ถ้าวัดเฉพาะคนใกล้ๆตัว เพื่อนฝูง ญาติพี่น้องที่เมืองไทย เห็นบ่นว่าแย่กันทุกสาขาอาชีพเลยครับ เพื่อนคนนึงที่ทำอสังหา หยุดกิจการไปเลยแบบไม่มีกำหนด
เห็นบอกว่าถ้าดีขึ้นค่อยกลับมาทำใหม่

ซบเซามากครับพี่

แต่ถ้ามองในแง่ดีตอนนี้คนที่พอมีกำลังทรัพย์เป็นช่วงที่เหมาะในการรอจังหวะซื้อของดีราคาถูก ถ้าเป็นพวกนักลงทุนจังหวะนี้คือการช้อนรอทำกำไร แต่สำหรับผมดันเป็นช่วงรอละลายเงินไปกับหนี้ที่ไม่ก่อรายได้ เช่น พวกยีนส์ ครับ -_-"

ปล.ออฟฟิซพี่สมเกียรติอยู่รัชดาฯจริงๆหรือครับเนี่ย ผมนึกว่าล้อเล่นซะอีก เศรษฐกิจแบบนี้ supply แถวรัชดาฯน่าจะล้นกว่า demand ใช่มั้ยครับพี่ 555+

ผมวัดจากร้านอาหารแล้วกัน   ถ้าวัดจากพารากอนเสาร์-อาทิตย์   ยังแน่นอย่างกับแจกฟรีเหมือนเดิม  แล้วร้านใหม่ๆ ก็ยังมีเปิดให้เห็นอยู่เรื่อยๆ  วันก่อนเดินผ่านบอนชอนสยาม วัยรุ่นก็ยังออกันเต็มหน้าร้านเหมือนเดิม

แต่ถ้าวัดจากของใช้รอบตัว  ผมรู้สึกช่วงนี้เซลล์กันกระหน่ำมาก  ทั้งเสื้อผ้า รองเท้า  เครื่องสำอางค์  เครื่องใช้ไฟฟ้า  แทบจะทุกห้างทุกสัปดาห์   แล้วร้านรวงบางร้านก็ปิดบางสาขาไป  

ผมว่าคนเดินห้างยังเหมือนเดิม  แต่การจับจ่ายน้อยลง  ที่ยังไปได้ดีน่าจะเป็นพวกร้านอาหาร ที่มีกลุ่มลูกค้าเฉพาะอยู่  อย่างฟูจิ  อาฟเตอร์ยู  แต่สาขาอื่นๆ  อาจไม่ได้แน่นเหมือนสาขาใจกลางเมือง

ครับ ออฟฟิศผมอยู่แถวรัชดา supply ที่ว่านี่คืออะไรหว่า ถ้าหมายถึง ... ผมก็ไม่ทราบครับ เพราะตั้งแต่ย้ายออฟฟิศมาแถวนี้ไม่เคยไปเลย 555  

เศรษฐกิจแย่มากครับ ตอนนี้

ขนาดวงการยาที่เป็นปัจจัย 4 ที่เคยขายได้แน่นอน ธุรกิจยาโตแน่นอน ยังซบเซาเลยครับ กำไรหด รัฐบาลรัดเข็มขัดกระทรวงสาธารณสุขติ้ว ไท่รู้จะติ้วยังไง งบซื้อยาโดนบีบมากๆ คนไข้ตามคลินิกต่างๆลดลง เพราะคนไม่มีเงินครับ หันหลับไปใช้สิทธิประกันสังคม และบัตรทอง ยอมเสียเวลานั่งรอในโรงพยาบาลทั้งวันแล้วครับ คืออะไรประหยัดได้ประหยัดไว้ก่อน

ขนาดปัจจัย 4 ยังลำบากขนาดนี้ วงการอื่นคงไม่ต้องพูดถึง T_T

รายใหญ่ดี ก่อสร้างภาครัฐดี sme ส่วนมากแย่
sme ถูกห้างใหญ่ๆแย่ง และถูก online shopping แย่งหมด เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านครับ ต้องปรับตัว พฤติกรรมผู้บริโภคเปลี่ยนครับ รายที่ปรับตัวไม่ทันก้อต้องล้มหายไป

เศรษฐกิจอยู่ในระดับ D ได้ละครับ T^T

ไม่ดีครับ สำหรับบุคคลทั่วไป รายย่อยและ SME .. จะว่าไป บริษัทในตลาดหลักทรัพย์ 150 จาก 550 (ประมาณ) ยังประกาศผลขาดทุนอยู่เลยนะครับ เห็นข่าวเมื่อวันสองวันนี้ กำไรสุทธิรวมของบริษัททั้ง ตลท. ต่อไตรมาสสองปีนี้ก็ลดลงจากปีก่อน -10% or worse

รัฐบาลพูดตัวเลข ศก. อ้างแต่ GDP ครับ annualized (ปรับเป็นรายปี) แล้วโต 3.4% ได้มั้ง คุ้นๆว่าประมาณนี้นะครับ มันเป็นตัวเลขผลรวมแล้วครับ เช่น สมมติว่ารายใหญ่โต 10% SME รายย่อย -7% ศก.ประเทศมันก็เลยออกมาเป็นโต 3% กว่าๆ offset กันไปเรียบร้อย อะไรแบบนี้ล่ะครับ

นอกจากก่อสร้างที่โตจากรัฐอัดฉัีดเงิน เห็นชอบบอกตัวเลขส่งออกดีงู้นงี้ แต่จริงๆแล้ว ไส้ในส่งออกที่โตดีก็มีไม่กี่ sector ครับ เช่น รถยนต์ ทำกันอยู่ไม่กี่ยี่ห้อ ก็นับกันไป อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ นี่ก็รายใหญ่ชัวร์ครับ seagate เป็นต้น หรือปิิโตรฯ ก็มีอยู่สองเจ้าได้เนอะครับ ปตท บางจาก

สาดเงินไปเท่าไร ออกเช็คช่วยชาติ อุดหนุนราคาสินค้าเกษตร ก็เหมือนน้ำซึมบ่อทรายครับ เพราะคนรัดเข็มขัดกันหนัก ได้เงินมาก็เอาไปจ่ายหนี้ GDP = C+I+G+(export-import) สมการน่ารักๆแบบนี้ ตัว C (individual consumption) โตยากครับ เพราะกำลังซื้อคนในประเทศช่วงเกือบสิบปีที่ผ่านมาเป็นการกู้ยืมเงินในอนาคตกันมามากมายแล้ว ถ้ารายได้ต่อหัวไม่เพิ่ม (เพราะความสามารถในการแข่งขันลด ผลิตต่อหัวเพิ่มไม่ไหว เนื่องจากเทคโนไม่พัฒนา ต้นทุนการผลิต/ค่าแรง สูงกว่าประเทศเพื่อนบ้าน) หนี้ครัวเรือนก็ผลิดอก(เบี้ย)ออกผล(ร้าย) ต่อๆไปยังงี้ล่ะครับ

หลายคนบอก วิกฤติต้มยำกุ้ง ธุรกิจล้มระเนระนาด อาการหนักกว่านี้ ผมเห็นด้วยครับ แต่อย่าลืมว่าวันนั้นความสามารถในการแข่งขันของประเทศเรายังสูงอยู่ แป๊บๆก็ฟื้น แต่วิกฤติแฮมเบอร์เกอร์ (2008) แม้เราจะไม่ล้มกันแบบวันนั้น เพราะไม่ได้เป็นปัญหาภาครัฐดำเนินนโยบายผิดพลาดแบบคราวก่อน แต่ ศก.โลกที่ซึมยาวทำให้ประเทศธุรกิจส่งออกแบบไทย (>70% ของ GDP, รวมทั้งเกษตรกรรมและอุตสาหกรรม) ซึมกันไปยาวๆจนไม่เกิดการพัฒนาเทคโนฯเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ ส่งผลให้รายได้ต่อหัวลดลง หนี้สินบานทุ่ง แบบที่เห็นกันแบบนี้ล่ะครับ

พิมพ์ยาวหน่อยขออภัยนะครับ เล่นเกมแพ้เยอะครับคืนนี้ ได้โอกาสนานๆมาบ่นทีก็ดีเหมือนกัน ~.~

ถ้าเป็นระดับ macro ผมคิดว่าไม่ค่อยดีครับ ปัจจัยที่สนับการลงทุนมีน้อยลง เงินทุนหมุนเวียนในประเทศลดลงอย่างต่อเนื่อง บริษัทต่างก็พยายามขยายตลาดไปต่างประเทศมากขึ้น

ถ้ามองระดับ micro ก็ยังมีตลาด sme บางจุดที่มีกำไรดีบ้างแต่ไม่ค่อยมีคนกล้าออกตัวว่าเศรษฐกิจของตัวเองดีเท่าไรนักในเวลาแบบนี้ครับ ดูจากยอดโฆษณาใน Facebook แล้วยังโตขึนเรื่อยๆ

ผมมองว่าเป็นช่วงเปลี่ยนถ่ายของยุคที่ทำให้ scale macro เทมาทาง micro มากขึ้น เมื่อคลื่นเริ่มสงบก็จะทุนก็จะเริ่มไหลจาก micro กลับมาสู่ภาค macro มากขึ้นครับ

ปัจจัยภายนอกไม่เอื้อด้วยครับ เศรษฐกิจโลกก็ซึม ๆ เหมือนกัน เมื่อภายนอกยังซึม ไทยเองที่ต้องพึ่งพาการส่งออกเป็นหลักก็หนีไม่พ้นภาวะนี้ด้วยเหมือนกัน ธุรกิจที่เน้นการส่งออกหรือต่างชาติช่วงนี้ลำบากครับ แต่ถ้าเป็นธุรกิจที่ไม่อิงกับภายนอกก็ยังพอไปไหวอยู่ ก็อย่างที่หลายท่านว่าล่ะครับว่าช่วงนี้เป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน เศรษฐกิจคงไม่ถึงขั้นแย่เหมือนช่วงปี 40 แต่ก็คงซึมไปอีกสักพักจนกว่าบรรดาพี่ใหญ่ต่างชาติจะฟื้นกลับมา ผมประมาณว่ามันคงเป็นแบบนี้ไปสัก 5 - 10 ปีครับกว่าที่เศรษฐกิจโลกจะผงกหัวขึ้นอีกครั้ง

ผมว่าถ้าอ่านหรือฟังที่ผู้ว่าการธปท.อธิบายแล้วเข้าใจก็น่าจะพอเห็นภาพนะครับ โดยรวมคือตามตัวเลขมันโตขึ้นจริงแต่มันโตอยู่ที่บริษัทขนาดใหญ่แต่ส่วนที่โตมาไม่ถึงพวกเราซักเท่าไหร่

แต่ผมว่าที่มันตลกที่สุด คือ ทุกภาคส่วนบอกว่าหนี้ครัวเรือนสูงเกินไปทำให้คนไม่มีกำลังซื้อเศรษฐกิจก็เลยไม่ดี ทำให้ทุกภาคส่วนต้องกระตุ้นกำลังซื้อของประชาชน โดยเสนอสินเชื่อดอกเบี้ยต่ำ โปรบัตรเครดิต 0%  ฯลฯ เพื่อให้คนสามารถจับจ่ายใช้สอยได้เหมือนเดิม

.... ผ่านไปหนึ่งหรือสองไตรมาสพวกนี้ก็มาบ่นว่าประชาชนก่อหนี้เยอะ มีหนี้ครัวเรือนสูงเกินไป ....

ที่รัฐ บอกว่าเศรษฐกิจดี ทั้งๆที่ C ลด เพราะ มันการส่งออก การนำเข้า มันเป็น บวก มันเลยทำให้ ตัวเลขรวม มันออกมา บวกไงครับ  สรุป คือรากหญ้าเน่า แต่ ที่เศรษฐิกิจ ตัวเลขมันดี เพราะ ตัวเลขด้านส่งออก ไงครับ
GDP=C+I+G+(X-M)

บริษัทผมเคยผลิตตลอด ปีใหม่สงกรานต์วันแรงงานก็ไม่หยุด ไม่พอขายครับ 
ตอนนี้ผลิตแค่6เดือนพอขายทั้งปี ขายไม่หมดด้วย
ส่วนบริษัทเก่าแต่ก่อนขายได้เดือนละไม่เกิน25ล้านบาทมากสุด40ล้านบาทต่อเดือน
ตอนนี้ยอดเกิน300ล้านต่อเดือน
โดยรวมเศรษฐกิจไม่ดีครับ กำลังซื้อโดยรวมลดลง 
หลายบริษัทในอเมริกา ยุโรป ปิดตัวลงหรือย้ายฐานการผลิตมาเอเชียหรือแอฟริกา
บริษัทที่ยอดขายเพิ่มขึ้นคือได้ยอดของเจ้าที่ปิดตัวลง แต่market shareโดยรวมไม่ได้เพิ่มขึ้น
ในไทยชนชั้นกลาง แรงงานและเกษตกรกำลังลำบากมาก 

หลายคนบอกตรงกันว่าธุรกิจแย่ แต่ยอดขายโทรศัพท์รุ่นใหม่ๆพุ่งซะงั้น

ผมว่าดีขึ้นนะครับ ดอกเบี้ยเงินกู้ถูกลง บ.ที่ผมทำงานอยู่ก็งานเยอะขึ้น
แต่ที่รู้สึกว่าเครียดนี่น่าจะเป็นผลมาจากเจอเมียดูละครช่อง 3 ประจำหรือเปล่าครับ
เอาใจช่วยนะครับ ปรับที่ตัวเรา อย่าไปขัดเขา

ถ้าเรามองแบบนี้ได้มั๊ยครับพี่แชมป์ ดูจากจำนวนคนเฉลี่ยของประเทศย้อนหลังก็จะเห็นว่าอยู่ที่  60ล้าน+- นิดหน่อยมานานมากพอสมควรแล้ว และอายุเฉลี่ยของคนวัยทำงาน แม้กระทั่งอายุเฉลี่ยทั่วไปก็เริ่มเยอะขึ้น ประเทศไทยเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุน่าจะเต็มตัวละ คนไม่นิยมมีลูก อาจจะเกิดจาก propaganda ของรัฐ เคยได้ยินประมาณว่า "มีลูกมากจะยากจน" อะไรสักอย่างนี่ล่ะ หรืออาจจะคิดกันได้เอง แต่จำได้ว่าสมัยก่อนรัฐเคยให้การสนับเรื่องมีลูกอยู่ แล้วช่วงนั้นเศรษฐกิจไทยก็เติบโตเยอะมาก ในช่วงที่คนยุค baby boomer เข้าสู่วัยทำงาน ก็จะได้

จำนวนคนสูงอายุที่ผ่านการทำงาน↑  →  คนมีเงินเก็บ↑  →  ลูกหลาน↓ เพราะไม่นิยมมีลูกกัน  →  เข้ารับบริการโรงพยาบาลเอกชน↑ เพราะต้องการได้รับบริการที่ดีและมีเงินเหลือใช้มากพอ  อันนี้ผมดูจากผลประกอบการของโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ กำไรเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องยาวนานครับ

ทีนี้อีกด้านนึง 

 จำนวนคนวัยสร้างตัว ↓  →  จำนวนคนที่ซื้อของอุปโภค บริโภค ธรรมดา↓ เพราะคนมีทำงานที่ไม่มีลูกพอมีเงิน ↑  → จับจ่ายใช้สอยสินค้า/บริการที่มี brand หรือที่เค้าคิดว่า premium ↑  → กำไรของผู้ประกอบการทั่วไป ↓ → กำไรของผู้ประกอบการที่เป็น niche หรือ premium ↑  

ซึ่งผมคิดว่าหากประชากรไทย ยังอยู่ประมาณนี้และมีแนวโน้มลดลงเรื่อยๆ ยังไงเศรษฐกิจในภาพรวมมันก็คงดูดีไปไม่ได้หรอกครับ ยกเว้นเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต แต่โดยระยะยาวก็ต้องดูจำนวนประชากรภายในประเทศอยู่ดี  อย่างญี่ปุ่นเราก็เห็นเค้าอิ่มตัวมานานมาก เพราะโครงสร้างประชากรเค้าก็นิ่งๆ แบบบ้านเรานี่ล่ะครับ พอได้มั๊ยครับ

พี่ผมเป็นผู้จัดการร้านยาเฟรนไชส์ยี่ห้อนึงอยู่ยังบ่นเลยครับ
เมื่อก่อนได้เงินเดือนรวมค่าอื่นๆแล้วปาไป40k

เดี๋ยวนี้ลดทั้งค่าคอม โอทีก็ไม่มีให้ทำ ค่าใบประกอบก็ลดลง จนเดี๋ยวนี้หดเหลือแค่ประมาณ27kแล้วครับ
ดีหน่อยที่ผ่อนรถหมดแล้ว และมีเงินเก็บอยู่พอสมควร

มันบอกว่าปีไหนเศรษฐกิจดีๆ ถึงจะเปิดร้านยาเป็นของตัวเอง ช่วงนี้ด้อมๆมองๆหาทำเลดีๆราคาไม่โหดไปก่อน
ใครมีเงินเก็บอยู่พอสมควร รีบๆเล็งเลยครับ ช่วงนี้ราคาบ้านราคาที่ดินกำลังเริ่มทรงตัว ต่อรองดีๆลดราคาจากป้ายได้เยอะเลย ถ้าเจ้าของเค้าร้อนเงินนะ

เรื่องค่าอาหารพูดยากครับ

สมมุตติว่าเปิดร้านอาหารมามีลูกจ้าง 3 คน (รวมเราด้วย)

ให้ค่าแรงคนละ 300฿ (ให้ขึ้นต่ำ) แปลว่าต้นทุนค่าแรงคือ 900฿

สมมุติอาหารราคา 40฿ กำไรครึ่งนึงคือ 20฿ (ต้นทุนเฉพาะค่าที่ ค่าโต๊ะ ค่าจานชาม ค่าวัตถุดิบ)

ต้องขายถึง 45 จานถึงจะคุ้มทุนเลยนะครับ เรียกว่ายังไม่มีกำไรอะไรเลย ... ถ้าขายวันละ 100 จานถึงจะได้กำไร 1,100฿ ครับ ... ถ้ากำไรแค่นี้ต่อวันก็แปลว่าต่อเดือนได้แค่ 33,000฿ เท่านั้นเองครับ เรียกได้ว่าเป็นเจ้าของกิจการแต่ได้เงินเทียบเท่าพนักงานบริษัท

ถ้าต้นทุนสูงกว่านี้ ค่าแรงสูงกว่านี้ราคาก็ต้องสูงขึ้นครับ

ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีสำหรับ SME และเจ้าของธุรกิจขนาดเล็กครับ เพราะต้องปรับตัว เปลี่ยนหาวิธีการใหม่ๆในการดำเนินธุรกิจ ใครคิดได้ก่อนก็มีโอกาสประสบณ์ความสำเร็จได้มากกว่า

นับถือร้านมั่นคงอย่างหนึ่งครับ ถ้าย้อนไปเมื่อตอนร้านมั่นคงไปออกรายการ SME ตีแตก สองสามปีที่แล้วเป็นการมีวิสัยทัศน์ของเจ้าของร้านที่ดีมากจึงทำให้ประสบณ์ความสำเร็จ และคิดว่าหากร้านมั่นคงยังคงดำเนินธุรกิจแบบนี้หรือมีแนวคิดที่ใหม่ๆแบบนี้อยู่ตลอด ต่อไปอนาคตเราอาจจะได้เห็นร้านมั่นคงเข้าไปอยู่ในตลาดหลักทรัพย์ และขยายสาขาในต่างประเทศ แต่อย่าลืมคอนเชปนะครับ ลูกค้าสบายใจร้านก็จะอยู่ได้ตลอดไป

เป็นกำลังใจให้ทุกท่านครับ

สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ ถ้าเศรษฐกิจไม่ดี ทำไมรถติด  

นิสัยการใช้รถแบบผมคือ ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ออกจากบ้าน  เพราะรถติด
ออกไปขับรถเล่นเหรอ  ไม่ทำครับ รถติดและเปลือง 
จะยอมฝ่ารถติดไปทำอะไรบ้าง ก็ไปรับงาน ไปรับเงิน คือออกไปเพื่อมีรายได้เพิ่ม
นั่นคือเหตุผลการใช้รถครับ และผมเชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็น่าจะคิดแบบนี้

เวลารถติด ผมก็จะจินตนาการว่า เขาเอารถมาติดกัน เพราะเขาได้เงิน 
ถ้าไม่ได้เงินเขาไม่เอาออกมาให้ติดหรอก

เลยสงสัยว่า ก็ขับรถออกมารับเงินกันทั้งนั้น  ทำไมเศรษฐกิจไม่ดี

รถติดเพราะระบบขนส่งสาธารณะบ้านเราห่วยมากครับ   ผมว่าใครๆก็ไม่อยากออกมาขยับรถ ทีละนิดทีละนิดบนท้องถนน   ถ้าเส้นไหนมีรถไฟฟ้าผ่าน  ผมนั่งแต่รถไฟฟ้าอย่างเดียวเหมือนกันครับ

รถเมล์รอนาน  แท็กซี่เรียกก็ไม่ไป  วินก็ซิ่งเหลือเกินหมวกก็ไม่มีให้ใส่(มีก็เน่า)   จะไปไหนแต่ละที่ต้องต่อนั่นต่อนี่  ไม่สะดวกคนบางคนถึงต้องมีรถ  ทั้งๆที่รู้ว่ารถมันติด  น้องที่รู้จักคนหนึ่งเคยบอกผม  ถ้าไม่มีรถส่วนตัวเขาต้องนั่งรถเมล์สามต่อ  นั่งวินอีกสองต่อ  เพื่อจะมาทำงานในหนึ่งวัน

ถ้าระบบมันเชื่อมโยงกันทั้งเมือง  ถึงปัญหารถติดไม่หมด  แต่ก็เป็นทางเลือกให้คนมากกว่านี้ครับ

เรื่องรถติดนี่หน่ายมากครับ  เช้าวันนี้ผมต้องไปประชุมแถวโบ๊เบ๊  ออกเดินทางช่วงเช้าจากรัชดา ผมต้องใช้ MRT ไปที่หัวลำโพงแล้วต่อ Taxi เอาครับ ถ้าขับรถไปเองที่คงจะไม่ทันประชุมแน่นอน

ไปแถวโบ๊เบ้  แล้วแวะขึ้นไปกินซาลาเปาเฮียโตยังครับ555

ยังเลยครับ ประชุมเสร็จเที่ยงต้องรีบกลับมาประชุมที่บริษัทต่อ หวังว่าซาลาเปาเฮียโตคงจะเสร็จผมสักวัน 555

สำหรับผมเวลาด่วนจริงๆ

ต้องเพิ่งพี่วินครับทันชัวร์

แต่ปาดที เสียวที ลุ้นดีครับ 555+

พี่วินเดี๋ยวนี้เล่นตัวครับ แพงด้วย จากห้าง esplanade ไปแยกห้วยขวางมันเอาตั้ง 50 บาท แถมยังเหม็นด้วยนั่งแล้วกลิ่นติดจมูกเลย 555

เรื่องรถติดนี่ผมว่าไม่เกี่ยวกับเศรษฐกิจดีไม่ดีนะครับ

ที่มันติดก็เพราะสถานที่ทำงานมันไปกระจุกรวมกันอยู่ที่ๆเดียวมากกว่า

ที่ไหนเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจ ที่นั่นรถติดเสมอครับ แม้ว่าจะเป็นประเทศที่การคมนาคมก้าวหน้าแบบญี่ปุ่น เจอชั่วโมงเร่งด่วนก็ติดเหมือนกันครับ แค่ของเค้าดีหน่อยที่ยังมีขนส่งสาธารณะที่ดีกว่าบ้านเรา ซึ่งส่วนที่มันเคยอัดกันบนท้องถนนมันก็แบ่งไปอัดกันที่ขนส่งสาธารณะแทน

ช่วงที่ผมเคไปเที่ยวญี่ปุ่น  มันมีวันฟรีเดย์เที่ยวตามใจ1วัน  ซึ่งหลังจากผมไปตะลอนไปทั่วแล้ว จังหวะกลับโรงแรมผมก็นั่ง(โหน)รถไฟเหมือนที่เค้าโดยสารกันปกตินั่นแหละครับ ผมสังเกตว่าหลายๆคนนี่เดินทางกันไกลเอาเรื่องเพื่อไปทำงานเลยนะครับ แม้ว่ามันจะไม่เจอรถติดนรกแบบกรุงเทพบ้านเรา แต่เวลาเดินทางนี่ก็พอๆกัน กับเราเลย  

เพราะเหมือนกับว่ากรุงโตเกียวของเค้าเนี่ยมันเป็นเมืองเศรษฐกิจล้วนๆเลย แทบไม่มีใครอาศัยอยู่หลังจากเวลางาน ถามไกด์แกก็ว่า คนญี่ปุ่นเนี่ยเดินทางไปทำงานกันแบบข้ามจังหวัดกันเลย ประมาณว่าบ้านอยู่ปริมณฑล ขึ้นรถไฟมาทำงานกรุงเทพแบบไปกลับ บางคนก็มาไกลมากๆระดับ100-150กิโลเลยก็มี เพราะค่าที่อยู่ในกรุงมันมหาโหดเกินไป

ผมเลยคิดว่าเมืองไทยนี่ยังพอโอเคอยู่ระดับนึงนะ ที่ยังพอหาที่อยู่ในกรุงที่ไม่ใช่โรงแรมได้  เพราะเท่าที่ผมไปเลาะในฟรีเดย์1วัน ผมแทบไม่เห็นบ้านคนในโตเกียวเลย เจอแต่สถานที่ท่องเที่ยว ห้างสรรพสินค้า ร้านค้า และโรงแรม  และพอผมลงจากรถไฟเพื่อเดินไปโรงแรมซึ่งอยู่ในละแวกกรุงโตเกียวนั่นแหละ ตอนนั้นเวลาประมาณสองทุ่มที่ถึงที่พักช้าเพราะผมหลงรถไฟหาทางกลับไม่ถูกอยู่พักนึง(555) ระหว่างทางนี่เงียบยังกะป่าช้าเลยครับ เงียบกว่ากรุงเทพซะอีก คือมันไม่มีรถวิ่งไปมาให้เห็นซักคันเลยจริงๆ มีให้เห็นก็แต่รถเมล์สองตอน วิ่งมาเป็นระยะๆ แต่บนรถก็ไม่มีคนซักคน(ยกเว้นคนขับนะ) บอกตรงๆโคตรวังเวงอ่ะ

ผมว่าวันไหนที่กรุงเทพมันมีการคมนาคมขนส่งเจริญมากๆ เดี๋ยวสภาพกรุงมันก็คงจะเปลี่ยนไปเป็นเหมือนห้างสรรพสินค้าขนาดยักษ์ที่ภายในมีแต่สินค้าและบริการมากมาย ไม่มีคนอยู่หลังจากเวลาทำการ เนื่องจากที่พักในกรุงจะราคาเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดด คนจะอยู่ในกรุงได้ต้องมีรายได้สูงมาก ซึ่งเมื่อถึงจุดนึงเค้าก็จะหนีความวุ่นวายไปซื้อที่สร้างบ้านอยู่รอบนอกเอา พอที่พักในเมืองไม่มีคนอยู่ก็จะโดนนายทุนกว้านซื้อไปลงทุนทำห้างสรรพสินค้ากันหมด

ซึ่งสุดท้ายก็หนีรถติดไม่พ้น เพราะลูกค้าก็ต้องนั่งรถเข้าเมืองไปใช้บริการสินค้าและบริการ กลุ่มคนทำงานก็นั่งรถเข้าไปทำงานหาเงิน สรุปก็คือ ที่ไหนมีเงินที่นั่นมีรถนั่นเอง รถติดมันแค่บ่งบอกว่าที่ไหนมีการเคลื่อนไหวของเงิน ไม่ได้บ่งบอกว่าที่นั้นมีกำไรรายได้สูง  แต่การเสี่ยงเข้าไปบริเวณนั้นมันก็คุ้มกว่า ไปที่อื่นที่ไม่มีการเคลื่อนไหวของเงินเลย เว้นแต่คุณจะเห็นประโยชน์ในที่ว่างที่คนอื่นมองไม่เห็น (Hight Risk Hight Return) 

ซึ่งคนบ้านๆทั่วไปนี่ ผมว่าร้อยทั้งร้อยวิ่งไปหาเงินไว้ก่อนทั้งนั้นแหละ เพราะเน้นลดความเสี่ยงไว้ก่อน ก็เลยพอมีพอกินแบบพะอืดพะอมกันไป เพราะความแข่งขันสูงและตัวหารเยอะ

จริงๆก็รู้คำตอบกันอยู่แล้วนะผมว่า.....

ประเทศไทยเรานี่ดีทุกอย่างครับ 
อุดมสมบูรณ์มาก มีผลไม้ทุกฤดูให้กิน หลายชนิดด้วย

มีพืชเศรษฐกิจ ที่ต่างชาติต้องการ ยางพารา ข้าว ผลไม้ ฯลฯ

เราแทบจะไม่เคยเจอ ภัยธรรมชาติหนักๆเลย
มีประเทศรอบเรากันไว้ โดนไปก่อนกว่าจะมาถึงเรา ก็ไม่มีอะไรแล้ว

ประเทศเราดีทุกอย่าง ยกเว้นคนไทย

ถ้าเราเพียงแต่ มีผู้นำที่เก่ง และไม่โกงกิน และเราไม่อิฉากันเอง
ทำรายกันเอง

ขอเวลาอีกไม่นาน เอ้ย !! ไม่ใช่
ขอเวลาไม่เกิน 5 ปี ผมว่าเราขึ้นมา เป็นประเทศร่ำรวยเท่าจีนแน่นอน


ถ้าวันนั้น ตอนผม8ขวบ
รองเท้านันยาง ผมไม่ขาด จนพื้นทะลุ ด้านข้างไม่ขาดจนนิ้วก้อยโผ่นะ
วันนี้ ภาพที่มาดามเดียร์ กอด พิธีวัต ตอนทำประตู ชนะเวียดนาม
มันต้องเป็นภาพของผม ที่โดนมาดามเดียร์กอดผม หลังจากยิงประตูชนะเวียดนาม

55555 ดึกแล้ว นอนก่อนครับ จะไปฝันว่าติดทีมชาติต่อ

เศรษฐกิจดีไม่ดี ต้องถามคนค้าขาย ทุกวันนี้คนรอบตัวที่มีธุรกิจส่วนตัว ปวดกบาลกันเป็นแถบ

ด้วยความเคารพ ต่อทุกๆท่าน 

ไม่มีใครพูด ถึงเรื่องการเมืองเลยหรืออย่างไร

หรืออาจเป็นความปัญญาต่ำของผม

ที่เคยเรียนวิชาปรัชญา (กฎหมาย และ เศรฐศาสตร์) มาว่า การเมืองเป็นหัวใจหลัก ของการขับเคลื่อน เศรษฐกิจประเทศ

เข้าใจและเคารพ พี่ๆหลายคนที่ "เชียร์" .... กัน
แต่ในวันนี้ เรื่องที่เราต้อง "พูดถึง"เราก็ควร "พูดถึง" ไม่ใช่ว่าเรามีเงินเดือนประจำ เป็นเจ้าของธุรกิจ แล้วจะ บอกว่าเศรฐกิจไม่เห็นแย่ตรงไหน
เงินเดือนก็เข้าบัญชีทุกเดือน
อย่า"ละเลย" ความเสียหายที่ รากหญ้าได้รับ

ขอให้ประเทศก้าวหน้าด้วยครับ สาธุ 

ดีไม่ดีผมมักจะดูที่ตลาดนัดครับ ถ้าชนชั้นกลางหรือระดับแรงงานไม่มีกำลังซื้อ
ใครจะบอกดีนี่ผมเถียงใจขาด ทุกวันนี้ตลาดนัดแถวบ้าน แทบจะมีแต่คนขาย
ซื้อกันเอง พวกอาหารสำเร็จรูป บางร้านเลิกขายกันไปแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนขายดี
ขึ้นแท็กซี่ทีก็มีแต่บ่น คนไม่ค่อยขึ้นทั้งๆที่เป็นหน้าฝน

คนรวย รวยขึ้นจริงครับ  คนชั้นกลางที่เป็นลูกจ้างประจำ ยังอยู่ได้เพราะธุรกิจของคนรวย

แต่คนรากหญ้า หรือคนหาเช้ากินค่ำ  บอกเลยจนลงแน่นอน  รายได้เข้ากระเป๋าน้อยลง  เลยไม่กล้าใช้เงิน

บังเอิญคนส่วนใหญ่ของประเทศเป็นคนจน  ยิ่งจนมากขี้นก็ต้องขายทรัพยากรที่ตัวเองมีให้กับคนรวยมากขึ้น

บางคนอาจลืมไปว่าคนชั้นกลางแบบเราๆนี่แหละที่แบกประเทศไว้อยู่ 

เงินที่รัฐเอามาพัฒนาประเทศ เอามาทำถนน ซื้อรถถัง  70% เป็นภาษีที่เก็บมาจากคนชั้นกลางทั้งนั้น

นี่แหละครับที่แต่ละประเทศมีนโยบายให้คนจนอยู่ได้  และเขยิบขึ้นมาเป็นคนชั้นกลาง  เพื่อประเทศนั้นจะสามารถมีเงินมาพัฒนาต่อไป

ถ้าอีกไม่กี่ปีเรายังทิ้งคนจนให้จนไปแบบนั้นโดยไม่ช่วยเค้าเลย  ประเทศก็จะยิ่งมีปัญหามากขึ้น

ยิ่งมีความต่างของรายได้มาก  ก็จะเกิดความเหลื่อมล้ำของสังคมมากขึ้นนะครับ

อันนี้น่ากลัวกว่า เพราะปัญหาสังคมจะมากขึ้น  ลูกหลานเราในอนาคตจะอยู่ยากขึ้น

ปกติเรื่องการเมืองก็ทำให้เราเกลียดกัน ไม่ยอมรับกันอยู่แล้ว

ใครมาเป็นผู้นำประเทศต่อไปนี้ก็ยาก และลำบากในการแก้ไข แหละครับ

ดึงเอกชน-รสก.ช่วยคนจน

สวัสดีฉันเป็นผู้ให้กู้เงินส่วนตัวที่ลงทะเบียนแล้ว เราให้เงินกู้ยืมเพื่อช่วยเหลือประชาชน บริษัท ที่ต้องปรับปรุงสถานะทางการเงินของตนทั่วโลกโดยมีอัตราดอกเบี้ยต่ำสุดเป็น 2% ภายในปีถึง 30 ปีระยะเวลาการชำระคืนไปยังส่วนใดส่วนหนึ่งของโลก เราให้เงินกู้ยืมในช่วงของ€ 5,000 ถึง 100,000,000 € สินเชื่อของเราได้รับการประกันเป็นอย่างดีเพื่อความปลอดภัยสูงสุดคือความสำคัญของเรา บุคคลที่สนใจควรติดต่อเราทางอีเมล: ([email protected])

คุณถูกปฏิเสธโดยธนาคารจำนวนมาก
คุณต้องการเงินทุนสำหรับการขยายตัวของธุรกิจคุณ,
คุณต้องการสินเชื่อส่วนบุคคลหรือไม่

สมัครขอสินเชื่อส่งรายละเอียดด้านล่าง:
1. ชื่อเต็ม
2. ที่อยู่
3. จำนวนเงิน
4. ระยะเวลา
5. หมายเลขโทรศัพท์
6. อาชีพ

นางฟาริดาสตีเฟ่น

ชอบใจคุณสาธุ จังครับ ถ้าบ่นตรงๆ คงมันส์ ส์ ส์ น่าดู อิอิ
ภาพของต่างจังหวัดธุรกิจซบซาไปหมดครับ ถามนักธุรกิจมานักต่อนัก ไม่มีใครตอบว่าเศรษฐกิจดีสักคนเดียว ในห้างคนไปเดินหลบร้อนกันเยอะเพราะเย็นได้แบบไม่ต้องจ่ายค่าไฟเอง แต่ซื้อของกันน้อยมาก
พ่อค้า แม่ค้า ในตลาดยังบ่น ผู้คนหายไปเยอะ ซื้อของน้อยลง
เข้า กทม.ถามแทกซี่ แทกซี่บอกรายได้หดไปมาก
เห็นด้วยกับคุณ Narishane ครับ วิกฤตก่อนๆ ภาคเกษตรช่วยพยุงเอาไว้ได้ ทำให้ฟื้นเร็วหน่อย เพราะมีแรงซื้อจากชาวบ้านมากระตุ้น แต่ตอนนี้ภาคเกษตรและชาวบ้านกำลังย่ำแย่ นโยบายหาเงินไปแจกชาวบ้าน ดูจะเป็นการหาเสียงของรัฐบาลมากกว่า เหมือนไฟไหม้ฟาง ได้มาพอจ่ายหมดก็จบกัน ถ้าไม่มีนโยบายที่ทำให้เขาขายได้ อยู่ได้ด้วยตัวเองก็ไร้ประโยชน์ครับ อิอิ ว่าจะบ่นนิดเดียวเอง

วงการวัสดุก่อสร้างครับ จากวันละหลักแสน ก็รับหลักหมื่นครับ
แต่บางร้านเส้นสายดีกับนักการเมือง (ตอนนี้คือทหาร) ก็ไม่มีผลกระทบใด
คือได้อยู่ไม่กี่เจ้า