เมื่อนอร์เวย์คับคั่งไปด้วยศิลปินคนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ที่ได้รับการศึกษาทางดนตรีในระดับปริญญาตรีขึ้นไปผ่านสถาบันชั้นนำในประเทศ และจนถึงปัจจุบันได้ก่อกำเนิดศิลปินหน้าใหม่ที่เต็มไปด้วยพลังสร้างสรรค์ แนวทางดนตรีที่นำเอาสิ่งเก่าและใหม่หลอมรวมกลายเป็นผลิตผลทางดนตรีที่น่าตื่นตาตื่นใจในขณะนี้

จากการติดตามงานของทวีปยุโรปมาอย่างยาวนานค้นพบว่านอร์เวย์ประเทศที่อยู่นอกกลุ่มโอเปกแต่มีแหล่งน้ำมันมหาศาลที่สามารถหล่อเลี้ยงอาชีพผู้คนในประเทศได้อย่างสบายๆ แต่เมื่อไม่นานมานี้ในปี 2002เมืองที่เงียบสงบอย่าง Kristiansand (ประชากรเพียง 80,000 คน) ที่ได้ขายหุ้นน้ำมันของตนเองที่มีมูลค่าสูงถึง 240 ล้านเหรียญสหรัฐเพื่อนำเงินที่ได้ไป Support งานอาร์ต และมิวสิคของเมืองจนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของประเทศ

โดยการสนับสนุนของรัฐบาลท้องถิ่นที่มีความเชื่อว่าไม่ว่าคุณจะอยู่ในเมืองที่ห่างไกลและไม่มีความเจริญรุ่งเรืองอย่างใน Oslo คนในเมืองเล็กๆของตนเองก็สมควรที่จะได้เสพย์งานศิลปะและดนตรีในระดับเดียวกับคนในเมืองหลวงอย่างไม่แตกต่าง และนั่นทำให้เกิดเฟสติวัลสำคัญชื่อว่า The Punkt Festival ที่เป็นเทศกาลดนตรีที่เน้นการใช้ Live Electronics กับงาน Improvise เพื่อสร้างจินตนาการที่เกินขอบเขตทางดนตรีอย่างที่ Jan Bang Co-founder ของเทศกาลดังกล่าวได้ริเริ่มแนวคิดนี้ไว้ จนดนตรี Jazz, Classical ไปจนถึง Pop ทั่วไปได้สอดแทรกเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลอย่างกลมกลืนและแข็งแกร่ง

ในปี 2005 ที่ก่อตั้งเทศกาล The Punkt ไม่ใคร่จะประสบความสำเร็จมากนักเพราะยังเป็นสิ่งใหม่สำหรับคนเมืองที่โดยธรรมชาติใช้ชีวิตกับความเงียบสงบของหุบเขาทุ่งหญ้ากว้างไกลและ fjords อันเลื่องชื่อ แต่ในปี 2012 หลังจากอดทนจัดโดยไม่ได้มองยอดขายตั๋วว่าต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ไหน โดยยึดอุดมการณ์เป็นหลัก ปรากฏว่าหลายโชว์ได้สร้างปรากฏการณ์ Sold-out และได้รับรางวัลทุนระดับประเทศ European Cultural Festival Grant และทุนจากภาพเอกชน (มักมาตอนท้าย 55) เห็นถึงโอกาสในการมีส่วนร่วมสร้างสรรค์ให้เทศกาลยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก

เหตุการณ์ใน The Punkt Festival ได้สร้างความตื่นตัวให้กับเมืองต่างๆในประเทศที่ต่างเริ่มอยากสนับสนุนเทศกาลดนตรีของตนเอง ณ ปัจจุบันนี้นอร์เวย์มีเทศกาลดนตรีมากกว่า 400 ครั้งและกับ 20 Jazz Festivals สำคัญทั่วประเทศในแต่ละปี 1 ใน5 ของคนทั้งประเทศ (ประชากรราว 5 ล้านคน) มักนิยมเข้าร่วมเทศกาลดนตรีของเมือง (ตั้ง 1 ล้านคนแหนะ) และในปี 2004 Norwegian Jazz Launch หนึ่งในโครงการที่รัฐบาลนอร์เวย์ได้ลงทุนเพื่อสนับสนุนศิลปินที่สร้างชื่อเสียงให้ประเทศอยู่สองคนคือ Paal Nilssen-Love มือกลองในสาย Free Jazz, Avantgarde กับ Arve Henriksen มือทรัมเป็ตในสาย Improvised Music ศิลปินสังกัด ECM ได้สร้างผลงานมากมายจนเป็นที่ประจักษ์ต่อนักฟังทั่วโลก

สังเกตได้ว่าศิลปินที่ได้รับการสนับสนุนจะไม่มีทางที่จะมีการเล่นในแบบ traditional music หรือ American Jazz ได้เลยเพราะไม่อยู่ในความคาดหวังของชุมชม เมืองและรัฐบาลที่จะสนับสนุนในสิ่งที่มีอยู่ในตลาดโลกอยู่แล้ว แต่ต้องเป็นสิ่งที่มีแนวความคิดแรงบันดาลใจใหม่จนมี “เอกลักษณ์” เพียงพอที่จะสะท้อนถึงคุณค่าของศิลปะที่นำเสนอ ผมจึงพบว่างานที่ผมฟังจากศิลปินดินแดนนี้มักจะเป็นสิ่งที่เวิ้งว้าง ล่องลอย หรือไม่ก็หนักหน่วงจนเหมือนว่ามันไม่ใช่ดนตรีที่เราเคยได้ยินได้ฟัง แรกๆก็ดูอึดอัดแต่หลังจากเปิดใจไม่นานก็พบถึงความหอมหวลของดนตรีในประเทศนี้ เพราะฟังเท่าไหร่ก็เกิดแนวคิดใหม่ ไม่จำเจส่งผลต่อความคิดความอ่านที่ไม่จนกับปัญหา ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในสมัยยุคปัจจุบัน

วันนี้อยากจะยกตัวอย่างซักวง Bushman’s Revenge สังกัด Rune Grammofon โดยเจ้าของค่าย Rune Kristoffersen ค่ายเพลงอิสระอันแข็งแกร่งมากจากนอร์เวย์ กับวงชื่อแปลกจากสามหนุ่มมุมเดียวกันด้วยแนวคิดนำ Progressive Rock, Heavy Metal มาปรับโฉมร่วมกับดนตรี Jazz ที่ทำได้ดิบและสละสลวยในบทเพลงที่ส่วนใหญ่แต่งขึ้นเองอย่างเมามันส์ และแน่นอนได้รับทุนสนับสนุนในการบันทึกเสียงเป็นเรื่องปกติที่มักจะปรากฏในเครดิตอัลบั้ม

Bushman’s Revenge ก่อตั้งขึ้นในปี 2003 ประกอบไปด้วย Even Helte Hermansen มือกีตาร์และคนแต่งเพลงส่วนใหญ่ของวง Rune Nergård มือ Upright Bass ที่เล่น Electric Bass ได้ดุดันมากคนหนึ่ง และสุดท้ายมือกลอง Gard Nilssen ที่ชื่นชอบ Vintage Custom Drums อย่างมาก โดยวงออกอัลบั้มแรก Cowboy Music ในสังกัด Indie Jazzaway Records ก่อนที่จะปักหลักอย่างยาวนานในสังกัดปัจจุบัน Rune Grammofon กับจำนวนอัลบั้มถึง 8 อัลบั้ม สร้างชื่อเสียงจนได้ทัวร์ยุโรป เอเชียและญี่ปุ่นมาหลายครั้งแล้ว

Hermersen มือกีตาร์เจ้าของรางวัล Best Soloist จากรายการ Young Nordic Jazz Comets ในปี 2007 อันเป็นรางวัลศิลปินแจ๊สดาวรุ่งที่โดดเด่นที่สุดของประเทศ เขาชื่นชอบงานดนตรี Rock จากอิทธิพลของอดีตมือกีตาร์วงคลาสสิกร๊อคของ Kiss Ace Freshley เมื่อตอนที่เขาอายุเพียง 2-3 ขวบเท่านั้น หลังจากนั้นก็ตามติดกระแสดนตรีร๊อคเช่น Satriani,Vai, Zappa และ Coltrane จนทุกวันนี้มีนักนตรีที่เป็นแรงบันดาลที่หลากหลายเช่น Jimi Hendrix, Louis Prima, Monk, Shorter แต่ในความเห็นของเขา music is music ส่วน genre is artificial หรือการแบ่งประเภททางดนตรีว่าร๊อค แจ๊ส คันทรี บลูส์เป็นสิ่งที่นิยามขึ้นเทียมเท่านั้นไม่ได้มีอิทธิพลต่อการเล่นดนตรีที่ดีในแบบของเขา

Hermesen เป็นอดีตสมาชิกวง Experimental metal band อย่าง Shining ของ Jørgen Munkeby มือ Multi-instrumentalist ที่ฝีมือจัดจ้านมากของยุโรปคนหนึ่ง

ส่วน Nergård มือเบสของวงสำเร็จการศึกษาจากสถาบันดัง Trondheim Music Conservatory ที่มีส่วนช่วยให้ Sound ของ Bushman’s Revenge มีความดุดัน และขับเคลื่อนได้อย่างร้อนแรง ซึ่งอัลบ้มส่วนใหญ่บันทึกเสียงที่ Athletic Sound ที่เป็น Old School Analog studio ในเมือง Halden, Norway ที่ให้สุ้มเสียงที่ดิบกร้านในแบบอนาล๊อคทำให้งานเบสของ Nergard มีความเป็นร๊อคย้อนยุคในช่วง 60-70s ค่อนข้างมาก และสุดท้ายกับมือกลอง Gard Nilssen ที่มีความช่ำชองทั้งสาขา Jazz, Rock และ Electronics ที่มี Distorted sound ในแบบเจ็บปวดมาก

เขาเป็นมือกลองที่ถูกเรียกใช้มากที่สุดคนหนึ่งของ Norway ด้วยแนวคิดที่เปิดกว้างและลุ่มลึกในศาสตร์การเล่นกลองทั้ง In-Out จบในคนเดียวไม่ใช่แขนงใดแขนงหนึ่งจนไม่สามารถปรับรูปแบบการเล่นได้

อัลบั้ม A Little Bit of Big Bonanza ในปี 2012 ที่ให้กลิ่นอายในแบบ Progressive Jazz Rock ที่ฟังสะเด็ดทั้งอัลบั้ม โดย7 แทร็คประพันธ์โดยมือกีตาร์ Hermersen ทั้งหมดยกเว้นแทร็คแรก As We Used To Sing ของ Sonny Sharrock อีกหนึ่งมือกีตาร์สาย Free Jazz จากยุค 60s หลายแทร็คเป็นร๊อคที่เต็มไปด้วยพลังงานพลวยพลุ่งเต็มสองรูหูของเรา สลับกับงาน Blues Rock ในสองสามแทร็คที่ให้เราคลายอารมณ์ลงบ้างหลังจากที่ดื่มด่ำ หัวขโยก ขาขยับอย่างลืมตัว และแทร็คสวยงามแบบ Finger style ในสไตล์ Country ทริบิวท์ให้กับ Lennon ในชื่อเพลงสุดยาวอย่าง John Lennon Was The Greatest Man Who Ever Lived โดยรวมกับ 48 นาทีที่เต็มอิ่ม

งานปก Digipak ที่ไม่มีอะไรเลยนอกจาก Graphic Design เรียบๆ พร้อมเครดิตอัลบั้มตามแบบฉบับ Less is more ของค่าย Rune Grammofon ที่แทบไม่เคยทำให้ผิดหวังกับขา Experimental music จากดินแดนจุดเยือกแข็งแห่งนี้ครับ