เข้าใจนะเป็นเหมือนกัน...หวังว่าซักวันฝันจะเป็นจริงบ้าง ดีใจด้วยจริงๆ

ครับ อารมผมตอนนี้เหมือนผมกำลังอ่าน Pantip อยู่เลยครับ

พอผมรู้สึกตัวอีกที อ่าวนี่มันเวปเฮียนี่หว่า

(ดีใจด้วยนะครับ ที่ในที่สุดฝันก็เป็นจริง)

เมื่อคืนผมแทบนอนไม่หลับเลยครับ T^T

โคตรซึ้งครับ ไม่ใช่เรื่องบังเอญ ผมอ่านไปน้ำตาไหลเลย

วาสนาหนอ....

โห...ยินดีด้วยครับ อย่างยิ่ง

นี่ไปให้ไตรภพจัดให้ปล่าวเนี้ยะ 555 หน้าบ้านคุณอาจมีรถเข็นพร้อมอุปกรณ์และบรีสอีกลังใหญ่ก็เป็นได้นะครับ ^ ^

ยินดี ยินดี ยินดีครับ

555ไปขุดน้าต๋อยเซ็นเบ้ เอ้ย น้าต๋อย ไตรภพมาจากไหนครับเนี่ย น้าเหน่งบาดูฝันที่เป็นจริง ด้วยเหรอครับ ผมดูรายการประเภทนี้ไม่ได้ ผมเป็นประเภทแพ้น้ำตา

ฝันค้างกับกระทู้คุณโจ๊กมานานแระ

มาร่วมเป็นปลื้มกับคุณพ่อปูในรายการ เอ๊ย กระทู้ฝันเป็นจริง

หวังว่านี่เป็นเพียงอินโทรนะครับ เพื่อนๆหวังว่าจะมีเรื่องราวดีๆให้ได้ชื่นชมกันต่อ

ความสุขก็เหมือนกับของหอมครับ..สามารถแบ่งปันให้คนอื่นรู้สึกสัมผัสไดั

ผมนี่นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาจับใจเลย ทั้งที่ปกติไม่ใช่เป็นเพลงโปรดแต่อย่างใด ทว่าช่วงชีวิตของคุณพ่อปูตอนนี้นี่มัน...ใช่เลยครับ ^ ^

รายการฝันที่เป็นจริง เคยเห็นตอนเด็กครับคุณtangkoo แต่จะว่าไปไม่เคยดูจริงๆจนจบเลยสักครั้ง

ว่าแล้ว ไปขุดกระทู้คุณโจ๊กมาจิ้นเล่นกันอีกทีดีก่า 5555

รายการฝันที่เป็นจริงเคยดูตอนเด็กๆ เหมือนกันครับ จำได้ว่ามันดราม่ามาก 55555


ที่จริงเรื่องราวของผมมันมีรายละเอียดมากกว่านี้เยอะเลย ต้องย้อนกลับไปไกลเลยล่ะครับ
แต่ความทรงจำทุกอย่างยังแจ่มชัด


ตอนเรียนอยู่วิทยาลัยชื่อดังแห่งนึงย่านฝั่งธน ตอน ปวช. ปี 1 ผมเรียนอยู่ห้องเดียวกับเธอและได้รวบรวมความกล้าบอกเธอไปว่าผมชอบเธอ แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ดำเนินการอะไรต่อหลังจากที่ได้บอกออกไป คงเป็นเพราะยังเด็ก+ขี้อาย (โดยพื้นฐานแล้วผมเป็นคนขี้อายและเก็บความรู้สึกมากครับ)


ผมเรียน ปวช. ภาคปกติจบแล้วต่อ ปวส. หลักสูตรทวิภาคี (ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย) แต่เธอเรียนไม่จบ ปวช. ด้วยสาเหตุบางอย่างที่ไม่ขอกล่าวถึงจนต้องเรียนซ้ำชั้น ผมเข้า ปวส. ตอนนั้นตามหลักสูตรไปเรียนแค่อาทิตย์ละวัน นอกนั้นทำงานกับวันหยุด ผมเจอเธอบ่อยมากในลักษณะเดินมาคนละทางแล้วมาเจอกัน บางครั้งผมกำลังเดินอยู่ในซอยแถวหน้าโรงเรียนเธอก็นั่งมอเตอไซค์รับจ้างมาจอดข้างหน้าผม บางครั้งก็เจอตรงทางเดินอ้อมๆ เธอมาเรียนซ่อมแล้วให้ผมรอจนถึงเวลาเลิกเรียน เจอกันบ่อยขนาดที่ว่าผมไปเรียนแค่สัปดาห์ละ 1 วัน ยังเจอเธอทุกครั้งที่ไปเรียน


เวลาผ่านไป ผมขึ้น ปวส. ปี 2 ก็เจอเธอโดยบังเอิญครั้งนึงตอนกำลังเดินหาเพื่อนในห้อง ปวส. ปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ โดยเธอนั่งอยู่ในห้องที่ผมเข้าไปเพื่อหาเพื่อนอีกคนนั่นเอง แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธอที่โรงเรียนอีก มารู้เหตุผลทีหลังจากเพื่อนว่าเพราะอะไรเธอถึงลาออกจากโรงเรียนก็ได้แต่เศร้าใจและเก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว


ต่อมาจนวันจบการศึกษาและรับใบประกาศนียบัตร ผมไม่เข้าพิธีรับใบประกาศเนื่องจากตอนนั้นอินดี้มาก (ไม่อยากไปซ้อม ไม่ชอบพิธีรีตองอะไรทำนองนั้น = =") มีกลุ่มเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ปวช. ยืนอยู่แถวหน้าทางเข้าโรงเรียน ในกลุ่มชวนกันไปหาอะไรกินข้างนอก ก็มีเธอไปด้วย ตอนอยู่ร้านอาหารเธอจะป้อนอาหารและเครื่องดื่มให้ผมกิน แต่ผมกระโดดหลบเลย มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองที่ตอนนั้นผมควบคุมไม่ได้ จนเป็นที่เฮฮาของเพื่อนๆ ที่ไปด้วยกัน หลังจากนั้นก็มีนัดเจอกันในกลุ่มนั้นบ้างอีกเป็นบางครั้ง แล้วก็ห่างหายแยกย้ายกันไป บางคนเรียนต่อ บางคนทำงาน ตามเส้นทางชีวิตของแต่ละคน


หลังจากนั้นผมได้เจอเธอคนนี้ช่วงสุดท้ายหลังจากเรียนจบจากวิทยาลัย ตอนนั้นผมเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งนึง โดยเลือกเรียนคณะมนุษยศาสตร์ เอกวิชาประวัติศาสตร์ ผมเจอเธอที่นั่นครั้งแรกตอนสอบวิชาประวัติศาสตร์ จำได้แม่นเลยว่าตอนนั้นพอผมเดินออกจากห้องสอบแล้วก็เห็นเธอยืนรออยู่นอกห้อง เธอบอกเห็นผมตั้งแต่อยู่ในห้องสอบแล้วแต่ไม่แน่ใจว่าเป็นผม แต่พอเธอเห็นทรงผมหางเต่าของผมก็เลยรู้ว่าใช่เลย (ผมนิสัยไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเท่าไหร่ครับ) เลยไปนั่งคุยกันที่โรงอาหาร เธอบอกผมว่าเลือกเรียนคณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน ถ้าศัพท์ตอนนั้นมีคำว่าผมนี้ผมคงจะบอกว่าผมนี้อึ้งไปเลย ไม่คิดว่าจะเลือกตรงกันขนาดนี้


เวลาผ่านไป 1 ปีหลังจากที่สอบห้องเดียวกันตอนนั้น ผมก็เจอเธออีกครั้งในห้องสอบอีก แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย จนเริ่มฝันเห็นเธอตามที่ได้โพสไว้แล้วในโพสแรก


ผมคิดว่าคงเป็นเพราะความฝังใจตั้งแต่ครั้งนั้นเลยทำให้ผมมักจะฝันเห็นเธอคนนี้อยู่เรื่อยมา ฝันมาเรื่อยๆ บางครั้งตื่นขึ้นมาน้ำตาไหลออกมาก็มี


แต่พอตอนนี้ พอเธอทักมาเมื่อค่ำวานนี้และได้รู้ว่าเธอป่วยถึงขั้นเกือบตาย ความรู้สึกของผมมันก็ผสมปนเปกัน ทั้งดีใจที่ได้คุยกับเธออีก และเสียใจที่รู้ว่าเธอป่วยเป็นโรคนี้


เป็นเรื่องราวที่ผมอยากแบ่งปันครับ แต่ไม่รู้จะไปโพสที่ไหนก็มีแต่เว็บนี้ที่เป็นที่พึ่งได้ก็เลยโพสซะยาวเลย ขอบคุณครับ

มีหนังสืออยู่สองเล่มเล็กๆ ที่อยากแนะนำคุณพ่อปูอ่าน และเผื่อจะเป็นประโยชน์กับเธอนะครับ

https://www.google.co.th/search?q=%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%8A%E0%B8%84+%E0%B8%8A%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B9%8C&es_sm=93&biw=1024&bih=677&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=2phjVM_OAYrJuAT2iYHoDw&ved=0CCIQsAQ

ราคาเล่มละสามสิบบาทกับยี่สิบบาท อ่านแป๊บเดียวก็จบ แต่อาจจะเป็นประโยชน์ให้กับอาการSLEของเธอได้ ลองหามาอ่านดูนะครับ แล้วจะเชื่อหรือไม่ ลองทำตามหรือไม่(ไม่ยาก)ก็แล้วจะพิจารณาครับ แต่อย่างน้อย อยากให้ได้อ่าน

ความสุขลึกๆครับ เก็บไว้กับตัวตลอดไปครับ ^^

เป็นหนังสือของคุณหมอนักโภชนาการบำบัดครับ จะว่าเป็นการแพทย์ทางเลือกก็ได้ แต่ไม่ใช่โดยแพทย์แผนโบราณ เป็นแพทย์แผนปัจจุบันนี่แหละครับ ประเด็นหลักๆจะเป็นเรื่องการเลือกกิน หรือไม่กินอาหาร ซึ่งแย้งกับความเชื่อและความเข้าใจที่เรามีเกี่ยวกับอาหารการกินที่คิดว่า ดี ในการรับรู้โดยทั่วไป เช่น นมวัว นมถั่วเหลือง และผลร้ายจากการกินของหวาน(ห้าอย่างที่เรากินกันเป็นประจำในชีวิตทุกวัน (ขนม ผลไม้ทุกชนิด น้ำผลไม้ น้ำหวาน น้ำอัดลม) ประมาณว่าน้ำตาล มีeffect กับร่างกายมากมายกว่าแค่ความอ้วนหรือน้ำหนักที่เพิ่ม....

ลองหามาอ่านนะครับ พูดซ้ำซากอีกครั้ง

อีกอย่างที่คิดว่าน่าจะมีผล และไม่ขัดแย้งกับการรักษาแผนปัจจุบันที่ดำเนินอยู่ ใช้(กิน)น้ำมันมะพร้าวสกัดเย็นครับ

ผมเป็นภูมิแพ้ ละอองเกสรดอกไม้กับไรฝุ่น พูดง่ายๆ แพ้ฝุ่นในบ้านกับที่ทำงานตัวเอง ปกติต้องใช้ยาพ่นจมูก และกินยาเสริมเมื่ออาการกำเริบ ลองกินน้ำมันมะพร้าวแค่ตอนเช้าวันละอึกใหญ่ อาการดีขึ้นเยอะครับ น้ำมูกที่ไหล อาการคันตามตัว คันตา ดึขึ้นประมาณเหมือนตอนฉีดยาแก้ภูมิแพ้เลย คิดว่าน้ำมันมะพร้าวที่ว่าจะช่วยปรับภูมิให้ค่อนข้างได้ผลครับ และถ้าลองก็ไม่ใช่ของที่เสี่ยงอะไรเพราะมันไม่ใช่ตัวยา

อย่างไรก็ลองเสิร์ชข้อมูลเกี่ยวกับน้ำมันมะพร้าวที่ว่าดูอีกเรื่องนะครับ

หมายเหตุ ที่ว่าอาการดีขึ้นนี่ ขนาดหมู่นี้ผมขี้เกียจมาก ไม่ได้ดูฝุ่นตามซอกเล็กซอกน้อยหลังตู้ในห้องนอนนานแล้ว ปกติถ้าไม่ดูฝุ่นนานขนาดนี้ อาการจะกำเริบหนักหนาแล้วครับ นี่แทบไม่มีอาการเลย

ขอบคุณเฮียกับท่านเหน่งบามากเลยครับ เดี๋ยวลองหาอ่านดูก่อน

ผมก็เป็นภูมิแพ้นะครับ สงสัยต้องลองน้ำมันมะพร้าวสกัดเย็นบ้างแล้ว ว่าแต่หาซื้อได้ที่ไหนครับเนี่ย

ตามห้างก็มีครับ เคยจับๆดูเล่นอยู่ครับ

กลายเป็นเรื่องโภชนาหารบำบัดไปแล้ว ^ ^

ผมใช้ ยี่ห้อ Man Nature ของ ASTVครับ ช่วยเค้าไปในตัว

https://www.facebook.com/AstvShopPitloke/posts/645594878793898

บอกก่อนว่า บางคน(รวมถึงผม) จะมีผลข้างเคียงคล้ายๆยาระบายนะครับ ไม่ต้องตกใจ ที่จริงมันมีสูตรอยู่ว่าน้ำหนักเท่าไหร่ให้กินเท่าไหร่ ประมาณ3-4 ช้อนนี่แหละ แต่ผมขี้เกียจเท เลยกรอกปากอึกนึง แล้วสายๆสิบโมงกว่าสิบเอ็ดโ๋มงก็จะเข้าห้องน้ำอีกทีนึง

มันมีเงื่อนไขอยู่นิดนึงว่า ควรกินตอนท้องว่าง คือตื่นเช้า ล้างหน้าแปรงฟันบ้วนปาก(อันนี้มีประเด็น เพราะแบ็คทีเรียที่สะสมในปากตอนนอน ไม่ควรกินเข้าไปด้วย)ดื่มน้ำสองแก้ว แล้วกินน้ำมันมะพร้าวสกัดเย็น แค่นั้นครับ ผลเรื่องภูมิแพ้น่าจะสังเกตได้หลังจากเริ่มกินสักสามสี่วัน

ลองดูครับ ^ ^ ที่จริงน้ำมันมะพร้าวเป็นหัวข้อใหญ่พอสมควร ทั้งแบบสกัดเย็น และแบบที่ถูกกว่ามาใช้ปรุงอาหารแทนน้ำมันอย่างอื่น ถ้ามีโอกาส ก็หาอ่านข้อมูลเป็นความรู้ไว้ครับ ที่จริง ประโยชน์ที่ได้มันมากกว่าแค่ภูมิแพ้

นั่นน่ะสิครับ กลายเป็นโภชนาการบำบัดได้ยังไงหว่า 55555

สิ่งที่อธิบายไม่ได้นี้เกี่ยวข้องกับกรรมเก่าของคุณ ไม่ทราบว่าคุณเคยทำแท้งมาหรือเปล่าครับ

เรื่องนี้ริวจะไม่ยุ่ง แต่ริวจะติดต่อน้องล่า เหนียวไก่หาย มาช่วยนะครับ 555ล้อเล่นขำขำนะครับ

เอาจริงล่ะ ไม่นานนี้แฟนผมก็เจอครับ แบบนี้เลย ฝันเห็นเพื่อนสมัยเรียนที่ไม่ได้เจอนานมาก 10ปีได้

ฝันติดๆกันหลายคืน ก็เลบขวนขวาย ตามหาเบอร์โทรเพื่อนคนนั้น จนได้มาเลยโทรไป

ปรากฎว่า เพื่อนโดนรถชนครับ อยู่โรงบาล แปลกมาก ผมนี่ยืนงงเลยครับ อันนี้เรื่องจริง

แล้วเพื่อนก็จัดให้อีกดอกแปลกใจสองเท่า ยืมเงินหน่อย 9000 บาท ค่าหมอยังไม่มี ออกโรงบาลพรุ่งนี้

ผมนี่รีบโอนให้เลยครับ สุดๆ แต่ดีหน่อยพอสิ้นเดือนเธอโอนเงินมาคืน อันนี้ก็เรื่องจริงครับ

สงสัยผมคงเคยทำแท้งมาก่อนแน่ๆ 55555555555

ผมว่าจะแซวแล้วเชียว555

^
^
กำ 5555555+

เมื่อช่วงเช้ามืดวันที่ 14 เมษายน 2559 ผมตื่นขึ้นมาเพื่อจะอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ผมหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดเว็บเบราเซอร์ดูเฟสบุค แล้วเห็นโพสต์แจ้งข่าวของเธอว่า เธอได้จากไปอย่างสงบเมื่อเวลาประมาณตี 2

ผมอึ้งไปเลยครับ ความรู้สึกมันเสียใจมาก เพราะย้อนกลับไปเมื่อประมาณกลางเดือนที่แล้ว ผมเห็นเธอโพสต์ว่าป่วยเนื่องจากอาการกำเริบจึงได้พูดคุยทางหลังไมค์ในเฟสบุคเพื่อให้กำลังใจ

ต่อมาอาการป่วยของเธอยังไม่ดีขึ้น แต่ก็ยังพอตอบเฟสบุคได้นิดหน่อย จากนั้นเธอก็อาการทรุดลงเนื่องจากปอดติดเชื้อจนไม่ได้สติและย้ายเข้าห้องไอซียู

วันนึงขณะผมกำลังนั่งรถเมล์กลับจากที่ทำงานเพื่อไปต่อรถตู้กลับบ้านตามปกติ ผมเห็นข่าวของเธอในเฟสบุคว่าอาการทรุดลงกวาาเดิม ผมจึงลงรถเมล์แล้วข้ามสะพานลอยไปฝั่งตรงข้ามเพื่อเรียกแท็กซี่ไปวัดที่ชอบไปเพื่อไหว้พระและอธิษฐานให้เธอฟื้น

ในช่วงระหว่างนั้นผมอยากไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลแต่ก็ไม่ได้ไปเพราะงานเยอะมาก จนกระทั่งเธอได้เสียชีวิต

ผมเสียใจมากที่ไม่ได้ไปเยี่ยม แต่กลับต้องไปงานศพเธอแทน

วันนี้ผมไปฟัฟังสวดงานศพเธอคืนแรก แต่ฟังได้ไม่จบ ผมทนไม่ไหวเลยต้องเดินออกมาจากศาลาแล้วกลับบ้าน

ไม่คิดว่าจะต้องจากกันเร็วแบบนี้

ได้รับนับเป็นวาสนา สูญเสียถือเป็นชะตา
ชาติภพนี้ วาสนาผูกพันมีเพียงเท่านี้ครับ
คงได้แค่ทำบุญอุทิศให้ เชื่อว่าเธอในสัมปรายภพจะรับรู้ความรู้สึก ความคิด ความปรารถนาดีของคุณได้ครับ เพราะคราวนี้ไม่มีอะไรกั้นขวาง จิต ที่มุ่งมั่นได้

จุติ จุตัง อะระหังจุติ สุขะโตจุติ...

ผมผ่านไปผ่านมากระทู้นี่
แต่ไม่เคยอ่านสักที

เสียใจด้วยครับ

ภาพงานศพเมื่อคืนนี้ ถ่ายภาพเก็บไว้เป็นความทรงจำ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับผม

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
คนเราเกิดมาได้พบกัน เพื่อรอวันลาจากกัน
ชาตินี้คุณมีบุญวาสนาได้พบกันแค่นี้
ก็ขอให้สิ่งดีๆที่คุณเคยทำให้กัน
ส่งผลให้ชาติหน้าคุณได้พบกันอีก
ได้ทำสิ่งดีๆร่วมกันอีกครับ

เมื่อเช้าแวะไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดอินทร์บางขุนพรหมมาครับ คงทำได้เท่านี้

โอ้.....ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

ช่วงนี้ชีวิตเจอดราม่าเยอะครับ ก่อนหน้านี้ไม่นานแฟนเก่าโทรมาบอกว่าช่วงปลายปีจะแต่งงาน อยากให้ไปงานด้วย ล่าสุดก็เสียเพื่อนไปอีก แถมช่วงสงกรานต์ทำงานไม่ได้หยุด ทำงานยาวตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ พอวันพรุ่งนี้เป็นวันทำการปกติก็ต้องทำงานต่ออีก รวมแล้วยาวๆ เกือบ 2 สัปดาห์ เพลียมากเลยครับ - -"

เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ แต่วันนี้เมื่อช่วงเช้าได้ทำบุญถวายสังฆทานก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง

อย่างไรก็ขอบคุณทุกท่านมากเลยนะครับ

ลองฟังธรรมะของ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ดูครับเผื่อจิตเราจะผ่อนคลายได้บ้าง ผมชอบหาซีดีแบบนี้มาเปิดฟังเวลาขับรถไกลๆ ช่วยเราได้หลายอย่างเลยครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ แต่อย่างน้อยก้ได้พบกันก่อนที่จะจากลากันนะครับ
คนบางคนก็เกิดมาเพื่อให้ได้แค่พบกัน ได้จดจำกันไว้ในใจ
ตอนที่ต้องจากกันไป ก็ยังเหลืออะไร ให้ได้คิดถึงกัน

เอาใจใส่คนที่อยู่รอบๆข้างดูแลความรู้สึกคนที่รักเรากับคนที่เรารักด้วยครับ

เมื่อวานเป็นการสวดคืนสุดท้าย ตอนแรกกำหนดการว่าจะเผาวันนี้ แต่เนื่องจากเธอได้บริจาคร่างกายให้แก่โรงพยาบาลเพื่อให้นักศึกษาแพทย์ใช้เป็นอาจารย์ใหญ่ ทางครอบครัวเธอจึงยกเลิกกำหนดการเผาเพื่อทำตามความตั้งใจเธอครับ

ขอบคุณทุกท่านมากนะครับ

อนุโมนาบุญกับจิตใจเจตนาอันดีของพี่สาวท่านนั้นด้วยคับ

crabfather ผมอึ้งไปเลย ครับ
เข้าใจครับ ความรู้สึกแบบนี้
ขอส่งความรู้สึกดีๆให้ผู้จากไปด้วยครับ

ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้บ่อยๆ ครับ