คนที่พอจะเริ่มรักษาศีล๕ได้จริงโดยมิต้องบังคับใจคือคนที่ทรงอาณาปาฯได้ทุกลมหายใจโดยไม่ต้องกำหนดจิต เพราะการเห็นลมหายใจเข้าออกได้เองนั้นคือจิตมีที่ยึดเกาะ แม้คำภาวนาก็มิต้องใช้อีก เห็นลมหายใจได้ตลอดเวลาและทำอะไรได้ตามปกติ

เมื่อจิตมีที่ยึดเหนี่ยวแล้วก็จะไม่ไปสนใจอะไรอื่นอีก ไม่คำนึงถึงแม้แต่ศีล เสมือนศีลเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายไปแล้ว

ถ้าได้ครูบาอาจารย์ดีก็เดินหน้าบำเพ็ญภาวนาต่อ สำคัญคืออย่าหลุดจากอานาปาฯ เพราะหลุดแล้วกลับมาไม่ง่าย กิเลสโมหะโทสะครอบงำ ลบไม่ได้ง่ายเหมือนใช้ยางลบ

เมื่อทรงอานาปาฯได้ระยะหนึ่งจิตจะละเอียดขึ้น เริ่มสัมผัสสิ่งที่ไม่เคยรู้รอบตัวได้เอง...ส่วนศีล ไม่ขอกล่าวถึงอีกเหมือนมาถามว่าแขนขายังมีอยู่มั้ย

ขออภัยที่อธิบายไม่ได้มากเพราะไม่ใช่พระสงฆ์...เป็นเพียงส่วนหนึ่งจากปสก.จริง...

อาณาปา ผมคงแกร่งกล้ามากๆๆๆครับ เพราะผมยอมตายดีกว่ายอมโกหก ทำชั่วกับคนอื่นๆ 555

ก่อนอื่น ผมไม่ได้มารายงานตัวนะครับ เพราะคุณไม่มีอำนาจ สั่งให้ใครมารายงานตัว
ที่เข้ามา ก็เพื่อแสดงความคิดเห็นเท่านั้น ในฐานะที่เป็นชาวพุทธคนหนึ่ง มีความรู้แค่ งูๆปลาๆ

ผมขอโอกาส ดังนี้
พระพุทธเจ้าทรงสอนธรรมให้แก่ ฆารวาส มี 3อย่าง หรือ 3 ระดับ คือ ทาน ศีล ภาวนา
ส่วนของพระ มี 3 อย่างเหมือนกัน คือ ศีล สมาธิ ปัญญา

ถ้าผู้ที่แสวงหาการหลุดพ้น ต้องเจริญให้ครบทั้ง 3 อย่าง ที่สำคัญที่สุดคืออย่างสุดท้าย
อย่างสุดท้ายสำหรับของฆารวาส และพระจะเหมือนกัน แม้นเขียนไม่เหมือนกัน เพราะ...
ภาวนา ก็ คือ สมาธิ + ปัญญา...คือสุดท้ายจบด้วยปัญญาเหมือนกัน

อานิสงค์ ของ ทาน ศีล ภาวนา ไม่เหมือนกัน ไปหาอ่านเอาเอง....
ทานเป็นบาทฐานเบื้องต้นที่จะนำไปสู่ ธรรมที่สูงกว่า คือ ศีล
และ ศีลก็เป็น บาทฐานไปสู่ธรรมที่สูงกว่า คือ ภาวนา

พระพุทธเจ้าทรงวาง แนวการปฏิบัติเบื้องต้นไว้ให้แล้ว มันเป็นไปตามลำดับ แต่....
สำหรับ ผู้ที่เชี่ยวชาญแล้ว ก็อาจจะย่อรวมกันได้ ดังเช่นท่านพุทธทาส กล่าวไว้ว่า...
ตอนที่เราเจริญอานาปานสติ มันจะมีครบทั้ง 3 อย่างเลย...ก็ว่ากันไป ไปหาอ่านหาฟังกันเอง

โบราณกล่าวว่า
ทาน ทำให้รวย
ศีล ทำให้ สวย
ภาวนา ทำให้ ฉลาด

ศีล 5 อย่างที่เราๆท่านๆ สวดร้องท่องบ่น มันแค่ กาย กับ วาจา แต่...
ถ้าให้ลึกลงไปมากกว่านั้น ต้องใจด้วย เพราะ ใจเป็นนาย กายกับวาจาเป็นบ่าว เข่น

ศีลข้อ 1. ห้ามฆ่าสัตว์...นั้นมันเด็กๆ...มันจะต้องมีเมตตา ไม่อาฆาต จ้องจะทำร้ายแก้แค้น
คือมันต้องกำราบใจตนเองก่อน เพราะถ้าไม่ คิดจ้องแต่อาฆาต แก้แค้ สักวันเมื่อได้โอกสาส ก็จะเอาคืน
แต่ตอนนี้ยังไม่ทำเพราะกลัวกฏหมาย...ศีลข้อนี้ ยังรวม ไม่ให้ทำร้าย หรือกักขัง

ศีล ข้อ 4 ก็เหมือนกัน ไม่ได้แค่พูดปลด หรือโกหกอย่างเดียว ยังรวมไปถึง นินทาว่าร้าย พูดจาส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ...

สุดท้าย ศีลมีไว้เพื่อทีจะควบคุม กาย วาจา ใจ ให้สงบ ไม่ไปทำร้ายคน หรือ คิดร้าย อื่น...

ที่สำคัญที่สุด ศีล ไม่ได้มีไว้เพื่อ อวดอ้าง

สุดท้ายจริงๆ ถ้าอยากจะถือศีล แบบเข้มข้น ไปวัด หรือ ไปบวชพระบวชชีเลย
มีครูบาอาจารย์ช่วยบอกช่วยสอน แต่....

ถ้าไปไม่ได้ มีกิจธุระเยอะ ก็บวชอยู่ที่บ้านก็ได้ สมาทานศีลเอง ฟังธรรมะออนไลน์ก็มีเยอะ
แนะนำเพจ - การบวชอยู่ที่บ้าน  https://www.facebook.com/Ordinationathome

จบ.

^ ชาวพูทธควรจะเข้าใจให้ได้ซักครึ่งของคุณ Todz ครับ ถึงจะเรียกตัวเองว่าชาวพุทธจริงๆ 555

ในความคิดของผมนะ
พระพุทธองค์ น่าจะรวบรวมพฤติกรรมที่ไม่พึงกระทำทั้ง 5 อย่าง
ออกเป็นข้อห้าม เพราะน่าจะเล็งเห็นว่า
ถ้าดำเนินชีวิตไปตามปกติ โดยละเว้นข้อห้ามทั้ง 5 ข้อนี้แล้ว
โอกาสที่จะมีปัญหา หรือเรื่องยุ่งยากเข้ามาในชีวิต 
ก็ควรจะลดลงด้วย คือโอกาสจะมีเรื่องน้อยลงนั่นล่ะครับ

^ คุณสมัครเล่น เข้าใจได้ถูกต้องเลยครับ

ถ้ามีศีล 5 นี่คือ จะสามารถอยู่ร่วมกันในสังคม ร่มรื่น สงบสุข สันติสุข มีความสุข อย่างแน่นอนเลยละครับ

ถึงเข้ามาตั้งถามเล่นๆว่าใครมี ศีล 5 บ้าง เพราะปัญหาสังคมเยอะมาก 555

ศีลไม่มี ก็ทำขั้นต่อไปคือสมาธิได้ยากครับ ไม่ต้องพูดถึงการเอากำลังจากสมาธิไปเจริญปัญญา
ให้ไม่หวังผลถึงสุดปลาย ศีลก็จะทำให้สังคมร่วมเย็นเป็นสุข เพราะเจตนาและผลของศีหากทำได้ คือไม่เบียดเบียนผู้อื่น

ผมเองทีแรกถือได้แน่ๆสองข้อครับ คือ ข้อ 3 กับข้อ 5  
สองปีมานี่พยายามให้ได้อีกสองข้อ คือ ข้อ 1 กับข้อ 2 ทำได้ไม่บริสุทธิ์ก็จริง แต่ก็น่าจะบกพร่องเล็กน้อยมาก 
ข้อ 4 นี่ยากมากครับ เพราะไม่ใช่แค่โกหก แต่รวมถึงการพูดเพ้อเจ้อ ส่อเสียด ไร้สาระ ซึ่งแทบเป็นปกติวิสัยของผม
แล้วมันรวมถึงเรื่องเลื่อนเปื้อนเลอะเทอะทางมือ คือหลงระเริงไปกับโลกออนไลน์ ทำแล้วถึงไม่ได้พูดจิตใจก็เพ้อเจ้ออยู่ดี...ศีลข้อนี้ทำให้สมบูรณ์ไม่ได้เลยครับ
ถ้าแค่โกหกนี่ผมไม่ค่อยได้โกหกหรอก ^ ^

ผมได้เน้นๆ แค่ข้อ 5 ครับ 

ได้ก็เป็นโสดาบัน ถ้ายังหลุดๆแต่ไม่หนักให้ทำต่อที่

ศีล สมาธิ ปัญญา รวมกันให้ได้คือได้ตีตั๋วไปนิพพานแล้ว ไม่มีเสื่อม ถ้ายังไม่ถึงก็ยังมีเสื่อม

วิธีปฏิบัติ ก็อานาปาณสติ อยากทำที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ ขณะที่ทำศีลก็บริบูรณ์ สมาธิก็ค่อยๆรวมเป็นอารมณ์เดียว ใช้สติปัฐาน4 เป็นบรรทัดฐาน พิจารณาจนเห็นไตรลักษณ์ ถึงขั้นนี้นิพพานก็อยู่ข้างหน้าไม่ไกลแล้ว

1. ตามลมหายใจไปทั่วกาย 2.รู้ลมหายใจอยู่ที่ปลายจมูกที่เดียว 3.รวมกายกับจิตด้วยเวทนาให้เห็นไตรลักษณ์ แล้วทำไป 7 วัน 7ปี 7ชาติ หรือนานกว่านั้น ขึ้นอยู่กับบารมีที่ทำมา ถ้ายังอ่อนระหว่างเดินทางให้เสริมบารมีไปเรื่อยๆ จนบารมีสุดท้ายอุเบกขาบริบูรณ์เป็นอันสิ้นสุดการเดินทาง