ไม่ใช่โอเชียนเวิลด์ สวนน้ำอะไรที่ไหน อยู่มันกลางใจเมืองที่บางลำพูนี่เองครับ (สำหรับตัวเอง จะว่าไป มันก็amazing ตั้งแต่เห็นประตูห้างแล้ว เพราะมันเป็นประตูม้วนขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยเห็นตั้งแต่เกิดมาเลย..ประตูม้วนที่ใช้กับตืกร่วมๆห้าชั้น คนออกแบบมันคิดได้ยังไงเนี่ย @_@)

มีแอ่งน้ำเลี้ยงปลานับพันๆ หมื่นๆตัว อยู่บริเวณอดีตห้างดังแห่งหนึ่งย่านบางลำพู ที่ตอนนี้ ปิดตัวกลายเป็นอนุสรณ์ทรงจำความรุ่งเรืองเมื่อครั้งอดีตไปเสียแล้ว
หน้าตึกร้างขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง บนถนนสามเสน ตัดแยกบางลำพู ที่เวลานี้สภาพไม่ต่างจากสิ่งก่อสร้างทรุดโทรมหมดสภาพที่ไร้การเยียวยามานานนับสิบๆปี แทบดูไม่ออกว่า สถานแห่งนี้ เคยเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าชื่อดังยอดฮิตของประเทศไทยเมื่อเกือบ 30 ปีมาแล้ว

เมื่อเดินถึงตึกคูหาตกแต่งด้วยโทนสีฟ้า ที่ทำการของธนาคารกรุงไทย สาขาย่อยบางลำพู เราเลี้ยวขวาเข้าไปยังซอยเล็กๆ ข้างๆ ก็เจอกับรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยว ขายอาหารตามสั่งริมทาง มีเก้าอี้ไว้คอยบริการลูกค้า รวมถึงร้านขายขนมไทยอยู่หลายร้าน เมื่อเหลือบไปทางขวา ก็พบตึกเก่าสภาพไม่สมบูรณ์ ที่ผ่านการทุบไปมากอยู่นัก ตั้งตระหง่านอยู่

ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ไม่ถึง 30 วินาที หญิงวัยกลางคน หน้าตาดูเป็นมิตร ก็เดินเข้ามาบอกผู้มาเยือนเหมือนรู้ความต้องการของเด็กสาวสองคนที่กำลังจะอ้าปากถามอะไรบางอย่างออกไป "นู่น ปลาอยู่ข้างใน เดินไปดูสิ"
เดินลอดซากตึกอาคารร้างที่ว่า เข้าช่องแคบๆ ลึกเข้าสู่ตัวอาคารร้าง เบื้องหน้าเป็นสะพาน (จากเศษ)ไม้สภาพไม่สู้จะดีนัก ทอดยื่นเข้าไปยังบ่อน้ำ แอ่งน้ำ หรือ ไม่รู้จะเรียกอะไร(ดี) นั่นแหละ

"ปลาพวกนี้ พ่อค้าแม่ค้าทางนี้ (หมายถึงตัวเธอด้วย) ซื้อมาเลี้ยง เห็นน้ำมันขัง ยุงก็เยอะ ตอนแรกก็เป็นแค่ปลาหางนกยูงก่อน จากนั้นก็ไปซื้อปลาคาร์ฟมาลองดูบ้าง เห็นมันสวย คนรวยชอบเลี้ยงกัน นี่ก็มีปลาทับทิม ปลาดุก ปลานิล สารพัดปลาแล้วตอนนี้ แพร่ขยายข้ามสายพันธุ์กันไปมา ใครๆก็เอามาปล่อย ดูสิ ว่ายกันมาแล้ว มารอกินอาหาร พวกนี้รู้งาน" เจ้าถิ่นว่าพลางหัวเราะ


"ส่วนใหญ่ปลาคาร์ฟจะอยู่เยอะตรงนู้น" หญิงวัยกลางคน ชี้มือไปยังส่วนในของตัวห้างนิวเวิลด์ "ตรงนี้พวกปลาทับทิมเยอะ ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น"

เวลาห่างกันไม่กี่นาที ชายวัยกลางคน ผมสีดอกเลาอีกคนหนึ่ง ที่เป็นพ่อค้าขายขนม ก็เดินแวะมาดูปลา หลังลูกค้าที่ร้านหมดช่วงไประยะหนึ่ง พร้อมกับอธิบายความเป็นมาของแอ่งเลี้ยงปลาที่เรายืนสงสัยกันอยู่นี้เพิ่มเติม...


"คนที่นี่เอาปลามาเลี้ยงได้ปีกว่าแล้ว ขยายพันธุ์เร็วมาก ตอนแรกพื้นที่นี่ก็เป็นแค่ตึกที่มีน้ำฝนลงมาขัง ยุงก็เยอะ เขาจึงเอามาปล่อย มันก็เลยเยอะขึ้นๆ น้ำนี่ก็ไม่เน่า ไม่ดำ อาจเพราะห้างนี้เขาจะมีท่อระบายน้ำตลอด ระดับน้ำจึงไม่สูงไป ต่ำไป ถ้าอยากดูปลาคาร์ฟตรงนู้น มันอยู่กันเยอะ "

พลันฉันและเพื่อนมองทะลุไปยังเสาอาคารอันแข็งแกร่งที่ลึกเข้าไปข้างในตัวอาคาร ผ่านซากปรักหักพัง น้ำระดับความสูงประมาณครึ่งแข้ง ท่วมขังไปจนสุดลูกตา ถ้าลงเดินลุยไป ก็คงเปียก แถมยังเจอปลารุมตอดเป็นแน่

ชายวัยกลางคนว่าต่อพลางยิ้มๆ ก่อนจะชี้ให้เราดูฝูงปลาในน้ำ "สังเกตดีๆ จะเห็นปลาทับทิมตัวหนึ่ง มันเลียนแบบปลาทองว่ายน้ำถอยหลังด้วยนะ ลองดูสิ นั่นๆ ตัวนั้น เห็นมั้ย แดงๆ "

"ลุงอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิดแล้วแต่ก่อน ห้างนิวเวิลด์นี้ดังมากนะ โก้สุดในเมืองไทยเลยล่ะ มีหมดทั้งซุปเปอร์มาร์เก็ต ข้าวของเครื่องใช้แผนกต่างๆรวมถึงศูนย์อาหาร คนคึกคักทั้งวัน คุณแก้ว ผูกทวนทอง เป็นเจ้าของที่นี่ เจ้าของเดียวกับห้างแก้วฟ้าที่ไฟไหม้นั่นล่ะ ห้างนิวเวิลด์นี่ เริ่มสร้างเมื่อ ประมาณปี 2525 มี 11 ชั้น แต่เพราะเป็นเขตพระราชฐาน เขาเลยทำไป 4 ชั้นก่อน แล้วมาต่อเติมที่หลัง จนมีเรื่องขึ้นศาล สั่งให้รื้อถอน จนสมัย พิจิตต รัตตกุล เป็นผู้ว่ากรุงเทพฯ เมื่อปี 40 เขาก็สั่งปิดชั้นที่ 5-11 และส่งคนไปทุบเจาะพื้นผนังไม่ให้ห้างขายต่อไป และงดจ่ายไฟ จนในที่สุดห้างต้องปิดตัวลง เขาขาดทุนมหาศาลเลยนะ เพราะมีห้างใหม่ๆเริ่มเกิดขึ้น จากนั้นก็มีการรื้อถอนกันมาเรื่อย จนมีข่าวตึกถล่มเมื่อปี 47 ที่ออกข่าวหน้าหนึ่ง ห้างนี้ก็ร้างไปเลย" ชายวัยกลางคนให้ความรู้ พร้อมบอกให้ระวังยุงที่บินว่อนไปมา แม้ปลาแถวนั้นจะเยอะ(ก็เหอะ) ก่อนเดินกลับไปขายของ

ซื้ออาหารเม็ดใส่ตะกร้าหลากสี จากพ่อค้าแม่ขายเจ้าของร่วมสารพัดปลา ที่จัดไว้ขายผู้มาเยือนมาโปรยแจกสิ่งมีชีวิตในแหล่งน้ำที่ธรรมชาติไม่ตั้งใจให้เกิดขึ้นอย่างอิ่มเอมใจ

ความแปลกบนความอะเมซิ่งที่น้อยคนจะรู้ว่า อาณาจักรห้างนิวเวิลด์ที่แสนจะฟู่ฟ่า สุดทันสมัยเมื่อคราวอดีต เสื่อมโทรมสุดๆ ณ ปัจจุบัน จะกลายเป็นสวรรค์ของเหล่าฝูงปลานับพันนับหมื่นชีวิตที่แหวกว่ายไปมาอย่างอิสระ ณ เวลานี้...

แม้สิ่งแวดล้อมบริเวณรอบข้างบ่อปลา ห้างนิวเวิลด์จะไม่เอื้ออำนวยอารมณ์โรแมนติกเหมือนกับบ่อปลาแสนสวยที่ใครๆ คาดหวังสักเท่าไหร่นัก แต่นี่เป็นอีกหนึ่งที่พักสำหรับขาจร ขาโจ๋ เจ้าถิ่น ขาประจำ ให้มานั่งหย่อนใจ (ชั่วครู่ หลายคราว) โปรยอาหารพร้อมๆกับรำลึกถึงอดีต เรื่องราววันวานอันหอมหวนมากมายที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 ปีมาแล้ว

ขอบคุณข้อมูลจากมติชนออนไลน์ครับ

และชวนให้ไปดูกัน ก่อนทีจะไม่มีให้ดูนะครับ เพราะก็ไม่รู้ว่ามันจะถูกรื้อไปเมื่อ ที่กลางเมืองหลวงแบบนี้ มันก็เหมือนปูด้วยทองคำเราดีๆนี่เอง