
สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง .......ยามสาย
สายบ่หยุดเสน่ห์หาย .......ห่างเศร้า
กี่คืนกี่วันวาย วางเทวษ .......ราแม่
ถวิลทุกขวบค่ำเช้า .......หยุดได้ฉันใด
(ลิลิตตะเลงพ่าย… สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส)
'...ฝ้ายคำเอ๋ยพี่ขอลับหน้า ขอสั่งลาแก้วแว่นฟ้าทิพย์เทพอินทร์เหลา ศรีๆสิทธิสวัสดีเถิดน้องอย่าทุกข์โศกต้องใดๆ เจ้าแก้วงามช้าง เจ้าแว่นเงาใส พี่ขอลาไป จวบดินกลบหน้า นางเหย นางเอยน้องรักแพงพี่ ***หลับดีฝันดีในอ้อมแขนชายอื่นเถอะน้อง***...'
โดยเฉพาะประโยคท้าย ตอนอ่านนี่รู้สึกเหมือนมีพายุลูกย่อมๆซัดเข้ามาเต็มหน้าเลยครับ(เลียนแบบสำนวนของคุณจิก ประภาสน์ ชลศรานนท์)...หลับดีฝันดีในอ้อมแขนชายอื่นเถอะน้อง... พ่อครูเขียนขึ้นมาได้อย่างไร T^T