วันนี้มาเสนอคอลัมน์ใหม่ล่ะครับ จริงๆ จะเรียกว่าคอลัมน์ก็คงไม่ได้ เพราะไม่รู้จะทำกี่ตอน แต่เอาเป็นว่าถ้านึกออกและมีเวลา และไม่โดนใครไล่เตะเพราะไปเที่ยวเพ่นพ่านร้านคนอื่น ผมพยายามจะเก็บเอามาเล่นให้งฟังกันล่ะครับ 555

วันนี้เข้าไปที่ DGW มีอาเฮียคนหนึ่งแกนั่งเล่นอยู่กับเจ้าแพะ ผมเองไม่เคยเห็นเฮียหรอก แต่เฮียเค้าทักผมว่า เฮ้ย วันนี้มาเที่ยวร้านตัวเองเหรอ ผมหัวเราะก๊ากเลย คือน่าจะเป็นแฟนเว็บไซด์เรานั่นเอง แล้วเจ้าเบียสก็สะกิดบอกว่า เฮียคนนี้ไม่ใช่ใคร คือโกตานั่นเอง คนที่ใช้ขื่อว่า โก ก็คือพี่ชายในภาษาไหหลำล่ะครับ

เจ้าเบียสแนะนำว่า เฮียแกขายข้าวมันไก่อยุ่ตรงหลังห้าง DGW หรืออยู่ตรงข้ามกับศูนย์หนังสือจุฬานั่นแหละ ผมหัวเราะก๊าก พร้อมกับบอกโกตาว่า ว่างๆ จะไปกินเน้อ โกตาบอกยินดีอย่างยิ่ง แล้วโกตาก็เดินกลับร้านไป แต่ผมนึกอีท่าไหนไม่ทราบพอโกตากลับไป 5 นาที ผมบอกเจ้าเบียสว่า ไปๆๆ เราไปกินข้าวมันไก่ร้านโกตากันดีกว่า .......


ผมไปถึงร้าน โกตายังเดินมาไม่ถึง สงสัยจะไปเดินแรดมองสาวๆ แถวนั้นหรือเปล่า ผมก็ไม่รู้ ผมไม่รีรอรีบสั่งตามสูตรเซียนข้าวมันไก่

ไก่เปล่าสับ 1 จาน เนื้อหนัง ข้าวสองถ้วย น้ำเปล่าขวด น้ำแข็งสอง !!!!

อีกชั่วอึดใจ เด็กก็เอาข้าวมาเสริฟก่อน ข้าวมันไก่โกตานั้น แค่มองก็รุ้ว่าอร่อย เพราะว่าถ้วยชามนั้นสะอาด ตักข้าวโปะในจานมาแบบมืออาชีพ คือเป็นลูกกลมมาแต่ไกล น้ำจิ้มสีเงาดำวับ ตัดกับขิงซอยพริกขี้หนูมาก่อนเพื่อน

ข้าวมันของโกตาอยุ่ในขั้นเยี่ยมยุทธ คือเม็ดโตกำลังดี ไม่บวมจนนิ่มเละ และไม่แข็งจนฟันปลอมกระเด็น คือนุ่มร้อน เคี้ยวหนึบฟันกำลังดี และความมันนั้นได้ที่ ข้าวมันหากหุงไม่เป็น บางทีเราอาจจะเผลอคิดว่ากูกินข้าวเหนียวมะม่วงหรือนั่น.....

ข้าวที่เสริฟ ควันฉุยมาแต่ไกลครับ หัวใจสำคัญของอาหารจีนคือต้องร้อน มือสมัครเล่นมักจะละเลยเรื่องความร้อน บางคนทำข้าวชืดๆ รอลูกค้าไว้ พอเสริฟถึงโต๊ะ กลืนเข้าปากก็ส่ายหน้าพอดี