ถ้าผมไปละแวกนี้เสร็จธุระแล้วผมต้องไปทานข้าวหน้าห่าน+ลูกชิ้นปิ้งที่ร้านจุฑารส แล้วแวะดูCDที่ร้าน โด เร มี ที่เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงอายุน่าจะ50ขึ้นแล้วแต่มีความรอบรู้สารพัดแนวเพลงครับเฮียไม่ทราบเฮียรู้จักร้านนี้ไหมครับ อิอิ

CW ชั้น6ไม่ลองไปแถว Isetan ล่ะเฮีย มี5พัน หมด5พัน มี2หมื่น หมดสองหมื่นห้า

ผมลองมาแล้ว ซื้อหนังสือไม่กี่เล่ม 3 พันกว่าแหล่ว (รายนามหนังสือไม่อาจเปิดเผยได้)

ร้านหนังสือ ร้านนั้นแหละ หลายคนคงรู้จัก ถลุงตังค์ได้ไว ยิ่งกว่าไปโพไซดอน

สยามนั้น แต่ก่อนผมไปบ่อย แต่ตั้งแต่ Tower Record มันเจ๊งไปแล้ว ก็ไม่รู้จะเดินดูซีดีจากที่ไหนเหมือนกันครับ พี่ aor 555

ร้านโดเรมี รุ้สึกจะไม่มีแล้วนิ (ไม่มั่นใจ) แต่ก่อนผมมักจะแวะเข้าไปยืนดูแผ่นใหม่ๆๆ บ่อยเหมือนกัน สนนราคาถูกกว่าที่อื่นพอควร คือถ้า Tower Record ขาย 499 ร้านโดเรมีขาย 440 บาท เรียกว่าเป็นขวัญใจคนเบี้ยน้อยหอยน้อยอย่างผมทีเดียว

อาเจ๊ แกอายุราว 50 กว่าๆๆ เกือบหง่อม แต่ยังไม่หง่อม หน้าแกจะนิ่งๆๆ แต่รู้จักศิลปินแยะ แกยืนหยัดอยู่ตรงนี้นานมากๆๆๆ ถ้าผมจำไม่ผิด (ถ้าผิดขออภัย) ร้านโดเรมี น่าจะเป็นเครือข่ายเดียวกับเทปพีค็อกสมัยก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะผมสังเกตุจากโลโกร้านโดเรมี ผมว่ามันคล้ายกับโลโกเทปพีค๊อกสมัยก่อนมากๆๆๆ เลยล่ะ 555




แล้วย่องเดินมาที่ Central World ผมชอบแวะยืนอ่าน (ฟรี) เพราะหนังสือนอกหลายเล่มมันแพงมากๆๆๆ ได้แต่เก็บเข้าความทรงจำเฉยๆๆ แต่ก็มีที่ผมอุตหนุนพวก pocket Book ราคาไม่แพงนักกลับไปอ่าน ร้านหนึ่งสือชื่อไรหว่า ผมจำไม่ค่อยได้ คิโบเนะ หรืออะไรนี่ล่ะ 555 (จำผิดแน่ๆๆ)


แต่ที่แน่ๆๆ Central world นั้นปรับปรุงใหม่ก็ยังรุ้สึกว่าคึกคักสู้พวกจ่อรถไฟฟ้าเจ๋งๆๆ อย่าง พารากอนไม่ได้ ผมว่าส่วนหนึ่งถ้าใครลงสถานีสยามต้องเดินจนเหงื่อตกกีบพอควรกว่าจะเข้าห้าง central world ได้ ส่วนรถยนต์ไม่ต้องพูดถึง จอดยากถึงจอดโคตรยากๆๆๆ 555

เอ้า แฟนๆๆ ห้างสรรพสินค้า เตรียมตัวต้อนรับห้างใหม่ DGW ได้เลยเด้อ........

รอๆ 5+

วันนั้นผ่าน มัน ปิดทางเดิน ไม่ได้ถ่ายมาฟากเรย

นึกถึงอดีตตอนเรียน เวลาไปมาบุญครอง ยืนมองบนสะพานลอย แล้วเจอสวรรค์รำไร 555555

ยังอยู่ครับเฮียแกย้ายไปอยู่ใกล้ๆกับร้านจุฑารสที่ผมชอบไปทานข้าวหน้าห่านนะครับ ถ้าเข้ามาทางสกาล่าวิ่งไปจนสุดถนนมองตรงไปข้างหน้าเยื้องไปทางซ้ายจะเจอร้านจุฑารสครับ เมื่อไปยืนหน้าร้านจุฑารสให้ทำซ้ายหันจะเจอร้านโด เร มีครับ อิอิ ถ้ามีโอกาสผ่านไปช่วยอุดหนุนแกด้วยนะครับเฮียร้านเก่าแก่อย่างนี้จะได้อยู่ต่อไป

ผมก้เคไปครับ ร้านนี้ เคยไปลองภูมิป้าแกมาหลายครั้ง ครับ แล้วก้หน้าแตกกลับมาทุก ครั้ง ครับ แกรู้ จัก วงเยอะจริง จริง .........อิ อิ อิ

โหระดับเฮียนี่ฟังเทป "พีค็อก" ด้วยเร๋อครับไม่น่าเชื่อเรยคับ

เฮียคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

แย่แล้ว !!! ผมมองภาพแล้วไหงมันเป็นแบบนี้หล่ะ เศร้าเลย T_T

ร้านป้าโดเรมี ร้านโปรดครับ
แผ่นไหนหาที่อื่นไม่ได้ ที่นี่แหละมี ^^

พีค็อก ผมก็ยังมีเก็บอยู่เลยครับ ตกทอดมาจากน้า +_+
ฟังตั้งแต่สมัยเด็กๆ หลายวงเลย
แต่ฟังไม่ได้แล้วล่ะครับเก็บไว้เป็นที่ระลึก

เอกระทู้นี้ หลอกถามอายุป่าวหว่า :P

พีค็อกนี่ เป็นอะไรที่คู่กะผมเลยคับ ยี่สิบสองบาทฟังได้ทุกเพลง อิอิ

เมื่อวาน ผมไปประตูน้ำมาครับ

รับ"พวงของผม"จากน้องหลุยส์มาแล้ว อิอิ ชอบจัง

ฝากดีวีดี"ฟูลมูนปาร์ตี้"ไว้แล้วด้วยครับเฮีย ตอนนี้กลับมาถึงเกาะพะงันแล้ว

กว่าจะเคลียร์งานเสร็จก็ดึกดื่นข้ามเที่ยงคืนจนได้ ง่วงนอน อ่อนเพลีย ซะเหลือเกิน ไปนอนดีกว่า...

5555

สมัยก่อนยุคเทปคาสเซ็ทเบิกบานมาก ในยุคแรกๆๆๆ นั้น ยังไม่มีเทปผลิตออกมาขายเป็นแบบม้วนๆๆ ยุคแรกสุดเลย ผมจะไปซื้อเทปจากแถวสะพานเหล็ก แล้วให้เค้าอัดจากแผ่นเสียงให้ ในราคาเพลงละ 2 บาท หรือเหมาม้วนละ 20 บาท ใครโตทันยุคต้องไปจ้างเค้าอัดเทปจากแผ่นเสียงกับเค้าทุกคน 555

ต่อมาเป็นยุคของเทปเพลงผีล่ะ ซึ่งแต่ก่อนผมไม่รู้เรื่องว่ามันมีลิขสิทธิ์กันอย่างไร แต่เทปเพลงยุคแรกๆๆๆ จะมียี่ห้อ พีค๊อก โฟร์แทร็ค และออริจินอล มีกันแค่ 3 ยี่ห้อนี่ล่ะ

เทปพีค็อคนั้นเสียงดีกว่าเพื่อน ความประทับใจของผมนั้น บอกได้เลยว่า ฟังเมือครั้งนั้น เสียงมันดีกว่าฟัง lossless ในตอนนี้ซะอีก 555 ผมว่ามันเป็นความทรงจำดีๆๆ มากกว่า


ผมยังจำได้แม่นเลยครับ ตอนนั้นผมดูวงดนตรีวงหนึ่งออกรายการช่อง 4 ชื่อรายการนางฟ้า โฆษกชื่อคุณวิศิษฐ์ วงศ์นาค ประกาศว่าชื่อวงคาราบาว ซึ่งวันนั้นเป็นครั้งแรกของคาราบาวที่ออกรายการโทรทัศน์ เชื่อไม๊ครับ ตอนนี้ถ้าไปถามคุณแอ๊ด คาราบาว ผมว่าแกจำไม่ได้แล้ว แต่ผมจำได้ 555

จำได้ว่า ผมดูรายการตอนบ่าย 2 พอหัวค่ำ ผมวิ่งตื๋อไปที่ร้านเปียนำแสง ที่อยู่ข้างโรงหนังพาราไดซ์ ซึ่งอยู่แถวๆๆ กทม. ไปซื้อเทปของวงคาราบาว ผมยังจำได้ว่า คนขายบอกว่าผมรู้จักได้ไงเนี่ย เทปเพิ่งมาเดี๋ยวนี้เอง ผมเป็นคนซื้อเทปม้วนแรกของคนย่านนี้เลยนะนั่น


เทปม้วนแรกของคาราบาว เป็นการบันทึกเสียงบนเทปยี่ห้อพีค็อค !!!!

เทปเสียงดีมากๆๆๆ จนน้ำตาแทบร่วง ผมเป็นลูกค้าคนแรกของคาราบาวในย่านที่ผมอยู่ 555 แอ๊ด คาราบาว ถ้ามาอ่านเจอน่าจะดีใจกับแฟนดั้งเดิมอย่างผม(นิดนึงก็ยังดีน่า)



โอยยยยย ผมแก่ขนาดเล่าอะไรเพ้อเจ้อขนาดนี้หรือนี่ 555

ร้านหนังสือที่เฮียว่านี่

คิโนะคุนิยะ หรือป่าวครับ

หุหุ

คุณมั่นคงทำเอาผมนึกถึงเจ้าsony walkman รุ่นแรกๆ ตอนนั้นราคาประมาณ 1,500-2000 บาท แต่กว่าจะได้มาครอบครองเลือดตาแทนกระเด็น มหัศจรรย์กับเสียงจากคาสเซ็ทที่ออกมาจากหูฟังหุ้มฟองนํ้าสีส้มๆโคตรเท่ห์ มีปุ่มรับเสียงภายนอกให้กดไว้ฟังเสียงโดยไม่ต้องถอดหูฟังออกและก็ใช้การได้ดีซะด้วย บางทีฟังได้ชัดกว่าไม่ได้สวมหูซะอีก แต่ก็ไม่ได้นำมาบรรจุไว้ในรุ่นหลังต่อๆมา...ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่มันน่าจะยังมีอยู่เพราะมันมีประโยชน์มากเลยนะ ยิ่งกับหูฟัง IME ในปัจุบันที่ถอดได้ยาก

แต่ในตอนนั้นปัญหาใหญ่สำหรับ walkman พวกนี้ คือเรื่องถ่านครับ!!!! มันกินถ่านและต้องซื้อเปลี่ยนซะเป็นส่วนใหญ่ ถ่านช๊าดยังไม่แพร่หลายในตอนนั้น เรียกว่าอดขนมไปหลายมื้อเพื่อแลกกับพลังงานสำหรับ walkman เลยก็ว่าได้ นึกถึงทีไรก็อดยิ้มไม่ได้ทุกที

ว้าวว

ร้านใหม่ อยู่สยามด้วยยย

อย่างนี้ต้องแวะไปใช้บริการบ่อยๆแล้ว

เปิดวันที่เท่าไหร่แจ้งด้วยนะคร้าบบบ

^^

ผมมันเด็กบ้านนอกอ้ะ

ตอนผมซื้อเทปม้วนแรกนะ พี่เบิร์ด ม้วนละ 65 บาทอ้ะตอนนั้น

จำได้ว่าเทปของ แกรมมี่ นี่ต้อง MGA เท่านั้น

เอาไปฟังกะ ซาวอะเบาว์ Aiwa ที่เก็บตังซื้อเองจากการขายไข่นกกะทาทอด

นึกถึงแล้วยังเขิลๆ อยู่เลย

แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของผมในวันนี้แหล่ะคับ

ส่วน ไอ้ ยุคที่ ซื้อเทปเปล่าไปอัดเพลงจาก แผ่น เสียง

เหมือนที่เฮียกะพี่ๆทำ ผมว่าผมยังเตะบอลพลาสติกอยู่แหงเลย

เอ ทำไปทำมาเป็นกระทู้ ความหลังไปและ

แต่ดีฮะผมชอบ

ไม่ทัน ตอนอัดจากแผ่นเสียงอ่ะครับ แต่ทัน พีค๊อก แน่ๆ ตอนนี้ยังมีอยู่ประมาณ 2 ถุงดำใบใหญ่ เสียงดีป่าวไม่รู้ครับ ตอนนั้นใช้เทป ซันโย มันมีแค่ลำโพงเดียวล่ะครับ อยากให้นักร้อง ตำแหน่งอยู่ตรงไหนเอาไปตั้งโลด อยู่ตรงที่อยากได้เลย 5555555555

อ้าว กลายเป็นรำลึกสยามในอดีต แล้วเลยไปถึงเรื่องเทปคาสเซ็ทไปแล้ว 555

ยุคผมนั้นเวลาจะฟังเพลงจากวงอิมพอสสซิเบิ้ล หรือวงชาตรี ต้องไปจ้างเค้าอัดจากแผ่นเสียงเท่านั้น....เพลงละ 2 บาท แต่จำได้ว่า การอัดเพลงจากแผ่นเสียงจะมีอยู่แค่ 2-3 ปีเท่านั้น หลังจากนั้น เครื่องเทปคาสเซ็ทแบบใหญ่ๆๆ ก็มาแทนที่ล่ะ

จำได้ว่า ผมซื้อ Sony Walkman มาหนึ่งตัว เป็นการฝากซื้อจากฮ่องกง ตอนนั้นจำได้ว่าจ่ายไป 3400 บาท ซึ่งเงินขนาดนั้น ต้องถือว่ากล้าหาญและบ้าบิ่นกว่าการซื้อ iPod สมัยนี้อีกล่ะ 555 เพราะตอนนั้นแพงมากๆๆๆ

ผมจำได้ว่า ไม่มีตังค์ซื้อถ่านใส่ แต่ในตัวเครื่องมันมีรูสำหรับเสียบอแดปเตอร์ได้ แต่เป็นรูขนาดเล็ก ซึ่งเหลือเชื่อมาก ประเทศไทยตอนนั้น หาอแดปเตอร์ที่มีหัวขนาดเล็กๆๆ ไม่ได้เลยทั้งประเทศ

สุดท่ายก็ต้องซื้อ adaptor จากฮ่องกงอีกรอบ เพื่อมาเสียบใช้ฟัง แก้ปํญหาเรื่องเปลืองถ่าน 555


แก่จริงเหวย......555

โห เฮีย 3400 ตอนนั้นผมว่า

ค่าเงินมันเกือบ หมื่นห้าตอนนี้เลยนะ

สาวกตัวจิง

555 นี่แหละของจริงสั่งอัดจากแผ่นเสียง อย่างนี้เฮียต้องเคยไปซื้อเทปโฟร์แทร็ก 4ม้วนร้อยที่สนามหลวงแน่ๆเลย อิอิ ตำนานเทปคาสเซ็ทมันมีมนต์ขลังจริงๆครับมันทำให้คนเบี้ยน้อยหอยนิดอย่างผมได้มีโอกาสฟังเพลงจากศิลปินมากมายหลากแนวในวงเงินที่พอจ่ายได้ โดยเฉพาะช่วงเรียนรามว่างจากการเดินรอบโต๊ะผมก็จะไปเดินหาซื้อเทปที่หน้ารามก็มียี่ห้อพีค็อกนี่แหละครับที่ออกมาเกือบทุกชุดดังไม่ดังออกทั้งนั้นและออกทุกแนวด้วยไม่ว่า ROCK COUNTRY BLUES JAZZ METAL มีทั้งนั้น PEACOCK I STILL REMEMBER YOU

ว๊าย....ย....ย ขอโทดทีครับ ดันหลงมาในกระทู้ผู้สูงอายุอีกแล้ว 5555

รำลึกถึงความหลังกัน เรายังเด็กไปดีก่า..า 555555

ร้านโดเรมียังอยู่เหรอคับเนี่ย ดีจัง
เหมือนป้าแกจะมีพี่น้องแล้วก็ทำร้านขายเพลงด้วยป่ะคับ?
เหมือนร้านที่พันทิพย์ก็หน้าคล้าย ๆ ที่ขายแต่พวกเพลงโหด ๆ
กะอีกร้านตรงตลาดเสนาอะ (ไม่รู้ตอนนี้ยังอยู่ป่าว)

เคยไปหาซื้อเพลงสกาของสเปนกะเมกซิโกมาแล้วก็ hardcore ของเปอโตริโก้
ลองถามป้าโดฯเล่น ๆ ว่ามีป่าว ป้าแกดันมีเฉยเลย (ของสเปน)
แต่เป็นเทปอัด (ทำปกสี) ผมก็ซื้อมา
หลังจากนั้นไม่นาน ผมไปร้านแกอีกที แกบอกหลังจากผมซื้อไปไม่กี่วันแกโดนตำรวจจับ
รู้สึกจะประมาณมีสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์อะไรทำนองนี้ แล้วถามผมว่าเป็นสายให้ตำรวจหรือเปล่า -___-

คิดถึง พีค็อก ด้วย คน อิอิ

ผมเป็นคนชอบดูหนัง แล้ว ก็จะ ตามสะสม ซาวดแทร็ค หนัง ด้วย

มีแต่ พีค็อก นี่แหละ ที่ ตอบสนอง ความต้องการ ผมได้

เรียกว่า ไปนั่งเฝ้าที่ร้าน ทุกอาทิตย์ คอยถามว่า มี อะไรใหม่ มาบ้าง เอาหมด

แต่ ปัจจุบัน หาย เรียบ เพราะย้ายบ้าน บ่อย มากมาก

ไม่รู้ไปตกอยู่ บ้านไหน อิอิ

พูดถึง เลย คิดถึง เลย เนี่ย


กระทู้ นี้ กลายเป็น กระทู้ ล่อ คนแก่ ไปได้ งัย เนี่ย

เทปคาสเซ็ทได้พัฒนามาเรื่อยๆจากยุคนั้น มาจนถึงรุ่นที่เป็นเทปแม่เหล็ก(จำได้ไม๊ครับเฮียมั่น)

เจ้าเทปแม่เหล็กในยุคนั้นผมก็ว่ามันวิเศษแล้วนะ ได้ฟังทีไรแหม...เจียนสวรรค์เลย เป็นอนาลอกที่วิเศษสุดในขณะนั้น แต่ก็หาฟังยากเหลือเกิน

อดีตนี่แหละครับ คือต้นทางของอนาคต Sony walkman มันเป็นต้นกำเหนิดวัฒนธรรมการฟังเพลงในรูปแบบเครื่องเสียงพกพาส่วนบุคคลจริงๆ เห็นด้วยป่าว????

จ๊าก ไม่แก่ครับยืนยันได้ พี่ตั่วปุ๊ย

ผมจำได้ว่าSonyมันแข่งฟอร์แมตวิดีโอแพ้ VHS เลยเอาเป็นประสบการณ์กับ BD

(ผมยังไม่แก่นะสาบาน)

ร้านเฮียเปิดแถวสยามนี่ดีเลย จากบ้านผมไปสยามสะดวกกว่า

(พูดยังกะไปซื้อของทุกวัน)555

แต่ที่รู้ๆไปงามวงวานผมเหนื่อยมากนั่งรถตู้จากบางแค

ชั่วโมงครึ่งได้ และรถตู้นี่เก่าๆทั้งนั้น

555 เอารูปเทปพีค๊อกมาฝากให้หายคิดถึงละกัน


ผมจำได้ว่าพอจากยุคเทปคาสเซ็ทต์ มันก็มาพวกเทปโลหะ หรือเรียกว่า เทป Metal จำได้ว่า มาถึงยุคนี้ ผมเริ่มไม่มีปัญญาซื้อ เพราะเทปม้วนนึงรู้สึกจะเกือบ 2 ร้อยหรือไงนี่ล่ะ จำได้ว่าช่วงนั้นเป็นสูญญากาศของผมเลย คือตะบี้ตะบันฟังแต่เทป ซึ่งก็เป็นยุคที่คาสเซ็ทต์เบ่งบาน

เพลงไทยแจ้งเกิดกันถ้วนหน้า ไม่ว่าพี่เต๋อ พี่เบิร์ด พี่แจ้ พี่ปั่น.........5555

แล้วก็มาถึงยุคที่แผ่นซีดีเข้ามา จำได้ว่าตอนที่ซีดีมาใหม่ๆๆๆ ผมก็ไม่มีตังค์ซื้ออยู่ดี และก็ไปซื้อเทปที่เค้าบันทึกถ่ายจากแผ่นซีดีมาอีกที ม้วนละประมาณ 70 บาท ซึ่งเป็นการบันทึกลงบนเทป Sony ของแท้

แล้วก็มาถึงยุคที่ของผีเริ่มจะต้องหมดไปจากร้านมาตรฐาน คือมีขายเฉพาะแผงผีๆๆ เท่านั้น....555

ร้านโดเรมีเปิดๆปิดๆครับ เดือนที่แล้วไปเห็นเปิดอยู่ อังคารที่ผ่านมาปิดตรุดจีนป่าวไม่รู้
ผมดันชอบกินแต่ข้าวแกง ไปตรงนั้นก็กินแต่ร้านรสดี ข้าวสตูเนี้อร้านนี้สุดยอดครับ
ตอนนี้เลิกกินเนี้อ มากินข้าวหน้าไก่ก็อร่อยครับ

คอเดียวกันเลยครับ คุณดีเจโก้ สมัยก่อน Peacock เป็นผู้นำในการออก Soundtrack จริงๆ มีทุกเรื่องและออกเร็วกว่าด้วย มิหน่ำซ้ำ มีเพลงเยอะกว่าอย่างเช่น (ถ้าผมจำไม่ผิด ถ้าผิดขออภัย ถือเป็นตัวอย่างล่ะกัน) Soundtrack หนัง ET ถ้าลิขสิทธิ์ (เทปสมัยก่อนนะครับ ไม่ใช่ CD ในปัจจุบัน ซึ่งจะรวบรวมมาครบกว่า) จะขาดเพลงเอกชื่อ "Someone in the Dark" เพราะ Michael Jackson ดังมากในช่วงนั้น เค้ารอที่จะใส่ในอัลบั้มตัวเอง ถ้าใครอยากได้ก็ต้องซื้อเทปสองม้วนคือ ทั้ง Soundtrack และของ Jackson เอง แต่ Peacock ทำได้ครับ เพิ่มให้เพลงนึงคือ เพลงนี่แหละครับ ชอบความเอาใจใส่ของเค้าก็ตรงนี้แหละ ผมเองรู้จักเจ๊โดเรมี ก็เพราะซื้อเทป Peacock นี่แหละครับ อ้อ..ร้านเปียนำแสงที่เฮียว่านี่ด้วยรู้จักก็เพราะไปซื้อเทปที่เค้า Tranfer จากแผ่น ปัจจุบันร้าน PIA (สาขา 2) ยังมีอยู่นะครับ ตรงข้ามพันธ์ทิพย์เดินเยื้องขึ้นมาทางราชเทวีหน่อย..ที่นี่ก็ถนัด Copy เพลงจากแผ่น ปัจจุบันยังทำอยู่เลยครับ ส่วนใหญ่ คือ ทำแผ่น Write อัลบั้มที่หายากๆนะครับ)
เห็นภาพที่เฮียเอามา Post ไว้ก็ขำ ผมมี Pretenders ม้วนเดียวกับเฮียเลยครับ สำหรับป้าโดเรมี ส่วนใหญ่เแกจะเปิดร้านช่วงบ่ายๆเลยนะครับ ถ้าไม่ทราบจะนึกว่าไม่ค่อยเปิดร้าน เสาร์ขอาทิตย์แกก็เปิดอย่างนี่แหละครับ (แต่ช่วงตรุษจีนนี่ผมไม่แน่ใจนะครับคุณ Pleza)

555+ กลายเป็นกระทู้ระลึกความหลังแล้ว

ปล.เทป Metal นี่ราคาแพงมากเลย +_+ แต่ฟังได้นานคงจริงๆ คมชัดด้วย ดีสุดในสมัยนั้นแล้ว

ขอชมเฮียหน่อยครับ เก็บเทปไว้ได้ดีมากสภาพ100%เลยถามต่ออีกนิดครับเทปที่ยังเก็บไว้มีจำนวนประมาณเท่าไรครับ ผีเพลงอย่างเฮียนี่ต้องหลายพันม้วนแน่ๆเลยครับ อิอิ

จ๊ากกกก ไม่ใช่เทปผมล่ะครับ ผมไปค้นหารูปมาลงไว้น่ะครับ (ลืมแจ้งไว้ว่าไม่ใช่รูปผม) 555


แต่เทปนั้นสมัยก่อน ผมมีมากจริงๆๆ คือผมค่อยๆๆ ซื้อสะสมไปเรื่อยๆๆๆ เรียกว่ามีเป็นพันจริงๆๆ อย่างที่พี่อ้อว่า เพราะผมมีร่วมๆๆ 10 ลังกระดาษเห็นจะได้ คือซื้อมันเรียราดไปหมด แต่เจ็บใจก็อีตรง พอเปลี่ยนยุคมาเล่นซีดี ตอนนี้ผมก็มานั่งไล่ซื้อแผ่นซีดีที่เราเคยฟังสมัยเป็นเทป

เรียกว่าเจ็บใจตรงเวลาเปลี่ยนฟอร์แมท เรามักจะเสียเงิน 2 เด้งเพื่อซื้อสะสมใหม่ แล้วพอได้ของใหม่ เราก็จะละเลยของเก่าไป

เทปเพลงที่ซื้อมานานแสนนาน กลายเป็นถูกทิ้งขว้างและสูญหายไปจนหมดเลยล่ะครับ....

พอนึกเรื่องเก่าๆแล้ว คิดถึงสเก็ตดาวคนอง ไครเคยไปโดนส้งติงที่นั้นบ้างครับ
ผมวิ่งเร็วไม่เคยโดน เคยแต่เกือบๆ55555

ไปดีกว่า รุ่นใหญ่เก๋าๆ ทั้งนั้น
55555

ผมว่า ตอนนี้ น่า จะดี ที่สุดแล้ว

คือ สามารถ เก็บเป็น ข้อมูล ไว้ใน ฮาร์ดดิสค์ ได้

ไม่ต้อง เปลี่ยน ไป เปลี่ยนมา อีกแล้ว

พูดถึง แล้ว ผม ยัง เสียดาย ซาวดแทร็ค เก่า ๆ ที่อุตส่าห์ ซื้อ สะสม ไว้ เหลือเกิน

ของผมหมด ค่าเทปไปมากโข ครับ จำได้ว่าตอนนั้น มีประมาณ 2-3000 ม้วนเห็นจะได้ รวมทั้ง สุด ท้ายกลายเป้นของไร้ค่าอยู่ ในตู้ ใบเก่า ไปซะแล้ว ...........อิ อิ อิ

^
^
ของผมก็เช่นกันครับ เพิ่งมอบทั้งหมดให้เพื่อนสนิทไปไม่นานนี้ครับ เพราะมันไม่มีที่เก็บแล้ว

ปัญหาชองผมคือ ไม่มีเครื่องจะเล่นเทปแล้วล่ะครับ 555