เจี่ยวเฮียวฮง (หลินเกิงซิน) คุณชายสามแห่งหมู่บ้านกระบี่เทพเจ้า เป็นจอมยุทธกระบี่ที่ได้รับการขนานนามว่าเก่งกาจที่สุดในปฐพีตั้งแต่อายุได้เพียง 12 ปี แต่เมื่อโตขึ้น เขาเบื่อหน่ายการเสียเลือดเนื้อไปกับโลกแห่งศิลปะป้องกันตัว เขาสูญเสียความสามารถในเพลงกระบี่ และตัดสินใจหนีจากทุกสิ่ง ทำตัวเองให้กลายเป็นบุคคลสาบสูญ เขาแพร่ข่าวปลอมว่าตัวเขานั้นได้ตายไปแล้ว จากนั้นจึงไปซ่อนตัวอยู่ในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ณ ที่แห่งนั้น เขากลายเป็นเพียงนักการภารโรงที่ผู้คนรู้จักกันในนามว่า “อากิก” และใช้ชีวิตอย่างหมาวัดที่ตกหลุมรักดอกฟ้าอย่างหญิงบริการนามว่า “เสี่ยวลี่” (เจียงเมิ่งเจี๋ย)

เพราะว่าเพลงกระบี่ของมัน…มีอยู่สิบสามกระบวนท่า

ผู้คนจึงเรียกมันว่า… “”อี้จับซา””

ขณะเดียวกัน มียอดฝีมือกระบี่แห่งยุทธจักอีกคนนามว่า อี้จับซา (เหอหยุนตง) ที่มักถูกผู้คนรอบข้างจำผิด ว่าเขาคือคุณชายสาม ความปรารถนาในชีวิตของเขามีเพียงสิ่งเดียวคือการได้ประลองยุทธ์กับคุณชายสามดูสักครั้ง เมื่อเขาได้ทราบข่าวการตายของคุณชายสาม อี้จับซาตกอยู่ในความสิ้นหวัง คิดว่าเป้าหมายชีวิตของเขาจะไม่มีวันได้รับการเติมเต็ม แต่แล้ววันหนึ่งเขาได้พบกับอากิก กลับจำไม่ได้ว่า แท้จริงแล้วหนุ่มภารโรงคนนี้ คือคู่ประลองในฝันของเขา อีกทั้งยังได้สอนวิชายุทธศาสตร์ลับให้กับอากิกอีกด้วย

 

ในขณะนั้น ฉิวตี้ (เจียงอวี้เหยียน) อดีตคู่หมั้นของคุณชายสาม รู้สึกโกรธเกลียดเขาเพราะคุณชายทิ้งเธอไปในวันแต่งงาน ก่อให้เกิดเป็นความเกลียดชังระหว่างตระกูลของเธอและเขา เพื่อล้างแค้นที่ถูกหักอก เธอจึงยุยงอี้จับซาให้ปลิดชีพคุณชายสามทิ้งเสีย และเพื่อจะล่อให้คุณชายสามกลับออกมาจากการซ่อนตัว เธอจึงทำการสังหารหมู่ที่วิหารจอมยุทธ์ วางแผนล่อลวงให้เกิดการประลองยุทธ์ขึ้น

เรื่องนี้เคยอ่านเหมือนกันครับ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดของโกวเล้งเลยก็ว่าได้  และเป็นที่มาของคำว่า
"กระบี่อยู่ที่ใจ ใจอยู่ที่กระบี่"

นิยายที่เป็นชุดต่อเนื่องกันคือ จอมดาบหิมะแดง และ ฤทธิ์มีดสั้น 

ถ้าไซเมิ้งซวยเสาะ จากเล็กเซียวหงส์ มาประลองยุทธกับ ซาเสี่ยวเอี้ย คงชิดซ้ายสู้ไม่ได้แน่นอน...555

ในเรื่องอินทรีผงาดฟ้า จะมีการกล่าวถึง คุณชายสาม เจี่ยเฮียวฮง ในวัยชราด้วย
และได้ปะมือกับเต็งพ้ง ตัวเอกของเรื่องอินทรีผงาดฟ้า แต่ในเวลานั้น
ในมือของเจี่ยเฮียฮง ไม่มีกระบี่แล้ว เพราะมีกระบี่อยู่ในใจ
ขณะที่ เต็งพัง ใช้ดาบโค้งชื่อ ฟังเสียงฝนในหอน้อยเพียงเดียวดาย
แม้ในมือมีดาบ แต่ไม่มีกระบวนท่า เพราะกระบวนท่าอยู่ในใจ

ฮืมผมว่าฤทธิ์มีดสั้น เนื้อหาอะไรต่างๆคลาสิคกว่านะครับ
พวกนี้รุ่นหลังๆแล้ว
ปล.แล้วแต่คนชอบครับ เราจะหาอะไรแบบนั้นได้ที่ไหนครับ

เป็นนิยายกำลังภายใน ที่กระเทาะแก่นแท้ของสันดารมนุษย์ได้ดีที่สุด
ทุกๆปี ผมจะเวลาอ่าน เรื่องฤทธิ์มีดสั้น ปีละสองครั้ง  ทุกครั้งที่อ่านจะ
อ่านจบในครั้งเดียวเลย
เป็นนิยายจีนที่ผมชอบที่สุดในชีวิต ฤทธิ์มีดสั้น 
อยากให้ทำเป็นหนังใหญ่มากๆ แต่เคยหาดูที่เป็นหนังและละครตอนๆ
แล้วมันไม่ได้อรรถรสเหมือนจริงๆ อีกเรื่องก็คือ อี้จับซา(หรือซาเสี่ยวเอี้ย หว่า)
นอกนั้นก็อ่านน่าจะทุกเรื่อง แต่ไม่ติดเรื่องไหนเป็นพิเศษครับ

เดี๋ยวจะไปดูด้วย แต่น่าจะดูจากเวปเถื่อนก่อน ฮาาาาาาา

ชอบสำนวนโก้วเล้ง กับ น.นพรัตน์ ครับ

มีไม่ครบแต่ก็มีหลายชุด ที่อ่านแล้วมีเยอะกว่า

ฤทธิ์มีดสั้นชอบตั้งแต่เด็ก ลี้น้อยมีดบินไม่เคยพลาดเป้า ขนาดเอาเลื่อยเหล็ก หักแล้วฝนให้แหลม(หัวตัด) เอาพู่ติดที่ด้ามหัดปาเล่นสนุกมากตอนเด็กๆ 

ถ้าจำไม่ผิด ในหนังสือ อี่จับซาสู้กับซาเซี่ยวเอี้ยถึงกระบวนท่าที่สิบห้า
แต่เขาไม่อาจควบคุมอานุภาพของมันได้ จึงยอมปิดชีพตัวเองแทน

ว.เมืองลุง  สำนวนแปล กินความลึก ต้องถามคนอ่าน ต้นฉบับ จีนได้ ว่า ใกล้เคียงหรือต่าง จากเจ้าของงานแค่ไหน

ผมก็ชอบอ่านหนังสือแปลครับ ยุคแรกผมจะอ่านนิยายฝรั่งครับ อ่านเยอะมาก
พออ่านจนไม่รู้จะอ่านอะไร เริ่มอ่าน หนังสือจีน เลิกอ่านนิยายฝรั่งเลยครับ

ผมชอบแบบเป็นแบบเล่มๆเล็กๆ กระดาษเหลืองๆมากกว่า
เป็นความรู้สึกเองว่า จับหนังสือจีนแบบนี้แล้ว เหมือนเราอยู่ในยุคนั้นจริงๆ
ต่างจากสมัยนี้รวมเล่ม มันจับแล้วไม่เข้าสมัย ไม่เข้าบรรยากาศครับ

เดี๋ยวหาเช่าหนังสือจีนเล่มเล็กยากมาก

ถ้าเรื่องไทยๆ ที่บรรยายจนเห็นภาพ และน่าอ่านเหมือนนิยายของโกเล้งนะ
แนะนำเลยครับ เรื่อง สี่แผ่นดิน เป็นที่สุดนิยายไทย ที่เขียนอ่านแล้วเห็นภาพ
เป็นตอนๆเลยครับ

ระหว่าง ว.ณ.เมือง กับ น.นพรัตน์ ผมก็ชอบ น.นพรัตน์ครับ
คือสำนวนอ่านสนุกครับ แต่ว.ณ.เมืองลุง จะเน้นต้นฉบับครับ

ตอนเด็กเคยอ่านหนังจีน จบเล่มแล้วไม่มีเงินไปเช่าเล่มต่อไป ผมถึงกับเอาเล่มก่อน
มาอ่านซ้ำเลย ประมาณว่าหนังสือจบ แต่อารมณ์ยังไม่จบ ยังไม่อยากนอน55555
ทุกวันนี้ ผมสายตา ทั้งสั้น ทั้งยาว ทั้งเอียงแย่เลยครับ 55555

ในบอร์ดนี้ เป็นที่ซ่อนตัวของจอมยุทธ์ต่างๆ หลายสำนัก บัดนี้ต่างก็เปิดเผยตัวตนต่อยุทธจักรโดยไม่เกรงกลัวอันตรายที่จะตามมาภายหลัง เมื่อมีภยันตรายกล้ำกลายเข้ามา เหล่าจอมยุทธ์ก็พร้อมออกหน้ากันมาเพื่อผดุงคุณธรรม ...  

teaser ของหนังครับ 

โอววว จอมยุทธมารวมกันอยู่ในกระทู้นี้ 555

ดูตัวอย่างแล้วไม่รู้สึกว่าดูซาเสียวเอี้ยเลยอ่ะครับ = =*
แล้วฉีเคอะเขาคงชอบนักร้องวงKISS มากเลยนะครับ

สมัยผมเรียนมัธยม ช่วงปิดเทอมสมัยนั้นผมจะออกจากบ้านแต่เช้าออกไปร้านหนังสือเช่าแล้วขลุกอยุ่ที่นั่นทั้งวันตกเย็นค่อยกลับบ้านพร้อมเช่าหนังสือมาอ่านต่อที่บ้านตอนกลางคืน

หนังสือที่เช่าอ่านประจำๆก็นิยายจีนกำลังภายใน กับ พล นิกร กิมหงวนนี่แหละครับ

อ้อ เพชรพระอุมาอีกเรื่อง ที่ตลอดชีวิตนี้อ่านมาเป็นสิบๆครั้งละ ก็ยังไม่เบื่อที่จะอ่านซ้ำเสมอๆ

ป.ล. นิยายจีนที่ผมชอบ ก็ เซียวลี้ปวยตอ มังกรหยกภาค2 เซียงฮื่อยี้ และอุ๊ยเซี่ยวป้อครับ อ่านได้ไม่มีเบื่อ

พฤติกรรมผม(หมายถึงหนังสือที่อ่าน และการอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นสิบรอบ)ก็คงไม่ต่างกับคุณ DayWalker และอีกหลายๆท่านแหละครับ ^ ^

- เต็งพ้ง

เต็งพ้ง นี่นับเป็นกระบี่ด้วยเหรอครับ ไม่ใช่ดาบหรือครับ

ใช่ ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์หรือเปล่าหว่า

ต้องนับลี้กิมฮวงด้วย ซึ่งไม่มีใครสู้ได้ ไม่งั้นฉายา ลี้น้อยไม่เคยพลาดเป้าจะมาได้ไง
นึกถึงไปอ่านบ้านคุณลุง(พ๊อคเก็ตเล่มเล็กๆบางๆ กว่าจะเจอครบทุกตอนนี่เหนื่อยเลย)
ท่านเสียไปแล้ว ท่านเป็นลุงเขยจบอุเทนๆรุ่น 1 ท่านชื่อสำราญ สุคนธ์เที่ยง เห็นนามสกุลคุ้นๆไหม
ท่านเป็นพี่ชายแท้ๆของน้าแต๋ว(สุวรรณี สุคนธา ผมน่าจะเขียนนามสกุลผิด) ลุงผมคนนี้แหละ
ทำให้ผมสนใจเครื่องเสียงเพราะแกก็ชอบอะไรคล้ายพวกเราเลย ฟังเพลง อ่านนิยายกำลังภายใน
เชือ่หรือไม่ท่านนี่แหละ เป็นคนแนะนำให้อ่านหนังสือการ์ตูนโดราเอม่อน โดยบอกว่า คนเขียนสุดยอดมาก
ผมอ่านตอนแรกๆก็โอเค แต่หลายปีผ่านไปดังระดับโลกเลย อีกอันไปดูหนังที่อินทราเรื่อง jaw เวลาฉลามจะออกโรงจะมีเสียงดนตรี produce by john williams ทุกคนที่ได้ดูรับรองจำได้แน่นอน ท่านบอกว่าเขาทำดีมาก มีหวังได้รางวัลออสการ์ แล้วก็จริงอย่างท่านว่า แค่นี้ก่อนครับ ขออภัยที่พาเฉไปไกล

โป้วอั้งเสาะ เป็นคนใช้ดาบครับ
จอมดาบหิมะแดง

ถ้าเป็นดาบก็ไม่นับ
มีดส้นจะใช่กระบี่หรือเปล่าหนอ

นี่ผมแทบจะลืมชื่อเหล่านี้ไปหมดเลยนะครับ มารำลึกก็กระทู้นี้แหละ 555

โต๊กโกวชิ้วป้าย ผู้ไม่รู้จักความผ่ายแพ้ จำชื่อเรื่องไม่ได้แระ เคยนั่งคุยกับเพื่อนเรื่องที่ว่าใครเก่งที่สุด ผลสุดท้ายเราสรปว่าน่าจะเป็นจิวแป๊ะทง

อันนี้ข้ามไปจักรวาลกิมย้งแล้วครับ

ผมนึกถึงคนที่ซื่อคล้ายๆกันคื้อ ต๊กโกวบ่อเต็ก ครับ  555  เรื่องอะไรคงไม่ต้องบอก

ของโป้วอังเสาะ เป็นดาบครับผม

ส่วนเต็งพ้งก็ถือเป็นดาบครับ ถือว่าเป็นดาบที่ไวที่สุดอันดับหนึ่งในแผ่นดินครับ หากเจี่ยเฮียวฮงคือเทพกระบี่ 劍神 เต็งพ้งก็ต้องเรียกเทพแห่งดาบ 刀神 ครับ

หนังเข้าฉายแล้วครับ
เดียวหาเวลลาไปดู สักหน่อย...555

เหมือนกันเลยครับ

จำได้ว่าไม่เคยมีใครเคยเห็นคมดาบวงพระจันทร์ของเต็งพ้งแล้วยังมีชีวิตอยู่ได้ คนที่ได้เห็นคมดาบย่อมหมายถึงวาระสุดท้ายของชีวิต บางคนตายโดยที่ยังไม่เห็นคมดาบก็มี จำได้ว่าเต็งพ้งเมียสวยมาก อ่านแล้วจินตนาการเคลิ้มมาก คลับคล้ายว่าจะเป็นพวกนางจิ้งจอกอะไรเนี่ยแหล่ะ ที่เหลือจำไม่ค่อยได้ ส่งสัยต้องไปหามาอ่านใหม่ 

มีดสั้นก็เป็นดาบครับ
จำได้ว่าอ่านเจอว่า สั้น 1 นิ้ว อันตรายขึ้น 1 เท่าหรือยังไงนี่ล่ะ
แต่อันตรายนี่ อาวุธนะครับ
อย่างอื่นไม่รู้...

เรื่องของ ลี้คิมฮวง หรือ ฤกธิ์มีดสั้น(ขยันซอย)
เป็นเรื่องดัดแปลงมาจากนิยายฝรั่งเรื่องหนึ่ง น่าจะชื่อ ยอดมือปราบ
หรือสี่ยอดมือปราบ หรือ มือปราบปืนโหดนี่ละครับ

โดยโกเล้ง นำโครงเรื่องมาจากนิยายฝรั่งเรื่องนี้ แต่ตัวเอกของเรื่อง
คือ "ลี้คิมฮวง"  นั้นมีความเป็น หมีหัวโต คือ โกงเล้งนั่นแหละ ใส่เข้าไปเขียน
โกงเล้ง เป็นนักดื่มตัวยง เป็นคนรักเพื่อน รู้จักกตัญญูคน แม้จะมีเพื่อนมาก 
แต่โกเล้ง กลับเป็นผู้สันโดด รักสงบ  ยามเมื่อไม่ได้เมาสุรา โกเล้ง ก็จะมี
ความทุกข์ เเต่เมื่อใดที่ได้ล่ำสุรา เค้าก็จะกลับเป็นผู้ร่าเริงสนุกสนาน เขียนหนังสือ
ได้ทุกกระบวนความ

คนรู้จัก ลี้คิมฮวง ก็คือคนที่รู้จัก โกเล้ง
คนชอบ ลี้คิมฮวง ก็คือคนที่ชอบ โกเล้ง

โกเล้งอายุสั้นมาก เนื่องจากสุรา

โกเล้งเขียนเรื่อง ฤกธิ์มีดสั้น เขาก็ไม่ได้คิดว่า จะประสบความสำเร็จมากขนาดนี้
ตอนนั้น มีคนรอตอนต่อตอนของฤกธิ์มีดสั้นกันอย่างมาก 

เมื่อเขียนจบเรื่องฤกธิ์มีดสั้นจบลง ทำให้โกเล้งพยายามสร้างเรื่อง คล้ายตอนต่อ
ของ ฤกธิ์มีดสั้น แต่ไม่ได้กล่าวถึงโดยตรง ของตัวเอกของเรื่องฤกธิ์มีดสั้น เช่น
"ลี้คิมฮวง" "อาฮุย" "ลิ้มซีอิม"ฯลฯ แต่เป็นการสร้างตัวละคร ให้คล้ายเป็นลูกหลาน
ของ ลี้คิมฮวง และ อาฮุย

เช่น "ในจอมดาบหิมะแดง" โปะใจเสาะ (อั้งเซาะ **เริ่มกวนตีนอีกละ**) จะมีลักษณะคล้ายที่
คล้ายอาฮุยมาก แม้จะใช้ดาบก็ตามที คือเป็นคนเด็ดเดี่ยว ไม่มีใครรู้ที่มา
คือเค้าเขียนคล้ายให้จิตตนาการเอาเองว่า คล้ายเป็นลูกของ"ลิ้มเซี่ยนยี่"และอาฮุย
(ตอนจบของเรื่องฤกธิ์มีดสั้น ลิ้มเซียนยี่ไปเป็นหญิงคณิห่าน (กา **กวนตีนอีกละ**) 

ตอนมาถึงเรื่อง "ซาเซี่ยวเอีย" หรือ "อี้จับซา" หรือแล้วคนแปลจะตั้งชื่ออะนะ
อี้จับซา กลับมีสิบสามกระบวนท่า คล้าย มีดบินของ ลี้ถ้ำห่วย(ฮวย กวนตีนซ้ำซาก)
ที่บางเล่มว่ามี13เล่ม บางเล่มว่ามี  12เล่ม แต่เล่มที่สิบสามอยู่ที่ใจของคิมฮวย
คือหยิบอะไรมาเป็นมีดก็ได้

ซึ่งพอมาถึงเรื่องนี้ ตอนนี้ เรื่องซาเซี่ยวเอี้ย  เค้ากลับเขียนเรื่องทำนองว่า ตัวแทนของ
ทั้งสอง หรือลูกหลานของทั้งสอง คือ "ลี้คิมฮวง" และ "อาฮุย" มาประลองกันเพื่อให้
จะได้รู้ว่า สองตระกูลนี้ใครเป็นหนึ่งใน ยักทะจุด (ยุทธจักร)

จริงๆถ้าจำไม่ผิด (คืออ่านหลายเรื่องแล้วมันจะมามั่วกันอยู่ในหัวนี่ละ)
จะมีอีกคือ"จิ่งจกทะเลทราย" (จิ่งจอกทะเลทราย :)))
จะจัดอยู่ในชุด "ฤทธิ์มีดสั้น"นี่ละครับ

ด้วยความที่ โกเล้งเป็นผู้มีความรู้ไม่มากนัก แต่อาศัย พรนรก(สวรรค์) เขียนนิยาย
จึงทำให้ไม่สามารถเขียน ผูกเรื่องได้เนียน เท่า "กิมย้ง" ที่เขียนเรื่องมังกรหยก>
ดาามังกรหยก> ต่อไปเรื่อยได้ โดยผูกเป็นชุดเดียวกัน โดยนำตัวเอกของเรื่องที่หนึ่ง
คือ มังกรหยก มาเป็นตัวรอง ของมังกรหยก ภาค2 และ ดาบมังกรหยก และ นำลูก
ของตัวเอกเรื่องที่หนึ่ง คือ เซียงยี้ (ถ้าจำชื่อผิดขออภัย) มาเป็นตัวเอกของมังกรหยก ภาค2
และผูกจนเป็นผู้สร้างสำนัก ง้อใบ๊ เนื่องจากอกหักจาก เอี้ยกว๊ย

งานเขียน ของยอดนักเขียนทั้งสองท่านต่างกันตรงนี้ คือ

กิมย้ง 
มีความรู้มาก การผูกเรื่อวจะต่อเนื่องเหมือนเป็นผ้าผื่นเดียวกัน
มีการให้ความรู้ทางประวัติศาตร์ ภูมิศาตร์ อย่างดี นำมาแต่งจน
คนอ่านคิดว่า ประวัติศาตร์เรื่องที่กิมย้งเขียนนี้เป็นเรื่องจริง
เช่น ตัวละคร อึ้งย้ง จะเป็นคนเก่งเรื่องค่ายกล ภูมิศาตร์
(คล้าย ขงเบ้ง) คนจะสร้างตัวละครนี้ก็ต้อง มีความรู้เรื่อง
ยุทธศาตร์ ประวัติศาตร์ ค่ายกลอย่างดีจึงจะเขียนได้
คนอ่านงานเขียนของกิมย้งจะเป็นคนที่มีความรู้ ซะส่วนใหญ่

โกเล้ง
เป็นักเขียนที่มีพรสวรรค์ แต่ความรู้เรื่อง การผูกเรื่องและประวัติศาตร์จีน
จะสู้ กิมย้งไม่ได้  งานเขียนของ โกเล้ง จึงมุงเน้นที่ตัวละคร ที่มีชีวิตชีวา
อ่านสนุก มัน อิงหลักธรรม เสนอแง่คิด ให้คนอ่านรู้จักคิดว่า
ในคน มีดี มีเลว ในดีมีเลว ในเลวมีดี ตัวละครเด่นๆของ โกเล้ง
มักจะไม่มีที่มาที่ไป อยู่ดีก็โผ่ขึ้นมา เป็นคนตรงไปตรงมา ขี้เมา
เหมือนโกเล้ง งานเขียนอ่านง่าย อ่านสนุก ไม่ซับซ้อน
คนที่ชอบอ่านงานของโกเล้งมักจะเป็นชาวบ้านธรรมดา รวมไปถึงชนชั้นกลาง

ถ้างานแปล แปลจากต้นฉบับของกิมย้ง ว.ณ.เมืองลุง จะเเปลได้ดี ครบทุกเนื้อหา
ตรงตามต้นฉบับมาก

แต่ถ้าแปลจากต้นฉบับของ โกเล้ง น.นพรัตน์ นี่กินขาด
เป็นคู่เนื้อนาบุญกันเลยสำหรับ นักเขียนและนักแปลคู่นี้ 

เอวํ ก็มีด้วยประการฉะนี้

ข้างบนนนี่เขียนจากความเข้าใจของข้าพเจ้านะ ผิดพลาด จำตัวละครผิดขออภัย

ขอบคุณครับ

งานของโก้วเล้งนี่ ส่วนตัวผมให้เซี่ยวลี้ปวยตอมาเป็นอันดับหนึ่งเลยครับ 
เหมือนอ่านหนังสือปรัชญาเลย จำได้ว่ามีแค่สี่เล่มแต่ตราตรึงมาก
ไม่ใช่วิทยายุทธที่สูงส่งของลี้คิ้มฮัว แต่เป็นบุคลิกแล้วก็การวางตัวที่อยู่เหนือโลก
ไม่ยึดติด แต่ก็มีอารมณ์ของปุถุชนที่ยังอาลัยอาวรณ์ความรัก

รู้จักแต่  แม่นาง ลิ้มเซียนยี้ นมคุณธรรม

ได้ขนมเปี๊ย กันครบรอบวง ยกเว้นแต่ เซี่ยวฟง

จริงๆ จักรวาลของโกวเล้ง ส่วนของฤทธิมีดสั้นก็มีเหมือนตอนต่อนะครับ จบฤทธิมีดสั้น โกวเล้งก็เขียนดาบจอมภพขึ้นมา โดยมีตัวเองคือเอี๊ยบไคและดป้วอั้งเสาะ ต่อมาก็เขียนภาคแยกของทั้งสองคน เป็นเรื่องเหยี่ยวเดือนเก้า(เอี๊ยบไค) และจอมดาบหิมะแดง (โป๊วอั้งเสะ) อีกทีหนึ่ง ที่ว่าเกี่ยวกันคือเอี๊ยบไคเป็นลูกศิษย์ลี้คิมฮวงครับ