ปาดปรึ้ด

แล้วการเดินทางก็เริ่มต้นอีกครั้งหนึ่งจนได้ครับ ทางบริษัทมหาจักรบอกผมมาว่า ทางเดนอนสนใจอยากแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับธุรกิจหูฟังในเมืองไทย และอยากได้จากคนขายจริงๆ อยากได้มุมมองและอยากทราบพฤติกรรมของคนไทย และอยากให้ผมช่วยกันร่วมวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์ร่วมกัน

ผมบอกว่าสงสัยทาง denon อาจจะคิดผิดแล้วงานนี้ เพราะคนไม่เอาถ่านเอาแต่ก๊าซ NGV แบบผมไม่น่าจะรู้ได้ถึงขนาดนั้น แต่แล้วผมสัมผัสได้ว่ามีพลังงานอะไรบางอย่างถีบตูดผมแล้วกระซิบข้างหูว่า มึงต้องรู้ !!! 555

เตรรียมตัวกด F5

ผมรีบหูตาเหลือกรีบทำเสื้อมั่นคงรุ่นฉุกละหุกทันที เพราะคราวนี้ทางผู้ใหญ่ของมหาจักรบอกว่า จะชวนผมเลยไปงานหูฟัง Tokyo Headphone Festival 2014 ด้วยกันซะเลย เพราะว่าตลาดหูฟังญี่ปุ่นในช่วงปีที่ผ่านมาเติบโตขึ้นมาก และมากกว่าประเทศไทยมากมายนัก

เลยมีแนวคิดร่วมกันว่า ทำอย่างไรประเทศไทยถึงจะสามารถก้าวขึ้นไปทัดเทียมกับทางฝั่งญี่ปุ่นและทางอเมริกาได้ อาจจะต้องร่วมมือกับทุกๆผู้นำเข้าในประเทศไทยมาหารือร่วมกัน อาจจะต้องมีการจัดกิจกรรมในลักษณะดังกล่าว หรือเสริมความรู้ความเข้าใจให้กับนักเล่นเพิ่มขึ้นไปอีกล่ะจ้าๆๆๆ

ผมตะกายขึ้นไปนอนชั้นที่สามสิบกว่า โรงแรมย่านชินจูกุ ซึ่งถ่ายรูปลงมามองแล้วได้อารมณ์ดีมากครับ สิ่งปลูกสร้างของญี่ปุ่นนั้นมีอะไรแปลกๆที่หาดูได้ยากจากประเทศอื่นเหมือนกัน 555

สกู๊ปนี้ ผมจะเล่าไปเรื่อยๆนะครับ อาจจะมีพักนอนบ้างอย่าว่ากันล่ะ เพราะงวดนี้มีเรื่องที่อยากเล่าให้ฟังเยอะมากๆๆๆๆ รวมถึงมีรูปและภาพร่วมๆสามร้อยรูป ซึ่งน่าจะใช้เวลาเล่าซัก 2 วันน่าจะจบได้ล่ะครับงานนี้ เอ้า ดูรูปนี้ก่อน

ย่านชินจูกุ น่าจะคล้ายๆย่านปทุมวันบวกกับราชประสงค์ แต่มีขนาดวงและถนนที่คู่ขนานกันไปเยอะมากๆๆๆ ร้านค้าต่างๆมากมายจนเดินขาเป๋ได้ หรืออาจจะทำให้ลูกกะตาของนักช็อปปิ้งตาเหล่ได้อีกเช่นกันครับ 555

วันนี้ตามกำหนดการ คณะเราทุกคนจะไปเยี่ยมชมสำนักงานใหญ่ของบริษัทเดนอนกันก่อน ผมตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะจริงๆแล้วเดนอนนั้นเป็นแบรนด์เก่าแก่ที่คนไทยเล่นและซื้อกันมานาน นานระดับหลายๆสิบปีเลยก็แล้วกันว่างั้น

ช่วงนี้น่าจะเป็นช่วงที่อากาศดีทีสุดของญี่ปุ่นแล้วครับ คือแดดดีแต่อากาศไม่ร้อน ลมโกรกโชยความเย็นผสมพอให้ชื่นใจ ผมกับเจ้าเบียสเดินออกมาตากลมหน้าตึก ในใจต่างก็คิดว่า อากาศดีแบบนี้ เราอย่าไปเดนอนกันเลย นอนหลับให้สบายในโรงแรมกันดีกว่า

เห็นแดดแบบนี้ อากาศไม่ร้อนเลยนะครับ สบ๊าย สบายๆๆๆๆ

ตอนนี้เราเดินออกจากโรงแรมเพื่อจะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้ากัน บอกตามตรงผมกับเจ้าเบียสนั้นคล้ายๆกะเหรี่ยง คือเอามาปล่อยในเมืองหลวงแบบโตเกียวแล้วให้นั่งรถไฟฟ้าเอง มีหวังร้องไห้โฮ เพราะว่าอะไร เดี๋ยวคอยดูภาพต่อๆไปเรื่อยๆนะครับ

อันนี้ขอหลบแดดมาอยุ่ในซอยซะหน่อย คนญี่ปุ่นนั้นแปลกครับ ช่วงเช้าๆเวลาจะทำงาน เค้าจะรีบเดินจ้ำๆไม่คุยกันเลย ไม่ใช่ทุกคนกลัวว่าจะสาย แต่ผมว่าเค้ามีความมุ่งมั่นว่านี่ต้องไปทำงาน ทุกอย่างต้องไม่ทำเล่นๆๆกันล่ะ 555

คนญี่ปุ่นไปไหนใช้เดินเอา เดินๆเข้าไป อย่าได้ถอย มวลชนคอยเอาใจช่วยอยู่ จ๊ากๆๆๆ 555 คนญี่ปุ่นนั้นไม่ค่อยใช้รถส่วนตัวเหมือนคนไทย ผมว่าเค้ามีความคิดล่วงหน้าแบบนี้มานานหลายๆๆสิบปี ความอยากที่จะมีรถส่วนตัวไม่น่าจะมีกันเท่าไหร่

ต่างจากคนไทยที่คนไทยหนึ่งคน ฝันอยากจะมีรถส่วนตัวกันคนละหลายๆคัน ทั้งๆที่ไม่มีตังค์จะเติมน้ำมันก็ตามที 555

มาแล้ว ผมกับเจ้าเบียสโผล่ขึ้นมาบนรถไฟฟ้าจนได้ ที่ญี่ปุ่นนั้นระบบรถสาธารณะของเค้านั้นวางผังไว้ซับซ้อนมากๆ เรียกว่าคนโง่อย่างผมหมดสิทธิ์ใช้ครับ อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลย กะอีแค่นั่งรถไฟบีทีเอสของไทย ผมยังนั่งผิดฝั่ง ตั้งใจจะไปช่องนนทรี เผลอแป๊บเดียวอ้าวเฮ้ยถึงสถานีพญาไทได้ไงวะเนี่ย 555

เปิดตัวพระเอกคนใส่สูทกันก่อนครับ ในภาพที่สวมสูทยืนยิ้มแต้นั่นคือคุณ Joe Yuzuru Inoue ซึ่งชื่อที่เค้าตั้งให้เรียกกันง่ายๆคือโจ เรื่องราวของคุณโจนั้นมีอะไรขำๆมากมายจริงๆในทริปนี้ โจมีตำแหน่งเป็น Manager, Business Development Asia and Ocenia ของบริษัท D&M Holdings Inc. นั่นเอง

ส่วนคนที่ยืนถัดไปไม่ใช่พระเอกแต่เป็นผู้อำนวยการสร้าง คือสามารถเตะพระเอกได้อีกทีนึง 555 นั่นก็คือคุณเกษมสิน กาญจนชัยภูมิ บอสท่านหนึ่งของ บ.มหาจักร ซึ่งบรรทัดต่อไปผมจะเรียกสั้นๆว่าคุณสินก็แล้วกันครับ

ปูเสื่อชมด้วยคนครับ :D


เห็นภาพในความคิดเห็นที่ 8 คิดถึงสมัยไปเดินในตรอกซอกซอยที่จตุจักรเลยครับเฮีย

ที่มีพี่ๆ เขาชอบมาทักทายว่า...โป๊ะไหมเพ่ๆ อันนี้เด็ดๆ ละครับ อิอิ

แล้วชีพจรก็ลงเท้า พวกเราขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อมุ่งหน้าไปยังเมืองคาวาซากิ kawasaki หรือจะเรียกว่าเมืองคะวะซะกิก็ได้ครับ(ญี่ปุ่น: 川崎市) เป็นเมืองที่อยู่ในจังหวัดคะนะงะวะซึ่งเป็นเมืองใหญ่อันดับที่ 9 ของญี่ปุ่นครับ

สำนักงานใหญ่ของ denon อยู่แถวๆนี้ล่ะครับ ผมเองพยายามจดจำเพื่อจะได้มาเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกันพอเป็นความรู้ติดติ่งหูไว้นิดๆก็ยังดีครับ ระยะทางผมจำไม่ได้ว่าไกลแค่ไหนจากโตเกียว แต่เราใช้เวลาน่าจะราวๆๆ 45 นาทีครับ

ช่วงก่อนจะเข้าไปที่ออฟฟิตของ denon เจ้าโจพาพวกเราไปกินข้าวกันก่อน ในภาพที่เห็นหน้าตาทะเล้นคือไอ้โจ หรือคุณโจ ส่วนอีกคนรูปหล่อหน้าหยกคือคุณน้องเด่นแห่งมหาจักร ส่วนอีกสองตัวไม่ต้องบอกว่าใคร !!

จำได้ว่าตอนจะสั่งอาหาร ทุกคนบอกว่าเอาชุดเล็กๆก็พอเพราะยังอิ่มข้าวตอนเช้าอยู่เลย ร้านนี้เป็นร้านขายอาหารตามสั่ง เมนูเด็ดน่าจะเป็นหมูดำทอดกรอบ ตอนเสิรฟมาถาดเบ้อเริ่ม แต่กินไปกินมาอ้าวเฮ้ย จานใหญ่ทำท่าจะไม่พอซะงั้น 555

อิ่มแล้ว อิ่มแล้ว ได้เวลาเดินกันไปที่ตึกของ denon ได้แล้วครับ ระหว่างทางเห็นรถคันเล็กคันนี้แล้วสะดุดตาปร้าดทันที เพราะว่ามันคือรถของเซเว่นที่เราคุ้นเคยนั่นเอง เมืองไทยเป็นเมืองเซเว่น คือถูกเซเว่นยึดหัวหาดไปหมด วันไหนเซเว่นบอกว่าขอปิดสามทุ่ม ผมว่าคงมีคนไทยออกมาประท้วงกันขนานใหญ่แน่ๆๆ 555

รถเซเว่นคันนี้เป็นรถใช้ไฟฟ้า และเซเว่นใช้ในการส่งสินค้าให้กับลูกค้าที่โทรสั่ง(ผมเดาเอา) เพราะเค้าดัดแปลงให้มีที่ใส่ของได้ในระดับนึง แต่ไม่ได้มากมายอะไรนัก

ที่เห็นตรงหน้านี้คือตึกเก่าๆๆสนิมเขรอะ ผมดูไกลๆก็รู้สึกแบบนั้น คือเป็นตึกที่สนิมจับจนเกรอะ น็อตดำ ดูผุพัง แต่พอเราเดินไปใกล้ๆ อ้าวเฮ้ย มันเป็นตึกที่เพ้นท์ทั้งหลังให้เป็นเหมือนโกดังเก่าๆ ดูแล้วออกแนวโรงงานด้วยซ้ำ เจ้าโจบอกกับเราว่ามันคือตึกเกมส์เซ็นเตอร์ และห้ามคนอายุต่ำกว่า 18 เข้าเด็ดขาด

โจบอกผมว่าเพราะเด็กต่ำกว่า 18 ขาดความยั้งคิด เล่นเกมส์แล้วติดไม่ยอมเรียน ซึ่งตอนแรกผมนึกว่าจะเป็นเฉพาะที่ไทยที่เดียวซะอีก 555

อยู่ตรงปู๊น ที่เห็นผมกับเบียสชี้โบ๊ชี้เบ๊ก็คืออาคารใหญ่ของ denon ครับ ถ้ามองให้ดีๆๆจะเห็นว่าทางฝั่งซ้ายเป็นตรา marantz และทางฝั่งขวาติดตรา denon หลายคนอาจจะสงสัยว่าอ้าว มันคนละยี่ห้อกันไม่ใช่เหรอ ตอบว่าใช่ครับ ทุกวันนี้สินค้าทั้งสองแบรนด์นี้ก็ยังมีปรัชญาการออกแบบที่ต่างกันอยู่

แต่จะต่างกันตรงไหน เดี๋ยวอ่านต่อไปเรื่อยๆจ้าๆๆๆ

ซูมเข้ามาอีกหน่อย จะเห็นตัวอักษรเหน่งๆเบ้อเริ่มว่า DENON ครับ ใครที่เป็นนักเล่นเครื่องเสียงถ้าไม่รู้จักแบรนด์ DENON สงสัยอาจจะหลับไปเหมือนพระเอกในหนังไซไฟแล้วเพิ่งตื่นมา เพราะว่า DENON นั้นเป็นแบรนด์เก่าแก่ และเผลอๆน่าจะเป็นแบรนด์ญี่ปุ่นที่เก่าแก่ที่สุดแบรนด์หนึ่งเลยก็เป็นได้ครับ

เย้ๆๆๆ ถึงแล้ว หน้าออฟฟิตจะมีป้ายว่า D&M ซึ่งตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมบริษัทเดนอนถึงไม่ใช้คำว่าเดนอน แต่สอบถามกับบักโจแล้ว บักโจบอกว่า D ก็คือ Denon ส่วน M ก็คือ Marantz เมื่อนำมาผสมกันก็จะเป็น D&M นั่นแล...

บักโจบอกว่าแต่ก่อนคือคนละบริษัท แต่ตอนหลังมีบริษัทของฝรั่งเข้ามาควบรวมกิจการของทั้งสองเข้าด้วยกัน แต่การออกแบบผลิตภัณฑ์รวมถึงวิศวะกรแยกจากกัน ต่างคนต่างออกแบบของแต่ละแบรนด์ล่ะครับ

เดินเข้าไปถึงบริษัท สิ่งแรกที่เห็นทันทีคือป้ายต้อนรับ เขียนว่ายินดีต้อนรับมั่นคงและเบียสจากมั่นคงแก็ดเจ็ท ซึ่งผมเห็นป้ายแล้วกระดากยังไงชอบกล คือผมเห็นป้ายแบบนี้แล้วรู้สึกว่าสงสัยงานนี้เป็นทางการและซีเรียสเอาจริงแน่ๆๆเลยวุ๊ย

ผมใส่กางเกงขาสั้น เจ้าเบียสก็ขาสั้น แต่งตัวสะพายกระเป๋าดูรุ่มร่าม ทำให้หวั่นๆๆว่างานนี้ตูจะทำให้เสียชื่อคนไทยหัวใจรักชาติซะแล้ว แต่แล้วก็นึกในใจว่าช่างหัว การเป็นตัวของตัวเองในทุกๆสถานะการณ์นั่นแหละดีที่สุดครับ 555

พอผมเดินเข้าห้องประชุม ทางญี่ปุ่นเค้าก็เคลื่อนขบวนเข้ามาทีละคนจนเต็มห้อง นับได้สิบกว่าคน เดินเข้ามาแล้วยืนเรียงแถวแนะนำตัวเองให้กับคณะของเรา ผมเองสงสัยว่าเค้าเตรียมอะไรมากมายขนาดนี้ เลยสะกิดถามกับคุณสิน

คุณสินบอกว่าเค้าดีใจและตื่นเต้นที่ผมมา เพราะว่าก่อนที่ผมจะมาทางเดนอนร้องขอกับคุณสินว่าอยากให้คุณสินพาคนที่คลุกคลีกับคนเล่นหูฟังมาให้ได้ ซึ่งคุณสินบอกว่ามีอยู่สองตัว เอ๊ย สองคน ซึ่งทั้งสองตัวก็คือผมกับเจ้าเบียสนั่นเอง 555

ผมพิมพ์นามบัตรใหม่เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด ตั้งใจว่าคงต้องไปใช้ในงาน Tokyo Fes และที่ denon ซึ่งเป็นนามบัตรที่ไม่มีตำแหน่ง คงมีแต่ชื่อโกร๋นๆว่า Munkong (Kamol) ในวงเล็บคือชื่อจริง เลยลงไว้หน่อยนึง

ผมไม่อยากลงตำแหน่งงานเพราะจริงๆก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำงานตำแหน่งอะไรไม่ว่านามบัตรไทยหรืออังกฤษ 555 และผมว่าการมีตำแหน่งเท่ๆนั้น อาจจะทำให้เพื่อนๆน้องๆที่อุดหนุนกันอยู่รู้สึกห่างเหินก็เพราะตำแหน่งเท่ๆนี่ล่ะ สู้อยู่แบบนี้ดีกว่า มีอะไรถามได้ตอบได้ด่าได้ว่างั้น 555

เจ้าเบียสแอบแซว โธ่เฮีย ทำไมใช้หนังยางรัดแบบนั้นล่ะ เสียฟอร์มหมด ผมบอกเรื่องกู !!! 555

มาแล้ว มาแล้ว บักโจนั้นหลายคนจำชื่อได้แล้ว แต่ทางขวาที่เห็นคือเจ้านายของบักโจอีกทีนึง ที่เห็นเหมือนคนญี่ปุ่นนี้นั้น จริงๆคืออเมริกันแล้วครับ เพราะตามที่ฟังมาน่าจะเกิดและใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกา และเห็นดูวัยรุ่นแบบนี้ตำแหน่งถึง Vice President เลยล่ะครับ

คุณ Kamiya หรือชื่อเล่นๆว่า Tomo ครับ มาเป็น Head ใหม่ให้กับทาง denon ซึ่งแน่นอนล่ะครับ ว่าเรื่องวิสัยทัศน์ มุมมองนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่ๆๆ ส่วนไหนดีอนุรักษ์ไว้ ส่วนไหนไม่ดีปรับเปลี่ยนกันใหม่ ถึงลูกถึงคนล่ะครับ...

อ่าจ๊ากๆๆๆๆๆๆๆ กำลังอ่านเพลินๆ มีสะดุด

เฮียนามบัตรนิอย่างงาม มาหมดตรงหนังยางนี่แหละ 555

แต๋แน แต๋แน 555 ที่เห็นอย่านึกว่าคือขุนอินทร์แห่งเรื่องระนาดเอกภาคญี่ปุ่นนะครับ แต่ท่านนี้คือ webmaster ของ denon ล่ะครับ นึกแล้วขำ คือถ้าให้มายืนแถวตอนเรียงหนึ่งแล้วให้ผมทายว่าคนไหนทำงานตำแหน่งอะไร ผมว่าผมสามารถเดาได้ว่าคนไหนน่าจะทำงานเกี่ยวกับอะไร

อย่างเช่นท่านขุนอินทร์คนนี้ ดูยังไงก็เป็น webmaster สังเกตุง่ายๆคือมีลักษณะศีรษะใกล้เคียงกับผมนั่นเอง 555

ทางคณะของเราที่มาเยี่ยมและจะประชุมกับทาง denon วันนี้มีด้วยกัน 5 คน คือผมกับเจ้าเบียส ส่วนทางมหาจักรก็จะมีคุณสิน คุณกิต (ท่านที่นั่งอยู่)และคุณเด่น ส่วนทาง denon มากันสิบกว่า ที่เห็นยืนในห้องนี่ร่วมสิบ และซุ่มโป่งอยู่ด้านนอกน่าจะมีอีกเยอะ

งานนี้ถ้าพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นผมคงพูดไม่ถูก แต่พูดเป็นจีนก็ออกแนวประมาณว่า โหง่วนั้งพะยี่จับนั้งล่ะครับ 555

ทุกคนต่างงัดนามบัตรออกมาแลกกันครับ ตอนแรกผมก็โง่ๆหน่อย ยื่นมอบให้และก้มหัวโค้งคำนับ แต่พอแอบฟังญี่ปุ่นเวลารับนามบัตร ทุกๆคนจะท่องเป็นอาขยานว่า ไนซ์ ทู มีท ยู หรือ Nice to meet you หรือยินดีที่ได้รู้จัก แต่ถ้ารู้จักกันแล้วเค้าจะไม่พูดกันคำนี้นะครับ เค้าจะใช้คำว่า Nice to see you หรือยินดีที่ได้พบกัน(เห็นกัน)ว่ะ 555

ผมเห็นเค้าร้องก็ร้องมั่ง.....ไนซ์ ทู มีท ยู - ไนซ์ ทู มีท ยู - ไนซ์ ทู มีท ยู (3 times แล้วก้มกราบ) 555

แล้วก็ถึงคิวของบักโจ (จริงๆอยากเรียกบั๊กโจ้ แต่อย่าเลย) บักโจเปิดไฟล์พรีเซ้นเทชั่นของทาง denon ในทริปนี้ผมบอกตามตรงว่าบักโจนี่คือพระเอก ถ้าเจ้านายมาอ่านเจอผมขอเสนอให้ปูนบำเหน็จให้สามขั้น และให้แบ่งที่นาให้อีก 2 แปลง

เพราะว่าบักโจนั้นเป็นคีย์แมนของทุกอย่าง คือคอยประสานงาน คอยรับส่ง พากินข้าว และอะไรต่ออะไรอีกหลายอย่าง ซึ่งมีอะไรบ้างเดี๋ยวเราตามดูกันครับ 555

แบรนด์ DENON นั้นถือกำเนิกมาตั้งแต่ปี 1910 หรือประมาณ 104 ปีแล้ว ซึ่งถ้าดับจริงๆต้องถือว่าเป็นศูนย์หน้าจอมเก๋าของญี่ปุ่น ผู้ก่อตั้งจริงๆไม่ใช่คนญี่ปุ่น แต่น่าจะเป็นคนอเมริกัน แล้วกิจการค่อยๆปรับเปลี่ยนผู้บริหาร รวมถึงปรับเปลี่ยนชื่อที่ใช้ในยุคแรกๆจนมาลงตัวที่คำว่า DENON ในปี 1947

คำว่า DENON คือคำสนธิระหว่างคำว่า Denki กับ Onkyo เลยเหลือง่ายๆว่า DENON ซึ่งปี 2002 ก็มีการควบรวมเข้าด้วยกันระหว่าง Denon กับ marantz โดยบริษัท D&M ตามที่ผมเรียนไว้ในข้างต้นล่ะครับ

บักโจโชว์ต่อ เค้าค่อยๆอธิบายความเป็นมาของหูฟัง denon ก่อน คือวันนี้ที่เราไปไม่ใช่ไปโรงงานบัวหิมะนะครับ คือคนขายมาพูดคร่อกๆๆสุดท้ายก็ขายยา แต่อันนี้เค้าจำเป็นต้องเล่าทุกอย่างให้เราทราบโดยละเอียดก่อน แล้วพอเราทราบแล้วคราวนี้เค้าถึงจะเปิดการ discussion ในช่วงหลัง

บักโจบอกว่าที่เห็นทุกอย่างในวันนี้ เค้าเตรียมตัวมาพรีเซ้นท์หาข้อมูลให้ครบถ้วนนานเกินกว่า 1 เดือน ระหว่างทำงานบักโจไม่มีการทะลึ่งทะเล้น ตั้งใจทำงานตลอด สมควรปูนบำเหน็จที่นาเพิ่มให้อีก 2 ไร่ว่างั้น 555

หลังจากที่บักโจเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับบริษัทให้ฟัง เราก็ถึงบางอ้อทันทีว่า เจ้าที่คิดค้นทำดิจิตอลเป็นรายแรกของญี่ปุ่นก็คือ Denon นั่นเองครับ พอทราบทุกอย่างครบถ้วนแล้ว เราก็ย้ายไปในห้องที่เป็นไฮไลท์ที่สุดห้องหนึ่ง นั่นก็คือห้องทดสอบเสียง

หลายท่านนึกว่าอ้าวเป็นโชว์รูมก็ต้องฟังได้อยู่แล้ว ตอบว่าผิดครับ!! ห้องนี้ทาง denon บอกว่าไม่ได้เปิดให้บุคคลทั่วไปฟัง เพราะที่นี่ไม่ใช่โชว์รูม แต่ห้องนี้เปิดไว้ให้สำหรับ Reviewer จากทั่วโลกได้มาฟังกันเท่านั้น ขาใหญ่จาก Stereophile, Absolute Sound รวมถึง What Hifi มาห้องนี้กันครบๆๆแล้วครับ 555

เก้าอี้สองตัวหน้าถูกจัดไว้ให้ผมกับเจ้าเบียสนั่ง เวลาเห็นอะไรที่มันจัดสรรไว้อย่างมีพิธีการทำให้ผมรู้สึกเสียวท้องน้อยแว่บๆขึ้นมาทันที เพราะถ้าออกลูกโง่ หรือออกลูกโฉ่งฉ่างฟังไม่รู้ มีหวังเสื่อมเสียชื่อคนไทยแน่ๆๆ แต่เอาวะ ลองดูซักตั้งนึง 555

ผมนั่งหน้ากับเจ้าเบียส ส่วนคุณสินกับคุณกิตขอนั่งแถวหลัง เก้าอี้มี 5 ที่นั่ง แต่คุณเด่นเป็นคนอาสาถ่ายรูปเลยไม่อยู่ในภาพ ส่วนที่เห็นยืนผูกไทผอมๆนั้น เดี๋ยวบอกให้ว่าคือใครครับ

ห้องนี้ขนาดกลางๆ ลำโพงที่ใช้ Reference เป็น B&W ลำโพงมีด้วยกัน 3 ตัว มันทำให้ผมสงสัยว่าตรงกลางมันคืออะไร แต่ก็ไม่กล้าถามครับ เพราะกลัวแกอธิบายกลับมาแล้วผมจะไม่เข้าใจ เลยต้องนิ่งๆไว้ตำลึงทองก่อน 555

ในห้องออกแบบอคูสติกไว้ค่อนข้างเงียบมาก การซับเสียงต่างๆค่อนข้างมาก และสไตล์การจัดนั้นต่างจากคนไทยหรือฝรั่ง คือประเทศญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่พื้นที่แพง ทุกอย่างเลยต้องขยับที่ทางตามสภาพ แต่อย่านึกว่าเค้าไม่ได้เซ็ทอัพอะไรนะครับ เค้าเซ็ทได้เก่งและตามที่พื้นที่ที่เค้ามีจริงๆล่ะครับ

แต่น แต๊นๆๆๆ ท่านนี้คือ Sound Manager ของ Denon ครับ หรือจะเอากันง่ายๆก็คือคนออกแบบเสียงของแบรนด์ denon นั่นเองครับ แกชื่อ Susumu Yoneda เป็นคนเก่าแก่ของ DENON ผ่านร้อนหนาวกับบริษัทมาช้านาน เป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเครื่องเสียง DENON ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

ตรงนี้เป็นหัวเข็มต่างๆที่ซือแป๋ Yoneda เคยออกแบบเสียงไว้ อย่างหัว DENON DL103 นี่ก็น่าจะเป็นหนึ่งในผลงานของแกล่ะครับ หลายคนอาจจะไม่เคยทราบว่า denon เป็นผู้นำในเรื่อง cartridge นะครับ อย่างหัวมูฟวิ่งคอยส์ Denon DL-103 นี่คือหัวเข็มที่ผลิตต่อเนื่องกันมายาวนานหลายสิบปี

ปัจจุบันก็ยังขายอยู่จ้าๆๆๆๆ

ป๋า Yoneda แกออกตัวก่อนว่าแกพูดภาษาอังกฤษได้ไม่ดีนัก ซึ่งอาจจะพูดยาวๆไม่ได้ และแกพูดญี่ปุ่นจะคล่องกว่า ซึ่งปกติแล้วคนญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศชาตินิยม ทำให้คนญี่ปุ่นรุ่นเก่าๆหลายคนอาจจะภาษาอังกฤษไม่ดีพอ ซึ่งผมก็บอกกับป๋า Yoneda ว่าภาษาอังกฤษผมก็เข้าขั้นพิการเหมือนกัน Me too!

แล้วใครล่ะจะเข้ามาแก้ไขสถานการณ์วิกฤติเยี่ยงนี้!!!

จะใครล่ะถ้าไม่ใช่บักโจ 555 บักโจเป็นทำตัวเป็นแฟนต้ายุวทูต คือพอป๋า Yoneda พูดอธิบายออกมาท่อนนึง บักโจก็จะแปลเป็นภาษาอังกฤษให้เราได้ฟังกัน และเห็นหน้าบักโจแบบนี้ อย่านึกว่าเก่งเฉพาะทางด้านเซลล์หรือมาร์เก็ตติ้งนะครับ ไอ้หมอนี่ทางเอ็นจิเนียร์มันก็ได้

เมื่อกี๊ปูนบำเหน็จที่นาไปแล้ว 2 ไร่ สงสัยงานนี้ต้องให้ท่านรองประธาน denon มอบควายให้อีก 2 ตัวกลับไปเลี้ยงที่บ้านๆๆๆ 555

ป๋าแกโชว์สเตปให้เราได้ฟังกันทีละขั้นตอน ด้วยการเปิดเพลงเวอร์ชั่นที่เป็นแผ่นไวนิลก่อน ด้วยแทร็คเดียวกันก็เปิดด้วยซีดียุคแรก แล้วเปลี่ยนเป็นซีดียุคหลัง จนมาเป็น SACD และไล่ไปจนเปิดฟังเป็นไฟล์ DSD ซะเลย

ป๋ายังโชว์สเตปเพชรฆาตนิ้วทองคำ ด้วยการเปิดปิดสวิทช์ตัวเครื่องดังป๊อกแป๊ก กดปุ่มแบบดีดนิ้วดังโป้กเป้ก สร้างความฮือฮาจากทุกๆคน

หลังจากนั้นป๋า Yoneda ก็ค่อยๆบรรจงเปิดให้เราฟังกันครับ เวลาแกจะเร่งโวลุ่มที่ปรีแอมป์ แกจะค่อยเร่งความดังขึ้นทีละนิด รวมถึงถ้ารู้ว่ากำลังจะปิด แกจะเดินมาค่อยๆหรี่ลงจนเบาสุดแล้วค่อยปิดเครื่องเล่น วิธีแบบนี้เราทุกคนควรฝึกให้ชิน เพราะจะได้ไม่ตกใจกับสัญญาณที่เผลอเปิดดังแล้วกระโชกโฮกฮากขึ้นมานั่นเองจ้าๆๆๆ

กดรีเฟรชรอครับ

มีการเปลี่ยนสัญญาณต้นทางหลายตัวเพื่อไปที่เพาเวอร์แอมป์ครับ อย่างในภาพป๋าแกกำลังสลับเปลี่ยนสายสัญญาณให้อยู่ ที่เห็นวางอยู่ตรงนี้น่าจะเป็นเพาเวอร์แอมป์โมโนบล็อคตัวขนาดบักเอ้บกันเลยล่ะ เสียงจากห้องนี้มี่ความกระหึ่ม พละกำลัง รวมถึงความอ่อนช้อยเมื่อฟังเพลงประเภทโวคอลหวานๆๆ จำได้ว่าป๋าแกมีเปิดเพลงของ caren carpenter ด้วยล่ะ 55

รูปบนๆ เราจะเห็นซีดีเพลย์เยอร์อยู่คู่กับ DAC ตัวใหม่ของ DENON ตอนนี้ผมพูดถึงเจ้าซีดีก่อนนะครับ ตัวนี้เป็น SACD รุ่นใหม่สุด ราคาหอมปากหอมคอแค่ 550,000 เยน คือรุ่น DCD-SX1 นั่นเองครับ http://goo.gl/lzVM2G

เป็นตัวไฮเอนด์จากค่ายที่ออกแบบเสียงโดยป๋า Yoneda นี่ล่ะครับ ใครที่ชื่นชอบเสียงจากซีดีเพลย์เยอร์ค่ายนี้ และชอบฟังจาก SACD ตัวนี้น่าสนใจครับ และถ้าบอกว่าภาค DAC ของแดคตัวใหม่จาก denon ก็ใช้แผงบอร์ดเหมือนกันกับซีดีตัวนี้ ทำให้ยิ่งน่าสนใจหนักขึ้นไปอีกครับ

แต่นแต๊น!! มาแล้วครับ DAC ตัวใหม่ จริงๆต้องเรียกว่าตัวแรกสุดจาก DENON ครับ เมื่อก่อนเข้ามาห้องนี้ ผมทราบมาว่าเจ้า DAC ตัวนี้ใช้ clock ถึง 2 ชุด และมีวงจรตัด noise ออก เล่นไฟล์ได้หลากหลายทั้ง PCM 24 bit 192 และเล่น DSD ได้ทั้งบน MAC และ Windows

ตัวเคสใช้อลูมิเนียมทั้งก้อนและใช้เลเซอร์ขุดลงไป แถมยังสลักคำว่า DENON อย่างเท่ๆไว้ด้านบนสุดด้วยครับ input ครบถ้วนครอบจักรวาล ใช้ภาค DAC ที่มีวงจรเหมือนกับกับซีดีเพลย์เยอร์ที่ราคาร่วมสองแสนบาทไทย

งานนี้ผมว่าคนที่เล่นเครื่องเสียงบ้านหรือเล่นหูฟัง และอยากได้ DAC ที่เป็นแบรนด์แข็งๆของญี่ปุ่นพลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง เพราะแว่วๆว่าราคาแค่หมื่นกว่าบาท!!! จ๊ากๆๆๆๆๆ

ป๋า Yoneda โชว์สเตปต่อให้ฟังเพลงในชุดสุดท้ายด้วย DENON DA-300USB ให้เราฟังเป็นการทิ้งท้าย อย่างที่ทราบกันครับ เจ้า DAC ตัวนี้ลองฟังเปรียบเทียบกับภาค DAC ในตัวซีดีเพลย์เยอร์ โดยกัดกันระหว่างเปิดด้วยแผ่น SACD กับไฟล์ DSD ผมฟังๆดูยังรู้สึกว่าเสียงเจ้า DA-300B ยังเหลื่อมกว่าซะงั้น

ตัวนี้สำหรับคนเล่นเครื่องเสียงบ้านที่อยากเล่นไฟล์เพลงดิจิตอลกับเค้ามั่ง ผมว่าเป็นอะไรที่ง่ายดายและสมเหตุผลมาก เพราะในฟังก์ชั่นเท่ากันนี้ ถ้าเป็น DAC ฝรั่งราคาอาจจะทะลุไป 6-7 หมื่น หรือหมื่นกว่าอาจจะได้แค่ DAC จีน แต่อันนี้จ่ายเบาๆ แต่ได้แบรนด์ไฮเอนด์ญี่ปุ่นล่ะครับ 555

ก่อนที่เราจะออกจากห้องนี้ เพื่อไปทดสอบตัวอื่นๆในห้องต่อๆๆไป ผมก็ต้องขอถ่ายภาพร่วมกับป๋า Yoneda หน่อยล่ะครับ เพราะแต่ก่อนผมเองก็ใช้แอมป์ของ DENON รวมถึงเคยใช้ซีดีเพลย์เยอร์ของ DENON เช่นกัน การได้มาเห็นตัวเป็นๆของคนที่ดูแลออกแบบเรื่องเสียงแบบนี้ เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มาก

ว่าแล้วก็หิ้วปีกซะเลย ผมว่าแกคงนึกในใจว่าพวกมึงจะทำอะไรกูวะเนี่ย 555

แล้วก็ขอเช็คแฮนด์จับไม้จับมือซะหน่อย จริงๆถ้ากอดหรือหอมได้ผมคงทำไปแล้ว แต่กลัวแกรังเกียจผมอยู่เหมือนกัน เลยแค่จับมือก็พอครับ ผมว่าคนญี่ปุ่นแท้ๆต้องออกแนวแบบป๋า Yoneda ครับ คือสุขุม ลุ่มลึก มีความมุ่งมั่น ขวนขวาย และรักษาทิศทาง!!

แล้วถ่ายภาพหมู่เป็นที่ระลึกกับพระอาจารย์โยเนดะกันหน่อย เห็นบักโจไม๊ครับ ไอ้หมอนี่มันคึกคักทุกช็อต ไม่ว่าจะทำอะไร บักโจต้องขอเอี่ยว และแบ่งปันความเฮฮาโดยตลอด และอย่างที่บอกครับ วันนี้บักโจเป็นคนพาเราเดินทัวร์ทั้งออฟฟิต และยังช่วยแปลภาษาญี่ปุ่นกลับมาเป็นอังกฤษ และแปลอังกฤษกลับไปเป็นญี่ปุ่นอีกรอบ...

คราวนี้เรากลับมาพบกับอีกท่านหนึ่งครับ อันนี้ผมจำชื่อไม่ได้ เขียนไปเดี๋ยวผิดเปล่าๆ 55 เพราะญี่ปุ่นถ้าไม่โตะโตะ ก็ดะดะ ถ้าเป็นไทยก็ชัยชัย ศักดิ์ศักดิ์ นั่นเองครับ

ที่นี่เค้าแยกทีมงานออกคนละทีมกัน พวก 2 channel ก็จะไปออกแบบตรงจุดนั้นครอบคลุมทั้งหมด ส่วนการออกแบบหูฟังก็จะเป็นหน้าที่ของทีมงานอีกทีมหนึ่งที่คอยคิดค้น รีเสิร์ชและออกแบบ อย่างท่านนี้ก็เช่นกัน น่าจะชื่อ โอคูดะ ซึ่งออกแบบหูฟังโดยเฉพาะครับ

อันนี้เป็นไดรเวอร์ของหูฟังตัวท็อปสุดหรือ Flagship ของค่าย มันเป็นไดรเวอร์ที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 50 มม. วัสดุทำจาก Nano Fiber และเป็นแบบ Free Edge คือไร้ขอบ ไร้ขอบทำไม การที่ไร้ขอบก็เพราะปล่อยให้ไดรเวอร์มีความอิสระในการส่งสัญญาณนั่นเอง

และ Nano Fiber เป็นวัสดุที่เบา มีความแกร่ง คงรูปได้ดี ไม่ซับคลื่นกวนที่เป็นส่วนเกิน แต่ละคนหยิบมาลูบๆคลำหน่อยว่ามันเป็นยังไง แต่พักเดียวมีเสียงจุ๊ปากและแอบหัวเราะจากคุณสิน ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แกเผลอออกแรงมากเกินไปกดไดรเวอร์จนบุ๋มลงไปนั่นเอง 555

ที่เห็นตอนนี้ยังไม่บุ๋ม แต่ของจริงบุ๋มลงไปแล้ว 555

นี่เลย เค้ากำลังสาธิตว่าวัสดุที่นำมาใช้ในหูฟังตัวท็อปอย่าง Denon AH-D7100 นั่นทำจากอะไร มันเป็นไมโครไฟเบอร์เกรดที่ใช้ในอากาศยานครับ แกกำลังโชว์ให้ดูว่าความแตกต่างคืออะไรกับวัสดุทั่วไป ที่เราเห็นแบบนี้อย่านึกว่าเดาเอานะครับ

ทีมวิศวะกรที่ทำหูฟัง แกซื้อหูฟังตัวท็อปๆมาเพื่อทำการเปรียบเทียบข้อดีข้อด้อยของผลิตภัณฑ์แต่ละค่ายเหมือนกัน คือไม่ใช่ก้มหน้าก้มตาทำอย่างเดียว อ้อลืมไป เจ้าวัสดุส่วนที่เป็นตัว headband และ Chamber สามารถลดแรงสั่นสะเทือนส่วนเกินได้ดีที่สุดตามที่แกวิเคราะห์มาครับ

เจ้า DENON AD-D7100 นั้น ด้านเปลือกที่เป็นสีเงินๆคือไมโครไฟเบอร์ ส่วนไม้ที่เห็นนั้นเค้าเลือกเอาไม้อาฟริกันมาฮอกกานีมาทำครับ เรื่องไม้นั้นเป็นที่เราทราบๆกันอยู่ว่า ไม้แต่ละพันธุ์มีการรีโวแนนซ์ที่ไม่เท่ากัน การแดมป์ปิ้งเสียงมีค่าไม่เท่ากัน ซึ่งแน่นอนว่าให้เสียงต่างกันด้วยครับ

ส่วนฟองน้ำที่เป็นตัว Pad นั้นเป็นแบบเมมโมรี่ คือเวลาวางไปแล้ว มันจะยุบและบุ๋มลงตามลักษณะใบหน้าของเจ้าของมัน พอถอดปุ๊บก็จะคืนตัวใหม่ และถ้าถึงคราวซวยเกิดโดนขโมยไป ฟองน้ำแบบนี้มันก็จะไปจำใบหน้าของคนที่ขโมยไปอีกเช่นกัน 555

ไหนๆๆ ต้องลองกันหน่อยครับ เค้าจัดเซ็ทให้ลองฟังกับกับ DAC DA-300USB ครับ โดยใช้โน้ตบุ๊คทั่วไปนี่ล่ะครับ ฟังกับเพลงทั่วไปและไฮเรส ซึ่งให้ผลได้ดีตามคาด เพราะเสียงจาก 7100 นั้นเป็นซาวด์ที่เข้าใจง่าย ฟังง่าย และพอร่วมกับ DA300 USB ซึ่งมีคาแรคเตอร์ที่เป็นกลางๆ รายละเอียดเนียนๆ ยิ่งทำให้กลมกล่อมยิ่งขึ้นล่ะครับ 55

ผมแบ่งให้เจ้าเบียสฟังมั่ง เจ้าเบียสนี่ถือว่าเป็นนักฟังมือระดับด่านนรกเช่นกัน คือเวลามีของอะไรออกมาใหม่ๆ ผมกับเบียสจะหาข้อมูลและสั่งมาเล่น และด่านนรกเดียนเบียนฟูอย่างเจ้าเบียสก็จะทำการกลั่นกรองคาร์แคร์รอบนึงก่อน ตัวไหนไม่เข้าท่า ก็จะตกรอบแรกไป

และที่เดนอนเค้าอยากจะพบผมกับเบียสนั้น เมนหลักเลยเค้าอยากฟังความเห็นของตัวแทนจากประเทศไทย เพราะด้วยความที่ร้านมั่นคงคลุกคลีกับคนเล่นอยู่ตลอดเวลา น่าจะทราบว่าแนวทางและรสนิยมการฟังของคนไทยเป็นอย่างไรว่างั้นล่ะ

หลังจากฟังเสร็จก็ถึงช่วงเวลาต้องมา discuss ก่อนเป็นรอบแรกครับ จุดประสงค์ที่เดนอนเค้าอยากพบผมกับเบียสก็คือเค้าทราบว่าร้านมั่นคงนั้นใกล้ชิดกับลูกค้าตลอดเวลา กินนอนขี้เยี่ยวแทบจะด้วยกัน เค้าอยากทราบว่าคนไทยมีพฤติกรรมการเล่นอย่างไร รวมถึงอยากทราบตลาดหูฟังโดยรวมของไทย และให้เรามาร่วมวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์ของเค้าว่ามีจุดแข็งและจุดอ่อนอย่างไร

มหาจักรบอกว่าเค้าตื่นเต้นและเตรียมตัวต้อนรับผมกับเจ้าเบียส อารมณ์คล้ายๆว่าผมคือช่างตีดาบน้ำพี้มือหนึ่งของไทย หรือฉายาจอมดาบเจ็ดป่าช้านั่นเอง(ไม่ใช่นักชักดาบ) และเค้าก็เป็นช่างตีดาบซามูไรมือหนึ่งของญี่ปุ่น ก็เลยเกิดเป็นสกู๊ปที่ยาวโคตรๆๆอันนี้ล่ะครับ 555

ผมสะกิดบอกกับเจ้าเบียสว่า เฮ้ยๆๆเบียส เราสองคนต้องพยายามแอ๊คชั่นให้เหมือนคนรู้เรื่องหน่อย ไหนๆทางเดนอนก็เข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นมวยแล้ว เราก็ต้องพยายามทำอย่าให้เค้าผิดหวัง หรืออย่าทำให้เค้าเกิดอาการจิตตกเพราะคบคนผิดว่ะ 555

ทางมหาจักรบอกว่าอันนี้ต้องเข้มข้น และซีเรียส มีอะไรที่อยากพูด หรืออยากแสดงความเห็น ขอให้ตรงไปตรงมาทุกอย่าง ถ้าโดนเตะเดี๋ยวค่อยมาว่าทีหลัง 555

ที่เห็นในรูปนี้ อย่านึกว่าแป๊บเดียวนะครับ หลายท่านอาจจะนึกว่าไปนั่งกันแป๊บๆ เหมือนไปเที่ยวโรงงานขายยาโป๊วยาบำรุงกระจู๋เสือแบบทัวร์ริสต์เมืองจีน ที่เรามักจะโผล่เข้าไปนั่งแว๊บๆตามโปรแกรมของไกด์แล้วสะบัดตูดไปเที่ยวกันต่อ

วันนั้นเราอยู่ในเดนอนกันราวๆ 8 ชั่วโมงเต็มๆ คือค่อยๆเรียงร้อยข้อมูล รวมถึงไปทดสอบของจริงๆ แล้วมานั่งวิเคราะห์ถกปัญหากันอีก ทำซ้ำแล้วซ้ำอีก และสิ่งที่ทำให้ผมรู้เพิ่มเติมคือ คนญี่ปุ่นนั้นเวลาทำงานเค้าเอาจริงมากๆๆ เค้าเอาจริงมา ผมก็ต้องเอาจริงกลับไปมั่งล่ะ 555

ปูเสื่อรอครับ

หลังจากที่ถกปัญหาร่วมกัน จนพลาดพลั้งจะวางมวยไทยกับมวยญี่ปุ่น (พูดเล่น) ทางเดนอนก็พาผมกับเจ้าเบียสไปต่อกันที่ห้องจำลองหรือห้อง Simulate Room หรือเป็นห้องทดสอบเสียง และทดสอบผลิตภัณฑ์ของเดนอนครับ

เจ้าหน้าที่ท่านนี้เป็นลูกน้องของป๋าโอคูดะอีกทีหนึ่ง มีหน้าที่เทสคลื่นความถี่ต่างๆ เทสความสามารถของไดรเวอร์ โดยใช้ไมค์บันทึกเสียงแล้วไล่ฟังทุกๆความถี่ว่า มีช่วงไหนที่ครบถ้วนหรือหายไปอย่างไร อื้อฮือ เค้าครบถ้วนจริงๆด้วยแฮะ

อย่างรูปโครงสร้างหูอันนี้ หลายคนอาจจะบอกว่าเฉยๆ ซื้อมาอย่างมากอันละไม่กี่ร้อยมาตั้งโชว์ก็ได้ แต่จริงๆไม่ใช่แบบนั้นครับ เค้าต้องมาศึกษาว่าอวัยวะชั้นในของหูนั้น มีส่วนไหนที่เรียกว่าอะไร การจะทำให้หูฟังใช้งานได้จริง จำเป็นต้องรู้องค์ประกอบเหล่านี้

การออกแบบสรีระหูฟัง inear ของ DENON นั้น เค้าทำแบบสำรวจและสุ่มกลุ่มตัวอย่างขึ้นมาเป็นพันๆชุดนะครับ เพื่อให้ได้กลุ่มตัวอย่างที่มีค่าเฉลี่ยที่เป็นกลางที่สุด แล้วถึงค่อยมาลงมือวิเคราะห์รูปทรงกันอีกที เรียกว่าพิมพ์หูกันขี้แตกขี้แตนเพื่อให้ได้ความแม่นยำของตัวอย่างครับ

ผมงงมากๆๆครับ คือหุ่นตัวนี้น่าจะมีการฝังไมค์โครโฟนขนาดเล็กไว้ จำลองให้เหมือนว่าเจ้าหุ่นนี้คือคน และมันได้ยินเสียงเหมือนกับคน แล้วเค้าเอาหูฟังสวมไว้บนศีรษะหุ่น แล้วเปิดสัญญาณป้อนเข้าไป แล้วให้หุ่นมันฟังว่าความถี่ออกมาครบไม๊ ด้วยการมองกราฟบนจอคอมอีกทีหนึ่ง

อันนี้เป็นการเทสในห้องแล็ปก่อน ซึ่งเป็นกระบวนการแรกๆก่อนที่จะเป็นการฟังด้วยมนุษย์จริงๆอีกทีหนึ่ง อืมมมม ทำได้ไงเนี่ย ยอดจริงๆเล้ยๆๆๆ 555

หูฟังของ denon ที่เค้าเอามาไล่เทสและทดสอบกันครับ จริงๆ เดนอนมีหูฟังเป็นของตัวเองนานเกินกว่า 50 ปีแล้วด้วยซ้ำไป เดนอนมีหัวเข็ม และคิดกระบวนการทางดิจิตอลของตัวเอง มีเรคคอร์ดดิ้งของตัวเอง และมีเครื่องเสียงครอบคลุมในทุกๆกลุ่มของคนญี่ปุ่นเลยล่ะครับ

แล้วลูกพี่กับลูกน้องก็ช่วยกันอธิบายวิธีการต่างๆทางห้องแลปให้พวกเราได้ฟังกัน ทั้ง 2 คนพูดภาษาอังกฤษได้ดี ผมเองภาษาอังกฤษระดับพระกาฬส่ายหน้า แต่สามารถฟังเค้าพูดได้เข้าใจ เนื่องจากคนเอเซียด้วยกันพูดอังกฤษ ผมว่ามันฟังง่ายกว่าอังกฤษแท้พูดอังกฤษล่ะครับ 555

ตอนนี้เค้ากำลังบอกที่มาที่ไปของการทดสอบระบบ Simulate อะไรของแกนี่ล่ะ และจะให้ผมเป็นเหยื่อทดลองห้องแลป สังเวยให้กับป๋าโอคูดะเป็นรายแรกว่างั้น โอ๊ยๆๆๆ เสียวๆๆ แกจะทำอะไรกับผมเนี่ย 555

นี่เลยครับ เค้าทดสอบด้วยการสร้างเสียงให้เกิดรอบๆศีระษะ ด้วยการนิ้วถูกันเบาๆ แล้ววนรอบหัวของหุ่น แต่ผมดันได้ยินเสียงมาวนอยู่รอบหัวตามนิ้วมือที่เค้าถูและโบกวนไปเรื่อยๆ เฮ้ย!!! บ้าไปแล้ว เหลือเชื่อจริงๆ ครับ คือเวลาเค้าดึงมือออกห่างจากหุ่น เสียงก็อยู่ไกล เอามาใกล้ก็อยู่ใกล้

แล้วเวลาถูนิ้ววนรอบหัว หูฟังเดนอนสามารถฟังออกเหมือนจริงว่ามันวนรอบหัวได้จริงๆๆ แถมเวลาเอาแถบเทปตีนตุ๊กแกมาดึงแขว่กๆ ข้างๆหูหุ่น ผมยังสะดุ้งแทบตกโต๊ะว่ามันมาอยู่ในหูผมได้ไง เหมือนจริงสุดๆเลยครับ 555

เฮ้ยๆๆๆ เบียส มึงลองมั่ง กูโดนแก๊งค์เดนอนต้มหรือเล่นปา่สนามหลวงหลอกหรือเปล่าวะเนี่ย ผมส่งหูฟังให้เจ้าเบียสลองมั่ง ปรากฏว่าเจ้าเบียสทำหน้าเลิ่กลั่กเหมือนโดนสาวบาร์เบียร์ขโมยล้วงกระเป๋าสตางค์ไป

คือเราทั้งสองคนฟังออกเช่นเดียวกัน อันนี้เป็นการจำลองให้ได้ยินถึงสภาพเสียงที่เกิดขึนจริงๆ และถ่ายทอดผ่านหูฟังมายังรูหูของเราได้อย่างสมจริง มายังไงไปยังงั้น บรื๋ววววว ขนลุกๆๆๆๆ

ไหนๆแล้ว ถ่ายรูปกับหุ่น Simulator ซึ่งไม่ใช่ญาติกับเทอร์มิเนเตอร์หรือคนเหล็กแต่อย่างใดนะครับ นี่ดีว่าเค้าไม่หาวิกผมปลอมมาใส่ให้หุ่น ไม่งั้นมีหวังตัวใครตัวมัน ใครเข้ามาห้องทดลองนี้ตอนดึกๆมืดๆคนเดียว มีหวังเป็นลมผวาหรือวิ่งป่าราบเพราะตกใจกลัวผีหลอกนั่นเอง 555

ถ่ายรูปกันหน่อยทั้งลูกพี่และลูกน้อง แก๊งค์เดนอนเล่นเอาผมงงกับวิธีการของแกจริงๆครับ ชาติญี่ปุ่นเป็นชาตินักคิด ไม่ต้องดูอะไรไกล ให้ดูพวกกล้องถ่ายภาพญี่ปุ่น รถญี่ปุ่น แอร์ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นเป็นชาติที่สามารถคิดค้นผลิตภัณฑ์เหล่านี้ออกมาครองโลกได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

ฝรั่งก็ฝรั่งเหอะ ราคาแพงกว่าหลายเท่า แถมไม่ได้รับความนิยมในหมู่กว้าง แต่ถ้าจะเอาแบบกินป๊อกเด้งแบบรอบวง ผมว่าประเทศญี่ปุ่นเค้าเจ๋งจริงนะครับ หลายคนนึกในใจตกลงพ่อเฮียเป็นญี่ปุ่นเหรอ ตอบว่ามะเหงกแน่ะๆๆ แต่ถ้ามาเห็นการทำงานของคนญี่ปุ่นแล้วเราจะเงียบหุบปากนิ่งเลยล่ะ 555

ตัว DAC นี่น่าสนใจนะเนี่ยยยยย

ออกจากห้องดับจิต เอ๊ยห้อง simulate แล้ว พวกเราก็ถึงคิวมานั่งถกและฟังจากปากคนออกแบบ DAC DA300USB อีกทีครับ เห็นไม๊ครับว่าแปดชั่วโมงในเดนอนนั้นเหมือนแป๊บเดียวจริงๆ คือไปฟังจริงๆ แล้วก็ออกมาเถียงกัน เถียงเสร็จเข้าไปห้องอื่นๆไปฟังต่อ แล้วก็ออกมาเถียงกันต่อ แต่ไม่มีการชกปากกันแต่อย่างใด

มาอีกแล้ว บักโจมาเป็นล่ามในขั้นตอนนี้อีกแล้ว ผมว่าบริษัทเดนอนขาดบักโจไม่ได้จริงๆ หมอนี่คนเดียววิ่งทั่วสนาม เป็นผู้รักษาประตู เป็นศูนย์หน้า กองกลาง แถมยังเป็นหมอนวดประจำทีมได้อีก เมื่อกี๊ปูนบำเหน็จเป็นควายไปแล้ว 2 ตัว ตอนนี้ผมว่าแจกรถไถคูโบต้าให้อีก 2 คันดีกว่า 555

ตาคนนี้มาร่วมกันอธิบายหลักการทำงานของ DAC ท่านนี้เป็นวิศวะกรมือสอง หน้าตาละม้ายคล้ายผมพอสมควร ที่เรียกว่าวิศวะกรมือสองอันนี้ไม่ใช่ของเก่าหรือของมือสองนะครับ แต่เป็นวิศวะกรผู้ช่วย ตัวคนออกแบบ DAC-300USB คือคนสวมแว่นด้านบนครับ

ในเชิงเทคนิคนั้นผมพอทราบคร่าวๆว่า มีภาคจ่ายไฟที่ดี ชิปแดค PCM1795 และมีวงจรตัด noise ที่เรียงกันอยู่ รวมถึงใช้ Clock กำหนดสัญญาณ 2 ชุด เพื่อความถูกต้องของเสียง และได้ soundstage ที่กว้างไม่กระจุกตัวรวมกัน และลืมบอกไปอย่าง dac ตัวนี้เค้าออกแบบให้วางนอนได้ หรือจะวางตั้งเพื่อประหยัดพื้นที่ก็ได้ครับ อูวๆๆๆ

แล้วเราก็สรุปปิดคดีทุกอย่างตอน 2 ทุ่ม เรียกว่าครบถ้วนกระบวนความครับ DAC ตัวนี้นั้นน่าจะมีขายในไทยเร็วๆนี้ ส่วนสนนราคาผมก็ไม่ทราบ แต่คาดว่าแถวๆหมื่นกว่าบาทเท่านั้นเอง ได้ครบทุกอย่าง ทั้งภาค headphone amp ที่ขับได้ครอบคลุมหูฟังแทบจะทุกตัว ยกเว้นไอ้พวกหินๆ ไม่กี่ตัวในวงการ

ส่วนใครที่อยากได้ DAC ตัวนี้คือแดคพระเอกตัวหนึ่งในราคาเบาๆครับ ใครที่มีลำโพงบ้านไม่ว่าจะวางหิ้งหรือตั้งพื้น หรือใครที่มีมินิคอมโปอยู่ กำลังนึกอยากจะเล่นไฟล์เพลงดิจิตอลมาแทนซีดีเพลย์เยอร์ที่นับวันจะค่อยๆหดหายไป น่าจะเริ่มต้นกับ DAC ญี่ปุ่นอย่าง DA-300USB ได้สบายๆเลยล่ะครับ

ดึกแล้ว ดึกแล้ว หิวข้าวกันแล้ว เราก็ต้องไปหาข้าวกินกันล่ะครับ 555 เราเดินผ่านห้างและแวะแผนกหูฟังกันนิดหน่อย แม่เจ้าโว๊ย ทำไมมันใหญ่โตบะละฮึ่มขนาดนี้ล่ะเนี่ย ประเทศญี่ปุ่นให้ความสนใจกับตลาดหูฟังใหญ่โตมโหฬารขนาดนี้เลยเหรอนี่ 555

อันนี้เป็น corner ของ DENON ล่ะ

ญี่ปุ่นนั้นมองหูฟังเหมือนอุปกรณ์พื้นฐานไปแล้วครับ ต่างจากไทยที่ยังมองหูฟังเหมือนเครื่องประดับ เหมือนอุปกรณ์อไรบางอย่างที่ยังเหมือนของฟุ่มเฟือย แต่ที่ญี่ปุ่นเค้ามองหูฟังเหมือนพวกยาสระผม เครื่องโกนหนวด คือจำเป็นต้องมีใช้มีไว้ฟัง อยู่เฉยๆๆไม่ได้

ก็ดูวิธีการโชว์ของเค้าซิครับ 55

ใครมาญี่ปุ่น ถ้าอยากได้แบรนด์แปลกๆ หรือที่เมืองไทยไม่เคยเห็น เราน่าจะได้เห็นกันที่ญี่ปุ่นล่ะครับ พวกแบรนด์ระดับโลกมีครบ พวกแบรนด์ Local ก็ครบ ครบไม่ครบเปล่า ดันเยอะซะอีกแน่ะๆๆๆ 555

ผมเดินวนไปวนมา ดูวิธีการจัดวางของญี่ปุ่นเค้าแล้วก็อดขำไม่ได้ คือเค้าต้องขายเยอะจริงๆ เค้าถึงต้องจัดวางจัดเรียงกันจนยั้วเยี้ยเรี่ยราดแบบนี้ เอาเขาจริงๆคนไทยไม่น่าจะชอบการเรียงของแบบนี้ เพราะมันคล้ายซุปเปอร์มาร์เก็ตมากจนเกินไป

พี่ไทยเราชอบแบบเรียงสวยงาม เรียงแบบมีช่องอากาศให้หายใจ เรียงพรืดเป็นตับแบบนี้ พี่ไทยไม่น่าจะชอบเท่าไหร่นะผมว่า 555

เห็นรูปนี้ก็เป็นลมแล้วครับ เรียงแน่นราวกับเรียงแปรงสีฟัน หรือยาทารักแร้บ้านเราเลยล่ะครับ 555

ญี่ปุ่นเค้าจะกั้นคอกไว้เป็นล็อคๆให้คนเข้าไปนั่งทดลองฟังกันได้ เมืองไทยทุกร้านก็ทำแบบนี้อยู่ครับ แต่ที่เหนือไปกว่านั้นคือ ที่ญี่ปุ่นเค้าสามารถจัดตัวเดโมให้ลองฟังกันแบบสะบั้นหั่นแหลก เฉพาะสินค้าเดโมนั้น มูลค่าแทบไม่อยากคิดเลยว่าเท่าไหร่ 555

หลังจากออกจากเดนอน ชาวคณะก็มากัน 7 คนครับ คือทีมเมืองไทย 5 คน ทีมญี่ปุ่นอีก 2 คน นั่นก็คือบักโจ กับรองประธานเดนอน คุณคามิยะนั่นเอง วันนี้ทางเดนอนเป็นเจ้าภาพสวด เอ๊ย เป็นเจ้าภาพในการเลี้ยงอาหารรับรอง 555

ลาภปากจริงๆ เพราะเค้าพาไปกินชาบูชาบูระดับพระกาฬของเมืองคะวะซะกิเลยล่ะครับ

คุณคามิยะ แนะนำวิธีกิน วิธีกลืนให้กับผม เฉพาะเนื้อวัวที่เค้าเสิรฟมาปกติผมว่าก็โอเคโคตรๆแล้ว พอมาเจอเนื้อแบบสเปเชียลนี่เล่นเอาแทบไม่อยากกลืน เนื้อตรงนี้เค้าเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้ ผมกับเจ้าเบียสเป็นพวกจระเข้ คือกินทุกอย่างที่ขวางหน้า โครงไก่ต้มฟักเราก็กิน นับประสาอะไรกับร้านชาบูอันดับหนึ่งของเมืองนี้ 555

เจ้าเนื้อที่ว่านี้น่าจะเป็นผืนที่ดีที่สุด วิธีกินชาบูที่ถูกต้อง เค้าให้เอาเนื้อจุ่มลงไปในน้ำที่เดือด แล้วเปล่งเสียงคำว่า "ชาบู ชาบู" 2 times ร้องเฉยๆไม่ได้ ให้เอาตะเกียบลากไปทางขวาแล้วเปล่งคำว่าชาาาาาบู แล้วลากมาทางซ้ายก็เปล่งว่าชาาาาบู

เสร็จแล้วใส่ปากกลืนเลย 555

เอ้าถ่ายรูปร่วมกับท่านรองประธานเดนอนหน่อยคร้าบบ 555 มองภาพนี้แล้วอมยิ้ม ดูแล้วสนุกสนานเหมือนกับเด็กๆๆ ดูท่านรองประธานของผมครับ กลายเป็นมนุษย์ไฟฟ้าตาโปนไปซะแล้ว วันนั้นทุกคนดื่มเบียร์แบบฟรีแอลกอฮอลล์ ส่วนเจ้าเบียสขอเบียร์แบบมีแอลกอฮอลล์หนักๆๆ จุดไฟติดเลยยิ่งดี 555

รับประทานอาหารเสร็จก่อนจะลาจากกัน ผมขอถ่ายภาพเป็นที่ระลึกกับท่านรองประธานเดนอนหน่อย ผมบอกต้องหิ้วปีกตามแบบฉบับ ญี่ปุ่นออกลูกงง เพราะการหิ้วปีกนั้นเค้าเข้าใจว่าผู้ถูกหิ้วน่าจะเมาจนไม่มีปัญญาเดินเลยต้องหิ้วปีก

แกก็เลยแอคชั่นให้สมจริงซะเลยๆๆๆๆ 555

ครายยยว่าโผมเมาๆๆๆ ผมทานแต่โค้ก หลังจากแกล้งแอคชั่นแบบเท่ๆแล้ว คราวนี้ก็โชว์ท่าดีดตัวผงกหัวขึ้นมาเหมือนคนทีหายเมา ดูหน้าท่านรองครับ ได้อารมณ์สุดๆๆๆ 555

ญี่ปุ่นเค้าเป็นแบบนี้ทุกๆๆคน คือเวลางานต้องเป็นงาน เลิกงานส่วนเลิกงาน จะเล่นจะหัวอะไรต้องทำหลังเลิกงานว่างั้นล่ะ 555

ส่งท้ายค่ำคืนนี้กับทางเดนอนด้วยภาพนี้ครับ หลังจากกินดื่มกันพอสมควร เราก็ถ่ายภาพที่ระลึกร่วมกัน แล้วแยกย้ายกันกลับ จำได้ว่าแท็กซี่จากคะวะซะกิ มาถึงชิบูย่า ระยะทางไม่น่าเกิน 25 กิโล ซัดเข้าไปหมื่นกว่าเยน หรือตกราวๆ สามพันห้าร้อยบาท

เจ้าโจบอกว่าต้องทำเวลากลับบ้านก่อนีรถไฟขบวนสุดท้าย เพราะถ้าพลาดนั่นหมายถึงค่าแท็กซี่ที่แพงระดับหัวฟาดพื้น บ้านบักโจนั้นอยู่ไกลระดับนั่งรถไฟนานชั่วโมงครึ่ง ซึ่งให้ผมเดามาเป็นค่าแท็กซี่ เผลอๆๆน่าจะราวๆๆ 6-7000 บาทไทย จ๊ากๆๆๆๆ

เช้าวันใหม่แล้ว เย้ๆๆๆ ช่วงนี้เป็นช่วงที่อากาศดีที่สุดของญี่ปุ่น คือลมโชยสบายๆ อากาศระดับ 21-24 องศาโดยประมาณ คนญี่ปุ่นไม่ชอบอากาศหนาวจัดหรอกครับ เพราะหมายถึงการสิ้นเปลืองพลังงานต่างๆโดยใช่เหตุ

อากาศดีแบบนี้ต้องยืนเท่ๆ รับลมกันหน่อย เดี๋ยววันนี้เราจะไปงานหูฟัง ToKyo Headphone Festival กันล่ะครับ

มาถึงทางข้าม จริงๆเค้ามีป้ายห้ามข้ามอยู่ เจ้าเบียสบอกว่าเฮียๆๆ เค้าห้ามข้าม เห็นเปล่ามีป้ายแปะอยู่อันเบ้อเริ่ม ผมบอกเจ้าเบียสว่า อย่าโง่หน่อยเลย เราเป็นคนไทย ป้ายอันนั้นเค้าเอาไว้ห้ามเฉพาะคนญี่ปุ่นต่างหากว่ะ

มึงไม่เห็นเหรอ ป้ายไม่มีภาษาไทยเลยซักกะตัวมีแต่ภาษาไทย เราเป็นคนไทยสามารถข้ามได้ไม่ผิดกฏจราจร 5555

ปล.อันนี้มุขครับ ใครอย่านึกว่าข้ามจริงๆล่ะ

ก่อนจะเข้างานหูฟัง ชาวคณะแวะกินข้าวหน้าปลาไหลกันก่อน ผมเองไม่เคยเห็นปลาไหลชิ้นใหญ่ขนาดนี้ในเมืองไทยมาก่อนจริงๆ ปลาไหลเมืองไทยออกแนวผอมบางและหนักซี่อิ๊ว แต่ปลาไหลร้านนี้ปลาไหลออกนิ่ม มัน เนียน เค็มหวานมันพอดี

ที่ญี่ปุ่นนั้นเวลาเค้าเชี่ยวชาญอะไร เค้าจะทำมันอย่างเดียวเลยในร้านนั้น และร้านนี้คือแชมป์ข้าวหน้าปลาไหลนั่นเอง ตายๆๆๆ กินปลาไหลที่นี่ติดใจ กลับไปจะมีปัญญาไปกินที่เมืองไทยหรือนี่ 555

เราเดินลัดเลาะเข้าซอยเพื่อไปทะลุตึก Sunplaza ที่จัดงาน Tokyo Headphone Festival ล่ะครับ

ก่อนถึงตัวตึก ผมมองไกลๆๆ นึกว่าเค้ากำลังมุงดูการชนไก่ หรือการกัดปลา เพราะคนนั่งยองๆก้มหน้ากันกลุ่มเบ้อเริ่ม พอเดินไปใกล้ๆก็ร้องอ๋อ เค้ากำลังคุ้ยหาแผ่นไวนิลมือสองกันนั่นเอง ตลาดที่ญี่ปุ่นเป็นตลาดใหญ่สำหรับแผ่นไวนิลมากๆๆๆ เพราะญี่ปุ่นปั๊มแผ่นกันเองตั้งแต่ยุคแรกๆๆที่มีแผ่นเสียง

วันนี้ที่เค้านั่งคุ้ยกัน แผ่นละ 100 เยน หรือราวๆๆ 32 บาทเท่านั้นเอ๊งๆๆๆๆ 555

ดูป้ายใหญ่กันก่อนครับ งานมีการจัดถึง 5 ชั้น สองวันสองคืน สิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเมืองไทยคืองานเค้าเปิดให้เข้าชม เข้าทดลองฟังกันฟรีๆๆ ต่างจากเมืองไทยที่ผ่านมา ยังต้องมีบัตรผ่านเข้างานล่ะครับ

งานนี้ชื่อเต็มๆๆคือ Fujiya Avic headphone festival – Spring 2014 เป็นการจัดงานโดยร้านหูฟัง Fujiya Avic นั่นเอง ซึ่งร้าน Fujiya นั้นก็สถานะคล้ายๆร้านมั่นคงล่ะครับ เพียงแต่ร้านมั่นคงยังห่างแบบไม่เห็นขี้ฝุ่น ร้านหูฟัง Fujiya เป็นร้านขายหูขายแต่เค้าสามารถเป็นออร์กาไซเซอร์รวบรวมจัดงานได้

คล้ายๆที่มั่นคงจัดเมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมาครับ ใครไม่ทราบมาก่อนดูลิงค์เลยครับ เมืองไทยเคยมีการจัดงานแบบนี้มาเหมือนกันจ้าๆๆๆ

ครั้งที่ 1
http://forum.munkonggadget.com/detail.php?id=46901

ครั้งที่ 2
http://www.forum.munkonggadget.com/detail.php?id=77666

ผมเข้าลิฟท์แล้วตรงไปชั้นบนสุดก่อน จะได้เดินเลาะละเอียดๆๆ แล้วค่อยๆไล่ลงมาทีละชั้น อันนี้เป็นบูท ultrasone ตัวแทนในไทยก็คือคุณอาร์ทมิวสิคทูโฮมล่ะครับ

คนที่มาออกงานโดยมากเป็น distributor ของแบรนด์นั้นๆ คล้ายๆกับในบ้านเราล่ะครับ

เจ้าเบียสไปยืนฟังอยู่หน้าบู้ท Rudistor ล่ะครับ

ส่วนผมมาลองฟังแอมป์หูฟังของค่าย Olasonic อยู่ มีแอมป์แปลกดีไซน์เท่ๆๆด้วยล่ะ

ใครเห็นปุ่มลักษณะนี้ ต้องคุ้นหน้าคุ้นตากันดี เพราะไอ้ปุ่มแบบนี้ตอนนี้กลายเป็นสากลไปแล้ว คือกดปุ่มก็คือปิด แล้วหมุนไปทางขวาคือเร่งความดังจ้าๆๆ

พ่ามพ๊าม ใครจำลำโพงตัวนี้ได้บ้างเอ่ยๆๆ ในไทยคุณหมูหวานแห่ง Hifilover เป็นตัวแทนจำหน่ายอยู่นะครับ มันคือลำโพงไข่ มีด้วยกัน 2 สีขาวกับดำจ้าๆๆๆ

ผมบันทึกภาพโดยรวมๆมา อาจจะมีการตกหล่นไปบ้างต้องขออภัย เพราะงานใหญ่ และไหนจะนั่งฟังของที่น่าสนใจอีก ไม่มีทางที่จะเก็บละเอียดได้จริงๆครับ เพราะผมมีเวลาวันนี้วันเดียวเต็มๆๆเท่านั้นเองจ้าๆๆๆ

อันนี้เป็นสายอัพเกรดของญี่ปุ่น แบรนด์อะไรดูกันเอาเองครับ ตลาดสาย after market คึกคักดีมาก ส่วนมากเป็นแบรนด์แบบ Local สายอัพเกรดค่ายฝรั่งไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ ผมว่าน่าจะมาจากความที่เป็นชาตินิยมด้วยส่วนหนึ่งล่ะ 555

ขนาดเล่นๆ ถ่ายรูป เค้ายังให้ความร่วมมือแบบจริงจังมาก เห็นถึง ความใส่ใจ ของคนญี่ปุ่น จริงๆครับ นับถือๆๆ

อันนี้ถือว่าเป็น Gadget แท้ๆๆอีกอย่างครับ 555 ญี่ปุ่นนั้นเวลาเค้าจะเล่นอะไร เค้าเอาจริงเอาจังมาก อย่างลำโพงเล็กๆอันนี้ เค้าพยายามยัดลงในกล่องไม้ แล้วทำให้มันแลดูคล้ายๆลำโพงวางหิ้ง เล่นทำให้มันเหมือนโมเดลย่อส่วนยังไงยังงั้น

เจออีกแล้วบู้ทเดนอน 555 ในญี่ปุ่นนี้เดนอนถึงขั้นเป็นยักษ์ใหญ่เลยนะครับ ไม่ใช่ยักษ์ตัวเล็กแล้วมาสมอ้างว่าเป็นยักษ์ใหญ่ งานนี้ในบู้ทเดนอนก็เอาเจ้า DENON DA-300USB มาออกด้วย

ใครที่ชอบงานผลิตที่เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่ใช่แนว DIY ชอบวัสดุเกรดดีๆ ผมว่าซื้อกระปุกหยอดรอไว้ก่อนล่วงหน้าก็ไม่เลวครับงานนี้ 555

ตอนนี้ผมยังนั่งลองฟังภายในบู้ทของเดนอนอยู่ครับ ส่วนมากแบรนด์ญี่ปุ่นนั้น ทาง Official จะมาออกกันเอง และทางเดนอนก็เช่นกันจ้าๆๆๆ

อันนี้เป็น B&W ครับ อันนี้ทาง distributor น่าจะเป็นคนมาออกครับ

ผมกับเบียสยังอยู่ในบู้ทของเดนอนอยู่ สิ่งหนึ่งที่ผมจะต้องลอกการบ้านเอามาใช้ที่ไทยบ้าง นั่นก็คือเจ้าชามแก้วที่เรียงอยู่ด้านหน้านั่นล่ะครับ 555

เค้าเอาหูฟังใส่ชามไว้ ใครสนใจอยากฟังอะไรก็งัดเอาเพลย์เยอร์ของตัวเองออกมา แล้วหยิบหูฟังจากชามจิ้มลองได้ทันที ใครกินชามนี้อิ่มก็กินชามถัดไปต่อได้เลยว่างั้น เจ๋งไม๊ๆๆๆๆ 555

อันนี้มาถึงบู้ทของ Luxman ครับ ผมไม่แน่ใจว่าในไทยใครเป็นคนทำตลาดอยู่ จำได้ว่าผมเคยมีแอมป์ไฮบริจด์ของลักซ์แมนอยู่ เสียงเนียนหวานลื่นมากๆๆ งานนี้ลักซ์แมนมีแอมป์หูฟังขนมาให้ลองเต็มพิกัดด้วยล่ะ

ถัดมาเป็นแอมป์ Local ญี่ปุ่นอีกรายครับ เป็นแอมป์ที่เจ้าหลุยส์บอกผมว่าน่าสนใจ นั่นคือ MH-Audio ไปถึงผมไม่ถามถึงตัวไหนกันล่ะ ถามหาตัวท็อปกันก่อนว่างั้นๆๆๆ

ตัวนี้น่าจะถูกโฉลกกับคนไทยที่ชอบปรับแต่ง คือมีปุ่ม hi-low gain แล้ว ยังมีปุ่มปรับเบสและแหลมแยกไว้ข้างๆอีกด้วย ซึ่งด้านหน้าเป็นโวลุ่ม ใครอยากปรับก็ปรับเอาด้านข้าง วัสดุดูดีมากๆๆเลยครับ

แอมป์ญี่ปุ่นนั้นยังเน้นแนวลูกกวาดอยู่ คือปุ่มหลากสีให้เลือก ซึ่งปุ่มสีๆเหล่านี้เอาไปขายคนไทย มีหวังค้างสต๊อกกันบาน เพราะคนไทยรสนิยมต่างจากญี่ปุ่นมากๆๆเรื่องนี้ครับ 555

หลังจากลองฟังไปพักนึงก็ถามว่ามีราคาจำหน่ายแบบส่งหรือเปล่า ปรากฏว่าอีตา Jiro Kubo กล่าวขออภัย เพราะแกทำของแกอยู่คนเดียวเสียวทุกวันทำนองนั้น 555 แกส่งขาย world wide แต่ขายราคาเต็มๆ ครับ ผมก็เลยโอเคๆๆ ถ่ายรูปร่วมกันจั๊กหน่อย 555

ตรงนี้ถึงคิวของ DAC-AMP อย่าง grace design 903 ครับ เป็นสินค้าราคาสูงมากๆชิ้นหนึ่งที่ทางไทยนั้นเคยนำเข้ามาแล้วโดยเดโค แต่เนื่องจากกำลังซื้อบ้านเรายังไม่ถึงเท่ากับญี่ปุ่น สินค้ากลุ่มนี้เลยไม่ค่อยหวือหวาเท่าที่ควรล่ะครับ

อันนี้เป็นแบรนด์อะไรจำชักไม่ค่อยได้แล้วล่ะครับ 555 ต้องขออภัยจริๆๆครับ

อันนี้เป็นแบรนด์แปลกๆๆไม่ค่อยคุ้นหูคนไทย Phasemation ครับ ราคาเอาเรื่องอยู่ เป็น dac ราคาสองแสนกว่าๆๆครับ

เปลี่ยนบรรยากาศเล็กน้อยมาชมสุภาพสตรีกันมั่ง เท่าทีมองๆในงานหูฟังครั้งนี้ สุภาพสตรีมีไม่มากนัก เช่นเดียวกับเมืองไทยครับ ถ้าจะมากก็มากกว่าไทยนิดเดียว อันนี้ผมว่าเป็นกับทั้งโลก คือผู้หญิงมักจะไม่ค่อยสนใจเรื่องเสียงเท่าไหร่ แต่มักจะไปสนใจกับเพชรกับทองซะมากกว่า 555

อันนี้สวมมาจากบ้านเลยแหง๋มๆๆ ครับ 555 จริงๆผมว่าผู้หญิงญี่ปุ่นเล่นหูฟังมากกว่าผู้หญิงไทย เพราะส่วนหนึ่งหญิงไทยอาจจะหมดเวลาไปกับการด่าสามี หรือด่าแฟนตัวเอง เลยทำให้ไม่มีเวลาพอไปฟังเพลงว่างั้น 555

อันนี้จำไม่ได้อีกเช่นกันขออภัยจริงๆจ้าๆๆๆ 555 คืออันไหนถ้าหน้าตาพิลึกพิลั่นจนกว่าคนไทยจะสนใจ ผมจะเดินข้ามไปก่อนน่ะครับ

อันนี้เป็นแอมป์หูฟังของ KORG ในไทยผมเห็นผ่านตาแว่บๆๆว่ามีคนนำมาจำหน่ายแล้วครับ หน้าตาการออกแบบสวยงามดีครับ

ในงานมีการผสมระบบ 2 channel มาด้วยเล็กน้อยพอเป็นน้ำจิ้มครับ บักโจบอกกับเราว่า งานหูฟังในญี่ปุ่น น่าจะมีคนแห่เข้าชมงานมากกว่างานออดิโอโชว์ของญี่ปุ่นด้วยซ้ำ อันนี้ผมไม่แปลกใจนัก เพราะว่าเทรนด์ทั่วโลกกำลังเปลี่ยน ยิ่งประเทศที่มีพื้นที่ต่อตารางเมตรแพงขนาดนี้เทรนด์ยิ่งเปลี่ยนง่ายครับ

ภาพนี้หลายคนอาจจะสงสัย ทำไมเฮียเอามาให้ดูแบบนี้ 555 จริงๆแล้ว ผมเห็นพริตตี้สาวสวยหลายท่านนี้ ผมสะกิดเจ้าเบียสเข้าไปบอกว่าถ่ายรูปกับน้องๆๆเร็วๆๆ ถ่ายรูปหมู่ซะเลย ปรากฏว่าพอผมเดินปราดเข้าไปตรงกลางพริตตี้ของ monster ทางทีมงาน monster ยกมือขึนทำท่ากากะบาท

คือห้ามถ่ายรูปเองโดยเด็ดขนาด ผมพยักหน้าหงึกๆยอมรับสภาพ แต่แล้วทีมงานเค้าบอกว่ายูไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ยืนเฉยๆๆ เดี๋ยวไอทำให้เอง ว่าแล้วเค้าก็หยิบกล้องโพลาลอยด์มาถ่ายภาพ แล้วหยิบให้ผมกับเบียสคนละใบ 555

อันนี้เป็นห้อง Astell & Kern ครับ เค้ากำลังโชว์ให้เห็นว่าภาค DAC ของตัวเพลย์เยอร์สุ้มเสียงเป็นอย่างไร ด้วยการต่อเข้ากับปรีแอมป์และเพาเวอร์แอมป์แล้วออกลำโพงบ้าน ผมเห็นคนมุงเยอะดี ก็เลยเข้าไปมุงกับเค้ามั่งว่างั้น 555

พอเดินออกมาจากห้องได้อีกพักเดียวก็มีคนมาทักทาย พอหันไปอ้าวเฮ้ยคุณ BirdOffice นั่นเอง ผมเองเห็นคุณ Bird มาญีปุ่่นบ่อยๆจนนึกว่าอยู่ญี่ปุ่นซะอีก ก็เลยจับหิ้วปีกถ่ายบันทึกลงแฟ้มประจำวันซะเล้ยๆๆๆ 555

ตอนนี้ผมอยู่หน้าบู้ทของ AKG ครับ บู้ทนี้ทาง distributor เป็นผู้มาออกเช่นกัน ในไทยเราบริษัท เอ็มไอ เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด ก็เป็นตัวแทนอยู่ ที่นี่โชว์ของเมืองไทย แต่ทำไมผมไม่เห็นตัว AKG K812 เลยหว่าๆๆๆ สงสัยจะโดนไทยสอยมาจนหมดแล้วนั่นเอง 555

ในโซนนี้จะเป็นแบรนด์อินเตอร์ค่ายใหญ่ๆๆ ทั้งสิ้นครับ เค้าวางไว้เป็นสัดส่วน และ AKG ก็อยู่ตรงนี้กับเค้าด้วยล่ะครับ แบรนด์ AKG นี่ถือว่าเป็นแบรนด์หูฟังอาชีพ และเก่าแก่มากๆๆแบรนด์หนึงของโลกครับ พวกนี้ระดับเกินร้อยปีทั้งนั้น

เห็นนั่งกันเอาเป็นเอาตาย ผมนึกว่าเค้านั่งกินราเม็งกันซะอีก แต่ไม่ใช่ครับ เบียดกันนั่งเพื่อทดลองฟังสินค้านั่นเอง แหมที่เมืองไทยถ้าเป็นแบบนี้ชื่นใจตายเลย 555

เย้ๆๆๆ เห็นแล้วครับ นันคือหูฟังตัวท็อปจากค่าย AKG K812 นั่นเอง เมื่อกี๊ไปมองที่บู้ทมาแหม่บๆๆไม่เห็น แต่มาโผล่ตรงนี้ ใครสนใจเจ้า AKG K812 ตอนนี้บอกได้ว่าที่เมืองไทยมีของเลยที่ร้านมั่นคงนะครับ สวนญี่ปุ่นไม่มีของให้เห็นเท่าไหร่คร้าบบ 555

อันนี้เป็นค่าย Fiio ส่งนางงามเข้าประกวดในรุ่น X5 ล่ะครับ ที่ไทยราคาไม่แพงคือ 12900 เท่ากันทุกที่ครับ

พอจำหูฟังตัวนี้ได้ไม๊เอ่ย มันคือหูฟัง custom ยี่ห้อ canal work นั่นเองครับ เป็นหูฟังที่ made in Japan แท้ๆๆอีกตัวหนึ่ง และมีปรัชญาแปลกใหม่คือสามารถเปลี่ยนตัว R ได้เพื่อเลือกแมชชิ่งกับแอมป์ได้อีกด้วยจ้าๆๆๆ

คนนั่งและยืนรอคิวเพื่อรอกิน เอ๊ยรอฟังเจ้า CW ตัวนี้กันหนาตาตลอดเวลาครับ ผมเองยังไม่ได้ฟังกับเค้าเพราะคนรอกันหลายคิว

ทางค่าย CW จัดเต็ม โชว์ทุกอย่างครบๆ เจ้าของแบรนด์ผู้ลงมือทำเองก็มาเองกับภรรยา ทางมั่นคงก็เป็นตัวแทนจำหน่ายหูฟัง Custom จากค่าย Canal Work กับเค้าเหมือนกันนะคร้าบบ 555

จำได้ว่าผมเดินเข้าไปใกล้ๆบู้ท แล้วพยายามสบตามองหน้ากัน ปรากฏว่าคุณ Kazuhiro Hayashi แกหันมาพอดี ต่างคนต่างสบตาแล้วร้องเย้ๆๆๆ เหมือนเจอเพื่อนที่พลัดพรากจากกันไปนานทำนองนั้นล่ะครับ 555 ผมยืนคุยกับแกอยู่พักนึง แล้วต้องขอตัวออกมาก่อน เพราะคนรอให้แกอธิบายให้ฟังเยอะมากๆๆๆ

ใครสนใจไปหาหลุยส์ที่อัมรินทร์ได้อีกเช่นกันจ้าๆๆๆ 555 วันนี้เหมือนเจอญาติไปอีกคนล่ะ ผมไม่ได้ขอหิ้วปีก เพราะในงานคนแน่น และอีกอย่างกลัวคุณฮายาชิไม่เก็ทมุข อาจจะโดยภรรยาแกแพ่นกบาลเอาก็ได้ 555 (นึกว่าไปกอดผัวแกเข้า)