ผมหูเหล็กครับ

ไม่มีใครไปพิสูจน์ล่ะครับ เพราะขืนพลาดขึ้นมามีหวังเสียฟอร์มหมด 555

ผมเองฟังชุดของผมเอง ขนาดไม่ได้อะไรมากกมาย แค่สลับสายไฟ 2 เส้น ฟังสลับกันไปเรื่อยๆๆ ยังลังเลเลยครับ

สมมุติว่า ตอนแรกฟังเส้น A แล้วเสียงดีกว่าเส้น B แต่พอเสียบสลับไปสลับมา คราวนี้ออกทะเล เริ่มไม่ชอบเลยซักเส้น 5555


เอ้า ใครสนใจจะแทงหวย จัดเลยจ้า 555

พี่ทศย์ ตาติ๊กปอนย์ ตาบอนย์

เราไปกัน..




อย่างเรา คงเดาสายถูก ตั้งแต่เค้ายังไม่กดปุ่ม Play เลยหล่ะ...55555

หงายเลยทีเดียว เหอ ๆๆ
เคยลองเปลี่ยนสายไฟไป ๆ มา ๆ สลับกัน 3-4 เส้น สุดท้ายมึน

ประเทศเราคงดังเป็นพลุแตกแน่

เพราะเค้าจับได้ว่า ขี้โกงหมด...555555

น่าลอง อย่างผมคงไม่มีอะไรให้เสียอยู่แล้ว เผื่อฟลุค 555

น่าสนใจครับพี่ไกย์

นี่ถ้าเกิดทางที่นั้นจับไม่ได้ว่าเรา 3ย์ ไปโกงนี่....ผมว่าเราทั้ง 3ย์ นี่คงดังระเบิดเลยล่ะครับ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผมหูดำครับ

ถ้าให้ดี เราต้องแข่งให้จบเกมส์

จากนั้น ก่อนกลับ ก็แอบเอาแผ่นที่เค้าใช้ทดสอบนั่นแหล่ะ ติดมือกลับมาด้วย สัก 3-4 แผ่น

นี่ไง ไม่เสียเปล่า แพ้-ชนะ ไม่สนหล่ะ...55555

พี่คณิตไม่ลองสมักละครับเผื่อได้

หนึงล้านดอนเลยนะครับประมาณ33ล้านบาทใครแน่ลองสมัครดูครับจะได้มีเงินซื้อชุดเมพเมพ แต่ถ้าพิสูจน์ไม่ได้นี้ก็น่าคิดเสดงว่าเราหลอกตัวเองอยู่เรืองสายที่หาเส้นละเป็นหมืนมาใช้คิดว่ามันเสียงดีแบบว่าหลอกตัวเองทั้งที่มันไม่ต่างกันมากเลย ผมคนหนึงที่แยกพวกหลอดไม่ออก ขนาด John Atkinson บรรณาธิการนิตยสาร Stereophileยังไม่กล้าเลยครับขนาดเขียนหลายบทความในหนังสือนะว่าดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า มันแยกออกไหมถ้าไม่ออกนี้ทำให้คนตาสว่างหลายคนเลยนะครับ

ถ้ามาจัดเมืองไทย สงใสคงมีคนไปมั่งแหละ

ไม่ต้องถึงสายไฟ สายสัญญาณหรอกครับ

ตอนนี้ คนดี กับ คนบ้า ผมยังแยกไม่ออกเลย


แร็คเก้ใช่มั้ย หรือว่า สก๊าาาาา...555555555

การตลาด โฆษณา มาร์เกตติ้ง เป้าหมายก็เพื่อขายของ จะพิสูจน์กันไปใย 55555

เหมือนตอนผมถามผบทบ.เรื่องครีม night cream day cream กระปุกจี๊ดเดียว 3-4000 ถามว่าทำไมมันแพงจัง แม่บ้านผมบอกว่า ก็เขาบอกว่าดี ผมก็ถามว่า ไอ้เขาบอกนี่มันเขาไหน 5555 สุดท้ายก็โฆษณาทั้งนั้น ซึ่งได้ผลมากเลยถ้าบอกว่าใช้แล้วสวยล่ะก็ แพงแค่ไหนอาร์ตตัวแม่สู้ตาย

ก็พอๆกับหนุ่มๆอย่างเรานี่ล่ะครับ ช่างสรรหาของเล่นกันนัก พวก gadget , Boy Toy ทั้งหลาย ใครไหนว่าดี วิจารณ์ว่าแจ๋วก็เสียเงินเสียทองไปสรรหามาลองกันจนได้ 5555

ผมว่ามันไม่ต่างกันนะครับ จากตัวอย่างที่ยกมาเปรียบเทียบกันข้างบน ผมว่าของอย่างนี้มันเกิดจากความอยากได้อยากลองทำให้เกิดความเชื่อว่าดีตามมา ผมเคยถามภรรยาว่า ไอ้ครีมที่คุณว่าดีน่ะ พอทาบนผิวมันก็หลุดออกมาเป็นขึ้ไคลอยู่ดี อย่างนี้ใช้ครีมนีเวียกระปุกละ28 บาทก็ได้ ได้ผลเป็นขี้ไคลเหมือนกัน ว่าแล้วก็โดนมาตี๊บนึง 555555 ถ้าจะให้ไปเอาครีมมาทาแล้วทำ AB test แล้วให้บอกว่ากระปุกไหนดี กระปุกไหนแพง คงไม่มีใครบอกได้หรอกครับ

เหมือนกันกับการ test สายสัญญาณ สายลำโพง ข้างบน ผมก็ว่าคงไม่มีใครทำได้หรอกครับ คนนะ ไม่ใช่เครื่องวัด 5555 ถ้าจะซื้อของแพงเพราะรูปลักษณ์สินค้า ราคารับได้ โฆษณาโดนใจ จ่ายเงินแล้วมีความสุขไม่เดือดร้อน ถึงแพงไปหน่อย ก็คงไม่เป็นไรมั๊งครับ

หรือว่าไง 5555

ผมคิดในแง่นี้นะ
สายไฟที่เดินเข้าบ้าน ส่วนใหญ่
ก็จะใช้สายไฟในงานไฟฟ้าทั่ว ๆ ไป
ช่วงที่จากปลัํกไฟ มายังเครื่องเสียง
ส่วนมากก็จะไม่เกิน 2 เมตร หรือมากกว่านั้นนิดหน่อย
ก็เลยสงสัยว่า เมื่อมันเดินทางมาตั้งไกล กว่าจะถึงปลั๊ก
และช่วงสั้น ๆ จากปลั๊กเข้าเครื่อง
จะมีผลชัดเจนจนแบบเห็นหน้าเห็นหลัง
ก็น่าคิดนะครับ เพราะผมว่า
ในกรณีนี้ คงต้องเดินสายชั้นดี จากเมนนอกบ้าน
มาเข้าในบ้านตรงจุดที่เครื่องเสียงอยู่
ถ้าเดินสายยาวขนาดนั้น
ใช้สายชั้นเยี่ยม ผมว่า หมดตูดก่อนล่ะครับ
กว่าจะได้ฟังเสียง

^
^
อันนี้คิดเหมือนผมแฮะ +1 เลย ผมเองก็คิดมาตลอดว่าไอ้สายไฟ 1.8 เมตร เส้นโตๆมันจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ซักแค่ไหนถ้าต้นทางไปในบ้านมันไม่สะอาดพอ

เพื่อนผมคนนึงมันแยกเมนตั้งแต่มิเตอร์เข้าบ้านมาเลยว่าสายเมนชุดนึงสำหรับเครื่องเสียง อีกชุดนึงเข้าปลั๊กไฟบ้านปกติ มันบอกผมว่ามันจะได้ไม่โดนสัญญาณรบกวนจากเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านอื่นๆเลยต้องแยก ผมก็ไม่รู้ว่ามัน Work หรือเพื่อนผมมันบ้า 55555

สัญญาณรบกวนมันจะวิ่งไปตามสายไฟตัวนำนั่นแหล่ะครับ แต่เมื่อระยะทางมันไกลขึ้น สัญญาณรบกวนเหล่านี้มันก็จะน้อยลงตาม

เหมือนถ้าเราเสียบปลั๊กไฟใกล้ๆกัน สัญญาณรบกวนจากเครื่องใช้ไฟฟ้าตัวหนึ่ง ก็จะไหลไปตามสายไฟตัวนำ ไปยังเครื่องใช้ไฟฟ้าอีกเครื่องที่เสียบสายไฟอยู่ใกล้ๆกัน แต่ถ้าไกลกันสัญญาณมันก็จะลดน้อยลงไป

ยิ่งถ้าใกล้ตู้เย็น เวลามันตัดต่อ Comp ด้วยนี่ มาแน่ๆ ตรงนั้นจะเรียก Click Noise ครับ

ตอนนี้วิธีทำให้สัญญาณรบกวนพวกนี้มันหายไปคือ ต่อผ่าน Noise Filter ครับ แต่ต้องดูกระแสไฟด้วยว่ามันทนได้เท่าไหร่ และแต่ละยี่ห้อ มันก็มีประสิทธิภาพในการลดทอนแตกต่างกันไปด้วยครับ

มั่วป่าววะตู..55555

ผมเคยวัด Noise จาก Adapter Charger ของจีน (Noname) ดู

ปรากฎว่า Noise บาน นี่แหล่ะครับ สาเหตุว่าทำไมบางอันแพง บางอันถูก...

อยากลองแฮะ เผื่อจะรวยบ้าง...

แต่คงตกรอบคัดเลือก...แบะๆๆๆ

^
^
^
ของพี่คงไม่ผ่านตั้งแต่ ตรวจคนเข้าเมืองแล้วหล่ะ เพราะคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง

ถามอะไร ตูตอบ Yes อย่างเดียว

^
^
^
เข้ามาฮา...

สาระขอผ่าน..

555+

น่าเสียดายไม่มีตังค่ารถไปทำวีซ่า ...
55

พี่ไก่ย์ ตาติ๊กย์ปอนดย์ ตาบอนย์ ถ้าพวกเราไปนะ ... ผมว่า กี๋ เต็มงาน 5555555

เราจะเตรียมแผ่นไปเปิดเอง ... ซาวด์แทรคมิยาบิ ดีป่ะ ... เสียงเสิงไม่แยกละ ... แยกอย่างอื่นกันดีกว่า 555

yes! only เลยนะพี่ ไก่ย์ 5555+

ถ้าเจอ เกย์ ฝรั่ง อย่าไปเผลอตอบ Yes ล่ะ 555+

ผมว่า พี่ไก่ย์ และ พี่ทศย์ ที่เคารพ (รัก?) และคุณบอนด์ย์ ไม่ว่าจะสถานการณ์แบบใด ทั้งสามท่านก็ Yes ได้ตลอดครับ.... ไม่ว่าจะรูปแบบไหน ทั้งสามท่านก็พร้อมที่จะตะลุยได้เสมอ.....ผมเชื่อเช่นนั้น.... ^ ^

ปล. พาออกทะเลอีกแล้ว....

นี่ตา BECKย์ ... เกย์ เกอ อะไรฮึ ... ( ทะลึ่งจิงๆ ... ปั๊ด YES ซะเลย 5555)

เราไม่ได้ออกทะเลย์นะตาวุฒย์ ... เราจะข้าวน้ำข้ามทะเลย์ ไป YES ต่างบ้านต่างเมืองเลยหละ 5555

เรื่องเสียงที่เอากันละเอียดแบบ AB test หรือ blind test มันโหดไปหน่อยครับ 555

เพราะบางกรณ๊มันยากจะแยกออกโดยที่ตาไม่เห็น สมองไม่ช่วยสั่งการ


ต่างจากพวกเซียนไวน์ หรือเซียนเหล้า ผมว่าพวกนี้ Blind Test มีหวังเสร็จขนมโก๋เลยครับ 555

ถ้าได้เห็นว่าใช้สายเทพๆดีๆ บวกพลังใจไปอีกล้านเท่าเลยว่าเสียงดีแน่ๆ อิอิ ผมมันประเภทนั้นเพราะฟังไม่ออก ถ้าหลอกตัวเองได้ว่าตัวเองใช้systemระดับเทพแล้วคงไม่ต้องลำบากลำบนหาเงินมาให้เฮีย 555+

นอกจากผมจะตอบ YES ! แล้วเนี้ย....
ผมจะตอบคำว่า Ohhhh..... YESSSSSSSS !!!! ด้วยครับ ฮ่าๆๆๆ

พี่ทศย์ครับ จริงอย่างที่พี่บอกน่ะแระครับ " กี๋ " เต็มงานแน่ๆ 55555

สรุป กลายเป็นงาน Yes ไปแล้ว

blind Yes

พลังภายในไปได้แค่สี่ส่วน (เคล็ดวิชาเทพหลอดมารฟ้า) ต้องฝึกอีกนานครับ งดไปเหมือนกันแค่งานชุมนุมชาวยุทธ munkong gadgat ก็พอแล้ว จ้า

วงการเครื่องเสียงเป็นวงการที่มีการหลอกลวงกันมากที่สุดในโลก
เป็นการหลอกที่ผู้ถูกหลอกเต็มใจให้หลอก แถมยังออกมาปกป้องผู้ที่กำลังหลอกตนอีก

สื่อมวลชนในวงการเครื่องเสียง (audio journalists)ซึ่งในสมัยก่อนหมายถึง
นิตยสารเครื่องเสียงต่างๆ ปัจจุบันรวมเอาเว็บไซท์เกี่ยวกับเครื่องเสียงด้วย ขึ้นชื่อในเรื่อง
ของการขาดจรรยาบรรณของสื่อ เพราะแทนที่จะทำหน้าที่เป็นหมาเฝ้าบ้านคอยปกป้อง
ผลประโยชน์ของผู้อ่าน แต่กลับทำตัวเป็นกระบอกเสียงให้กับผู้ผลิตและผู้แทนจำหน่าย
สินค้า ด้วยการสรรค์สร้างความเชื่อผิดๆ ต่างๆมากมาย

ผลงานอัปยศของสื่อมวลชนสายเครื่องเสียงมีมากมาย ตัวอย่างเช่น การปั่นกระเสเรื่อง

ความวิเศษ ของสายเคเบิลต่างๆ

การมดเท็จว่าแอมป์ต่างรุ่น ต่างยี่ห้อ ย่อมมีลักษณะเสียงเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง

การเบิร์นอินทำให้เสียงดีขึ้น

การบัญญัติศัพท์มาอธิบายคุณภาพเสียง ที่สร้างความสับสนงงงวยให้กับผู้อ่าน แทนที่จะช่วย
สร้างความเข้าใจ

การปลุกเร้ากิเลศของผู้อ่าน ให้รู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ เกิดความต้องการสินค้ารุ่นใหม่ๆ
ตลอดเวลา ทั้งๆที่สินค้ารุ่นใหม่เหล่านั้นไม่ได้มีคุณภาพเสียงดีขึ้นกว่าของเดิมเลย

ฯลฯ

สื่อมวลชนสายเครื่องเสียง จึงเป็นสื่อมวลชนแหกคอก ที่ไม่ได้ยึดถือความจริงเป็นสรณะ
เหมือนสีอมวลชนแขนงอื่น จึงควรเรียกว่านักโฆษณาชวนเชื่อมากกว่า

เห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่ก็เป็นสีสีนวงการ ไม่งั้นคงเหงา คนที่มีเงินและโอกาสจะได้หาเล่นอะไรๆ คลายเบื่อ

ก็รับเงินเขามา ก็ต้องเชียร์สินค้าเขา ก็เป็นธรรมดา

ผมว่าเป็นกับสื่อทุกแขนงนะ ดูอย่างวงการรถยนต์ที่มีข้อคอมเมนท์ลักษณะเดียวกัน คือไปทดสอบรถทีไร ดีไปหมดไม่มีข้อเสียเลย แต่พอลูกค้าซื้อไปใช้จริงๆ ไอ้นี่ก็ไม่ดี ไอ้โน่นก็ไม่เห็นจริงอย่างที่เขียนเลย อะไรเแบบนี้

แต่ถ้านึกอีกมุมนึงนะครับ ถ้าต้องผลิตของที่ดีจริงๆแล้วมาขาย ผมว่าโลกคงขาดสีสันแย่เลย เพราะอาจจะหลายๆปีถึงจะมีสินค้าออกมาตัวนึง

หรือถ้าดูอย่างพวกสินค้าทีวีไดเร็กท์อะไรพวกนี้คงขายไม่ได้เลย เพราะคุณภาพก็อย่างที่เรารู้ๆกันอยู่ แต่ปัจจุบันก็ยังเห็นขายกันได้ ใช้ทีสองทีพัง ส่วนมากมักขายไอเดียกันซะมากกว่า

พวกวงการเครื่องเสียงก็อีหรอบเดียวกันล่ะครับ สายไฟแทนที่จะมีสายทองแดงอยู่สองเส้นก็เอาสายเงินสายอะไรต่ออะไรมาใส่เข้าไปด้วยจนเส้นหนาเท่าแขนเด็ก เติมโฆษณาเข้าไปอีกหน่อย เท่านี้ก็ขายได้แล้ว แถมแพงเสียด้วย ส่วนเสียงจะดีหรือเปล่าไม่รู้ แล้วแต่คนฟัง ไอ้คนที่ซื้อของแพงแล้วจะให้บอกว่าเสียงงั้นๆก็ใช่ที่ เสียเหลี่ยมแย่ เพราะตัวเองเสียเงินซื้อไปแล้วก็ต้องว่าดีน่ะสิ

ธุรกิจการขายคงไม่มีใครบอกความจริงกันตรงๆหรอกครับ ถ้าทำอย่างนั้นจริงคงขายไม่ได้ กำไรก็ต่ำเพราะต้องว่ากันตามจริงของต้นทุน แล้วจะทำมาขายทำไม

^
^
^
ผมชอบความเห็นคุณ yoyo อันนี้ครับ
ผมคิดว่าคุณ yoyo คงจะเป็นนักเล่นประสบการณ์สูง และเข้าใจวงการนี้อย่างถ่องแท้

ต่างจากเซียนเครื่องเสียงบางคน ที่ทำตัวผูกขาดความคิดเห็น
มองคนที่เห็นต่างเป็นศัตรู โดยไม่เปิดใจรับฟังเหตุผลครับ

555 จริงๆๆ แล้วธุรกิจเครื่องเสียง หรือสินค้าอื่นๆๆ ทุกตัวในโลก ก็ต้องพยายามคิดค้นอะไรที่มันใหม่ๆ ออกมา หรือถ้าไม่ใหม่ก็ต้องอุปโลกว่ามันใหม่กว่าและดีกว่า

โดยที่เป็นสากลก็คือการประชาสัมพันธ์โดยใช้สื่อล่ะครับ ไม่ว่าจะเป็นนิตยสาร วิทยุ โทรทัศน์ก็ว่ากันไป ส่วนจอห์น แอทคินสัน บก stereophile แกทำหนังสือของแกจนเข้มแข็ง จนสามารถจัดระดับการ recomend ได้ และมีคนเชื่อถือนิยมอ่าน

ก็เลยกลายเป็นว่าสินค้าส่วนหนึ่งถูกหนังสือ stereophile ชี้ทิศทางได้ว่า ตัวไหนดี หรือตัวไหนจะไม่ดี (ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจริงๆ หรือเปล่าด้วยจ้า)......

เอ้า รออ่านท่านอื่นๆๆ ต่อไปจ้า 555

เล่นกับนามธรรม ก็ลำบากแบบนี้ล่ะครับ

เฮียมั่นครับ การการประชาสัมพันธ์สินค้าโดยใช้สื่อต่างๆนั้น ไม่ถือว่าผิดจรรยาบรรณครับ
แต่ต้องแยกออกจากส่วนที่เป็น เนื้อหา (editorial contents)อย่างชัดเจน
เช่นลงในคอลัมน์ ข่าวแจก (press release) ถ้าลงในรูปบทความก็ต้องล้อมกรอบ
แยกออกมาจากบทความปรกติ พร้อมระบุไว้อย่างชัดเจนว่า เนื้อที่ประชาสัมพันธ์

แต่สิ่งที่สื่อมวลชนสายเครื่องเสียงทำอยู่ในปัจจุบัน ก็คือการทำบทความที่แฝงโฆษณา
(advertorial)หรือการปลอมโฆษณามาในรูปบทความ หรือบทวิจารณ์ต่างๆ
โดยไม่บอกผู้อ่านว่าเป็นโฆษณาที่รับเงินจากสปอนเซอร์มา ซึ่งถือว่าเป็นการผิด
จรรยาบรรณของสื่ออย่างร้ายแรง

สื่อมวลชนเฉพาะด้านสายอื่นๆ เช่น รถยนต์ คอมพิวเตอร์ บันเทิง ฯลฯ ก็ฉาวโฉ่ในเรื่องนี้
ไม่แพ้กันครับ

สรุปว่ามีใครสมัครไปไม๊ครับ
จะได้มาช่วยกันเชียย์ 555

ใจมันนิ่งพอ ไม่มีอะไรมาทำเราได้หรอกมั้ง ไม่ว่าจะถูกหรือแพง

แหกตา!!!(?) เรื่องสื่อเหล่านี้ไม่มีไรมาก แค่ใช้ดูว่ามีอะไรใหม่ๆ
เค้าจะพล่ามอะไรก็ช่างเต้อะ รู้ๆกัน
ผู้ประกาศข่าว เห็นบางทีเอาอารมณ์ตัวเองใส่ในข่าว ซะงั้น....
อ่านๆข่าวอยู่ อ่านจบแสดงความคิดเห็นตัวเองต่อท้าย เฮ่อ...สื่อนะ ไม่ใช่ผู้ชี้นำ

ดูในบอร์ดนี้แหละ มีทั้ง คนชอบ คลั่งไคล้ โดยเฉพาะ อคติเนี่ยชอบสุด
เอาไว้เป็นข้อมูลตัดสินใจ


ที่สุดแล้วฟังmp3มานาน หันมาฟังlosslessเพราะipod ท้ายสุดกลับไปหาCD
ด่อมๆมองๆ Sony D-25sกะเฮียอยู่ ^^

ผมว่าส่งสื่อที่เขียนคอลัมภ์เชียร์สินต้านั่นล่ะดีที่สุด 5555

จาก คห.ที่ 38 นะครับ ผมมีความเห็นต่างนิดหน่อยนะครับ
คือ การ burn in สามารถทำให้เสียงดีขึ้นจริงๆครับ
แต่...ดีในลักษณะที่มันควรจะเป็น คือทำให้มันเข้าที่ และได้เสียงแท้ๆของมันที่มันควรจะเป็น
เพราะผมทดลองกับทั้งหูฟัง และทั้งลำโพงที่เคยมีนะครับ
สำหรับหูฟังก็เกิน 10 ตัวแน่นอน ซึ่งใหม่ๆ มันก็มีเสียงที่ ค่อนข้างบาดหู และเบสจะบวมๆ และล้นๆ
ซึ่งการ burn in ช่วยตรงนี้ได้
แต่...ก็ไม่ได้หมายความว่า การ burn in จะทำให้หูฟังราคาหลัก ร้อยหรือหลักพัน
มีเสียงที่เทียบเท่า หูฟังราคาหลักหมื่น หรือหลายๆหมื่นได้

และเรื่องสายเคเบิลต่างๆ แต่ละตัวมีความแตกต่างของเสียงอยู่ ซึ่งต้องใช้ความพยายามในการฟัง และแยกแยะ
และความแตกต่างของสายแต่ละเส้นนี้ ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะชอบเสียงแบบไหน
ซึ่งบางทีเราอาจจะถูกใจ ในความแตกต่างที่ได้จากสายราคาถูกก็ได้
นักเล่นบางราย ยินยอมเสียเงินหลายๆหมื่น หรือหลายแสน เพื่อให้ได้เสียงดีขึ้นมาเพียงน้อยนิดเท่านั้น (สำหรับหูตน)
เหมือนดื่มเหล้าละครับ ผมดื่ม Red หรือ Blue มันก็เมา เหมือนกัน
แต่หากมีโอกาศ และกำลังทรัพย์พร้อม ผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะหา Blue Label มาดื่มเพื่อฉลองให้ตนเอง
ฉะนั้นอยู่ในวงการนี้ การได้ทดสอบได้ฟังด้วยตนเองก่อนซื้อ คือสิ่งสำคัญครับ
เพราะกำลังทรัพย์ และความคุ้มค่าของแต่ละท่าน ย่อมไม่เท่ากัน

คห ที่ 32 นะครับ พิมพิ์ผิด
ขออภัยอย่างสูง ...

ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วทำให้ได้ความรู้เพิ่มขึ้นมาเลยครับ

ผมมีคำถามคือ เพื่อนๆ พี่ๆ คิดว่า สายราคาหลักไม่กี่ร้อย

กับสายราคาหลักหลายหมื่น ถึงหลักหลายแสน พี่ๆคิดว่า

เสียงมันจต่างกันสักกี่ % หรอครับ แล้วอยากทราบว่า

ถ้าสำหรับคนที่ไม่เคยเล่นพวกเครื่องเสียง หรือไม่ได้อยู่ในวงการนี้มาฟัง

สายราคาไม่กี่ร้อย กับสายราคาหลายแสน พี่ๆคิดว่า คนกลุ่มนี้จะฟังออกมั้ยครับ

ว่าตัวไหนแพง ตัวไหนถูก

เพราะถ้าคนกลุ่มนี้แยกไม่ออกว่าอันไหนแพง อันไหนถูก

ก็แสดงว่าสายสัญญาณที่ราคาต่างกันราวฟ้ากับดินนั้น

เสียงไม่ได้แตกต่างกันขนาดที่ว่า คนทั่วๆไปที่ไม่เคยเล่นเครื่องเสียงจะฟังออก

ใช่ป่าวครับ

พอจำได้ว่าเคยเรียนตอนมหาวิทยาลัย วิชาจิตวิทยา

ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเรา

การมองเห็น จะเป็นการรับรู้ที่มากที่สุดของคนเรา ประมาณ 50% ของการรับรู้


แต่การได้ยินเท่าที่จำไม่ผิด "น่า"จะอันดับ 4 - 5 เลยครับ อยู่ท้ายๆนี่แหละ

ไม่รู้จริงรึเปล่านะ แต่ตำราเขาก็ว่ากันยังงั้น ซึ่งผมก็เห็นด้วย

เพราะเวลาดูดีวีดี เวลาใช้สายสัญญาณดีๆกับเครื่องเล่นดีวีดี มันรับรู้ว่าดีได้ชัดเจนกว่าการรับรู้ว่าดีของเครื่องเสียง

เอาน่า ... อย่าไปฉกชิงวิ่งราว เอาตั้งไปซื้อของ ละกันครับ ... 5555

คิดเล่น ๆ
ผมว่า Blind Test วิธีดีที่สุดคือ
ไปขอความร่วมมือจากคนตาบอดจริงๆ เลยดีกว่าครับ
น่าจะแม่นยำกว่ามาก
แต่น่าจะเป็นตาบอดที่ Hi-Fi จะได้ผลดีที่สุด
ในเงื่อนไข ไม่เห็นบอกว่าห้ามตาบอดนี่ครับ

ที่ผมเขียนเกี่ยวกับสื่อมวลชนในวงการเครื่องเสียง (audio journalists)
ไว้ในความเห็นที 32 และ 38 นั้นไม่ได้รวมถึงเว็บขายสินค้าแบบเว็บของเฮียมั่นนะครับ
เพราะเว็บลักษณะนี้ทำหน้าที่ให้ข้อมูลผู้บริโภคเกี่ยวกับสินค้าที่ตนขายอยู่เท่านั้น
ไม่ได้แอบอ้างตัวเป็นสื่อมวลชนแบบเว็บที่เป็นของนิตยสารเครื่องเสียงต่างๆ รวมทั้ง
พวก webzine ด้วย (นิตยสารที่เผยแพร่ทางเว็บอย่างเดียว ไม่ตีพิมพ์เป็นเล่ม)

เว็บบอร์ด เช่นบอร์ดมั่นคง ก็ไม่ถือว่าเป็นสื่อมวลชนนะครับ เพราะผู้เขียนก็คือผู้บริโภคทั่วไป
ที่ไม่ได้มีอาชีพเป็นสื่อมวลชน เป็นการแลกเปลียนความคิดเห็นในบรรดาผู้บริโภคด้วยกัน
มากกว่า จึงไม่ต้องยึดหลักจรรยาบรรณของสื่อ เหมือนสื่อมวลชนทั่วไป

บอร์ดเฮียมั่น แม้จะเป็นบอร์ดขายสินค้า แต่ผมชอบที่เปิดโอกาสให้ผู้บริโภคได้แสดงความคิดเห็นได้อย่างเต็มที่ โดยไม่ปิดกั้น ถื่อเป็นจุดเด่นที่เหนือกว่าบอร์ขายสินค้าทั่วๆไป
นับว่าเฮียมั่นเป็นพ่อค้าเครื่องเสียงที่ใจกว้างมากที่สุดคนหนึ่งของวงการ
ต้องขอชื่นชมด้วยครับ

555 ขอบคุณครับ ผมไม่เข้าใจผิดอะไรง่ายๆๆ ล่ะครับ

ความจริงผมไม่ได้อยู่ในฐานะสื่อ ผมเป็นเหมือนพ่อค้าขี้โม้ ชอบพูด ชอบคุย เว่อร์มั่ง เกินจริงมั่ง แต่สิ่งหนึ่งที่ยึดถือมาตลอดคือไม่โกหกส่งเดชแน่ๆๆ ครับ 555 และดีใจว่าเพื่อนๆๆ ก็ไม่ได้ถือสากันตรงจุดนี้เท่าไหร่

ส่วนการวิจารณ์ต่างๆในเว็บบอร์ด ผมเห็นด้วยครับว่าเป็นจุดเด่นที่ดึงดูดใจ และเป็นจุดที่คนซื้อน่าจะดีใจ เพราะน่าจะได้ข้อมูลในเบื้องลึกมากกว่า และผมเองก็ไม่ต้องไปฝืนเชียร์มากจนเสียจุดยืนตัวเอง.....

อันไหนดีก็ชมมากหน่อย อันไหนไม่ดีก็ไม่ค่อยกล่าวถึงนักประมาณนั้นล่ะครับ 555

มาพูดถึงเรื่องสื่อต่างๆๆ พวกสื่อสิ่งพิมพ์ก็เป็นสื่อที่น่าเห็นใจเหมือนกัน คือรายได้ส่วนหนึ่ง(ส่วนใหญ่ซะด้วยซิ) มาจากการรับค่าลงโฆษณา พอการลงโฆษณาแล้วก็มักไม่พ้นต้องรีวิว นิตยสารเมืองนอกทุกราย รวมถึงไทยก็เดินเส้นทางแบบนี้หมด

จะให้หนังสือเขียนและแจงตรงๆ คงทำได้ยากครับ และบางทีพวกนิตยสารก็ใส่ความรู้สึกส่วนตัวลงไปมากจนเกินเหตุ เลยทำให้ขาดความพอดีไป จรรยาบรรณเป็นเรื่องสำคัญของสื่อครับ แต่ต้องไม่ลืมว่า สื่อก็ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ กินข้าวเหมือนเจ้าของผลิตภัณฑ์

ปัญหาคือ จะทำอย่างไรทุกอย่างถึงจะลงตัว และได้ผลดี และมีความสุขทุกๆ ฝ่าย ทั้งเจ้าของผลิตภัณณ์ สื่อ และผู้บริโภค

555

คุณ veelovebest คห.44

ลองอ่านตรงนี้ คงพอจะคลายความสงสัยลงได้บ้าง

The Ten Biggest Lies In Audio

http://www.theaudiocritic.com/downloads/article_1.pdf

เซียนสายในนี้มีเยอะ น่าไปลองดูนะ เผื่อจะดังระดับอินเตอร์ งาบเงินรางวัลมาอวดชาวมั่นคง

น่าแปลก ที่เราไม่สามารถใช้วิทยาศาสตร์มาพิสูจน์เทคโนโลยีได้

จะว่าไปก็ยังไม่มี แฟนพันแท้เครื่องเสียงเลยนะครับ

น่ากลัวจะหาตัวจริงยาก

น่าเสียดายรายการ ไม่มีแล้ว