ผมไม่ได้กินมาสามสิบปี เมื่อวานไปตลาดตอนเช้า เลยซื้อกินซะหน่อย ปรากฎว่า ที่ลพบุรี(ก่อนหน้านี้กินที่กรุงเทพ) เวลาปัจจุบัน แป้งมันไม่เหมือนที่เคยกินครับ เป็นเนื้อแป้งลักษณะแพนเค้ก ทอดเป็นชั้นๆ และ...ไส้กรอกยังเล็กและไม่ค่อยดีเหมือนเดิม(ค่อนจะห่วย T^T)สมัยก่อนไส้กรอกยังดีกว่าหน่อยด้วยซ้ำ

เออ แต่มันเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้สิครับ ผมเรียกลูกตุ้ม

ตามตลาดนัดน่าจะยังพอมีนะครับพี่ แต่ก็ไม่ใช่จะหาง่ายๆ 555 น่าจะไม้ละ 10 - 15บาท แล้วมั้งเนี่ยสมัยนี้ แถมข้างในยังได้ไส้กรอกอันจ้อยเลยครับ T T

ปล.สำหรับผมช่วงไส้แห้งไม้เดียวก็มีจุกละครับผม 5555

ผมเคยกินแต่ที่ใช้แป้งที่คล้ายๆแพนเค้กแบบคุณเหน่งบาบอกอ่ะครับ
ว่าแต่เมื่อก่อน มันใช้แป้งอีกแบบหรอครับ

บางร้านจะเรียกว่าขนมโป้งเหน่งครับ
ผมยังมีโอกาสได้กินนานๆครั้งแต่เดี๋ยวนี้หากินยากมากแล้วครับ อาจจะทำแล้วขายไม่ดีหรือวันรุ่นยุคใหม่ๆเค้าไม่กินกันแล้วหว่า จริงๆมีหลายอย่างที่ค่อยๆหายไป ปลากริมก็อีกอย่างที่ผมชอบกินมากๆครับ

อร่อยครับ ชอบๆๆ

วิเคราะห์มวลสารแล้ว มีใส้กรอกอยู่ราว 15% เหมาะกับคนรักการกินแป้งจริงๆครับ 555

แถวบ้านผมเรียกว่า ขนมไมโครโฟน

ตอนกินผมชอบค่อยๆลอกกินเป็นชั้นๆเอาครับ เมื่อก่อนนี่ต้องงดกินขนมสองวันถึงจะซื้อกินได้อันนึง เวลากินเลยต้องละเมียดละไมหน่อย555

ผมก็เรียกขนมโป๊งเหน่งครับ
ปริมาณไส้กรอกต้องแค่นี้ครับ ถ้าไส้กรอกมากกว่านี้แปลว่าทำผิดสูตร 555

แถวบ้านเรียก สกายแล๊ป ครับ

โป๊งเหน่ง!!!???
มันเป็นขนมคู่บุญผมฤานี่ T^T

สมัยก่อนไส้กรอกจะใหญ่กว่านี่ครับ(ก็เท่าไส้กรอกท่อนสั้น) หุ้มแป้งชั้นเดียวที่เหนียวหน่อย ลูกจะไม่กลมสวยเท่านี้ แต่ผมว่าอร่อยกว่า ไอ้แป้งแพนเค้กนี่ผมว่าอารมณ์มันไปทางขนมหวานมากกว่า

พบได้ง่ายหน่อยตามหน้าโรงเรียนทั้งหลายครับ เชื่อว่ายังหาได้ง่ายอยู่ ล่าสุดที่ผมได้กินก็ตอนยังเรียนACCเซนต์หลุยส์ซอย ๓ เมื่อ๒๕๒๘ (สามสิบปีมาแล้วจริงๆ 555)อันที่ซื้อกินนี่สิบบาทราคาปัจจุบัน(๒๕๕๘)ครับ

แล้วมันทอดทีละชั้นนี่ บอกได้แค่ว่า มันแผล็บเลยครับ ไม่คุ้มความอ้วนเป็นอย่างยิ่ง

อ่อ...มันชื่อโป๊งเหน่งหรอ...
ผมเรียก หนมไมโครโฟน .. 555

จำได้..รร.ประถม.. มันขายคู่กับอาหารญี่ปุ่น ( ขนมโตเกียว 55555 )

ผมได้กินตั้งแต่ประถม 5 ไม้ละ 1 บาท เป็นขนมระดับตำนานอีกอันหนึ่งของเด็กนักเรียนจริงๆครับ จริงๆก็อยากค้นต่อว่าใครคือผู้คิดประดิษฐ์ขึ้นในไทยเป็นคนแรกๆๆนะครับ 555

ผมชอบกินครับ ไม่ค่อยชอบไส้กรอกอ่ะ กินแต่แป้ง ==

ใครที่อายุช่วงวัยทำงานส่วนใหญ่ล้วนเคยผ่านแป้งกลมๆนี้ทั้งนั้นแหละครับ 555
ขนมเชคอายุชัดๆ

ผมไม่เคยกิน ด้วยความสัตย์จริงเบย แม้ว่าจะพลาดโดนกระทู้ดักแก่คุณเหน่งบามาหลายกระทู้แล้วก็ตาม -_-"

ผมอายุ 25 แต่ตอนเด็กก็ยังเคยกินครับ (เรียนประถม)

ชอบขายคู่กับโตเกียว จำได้แม่น

ปล.บ้านผมเรียกขนมนี้ว่า ระเบิดทอด 555+

แถวบ้านผมเรียกสกายแลปเหมือนกัน ไม่รู้ว่าทำไม

ศัพท์ทางการเรียก "โป๊งเหน่ง" ครับ

เคยกินนะ แต่นานมาแล้วละ ไม่ค่อยเห็นคนทำขายสมัยนี้

Rare Item.

โป๊งเหน่งครับ แต่ก่อนกินไม้ละบาท

กระทู้นี่มันก็ดักอายุอยู่แล้ว

แต่เล่นบอกว่าเคยกินไม้ละบาทนี่...มันขนาดวิ่งพุ่ง่หลาวลงมาในกับดักเลยนะครับ พี่ ball0910400 ^ ^

ผมกินครั้งสุดท้ายก่อนล่าสุด ไม้ละห้าบาทครับ ถ้าไม้ละบาทนี่เดาไม่ออกเลยว่าก่อนผมกี่ปี 555

ผมรุ่นเดียวกับ "ตัวละคร หนังแฟนฉัน" ครับ
สมัยเด็กอยู่ จ.วลำปาง แถวบ้านเรียกขนมป๋องแป๋ง...แต่จะทำเป็นลูกกลมต่อเมื่องกัน สามลูก ครับ (วัตถุดิบคล้ายกัน)

โห....

ลูกล่ะบาทเลยเหรอ สมัยผมก็ลูกละ10บาทแล้ว