วันนี้มีเหตุที่ต้องทำให้กลับดึกกว่าทุกวัน ขับรถมาตามทาง ที่กลับประจำ แต่วันนี้เงียบจัง....

ไม่มีรถเลยสักคัน ถนน..แม้จะไม่มืด แต่ก็ไม่สว่างนัก ....

ขับรถมาเรื่อยๆ ฟังเพลงไปด้วย ขับมาได้สักพัก เห็นมอเตอร์ไซด์ขับชิดซ้ายอยู่ข้างหน้า ... เย้ มีเพื่อนร่วมทางแล้ว

แต่ด้วยความที่เค้าขี่ช้ามาก ประมาณขี่รถกินลม เลยต้องแซงผ่านไป ...

ยังคงไม่มีรถ เหมือนเดิม ... ผ่านไปได้พักเดียวก็ เห็นมอเตอร์ไซด์ขับช้าๆ อยู่ข้างหน้าอีกคัน

เราขับใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไป .... รู้สึกคุ้นๆ แต่ไม่แน่ใจ เหมือนจะเป็นคันเมื่อกี้ ที่เราเพิ่งจะแซงมา...

แต่ถ้าใช่ เค้าแซงเราไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ... พอสงสัย ก็เลยเริ่มสังเกตุ ว่าเป็นผู้ชาย ประมาณวัยรุ่น ผมเกรียน

ทรงนักเรียน ใส่แจ๊คเก็ตสีดำไม่รู้ว่าเป็นหนังหรือผ้า แต่มีโลโก้บางอย่างเป็นรูปกลมๆ

มองได้แค่นั้น ก็ต้องแซงผ่านเลยไป ใจก็กำลังคิดสับสน ว่าใช่หรือไม่ใช่ วนไปเวียนมา

แต่ยังไม่ทันที่จะสรุปความคิดอะไร ก็เห็นมอเตอร์ไซด์อยู่ข้างหน้า ตอนนี้ใจเริ่มเต้นแรง ... นึกภาวนา

ขอให้ไม่ใช่อย่างที่คิด ขนเริ่มลุกไล่ตั้งแต่ต้นคอขึ้นไป มือเท้าเย็น และเริ่มสั่น ระยะเริ่มใกล้เข้า ... ใกล้เข้า

และก็ใช่จริงๆ เป็นคันเดืม คนเดิมแน่ เสื้อตัวเดิม ขับช้าๆ เหมือนเดิม ....

ทำไงดี ... ทำไงดี ...

จะรักษาระยะไว้อย่างนี้ หรือจะเร่งแซงขึ้นไป ...

กลัวไปหมด กลัวว่าถ้าตามไปอย่างนี้ แล้วจู่ๆ เค้าหายตัวไปต่อหน้า จะสติแตกหรือเปล่า...

หรือเลวร้ายยิ่งกว่านั้น คือ ถ้าเค้าหันมาหล่ะ ... ไม่อยากมอง .. ไม่อยากเห็น .. กลัวติดตา

คิดได้ดังนั้น ก็เลยต้องแข็งใจ เหยียบให้มิด แล้วพยายามหันหน้าไปทางขวา เพื่อจะได้มองไม่เห็นหน้าเค้า

ช่วงเวลานั้น กลัวมาก ๆ สั่นอย่างแรง ... ตอนที่พิมพ์อยู่นี่ก็ยังสั่นอยู่ ... มือยังเย็นอยู่เลย

พอแซงพ้นแล้วก็เหยียบมิดเลย ภาวนาขออย่าให้เจออีก เพราะอีกนิดเดียวก็เข้าเขตชุมชนแล้ว ...

พอเข้าเขตชุมชน ก็ค่อยโล่งหน่อย ค่อยๆ ประคองรถจนถึงบ้าน แล้วก็มานั่งสั่นอยู่นี่แหละ ...

^
^
^

แล้วมีใครที่เคยเจอเหตุการณ์ที่อธิบายยาก แบบนี้บ้างไหม๊คะ เล่าสู่กันฟังหน่อย