ดิฉันแต่งงานเมื่อ พ.ศ. 2534

และได้อยู่กินกับสามีด้วยดีจนมีลูกสาวและลูกชายอย่างละคน

ชีวิตก็มีความสุขดี มีรถยนต์ มีบ้านในเนื้อที่ 24

ตารางวาบนถนนแจ้งวัฒนะ

ดิฉันมีน้องสาว 1

คนเค้าไปได้สามีที่มีเมียหลวงอยู่แล้ว

ตอนหลังเค้าเลิกกัน

เขามาหาดิฉันดิฉันก็ให้น้องสาวมาอยู่ด้วยกัน

แต่ว่ามาคนเดียวนะคะส่วนลูกๆอยู่กับสามีเขา

น้องสาวมาอยู่กับดิฉันได้หลายปีจนมาวันหนึ่งหัวใจดิฉันเกือบสลาย

คือสามีดิฉันจะเลิกงานเวลา 24.00 น.และในเวลา 00.45 น.

ดิฉันได้ยินเสียงรถของสามีมาถึงบ้านแล้วแต่ดิฉันหลับต่อมาก็ตกใจตื่นตอน

ตี 2 กว่านิด หน่อย ไม่เห็นสามีนอนอยู่

ลุกขึ้นไปดูที่ห้องลูกๆก็ไม่มี ในห้องน้ำก็ไม่มี

ใจหายวาบ

รีบลงมาที่โซฟาข้างล่างก็ไม่มี

รถยนต์ก็จอดอยู่แต่สามีดิฉันไปไหน

มองที่ประตูบ้านก็ใส่กลอนอยู่

ดิฉันหัวใจเต้นแรงมาก

เหลืออยู่ห้องเดียวคือ...ห้องน้องสาว..ของดิฉัน

ดิฉันเดินไปเปิดไฟจนสว่างทั่วบ้าน

หัวใจเต้นแรงผิดปกติอยากจะเป็นลม

แล้วมองไปที่ห้องของน้องสาวแล้วพยายามตั้งสติคิดในใจว่า

ถ้าเขาเดินออกมาจากห้องนั้นดิฉันจะทำอย่างไร

ดิฉันนั่งมองประตูห้องของน้องสาวน้ำตาก็ไหล

นึกในใจ ว่าจะทำอย่างไร ?

เราจะทำอย่างไรดี

ลูกก็ยังเล็กดิฉันตัดสินใจ .. เลิก?

ยังไงก็ต้องเลิก

แล้วให้เขาไปอยู่กับน้องสาวที่อื่นส่วนดิฉันจะอยู่กับลูกๆ

คือจะยกสามีให้น้องสาวไป ถ้าเขารักกัน

จนประมาณ ตี 3 กว่าๆ

ดิฉันนึกในใจว่าถ้าดิฉันโทรฯ เข้ามือถือเขาแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ต้องดังออก

มาจากห้องน้องสาวแน่ๆ เลย

เป็นไงเป็นกันดิฉันตัดสินใจโทรฯ แล้วก็ติดจริงๆ ค่ะ

ใจดิฉันเต้นแรงจนเกือบหลุดออกมาข้างนอก

ดิฉันยืนอยู่หน้าห้องน้องสาว....แต่เอ๊ะไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังออกมาจากใน

ห้องของน้องสาวเลยแต่โทรฯ ติด แล้วเขาอยู่ไหน?? ฮัลโหล?

เธออยู่ไหน ? ดิฉันตวาด
.
.


.
.
.
.
.
.
.

ก็นอนอยู่ในรถสิ อีบ้า

รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้กูจะกลับดึกยังเสือกล็อคประตูอีกยุงก็กัด....