แม่ของท่านเสนาบดีจึงได้เขียนจดหมาย ถึงลูกที่รับราชการอยู่ที่ปักกิ่ง อยากให้ลูกสั่งการให้ข้าราชการท้องถิ่นออกมาจัดการเรื่องนี้

หลังได้รับจดหมายจากแม่แล้ว ท่านเสนาบดีจึงได้ตอบจดหมายถึงแม่ความว่า

"จดหมายมาไกลเพียงเพราะเรื่องกำแพง อย่าใจแข็งถอยสักสามเชียะจะเป็นไร กำแพงเมืองจีนทุกวันนี้ยังยิ่งใหญ่ แต่ไฉนจึงไร้เงาจิ๋นซีฮ่องเต้

... ชีวิตไม่ใช่สนามรบ ไม่จำเป็นต้องเอาชนะคะคานกันจนถึงที่สุด ยอมถอยกันบ้าง ลดการวิวาท เลี่ยงความขัดแย้ง”

หลังจากแม่ได้อ่านจดหมายที่ลูกส่งมา จึงตัดสินใจย้ายแนวกำแพงถอยห่างเข้ามาสามเชียะ (หนึ่งเชียะของจีนเท่ากับเศษหนึ่งส่วนสามเมตร)

คู่กรณีตระกูลเอี้ยเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์กลายเป็นเช่นนี้ เกิดความละอายใจขึ้นมาก็ถอยแนวกำแพงรั้วของบ้านตนร่นเข้าไปสามเชียะเช่นกัน

ระหว่างบ้านทั้งสองจึงกลายเป็นตรอกกว้างหกเชียะที่ผู้คนใช้สัญจรได้

เหตุการณ์ดังกล่าวได้ล่วงรู้ถึงจักรพรรดิคังซีในเวลาต่อมา พระองค์ทรงประทับใจในความเอื้ออาทร และการรู้จักมีความอลุ่มอล่วยต่อกัน อยากให้เป็นแบบอย่างที่ดีของประชาชนทั่วไป

จึงทรงรับสั่งมีการสร้างหลักจารึกคำว่า "เอื้ออาทร" ไปประดิษฐานอยู่ที่บริเวณปากตรอก จนกลายเป็นที่มาของ "ตรอกหกเชียะ" อันโด่งดัง และกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์อยู่จนทุกวันนี้

(หลักจารึกดังกล่าวได้รับการบูรณะใหม่ในปี 1999 ตัวอักษรสองตัว 禮譲 [เอื้ออาทร] ยังคงถูกจารึกอยู่เหนือซุ้มประตู)

เปิดตำนาน "ตรอกหกเชียะ" เพียงยอมถอยคนละ 3 เชียะ กลายเป็น "เอื้ออาทร" สอนลูกหลาน

บางสิ่งที่บ้านของเสนาบดีจาง ถิง อี้ อาจจะหดหายไปบ้าง คือที่ดินเล็กน้อยที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ แต่สิ่งที่ได้มาคือ ความสงบสุขระหว่างเพื่อนบ้าน และชื่อเสียงความเป็นแบบอย่างที่ดีที่ลือไปไกลทั่วปฐพี

ในชีวิตของเรานั้น ความเอื้ออาทรเป็นพลังที่แข็งแกร่งไม่มีวันสูญหาย

เพื่อนฝูงที่รู้จักมีความเอื้ออาทรต่อกันจะเป็นมิตรภาพที่ยั่งยืน

สามีภรรยาที่รู้จักอลุ้มอล่วยให้อภัยต่อกันจะอยู่คู่กันจนชั่วฟ้าดินสลาย

"ตรอกหกเชียะ" - 六尺巷 อยู่ที่เมืองถงเฉิน มณฑลอันฮุย ยาวประมาณร้อยเมตร กว้างสองเมตร

"ขจรศักดิ์"
แปลและเรียบเรียง
27/7/17