มารู้จัก Final Audio ตระกูลหูฟังไฮโซจากญี่ปุ่นกันหน่อย

หลายท่านอาจจะรู้จัก Final Audio กันบ้างแล้ว เดิมเป็นบริษัทญี่ปุ่นที่ผลิตเครื่องเสียงบ้านระดับไฮเอนด์มาหลายสิบปี มาถึงยุคปัจจุบันจึงได้ผลิตหูฟังออกมา หูฟังของตระกูลนี้จะขึ้นชื่อในเรื่องดีไซน์ที่ดูหรูหราไฮโซ ผลิตจากวัสดุชั้นดี บอดี้สีทองเงินนากกันเลยทีเดียว (แต่ส่วนใหญ่จะเป็น in-ear) เสียงก็ดีเป็นที่เลื่องลือ ที่แน่ๆราคาก็สูงเป็นที่เลื่องลือเช่นกัน

จนกระทั่งเมื่อเดือนพฤษภาคมนี้เอง Final Audio ก็ได้ออกหูฟังน้องใหม่ออกมาในชื่อซีรีย์ E ซึ่งมีมาด้วยกันสองรุ่น คือ E3000 กับ E2000 โดยทางบริษัทได้ตั้งคอนเซ็ปของซีรีย์นี้ไว้ว่า ต้องมีดีไซด์เรียบง่าย แต่เสียงดีมีคุณภาพสูง และเข้าถึงได้ง่าย(ไม่แพงนั่นเอง) และด้วยคุณสมบัติเหล่านี้คงจะไปเข้าตาเฮียมั่น เฮียจึงได้นำหูฟังทั้งสองรุ่นเข้ามาสู่อาณาจักรมั่นคงแก็ตเจ็ตในที่สุด

แล้วทำไมผมถึงเลือก E3000 ล่ะ?

เมื่อเทียบกันแล้ว หูฟังทั้งสองรุ่นนี้มีสเป็คที่ใกล้เคียงกันมาก แต่ที่ต่างกันชัดๆก็คือ E3000 บอดี้ทำจากสแตนเลสสตีลขัดเงา แต่ E2000 บอดี้ทำจากอลูมินัมสีดำ ซึ่งผมชอบสีเงาๆมากกว่ามันดูแพงดี.. ประกอบกับรีวิวของต่างประเทศส่วนใหญ่จะชอบเสียงของ E3000 มากกว่า ผมจึงหมายตาไปที่ E3000 ตั้งแต่แรก

โดยส่วนตัวผมจะชอบอะไรที่เล็กๆ พกพาง่าย จึงชอบหูฟังเล็กๆ และก็ไม่แพงมาก เพราะพกไปข้างนอกบ่อยๆจะได้ไม่ต้องระวังมาก จนล่าสุดมาสะดุดตากับหูฟังตัวนี้ครับ "Final Audio E3000" ที่ร้านเฮียเอามาลงในเฟสบุ๊ค อืม.. หน้าตาดูดีเกินราคา แถมชาติตระกูลก็ดี พอมีเวลาก็เลยโฉบไปร้านมั่นคงขอลองฟังซะหน่อย ตัวเดโมเพิ่งจะแกะจากกล่องไม่นาน คงจะเบิร์นไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง เมื่อได้สัมผัสยิ่งถูกใจ เป็นหูฟังตัวเล็กๆ ดีไซด์ทรงกระบอกธรรมดาแต่ตัวบอร์ดี้เงาแว้บ ดูเรียบหรูดีเหมือนกัน ลองฟังเสียงครั้งแรก อื้ม.. ยังไม่พ้นเบิร์นจริงๆ 555 แต่พอจะรู้มาบ้างว่าหูฟังยี่ห้อนี้ส่วนใหญ่เน้นฟังเพลงแนวออดิโอไฟล์ เน้นกลางแหลม ไม่เน้นเบสมาก ตัวนี้ก็ออกแนวเดียวกับรุ่นพี่ๆเค้าครับ แต่พวกรุ่นพี่ที่ดังๆแต่ละตัวไม่ใช่ถูกๆครับ มีราคาตั้งแต่หลักพันปลายๆจนไปถึงเกือบแสนก็มี!! พอมาเจอรุ่นน้องรุ่นนี้ราคาแค่สองพันกว่าบาท ก็เลยเกิดอาการคันจนทนไม่ไหว หยิบกลับบ้านมาซะเลย (อ้อ จ่ายเงินด้วยครับ)

ในความคิดของผมภาพของเธอคือคุณหนูมาจากประเทศญี่ปุ่น ดูแล้วไม่น่าจะใช่หูฟังขาโหดขาลุยอะไร เธอนั้นสวยแบบเรียบๆแต่ดูดี มีชาติตระกูล แถมไม่แพงอีก ตรงตามสเป็คผมเป๊ะ พอมาถึงปุ๊บเธอก็โดนผมจับสำรวจทันที รูปร่างเธอนั้นเป็นทรงกระบอกธรรมดา ผอมๆยาวเรียว แต่มีขนาดที่เล็กพอๆกับแคปซูลยาเท่านั้น (นี่ถ้าผมเด็ดสายทิ้งผมสามารถกลืนหูฟังทั้งสองข้างลงคอได้ในคำเดียวเลย) ผิวก็มันเงาใสวิ้งๆ ด้านท้ายมีช่องระบายอากาศเพื่อช่วยเสริมความถี่ต่ำ แถมน้ำหนักเบาเหมาะกับการใส่ฟังเพลงไปไหนมาไหนนานๆ ส่วนสายก็ผอมๆสีดำไม่ได้ใช้วัสดุหุ้มพิเศษอะไร(ให้มาแบบพอเพียงสินะ) ยังดีที่หัวแจ็คงอ 90 องศาผอมยาวดูแล้วถ้าเสียบกับโทรศัพท์มือถือคงไม่ติดเคสแน่นอน แอบดูพาสปอร์ต(spec.)หน่อยซิ อืม บอดี้ของเธอทำจากสแตนเลสสตีลขัดเงา(รู้แล้ว) ใช้ไดรเวอร์แบบไดนามิคขนาด 6.4 ม.ม. ความต้านทาน 16 โอห์ม แปลว่าเธอเป็นคนง่ายๆ จะฟังกับ DAP หรือมือถือก็ได้หมด เอาล่ะ ไหนขอดูหน่อยซิว่าระดับคุณหนูมีอะไรติดตัวมาบ้างนะ อืม จุกหูฟัง 5 คู่  ear hook สำหรับใส่สายหูฟังแบบคล้องหลังหู 1 คู่ ซองใส่หูฟังแบบมีเชือกรูดทำจากหนัง(เทียม) 1 ใบ.. แค่เนี่ยนะ

“พี่คะ บ้านหนูสอนมาว่า พวกแอคเซสเซอรี่ต่างๆเป็นแค่ของนอกกาย เราควรดูกันที่ตัวตนที่แท้จริงนะคะ” 

“เอ่อ....... เอาที่น้องสบายใจก็แล้วกัน..”

ม่ะ! สำรวจกันพอแล้ว ก็ได้เวลาเสียบ เอ่อ..หูฟังซะที ผมใช้เจ้า AK300 เป็น DAP คู่กายที่ผมใช้บ่อยที่สุด ซึ่งให้แนวเสียงที่ผมคุ้นเคย เมื่อจับคู่กับน้อง E3000 ตัวตนของเธอก็เริ่มเผยออกมา..

แนวเสียงของเธอเมื่อแรกสัมผัสนั้น เป็นเสียงโทนสว่าง เสียงกลางชัดเจน เสียงแหลมสดใสไม่มีกุด เธอไม่ใช่หูฟังด้านมืด (dark side) แน่นอน ในขณะที่เสียงทุ้มก็ให้มาแบบเล็กๆ ตามรูปร่างเธอ ดูทรงแล้วเธอไม่ใช่สายเบสแน่ๆ ยิ่งเสียงออกแนวสุภาพๆเป็นธรรมชาติก็ยิ่งตอกย้ำความเป็นคุณหนูเข้าไปอีก แต่เนื่องจากเราเพิ่งรู้จักกัน เธอก็เลยออกอาการเกร็ง เสียงแหลมก็ยังคมๆแข็งๆ เสียงทุ้มก็ยังมาไม่ค่อยสะดวก ทำอะไรก็ดูเคะเขินไปหมด ดั้งนั้น ผมจึงจัดการขั้นต่อไป..

“พี่จะทำอะไรหนู??”

“พี่น่ะสายเบิร์นนะ บอกไว้ก่อน!!”

ผมจับเธอเสียบกับเจ้า AK300 สมุนคู่ใจ แล้วเปิดเพลงทิ้งไว้ทั้งวันทั้งคืน ส่วนใหญ่จะเลือกเพลงที่เป็น Hi-Res 24 bit เพลง Pop บ้าง Jazz บ้าง เพลงร้องบ้าง บรรเลงบ้าง มีทั้ง Zhao Peng ทั้ง The Eagles ไปจนถึง Daft Punk รวมๆแล้วไม่ต่ำกว่า 20 ชั่วโมงต่อวัน

“พี่คะ หนู่ว่าพี่ใช้งานหนูหนักไปมั้ยคะ”

“อยู่กับพี่ ต้องอดทน!!”

ครับ หูฟังทุกคู่ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ถ้าผ่านเข้ามาในชีวิตผม จะต้องผ่านขั้นตอนนี้ทุกราย คงเป็นเพราะความใจร้อนของผม อยากให้หูฟังเบิร์นเข้าที่เร็วๆ ดังนั้น ไม่เกิน 1 สัปดาห์​ หูฟังก็จะใช้งานเกิน 100 ชั่วโมง เข้าที่พอดีตามตำรา (และที่ผ่านมายังไม่มีหูฟังหรือ DAP ตัวไหนพังเพราะวิธีนี้นะครับ)

แต่ช้าก่อน! ผมได้เข้าไปอ่านในเวปของ Final Audio เค้าแนะนำเลยว่าหูฟังซีรีย์ E นี้ควรเบิร์นนานๆหน่อย โดยให้เหตุผลว่าหูฟังที่ใช้ไดรเวอร์ไดนามิคขนาดเล็กจะต้องเบิร์นนานกว่าหูฟังทั่วๆไป เค้าบอกเลยว่าควรใช้งานไปประมาณ 150-200 ชั่วโมงเสียงของหูฟังจึงจะเป็นไปตามที่เค้าตั้งใจสร้างมา!! นี่ผู้ผลิตหูฟังเองบอกกันเป็นลายลักษณ์อักษรขนาดนี้ ผมคงต้องเชื่อล่ะครับ

ดังนั้น น้อง E3000 จึงต้องอดทนต่อไปอีกพักใหญ่ๆ ระหว่างนี้ผมก็ได้ลองฟังเสียงของเธอไปเรื่อยๆ และพบว่าเสียงเธอเริ่มเข้าที่เข้าทางขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งผ่าน 150 ชั่วโมง ผมก็คิดว่าเสียงเธอนั้นเข้าที่ในระดับหนึ่งแล้ว จึงเริ่มฟังอย่างจริงจัง(ซะที)

ผ.บ.เดินมาสะกิด ผมเลยต้องตื่นสู่โลกแห่งความจริง มาถึงจุดนี้ ผมขอกราบงามๆทุกท่านที่อดทนอ่านมาถึงตรงนี้ได้ (หลายคนคงคิดว่าเขียนอะไรของมันฟะ!) ต่อจากนี้ไปจะเข้าสู่ช่วงจริงจัง(เพราะผมหมดมุกแล้วเหมือนกัน) และเป็นส่วนที่เขียนยากที่สุด คือบรรยายเรื่องเสียง เอาอย่างนี้ดีกว่า ผมจะขออธิบายเป็นจุดๆไปตามที่ผมรู้สึกและประทับใจก็แล้วกันนะครับ

เสียงแหลม

เป็นจุดแรกที่ผมประทับใจครับ เมื่อผ่าน 150 ชั่วโมงไปแล้วเสียงแหลมที่คมๆแข็งๆก็หายไป แหลมของเธอไม่ได้ชัดพุ่งเหมือนพวกหูฟัง Grado แต่มาแบบใสเนียนละเอียด ปลายเสียงไม่กุดหาย เสียงกรุ้งกริ้งระยิบระยับยังอยู่ครบ เสียงพวกฉาบแฉฟังชัดเจนแต่ไม่มีบาดหูเลยครับ มันฟังสบายหูจริงๆ ที่ประทับใจผมอีกอย่างก็คือพวกเสียงลอดไรฟัน ฉ ช ฟ ส ซ ยังได้ยินชัดแต่ไม่รำคาญหูเลย ของเขาทำมาดีจริงๆ

เสียงร้อง

ผมว่านี่คือจุดเด่นที่สุดของหูฟังตัวนี้ครับ เสียงนักร้องไม่ว่าหญิงหรือชายจะเป็นธรรมชาติมากๆ คือผมรู้สึกว่าเค้าจูนเสียงมาได้พอดีๆ เสียงร้องไม่บางไม่หนาเกินไป รู้สึกใกล้เคียงกับเสียงจริงๆในชีวิตประจำวัน และเสียงร้องนั้นไม่ได้เด่นล้ำหน้าหรือหลบถอยหลังเสียงดนตรี ผมฟังว่ามันมาแบบเสมอๆกัน แต่ว่าฟังชัดเจนทุกคำ สามารถแยกเสียงร้องออกจากเสียงดนตรีได้ง่ายดาย ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ดนตรีโหมกระหน่ำกันแค่ไหนก็ยังฟังออกว่านักร้องร้องว่าอะไร โดยรวมแล้วผมชอบเสียงร้องของ E3000 ที่สุดในบรรดาหูฟังทุกตัวที่ผมมีอยู่เลยครับ

โฟกัสและเวทีเสียง

ด้วยเสียงแหลมที่สดใสและเสียงกลางที่ชัดเจน จึงมีผลให้การโฟกัสชิ้นดนตรีทำได้ดีมาก เสียงนักร้องอยู่ตรงกลางแต่แยกจากเสียงเบสและเสียงเครื่องดนตรีที่คลออยู่ข้างหลังได้ เสียงเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นสามารถแยกแยะและระบุตำแหน่งได้ชัดเจน นอกจากนี้ E3000 ยังเป็นหูฟังที่ให้เวทีเสียงที่กว้างขวาง สามารถกระจายเสียงดนตรีออกไปได้กว้างทั้งซ้ายขวาหลุดเลยหัวกันทีเดียว จึงเกิดเป็นความโปร่งไม่อุดอู้ ฟังเพลงได้เพลินมากครับ

เสียงทุ้ม

ผมเลือกพูดถึงเสียงทุ้มเป็นจุดสุดท้ายเพราะว่าเป็นจุดที่มีการเปลี่ยนแปลงหลังสุด ใน 150 ชั่วโมงแรกนั้นเสียงทุ้มจะมีมาแบบเล็กๆ น่ารักๆ ไม่ตูมตามใหญ่โตคับหู เสียงทุ้มจะไม่มีการบวมขึ้นไปรบกวนย่านเสียงกลางเด็ดขาด ถ้าเทียบกันระหว่างเสียงทุ้ม-กลาง-แหลม จะรู้สึกเหมือนกับว่าเสียงทุ้มจะยอมถอยหลังไปหนึ่งก้าว ตัวเองยอมเป็นพระรองเพื่อให้เสียงกลางกับแหลมเค้าโดนเด่นเป็นพระเอกนางเอกกันเต็มที่ ซึ่งผมคิดว่าจุดนี้เป็นความตั้งใจของผู้ผลิต เพื่อให้เสียงนักร้องเป็นธรรมชาติที่สุด ซึ่งก็ได้ผลจริงตามที่ผมพูดถึงไปแล้ว

แต่แล้วเมื่อผ่าน 200 ชั่วโมง ผมกลับพบว่าเสียงทุ้มมีการเปลี่ยนแปลงแบบสังเกตุได้ คือสามารถลงต่ำได้ลึกขึ้น มีปริมาณมากขึ้นแต่ก็ยังไม่ใช่ขนาดที่ใหญ่โตอยู่ดี แต่ก็เพียงพอสำหรับเสียงพวกกลองและกีตาร์เบสได้โดดเด่นขึ้นมาบ้าง ทำให้ฟังเพลงประเภท Pop Jazz ได้กลมกล่อมขึ้น แต่ก็ยังถูกควบคุมไม่ให้เด่นเกินหน้าเกินตาเสียงกลางแหลม ดังนั้น ถ้าเอาไปฟังเพลงเบสหนักๆพวก EDM จึงยังไม่สะใจเท่าไหร่ แต่ถ้าแค่ Daft Punk ผมว่าพอฟังเพลินๆได้เหมือนกันนะครับ

แล้ว E3000 เหมาะกับเพลงประเภทไหน?

Pop Jazz : โดยเฉพาะวงที่มีเครื่องดนตรีน้อยชิ้น E3000 สามารถถ่ายทอดเสียงเครื่องดนตรีออกมาได้สมจริง วางตำแหน่งชัดเจน เสียงกลองเสียงกีตาร์เบสมีขนาดสมจริง เสียงฉาบแฉแหลมละเอียด เครื่องเป่าพวกแซ็กโซโฟน ทรัมเป็ต ก็ไม่แปร๋นแสบหู ฟังได้สนุกสนานดีครับ

Acoustic : เสียงดีดกีตาร์ ดับเบิลเบส จะมีความเป็นธรรมชาติ ประกอบเสียงที่โปร่ง เวทีเสียงกว้าง จึงฟังเพลงประเภทนี้ได้ดีทีเดียว

Percussion : เสียงเคาะเครื่องดนตรีต่างๆจะคมชัด จนสามารถชี้ตำแหน่งเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นได้เลย เสียงแหลมเสียงกรุ๊งกริ๊งต่างๆก็มีครบ ยิ่งฟังยิ่งสนุกครับ

เพลงร้อง : อยู่ที่ความชอบของคุณด้วยครับ ถ้าคุณชอบเสียงนักร้องที่อุ่นๆหวานๆ คงยังไม่โดนเท่าไหร่ แต่ถ้าชอบฟังเสียงนักร้องที่ชัดเจน สมจริง E3000 ถูกใจคุณแน่นอน

Symphony/Ochrestra : พอไหวนะครับ เพราะด้วยเสียงโทนสว่าง กลางแหลมคมชัด จึงให้เสียงเครื่องสายพวกไวโอลินได้คมสมจริง และเวทีเสียงที่กว้างก็พอจะถ่ายทอดบรรยากาศใน Hall ได้บ้าง แต่ก็คงสู้หูฟังรุ่นแพงๆไม่ได้ครับ

Dance : ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าเพลงที่ดนตรีเน้นจังหวะตึบๆยังพอไหว แต่ถ้าเน้นเบสลูกใหญ่ลงลึกๆจนแทบจะเป็นคลื่นความถี่ต่ำ E3000 เบ่งออกมาไม่ไหวนะคร้าบ

ส่วนเพลงประเภทที่ผมไม่มีความเห็น คือ Rock เร็วๆหนักๆ กับ Anime เพราะเป็นแนวที่ผมไม่ถนัดจริงๆ จึงไม่รู้ว่าเพลงแนวนี้ต้องเสียงแบบไหนจึงจะเรียกว่าฟังเพราะ คงต้องให้แฟนเพลงแนวนี้มาลองกันเองนะครับ

***หมายเหตุ ด้วยความที่เป็นหูฟังที่ให้เสียงโทนสว่าง กลางแหลมคมชัด ดังนั้นจึงมีความขี้ฟ้องอยู่พอควร ถ้าเล่นไฟล์ที่บันทึกมาไม่ดี เสียงบาง แห้ง E3000 ก็จะฟ้องออกมาอย่างชัดเจน ดังนั้น ถ้าใช้ไฟล์เพลงที่บันทึกมาดีๆ E3000 ก็จะถ่ายทอดเสียงออกมาให้คุณได้ชื่นใจเลยทีเดียวครับ

สรุปแล้ว Final Audio E3000 เป็นหูฟังที่ให้เสียงออกแนวธรรมชาติ สมจริง ออกแนว Audiophile ด้วยซ้ำ (อารมณ์ประมาณฟังลำโพงตัวเล็กวางขาตั้ง วูฟเฟอร์สัก 4-5 นิ้ว ทวีตเตอร์แบบ Soft Dome) และมีความขี้ฟ้องช่างเลือก(ไฟล์เพลง)อยู่บ้าง ภาพคุณหนูไฮโซจึงยังติดอยู่ในหัวผม แต่ด้วยราคาแค่สองพันกว่าบาท แล้วให้เสียงได้ขนาดนี้ ถือว่าทำได้ดีไม่เสียชื่อตระกูลหูฟังไฮโซเลยครับ ผมจึงขอยกให้ E3000 เป็นบันไดขั้นแรกสู่ Audiophile เลยครับ ใครที่ชอบฟังเพลงแนวนี้ และกำลังหาหูฟังในงบประมาณนี้ ผมอยากให้คุณลองมาฟังดู หูฟังตัวนี้อาจจะถูกใจคุณก็ได้ครับ

แล้วตอนนี้คุณหนูไฮโซก็มาเป็นกิ๊กใหม่ของผมแล้วครับ 555

“พี่คะ หนูอยากกินผัดไทย พาหนูไปกินหน่อยสิ”

“โอเค เดี๋ยวพี่หาข้อมูลจากกระทู้ข้างๆก่อนนะ..”

__จบแล้ว__

ผมพึ่งอ่านรีวิว e3000 ของ Headfonia มา เห็นตรงกับคุณเลยว่าเวทีเสียงกว้างมาก ตอนนี้เลยอยากลองเลยครับ 555

F7200 ผมว่าเสียงไม่กว้างมาก เเต่นวลๆเรื่อยดี อารมณ์คล้ายๆ RE400 เเต่สว่างกว่านิดนึง เป็นตัวที่น่าไปลองเหมือนกันครับ เเละขนาดเล็กมากๆ