ขอเกริ่นนิดนึงก่อนนะครับ สมัยเมื่อสี่ปีที่แล้วตอนนั้นผมยังบ้าหูฟังอยู่ (ชอบไปนั่งเล่นร้านที่งามวงศ์วาน)ตอนนั้นผมก็ออกรถเก๋งมือสองคันนึง เพราะเบื่อกับระบบขนส่งบ้านเรามากๆเหมือนกับที่หลายท่านเบื่อ ผมเลยไปออกรถเก๋งมือสองมาปรากฏว่าใช้ไปได้สี่เดือนเกิดอุบัติเหตุสามครั้ง
ครั้งแรกจอดอยู่ดีๆในลานจอดรถ รถเก๋งป้ายแดงมาเบียดเฉย
ครั้งที่สองขับอยู่ดีๆ มอไซด์แวนซ์ไม่มีไฟหน้าพุ่งออกมาจากซอย ผมต้องหักหลบไปเบียดรั้วชาวบ้าน
ครั้งที่สาม จอดติดไฟแดงอยู่ดีๆ โดนคนเมาค้างขับมาชนตรูด
ผมเลยขายรถทิ้งมันซะเลย แล้วก็เลิกขับรถมาจนทุกวันนี้ แต่ความเบื่อหน่ายในสภาวะการจราจรยังคงสร้างความไม่สบายใจให้แก่ผม (พูดง่ายๆโคตรจะเบื่อรถติด)ครั้นคิดที่จะออกมอไซด์มาขับที่บ้านก็ขอร้องเพราะกลัวผมเมาแล้วขับมอไซด์ไปตาย(น้าผมตายเพราะเบบนี้)ก็เลยต้องตัดมอไซด์ออกไป เหลืออะไรที่จะทำให้ผมเดินทางมาทำงานได้โดยไม่หงุดหงิดคำตอบก็คือเดินไปทำงาน...(ใครจะเดินวะ) กับอีกตัวเลือกคือปั่นจักรยาน อ้าซ์ๆๆๆๆๆๆ การปั่นจักรยานคือทางเลือกที่ดีที่สุด แม้หลายคนจะค้านว่าอย่าปั่นมาเลย เดี๋ยวรถเมล์รถสิบล้อจะเอาผมไปแด-ก แลกๆผมก็กลัวแต่มานั่งคิด ถ้าคนปั่นจักรยานไปทำงานแล้วตาย นักปั่นมันคงตายกันหมดไปแล้ว อีกอย่างคนเราถ้าทึงที่ตายนั่งดูมิยาบิอันเซ็นเซอร์ก็ตายได้(ถ้ามันถึงที่ตายจริงๆอะนะ)ผมเลยพิมพ์คำว่า"ปั่นจักรยานไป"ทำงานในอากู๋