ใจเย็นครับ ป่านนี้เจ๊คนนั้นก็ไม่รู้เรื่องราวมีแต่เราโมโหอะครับ
จริง ๆ ถ้ามองไปให้ลึกกว่านั้น บางทีก็ป่วยการที่จะไปโมโหเขาครับ
เพราะว่าเขาก็โดนไอ้ตัวเบ้ง ๆ ที่น่าเขกกระโหลกสั่งมาอีกทีหละครับ
ลูกจ้าง ก็ทำไรมากไม่ได้หรอกครับ ทำใจให้สบายดีกว่าครับ :)

ของผมสะพาย coverใส่ไม้เทนนิสอันใหญ่ๆ 3 ช่องจะเดินเข้าซุปเปอร์คาฟูร์

ก้าวเข้าไปแล้ว 3 ก้าว พนักงานมาเรียกให้ถอยไปฝากของ - -*

ผมก็นึกในใจละจะมีไอตัวเซนเซอร์ตรวจจับว่าจ่ายรึยังทำไม (แต่ก็มองอีกมุม อาจจะไปเกะกะคนอื่นก็ได้มั้ง สำหรับของผม ฮ่าๆ)

ใจเขาใจเราหน่าอย่าคิดมาก กล้องมันใช้เป็นหลักฐาน บางทีก็ไม่คุ้มถ้าจะตามจับภายหลัง

เคยเห็นในทีวี ร้านซีเอ็ดบุ๊คนี่ล่ะครับ มีแก๊งค์ขโมยหนังสือจริงๆๆ และทำกันเป็นทีมหลายๆๆ คน และตะเวนขโมยจริงๆๆ จังๆๆ เลยล่ะ เรียกว่าเห็นแล้วผมอ้าปากหวอเลย หนังสือมันจะขายได้ยังไงกัน มันจะเปลี่ยนเป็นเงินสดได้ซักกี่ตังค์กัน แล้วคนขโมยมีหลักการเลือกด้วยหรือเปล่า ว่าควรหยิบเล่มไหน

ผมเองยังงงอยู่ทุกวันนี้เลยครับ.........555



อีกประการหนึ่ง ขึ้นอยู่กับการอธิบายของพนักงานด้วยครับ ถ้าชี้แจงไม่ดี มันจะติดเป็นภาพลบเหมือนอย่างกรณีนี้เลยล่ะจ้า

ใจเขาใจเราเหมือนกันครับลองคิดเผื่อตรงนี้ดูอาจะรู้สึกดีขึ้นครับ บางทีพนักงานเค้าคงไม่ได้กลัวว่าเราจะขโมยหรอกครับเค้าคงพอจะดูออกว่าใครน่าสงสัยแต่ที่ต้องทำคงเพราะ มันเป้นงานของเค้าครับ เค้าเป้นพนักงานถูกจ้างมาก้อต้องทำตามที่บริษัทสั่งใว้ ไม่งั้นก้อคงตกงานละครับถ้าละเลยการปฎิบติหน้าที่ ถ้าเราเป้นลุกจ้างก้อคงต้องทำแบบนี้เหมือนกันละครับ
แต่ถ้าพูดไม่ดีก้ออีกเรื่องนะ

ใจเย็นๆก่อนนะครับ คือยังงี้ครับ หนังสือที่จะติดRFID ต้องเป็นหนังสือที่ราคา550บาทขึ้นไปครับ แล้วก็อย่างที่เฮียมั่นคงบอกนั่นละครับเรื่องหนังสือหาย เฉพาะที่se-ed อย่างเดียว หนังสือหายโดยเฉลี่ยอยู่ที่ชั่วโมงละประมาณ10,000บาทครับ(ทุกสาขารวมกัน)

สำหรับเรื่องกล้องวงจรนั้น คนนั่งดูจะอยู่ที่ศูนย์กลางครับ ดูพร้อมกันทุกสาขา ประมาณ200จอ โดยมีคนนั่งดูกันห้าคนครับ ส่วนมากจะไม่สามารถจับได้ทันที เพียงแต่นำไปแจ้งความได้เท่านั้นครัีบ

อย่างที่หลายๆคนบอกล่ัะครับ ใจเขาใจเรา เรากลัวของเราหาย เค้าก็กลัวของเค้าหายเช่นกันครับ
ส่วนเรื่องที่คุณหงุดหงิดใส่พนักงานแล้วไม่ซื้อหนังสือ ถ้าพนักงานคนนั้นไม่ใช่ผู้จัดการสาขา เค้าก็ไมแคร์เท่าไรครับ เพราะจะขายได้น้อยหรือมาก เค้าก็ได้เงินเดือนเท่าเดิมครับ

ปล ไม่ได้มาทะเลาะนะครับ ผมเพียงแค่อธิบายให้ทราบอีกมุมหนึ่งเท่านั้นครับ
ปล2 หากRepของผมนี้ไม่เหมาะสม เฮียลบได้เลยนะครับ

ตอบเฮียนะครับ เรื่องที่เฮียงงว่าเค้าเลือกหนังสือเล่มไหน

คืองี้ครับ เวลามีคนมาซื้อหนังสือที่ร้านขายหนังสือมือสอง(แถวJJก็มีครับ) แล้วหนังสือไม่มี
ทางร้านเค้าก็จะถามว่ารอได้มั้ย ถ้ารอได้ ร้านจาบอกให้มาเอาอาทิตย์หน้า แล้วทางร้านเค้าจะรวบรวมหนังสือที่คนต้องการ เพื่อไปส่งให้ทีมขโมยครับ จะเรียกว่า\"ใบสั่ง\" คนเหล่านี้จะไปขโมยหนัีงสือตามใบสั่งครับเฮีย ทำเป็นกระบวณการครับ

ปล เพื่อนทำงานเป็นซีเคียวริตี้(ไม่ใช่ยามนะ)ครับเลยทราบมา

เคยแน่นอนครับ ผมสะพายเป้ที่ใส่ CD-Walkman+MD ไปไหนมาไหนประจำ แต่บางที่ไม่ได้บอกให้ฝากกระเป๋าผมก็สะพายเข้าไป มารู้ตัวทีหลังว่าไอ้ที่เราสะพายเข้าไปเนี่ยมันเกะกะคนที่เขาจะเดินผ่านข้างหลังเราเหมือนกัน หรือบางทีเวลาหมุนตัวกระเป๋าก็ไปโดนชั้นหนังสืออีก -*-

ผมรำคาญพวกที่คอยตามดูเราเวลาเดินดูแผ่นหนังมากกว่าครับ ล่าสุดที่ร้าน Scorpion ที่ MBK หลังจากที่ผมหยิบ DVD มาแผ่นนึง ก็มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงเดินตามผมตลอด โดยทิ้งระยะห่างประมาณ 2 เมตร ผมเลยรีบจ่ายตังค์แล้วออกจากร้านเลย

อาจเป็นเพราะว่า ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากจะให้เกิดการขโมยกันเกิดขึ้น แทนที่จะจับกันในภายหลัง สู้ให้ไม่ต้องมีคดีเกิดขึ้นเลยดีกว่ามั้งครับ

พอดี อากาศแปลกๆ เลยหงุดหงิดนี่แหละครับ

ก็คือถ้า เค้าพูดหรือ อธิบายอะไร ดีดี ว่าทำไมต้องฝาก หรือเหตุผลอะไร คนซื้อก็น่าจะรู้สึกดีใช่ไหมครับ

สำหรับกรณีของผมคนขายมาพูดแนวดูถูกลูกค้า ทำยังกับว่า ผมไม่มีตังซื้อ ผมก็ไม่ตังซื้อจริงๆ แหละครับ

แหะๆ

นั่น แหละ ครับ ผมว่า มันคงหายกันแบบเยอะ แยะ จริงจริง ก็เลยต้อง หามาตรการ ออกมาป้องกัน ครับ ถ้ามันไม่หายเค้าก็คงไม่ต้องฝากกระเป๋าล่ัะ 55 ผมว่า ขนาดฝากกระเป๋าแล้ว มันก็ยังหายอยู่ ดี นั่นแหละ...............อิ อิ อิ

วันนี้ผมก็มีเรื่องเซ็ง ๆ ครับ
คือตอนนี้มีบัตรสินเชื่อ อีออน กับ เฟริทชอย
....หลังจากผ่อนสินค้าชิ้นเก่าหมดแล้ว ก็จะมีวงเงินประมาณหนึ่ง
ตอนเช้า ก็ไปร้านขายจักรยานว่าจะไปถามเรื่องซื้อเสือภูเขาเงินผ่อน
ถามเจ้าของร้านว่าที่ร้านพี่รับพวกบัตรสินเชื่อไหมครับ
พี่เจ้าของร้านก็บอกว่า เขารับแต่พวกบัตรเครดิต ของบัตรทั้งสองยี่ห้อก็รับเฉพาะแบบเครดิต
เพราะแบบสินเชื่อธรรมดาไม่ได้ทำ deal กับบริษัททั้งสองไว้
โครงการซื้อจักรยานปั่นไปทำงานที่วางแผนไว้ว่าหมดหน้าฝนจะซื้อสักที ก็เป็นอันพับไป
....ตอนเย็น ว่าง ๆ ก็ไปที่เจมาร์ท ว่าจะลองซื้อ moto e8 มาใช้กับเขาบ้าง เล็งไว้นานแล้ว
ถามน้องพนักงานร้านไป เธอก็ทำหน้า งง ๆ เล้กน้อย ทำท่าพยายามคิดว่าหน้าตา e8 เป็นยังไง
พอนึกออก ก็บอกผมว่า รุ่นนี้หาของไม่ได้แล้วค่ะ (ถามไปเรื่อย ก็ได้คำตอบว่าเหลือ e6อีกตัวที่น่าสน)
ผมก้อ....ไม่เป็นไรครับ แล้วก็หยิบโบร์ชัวเดือนตุลากลับมาด้วยอารมณ์ เก้อ ๆ อีกแล้ว
แล้วมันจะลงในโบร์ชัวทำไมเนี่ย ไอ้เราก็นึกว่ายังหาซื้อได้ซะอีก
กลับบ้านมานั่งกินข้าวเย็น ด้วยอารมณ์แปลก ๆ บางทีเรามีกำลังที่จะขวนขวายบางอย่างได้
แต่ไม่สามารถหยิบจับสิ่งนั้นได้
จบแล้วครับ

สถานที่ของหายมาที่สุดก็มี ร้านหนังสือ ร้านสะดวกซื้อ แผนกขายเครื่องเขียน รวมไปถึงซุปเปอร์มาร์เก็ต ครับ

สถานที่เหล่านี้ ของหายเดือนๆนึงเยอะจนน่าตกใจ... ร้านเครื่องเขียนแถวบ้านผม ของหายเยอะจนถึงขึ้นปิดกิจการเลยครับ... ตอนเย็นๆ โรงเรียนเลิก เด็กเต็มร้าน ของขายได้นิดหน่อย แต่ของหายเพียบ...น่าสงสารจริงๆ...

แต่เรื่องการฝากกระเป๋าเนี้ย...ผมว่าเจ้าของสถานที่น่าจะต้องมีความรับผิดชอบต่อของที่ฝากมากว่านี้... น้องที่เคยรู้จักคนหนึ่งไปซื้อของที่โลตัส ไปกัน 5 คน ทุกคนหิ้วกระเป๋าใหญ่บ้าง เล็กบ้าง

รปภ.ก็บอกให้ฝากของก่อนเข้า จึงรวมๆ กันใส่กระเป๋าใหญ่ใบเดียว ตอนกลับปรากฏ...หายจ๋อยไปหมดเลยครับ...อย่างเซ็ง เพราะของขางในเพียบทั้งกล้อง กระเป๋าตัง โทรศัพท์.....

อีกทีที่ผมเริ่มจะเซ็งมากคือโรงหนังครับ...

ครั้งหนึ่งผมไปถ่ายรูปเล่นที่ Central Wold ตอนเย็นก็ไปดูหนังกะแฟนด้วย พอจะเข้าโรงหนัง พวกบอกให้ผมฝากกระเป๋ากล้องไว้...

ให้ตายเถอะโรบิน...ผมถามสวนกลับไปทันทีว่า..ถ้าหาย รับผิดชอบเปล่า...เพราะของข้างในไม่ต่ำกว่าแสน...ปรากฏว่า ไม่มีใครกล้ารับผิดชอบ.. ผมก็ไม่ยอมฝาก

เค้าอ้างว่าเป็นกล้องต้องฝาก...จะบ้าตาย...กล้อง Dslr มันจะไปถ่ายอะไรได้ข้างใน ถ่ายวีดีโอก็ไม่ได้ เก็บไว้มันก็ไม่เฝ้า

สุดท้ายก็ผมเอาเข้าไปจนได้ แต่ถอด เมมโมรี ให้มันเก็บไว้ให้อุ่นใจ....

ช่วงนี้เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ทำให้หงุดหงิดง่าย

พยายามใจเย็นกันไว้ละกันนะครับ ^^

เย็นอีกวัน พนักงานร้านนั้นไปโพส ลงอีกเวปบอร์ด

เเ_่งแล้วจะเอากระเป๋าเข้าไปทำพระแสงดาวเคราะห์อะไรมิทราบ

คิดเยอะๆครับ อย่าเกรียน

ผมก้อเป็นน่ะ บ่อยครั้งจีงเลือกเข้าร้านที่ให้เอากระเป๋าเข้าได้ หรือไม่ก้อมี Locker ให้เก็บกระเป๋า

ถ้าไม่ได้ใส่ของมีค่าอะไรก้อจะฝาก

เรื่องของเรื่องที่ไม่อยากฝากก้อคือไม่ไว้ใจ กลัวของหาย เพราะถ้าหายคงจะไม่มีใครมารับผิดชอบจริงมั้ย

ที่ผมอยู่ไม่มีปัญหาเรื่องกระเป๋าเลยคับ
เอาเข้าไปได้เลย
แต่ถ้าขโมยแล้วถูกจับได้
คงติดคุกเลย
แค่ทิ้งขยะข้างถนน
ยังมีตำรวจมาหาที่บ้าน
แล้วปรับเงิน

ปล ผมอยู่ ซิดนี่ย์

มันก็เป็นการป้องกกัารขโมยนทางหนึ่ง ที่ผมว่าได้ผลอยู่พอควรนะครับ

RFID ก็ไม่ใช่ว่ามีกับหนังสือทุกเล่ม

กล้องวงจรปิดก็ใช่ว่าถ่ายติดคนขโมยปุ๊ปมันจะร้องแจ้ง รปภ.ให้ไปจัดการได้ทันที...

จะโทษก็คงต้องโทษมนุษย์เราๆเนี่ยแหล่ะครับ ที่มันทำอะไรไม่คิดถึงผู้อื่นและส่วนรวม....

นอกจากร้านจะป้องกันขโมยแล้ว มองอีกทางนึงนะครับว่าการฝากกระเป๋าก็เป็นการทำให้เราสามารถเลือกซื้อของได้สะดวกขึ้น โดยเฉพาะในร้านแคบๆ

ผมไม่เห็นด้วยกับการค้นกระเป๋าก่อนเข้าโรงภาพยนตร์ครับ ถ้าไม่ใช่กฎหมายหรือขอความร่วมมือในสถานการณ์ฉุกเฉิน เพราะถ้าเอะอะค้นกระเป๋าได้ง่าย มันเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลครับ คุณก็ไปหาวิธีอื่นแก้ปัญหาแอบ copy สิครับ ไม่ใช่มาละเมิดความเป็นส่วนตัวและผลักภาระมาที่ลูกค้า

ว่าไปแล้ว ผมมีปัญหาเรื่องตรวจกระเป๋าบ่อยครับ เช่น ช่วงที่รถไฟฟ้าใต้ดินยังไม่ตั้งเครื่องตรวจจับ ผมเดินทางโดยมีกระเป๋าสะพายใบใหญ่กว่าฝ่ามือนิดหน่อย (และไม่มีก้น เป็นหนังพับครับ) ใส่ได้แค่มือถือกับ ipod ส่วนกระเป๋าเงินก็ใบเล็กๆเก็บไว้กับตัว เค้าขอผมตรวจโดยละเลยคุณผู้หญิงคนหนึ่งที่สะพายกระเป๋าถือซึ่งเดินผ่านไปก่อนหน้า ผมถามเค้าว่า กระเป๋าของผู้หญิงคนนั้นใหญ่กว่าผมทำไมเค้าไม่ดู แต่ต้องดูของผม ระเบิดมันไม่น่าจะใหญ่ขนาดใส่กระเป๋าใบนี้ได้ เค้าบอกไม่ทันดู แต่ยังไงก็ขอตรวจผม

ผมเลยบอกเค้าว่า ถ้าผู้หญิงคนนั้นมีระเบิด ใครจะรับผิดชอบชีวิตผม ที่จริงมันง่ายครับที่ผมจะให้ดู แต่ตั้งใจจะทำอย่างนี้ เพื่อให้เค้ารู้่ว่า ที่เค้าตรวจมันขอไปทีมาก ถ้ามันนำเครื่องตรวจจับมาก็หมดเรื่อง และจะเป็นภาระของผู้โดยสารน้อยกว่าที่เป็นอยู่ แล้วในที่สุดเจ้าเครื่องนี้ก็ติดตั้งจนได้

จริงๆ เรื่องฝากกระเป๋าก่อนเข้าร้านผมว่า

ก็ต้องนึกถึงทางร้านเหมือนกันนะครับ เพราะเป็นมาตรการในการป้องกันการ

ขโมยของอะครับ จะให้มาดูกล้องวงจรปิดบ่อยๆ มันก็ใช่้ที่จะเสียเวลาเปล่าๆอะครับ

แค่เอากระเป๋าไปฝากคงไม่ลำบากอะไรหรอกครับ และที่สำคัญเราก็ควรจะตรวจกระเป๋า

หลังจากที่เอาคืนจากที่เขาฝากแล้วนะครับ และของมีค่าของเราก็ควรเอาออกจากกระเป๋าก่อน

ฝากครับ นึกถึงใจเขาใจเราครับ ถ้าเราไม่ลำบากอะไรมากมายก็ยอมๆ ไปเหอะครับ

เพื่อความสบายใจ ของเขาและเราครับ

ก็เดินไปเปิดเป้ให้ดูครับ

มีกล้อง + เลนส์ + MacbookPro

ก็บอกไปว่าทั้งหมดนี้สามแสนกว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาคุณรับผิดชอบได้ไม๊ ถ้าได้ผมจะฝาก ถ้าไม่ได้ผมจะหิ้วเข้าไป

แล้วถ้าเค๊าบอกเหตุผมจริงๆว่า กลัวพี่ขโมย เงี้ย
พี่จะไม่ฮีตกว่าเดิมอีกหรอครับ