเพื่อให้ผมผ่านช่วงเวลาเนือยๆนี้ไปได้เร็วๆจริง จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ดีขึ้น แต่วันนี้ผมก็ได้มาลองเปิดกล่องความทรงจำเมื่อครั้งอดีต กับเครื่องเล่นตัวแรก กับหูฟังตัวแรก วันนี้ก็เลยลองๆเปิดเข้าไปในกล่องดู กล่องที่มีแต่สิ่งที่เรารัก สิ่งที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข...
จุดเริ่มต้นคงมาจาก IPod ตัวแรกที่งาน Commart เมื่อประมาณ 5 ปีก่อน ด้วยการที่ไปดูคอมกับเพื่อน จนเดินผ่านมาถึงซุ้มขาย IPod แล้วเพื่อนก็ท้าผมว่าถ้า "ถ้ามึงซื้อกูก็ซื้อ แต่มึงออกให้กูก่อนนะ แล้วจะผ่อนใช้ให้ทีหลัง -_-" เป็น IPod Video Gen5 30GB มันดูน่าตื่นตาตื่นใจมากสำหรับเครื่องเล่นเพลง mp3(ความรู้ในตอนนั้น รู้จักแต่ mp3) ที่สามารถดูวีดีโอได้ด้วย(คิดว่าตอนนั้นคงได้ลงวีดีโอ)(แต่มาวันนี้เพิ่งรู้ว่าแทบไม่ได้ใช้เลย 555+) จากนั้นมาไม่กี่เดือนก็รู้สึกว่าเราอยากฟังสิ่งที่มากกว่าเพลง...
ก็เลยนั่งรถมุ่งตรงไปที่ร้าน Mass Screen สำราญราษฏร์ จัดสิ่งที่ทำให้ผมได้ฟังเพลงที่มากกว่าเพลง นั่นคือหูฟัง KOSS KSC35 สิ่งที่ได้จากมันก็ใกล้เคียงกับคำว่า"ดนตรี"มากขึ้น และผมก็มีความสุขมากขึ้น ใครที่เคยบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ ผมว่ามันไม่จริงหรอกครับ เงินสามารถซื้อความสุขได้อยู่ที่ว่าเราซื้อในสิ่งที่เหมาะกับเราหรือเปล่าเท่านั้นเองครับ จากนั้นมาผมก็อยู่ในวังวนของหูฟังอยู่พักใหญ่ ใช้มาทุกรูปแบบทั้งเก่งเล็ก เก่งใหญ่ นางไม้เรื่อยมา จนมาเมื่อ 2 ปีก่อนก็เริ่มรู้จักเพื่อนอีกคนที่ชื่อว่า "แอมป์" เพื่อนคนนี้ก็ยังพาไปรู้จักเพื่อนอีกคนที่ชื่อว่า "สายสัญญาณ" ช่วยมาสร้างสีสันและเติมความสนุกสนานกันเข้าไปใหญ่ ตอนนี้ผมมีเพื่อน 4 คนแล้ว แต่ละคนก็มีบุคคลิกแตกต่างกันไป แต่เมื่อไหร่ที่ทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันความหรรษาก็บังเกิดครับ...
จนมาวันนี้ผมก็ได้มีโอกาสมาเปืดกล่องความทรงจำย้อนรำลึกสิ่งต่างๆอีกครั้ง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ไม่ว่าช่วงเวลานั้นผมจะทุกข์หรือสุขอยู่ก็ตาม แต่เพื่อนผมทั้ง 4 คนก็ยังพร้อมที่จะให้เวลาและสร้างความรอยยิ้มให้ผมเสมอ(รวมถึงวันนี้ก็ด้วย) จริงๆแล้วความสุขอยู่ใกล้ตัวเราแค่นี้ เพียงแค่เราแวะไปหาและเปิดมันออกมาเท่านั้นเอง...
