ในที่สุด "จ่าเพียร" ก็ได้สิ้นสุดการทำงานในพื้นที่ "บัน นังสตา" เสียที โดยที่ใครก็ไม่สามารถฉุดรั้งท่านเอาไว้ได้ ท่านจากไปอย่างวีรบุรุษ ตลอดอายุการทำงานในพื้นที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกว่า 40 ปี ได้พิสูจน์แล้วว่า ท่านเป็นผู้ทุ่มเทให้กับการทำงาน ณ ที่นี่ ที่ "บันนังสตา" อย่างหนัก และท่านคงจะเหนื่อยล้ากับหน้าที่การงานของท่านเป็นอย่างมาก จึงขอย้ายออกจากพื้นที่ทั้ง ๆ ที่เหลืออายุราชการเพียงปีเศษ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง จนเป็นเหตุให้ต้องเข้าร้องเรียนกันไปเมื่อเร็ว ๆ นี้
เหมือนท่านจะรู้ตัวว่าภัยกำลังคุกคามท่านทุกขณะจิต ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ท่านได้ถูกรอบสังหารมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ผ่านเหตุการณ์อันน่าตระหนกและสะพึงกลัวมาแล้วเป็นร้อยครั้ง จนได้รับโล่ห์และเหรียญเชิดชูเกียรตินับไม่ถ้วน
และถึงแม้นการร้อง เรียนเรืองการขอย้ายออกนอกพื้นที่ยังไม่จบสิ้น ท่านก็ต้องกลับมารับหน้าที่ในพื้นที่ "บันนังสตา" ต่อไป แต่ท่านก็มิได้ย่อหย่อนต่อการปฏิบัติหน้าที่ ท่านยังคงทำหน้าที่ ผกก. บันนังสตา อย่างเต็มที่และเต็มภาคภูมิ รวมถึงออกปฏิบัติหน้าที่และลงพื่นที่เป็นปกติ
และในครั้งนี้ก็เช่นกัน ท่านได้ออกปฏิบัติหน้าที่สนธิกำลังร่วมกันหลายหน่วยงาน ขณะที่ท่านกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่นั้น รถกระบะคันที่ท่านนั่งมาขณะผ่านจุดเกิดเหตุก็ถูกคนร้ายกดระเบิดแสวงเครื่อง น้ำหนักกว่า 20 กิโลที่ถูกฝังไว้บนถนน จากนั้นคนร้ายก็กรูกันกว่า 10 คนเข้าใช้อาวุธสงครามยิงซ้ำยังเป้าหมาp
