ฝันเป็นเรื่องเป็นราว มีคติสอนใจ น่าเล่าต่อเลยมาเล่าให้ฟัง เนื้อเรื่องเป็นดังนี้

ฝันไปว่าทะเลาะกับพ่อเรื่องอะไรจำไม่ได้ ด้วยความโมโหและหัวแข็งไม่ยอมใครก็เลยออกจากบ้านไปพร้อมกับแฟน ออกไปอยู่ที่อื่นหลายปี ระหว่างนั้นก็มีเรื่องต่างๆเข้ามา(จำไม่ได้แล้ว)
จนวันนึงได้รับข้อความจากพ่อส่งมาว่ากลับมาหากันบ้าง ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าเรื่องมันก็หลายปีแล้วควรจะให้แล้วกันไปกลับไปหาครอบครัวบ้างดีกว่า ว่าแล้วก็เดินทางกลับ พอมาถึงตึกที่อยู่ก็เลยแวะกินก๋วยเตี๋ยวที่ชั้นล่างของตึกระหว่างกำลังกินก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้ก็เลยวิ่งขึ้นไปที่ห้อง ปรากฎว่าแม่ได้เสียไปแล้วเมื่อสักครู่ พ่อบอกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาแม่คิดถึงแกตลอดเลยนะ แม้แต่เมื่อสักครู่ก่อนสิ้นใจแม่ยังบ่นถึงแกว่าแกกำลังจะมาหาแล้ว ไม่คิดว่าจะสิ้นใจไปก่อนได้เห็นหน้าแกเป็นครั้งสุดท้าย
ในตอนนั้นในฝันรู้สึกเสียใจมาก ทั้งการที่จากคนที่รักเรามากที่สุดไปหลายปีโดยไม่ได้ติดต่อมา และการที่แม้แต่วาระสุดท้ายที่แม่จะได้เห็นเรา เรากลับไม่รู้และมัวแต่แวะกินก๋วยเตี๋ยว

แล้วผมก็สะดุ้งตื่น เศร้ามากทีเดียว แล้วก็รู้สึกตัวว่าอ้อนี่เราอยู่กับพ่อแม่นี่นา พ่อก็ยังอยู่แม่ก็ยังอยู่ แล้วก็ได้คิดว่า ตอนที่ท่านยังอยู่นี่ควรจะดูแลท่านให้ดี อย่าให้เหมือนกับในฝันที่เมื่อถึงเวลาของท่านแล้วจะไปทำดีตอนนั้นมันก็สายไปเสียแล้ว เวลาไม่เคยรอใคร มันผ่านไปเรื่อยๆ ถ้าวันนี้ไม่ดูแลคนที่รักเราที่สุดแล้ว เสียใจทีหลังก็คงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ

ปล.ฝันก็คือฝันนะครับ ไม่ได้แช่งแม่ตัวเองแต่อย่างใด เห็นว่าไม่ใช่ฝันไร้สาระเลยมาเล่าต่อให้ฟังกันครับ