ขออิงกระแสหนังไทยตอนนี้นิดนึงนะจ๊ะ เรื่องมันเกิดก็ตอนเมื่อวานหลังจากกลับจากสังหารโหดหมูกะทะกับพี่เบียส และ เด็กในร้าน ตอนขากลับเลยขอติดรถพี่เบียสมาลงที่จตุจักรเพื่อขึ้น BTS พอแยกทางกัน(ดูเศร้าๆๆแฮะ) ในใจขณะเดินก็คิดเล่นๆๆ ว่าถ้าเราเจอเหมยลี่ ใน BTS ล่ะ แล้วเค้าคิดว่าเราเหมือนพี่ลุงล่ะ จะทำไงดี

หลังจากซื้อตั๋วเสร็จสรรพ ระหว่างที่นั่งรถนั้น เรื่องมันก็เริ่มต้นขึ้น ไม่ใช่ว่าเจอเหมยลี่หรอกครับ อาการปวดท้องมันกำเริบแล้ว ฉิบหายล่ะกูงานนี้ ผมมี 3 ทางเลือกเท่านั้น 1.ขี้แตกมันตรงนั้นล่ะ 2.อดทนอดกลั้นเพื่อลงสถานี่ปลายทางอ่อนนุช (ขณะนั้นอยู่สะพานควาย) 3.ลงมันกลางทางแล้วเข้าห้องน้ำ ซึ่งถ้าเลือกข้อ 1 ผมว่าคงไม่เป็นการดีแน่ๆๆๆๆ แต่ให้เลือกข้อ 2 ผมก็ไม่ไหวแน่นอนสถาณการณ์ตอนนั้นทุกอย่างสงบ เงียบงัน ผมเหลือบดูเวลา 23.45 แล้ว เอาไงเอากัน

ผมกระโจนลงที่อนุเสาวรีย์ทันที ไปหาพี่รปภ.แล้วกระซิบเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือราวกับตกงานมา 3 ปี "พี่ครับผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยครับ" รปภ.ผู้แสนใจดีท่านนั้นชี้ลงมาที่บันได แล้วบอกว่าอยู่ข้างล่างครับ ผมรีบวิ่งทันทีไปเจอรปภ.อีกคนกำลังเก็บของที่สถานีนั้น ผมบอกทันที "พี่ครับห้องน้ำอยู่ทางไหนครับ" รปภ.ตอบอย่างสงสัย "ต้องขอนายสถานีก่อน" ตอนนั้นข้าศึกมันมาที่รั้วหน้าด่านพร้อมปีนแล้ว ในขณะที่ตัวผมไม่มีแม้กระทั่งอาวุธต้องรอข้าศึกปีนอย่างเดียวไร้ทางป้องกัน

ผมรีบไปหานายสถานีทันที

"พี่ครับผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยครับ"

นายสถานีหันมายิ้มพร้อมกับบอก "ขอโทษค่ะเรากำลังปิดสถานี้แล้วค่ะ ไม่ทราบว่าลงสถานีไหนคะ รบกวนไปที่ปลายทางได้ไหมคะ"

เอาแล้วกูงานนี้ถอยไม่ได้แล้ว ยืนแทบยืนไม่ไหวเลย

"คือผมไม่ไหวจริงๆครับ เอางี้ผมขอ 5 นาทีครับ"

เธอตอบมาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน "5 นาทีเลยเหรอคะ"

ความรู้สึกผมเงียบงัน สงบอย่างเหลือเชื่อ แต่ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความเสียวตูดแล้ว ณ ตอนนั้นผมจึงขอร้องอีกครั้ง

"งั้นผมขอ 2 นาทีครับ ผมลงปลายทางที่อ่อนนุช ผมทนไม่ไหวแล้วครับ"

เธอผู้ใจดีจึงให้รปภ.เปิดประตูเข้าห้องน้ำพนักงาน bts เมื่อห้องน้ำอยู่ต่อหน้าความรู้สึกมันเหมือนชีวิตผมพบหนทางแล้ว ผมรีบทำภารกิจให้สำเร็จทันทีภายในเวลา 2 นาที แล้วรีบกลับออกมาอกผายอย่างชายชาตรีอีกครั้ง แล้วก็มองไปข้างหน้ารีบไหว้ขอบคุณเธอผู้ใจดีคนนั้นแล้วนั่งรถต่อถึงบ้านอย่างมีความสุข...


เหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่ากรุณาขี้ให้เสร็จก่อนเดินทางนะจ๊ะ....แบะๆ