ไอ้โมด : ฮัลโหล
ไอ้ชาติ : กูชาตินะ..โอ้โมด กูจะเข้ากรุงเทพ มีธุระนิดหน่อย
ไอ้โมด : เฮ้ยจริงดิ มึงจะมาเมื่อไหร่วะ
ไอ้ชาติ :วันศุกร์ มึงว่างมั้ยเนี่ย
ไอ้โมด : เฮ้ยมึงมา กูไม่ว่างก็ชาเย็นเต็มที
ไอ้ชาติ : แหม..ชาเย็น ไอ้สลัด
ไอ้โมด : สยาม..แล้วกัน มึงยังจำทางในกรุงเทพได้นะ
ไอ้ชาติ : ดูถูก..ไอ้เวร เพิ่งจะ 3-4 ปีเองจะเปลี่ยนอะไรนักหนา
ไอ้โมด : เออ เออ สยามนะโว้ย 5โมงครึ่ง
ไอ้ชาติ : เออ..แล้วเจอกัน
ไอ้โมด : แค่นี้นะ..บาย

สยาม วันศุกร์ 5โมง15
ไอ้โมด : ฮัลโหล..มึงอยู่ไหนแล้ว
ไอ้ชาติ : ยืนรอมึงอยู่หน้าตึกใหญ่ใหญ่
ไอ้โมด : ไอ้เวร หน้าร้านอะไร เดี๋ยวกูไปหามึงเอง
ไอ้ชาติ : เอ่อ..อุบลภัณฑ์
(มึนตึ้บ) มีด้วยเหรอวะ ร้านนี้ สยามนะโว้ย
ไอ้ชาติ : เออ..ป้ายเหลืองๆ คนแน่นร้านเลย
ไอ้โมด : นึกไม่ออกจริงๆว่ะ อุบลภัณฑ์เนี่ยนะ
..........
ไอ้โมด : เห็นแม็คแถวนั้นมั้ย
ไอ้ชาติ : เห็น กูเดินไปหามึงแล้วกัน เจอกันหน้าร้านนะโว้ย
ไอ้โมด : เออ..เออ

หน้าร้านแม็ค
ไอ้โมด : เฮ้ย..มีด้วยเหรอวะ อุบลภัณฑ์ กูว่ากูเชี่ยวนะแถวนี้
โน่น (ชี้ให้ดู) แหกตาดูป้ายเหลืองๆโน่น
...........
ไอ้ชาติ : อึ้งสิมึง แหมๆ..เชี่ยวมากไอ้สลัด
ไอ้โมด : ไอ้ชาติ โอปองแปง เว้ย โอบองแปง ( au bon pain)
ไอ้ชาติ : มึงอ่านไงวะ โอบองแปง แม่_อุบลภัณฑ์ ชัดชัด