ข้อมูลจาก หนังสือชุดภูตผีปิศาจไทย ของครูเหม เวชกร ลำดับที่ ๕ เล่ม"ใครอยู่ในอากาศ" ตอน ชีวิตคุณย่า

'...ผมมีหน้าที่วิ่งเล่นกับเพื่อนทั้งหลายอย่างสบาย ถนนเจริญกรุงสมัยนั้นห่างรถห่างราก็มีสภาพเท่ากับลานบ้าน พวกเราก็วิ่งกันเกร่อไปทุกซอกทุกมุม ขนมมีเยอะ เพื่อนเจ๊กก็มีขนมเจ๊กแบ่ง เพื่อนแขกมีขนมแขกแบ่ง ถ้าไปโดนตรุษของพวกแขกเข้า ได้กินข้าวบุหรี่กันอิ่ม ชื่อของข้าวแขกนี่ผมมาเรียกถูกเอาเมื่อโ่ตเป็นผู้ใหญ่ แต่แรกก็เรียกข้าวบุหรี่ คล้ายข้าวเป็นยาสูบอย่างนั้น ความจริงที่ถูกนั้น ข้าวแบบนี้เป็นข้าวของแขกอัฟกานิสถาน เมืองหลวงชื่อ คาบูล เขาจึงเรียกชื่อว่า ข้าวคาบูลลี่ ไทยเราก็เรียกันสบายปากไป แขกชาตินี้ไทยเรายัีงเรียกหลายชื่อ เช่น กาบัน(คาบูล) และปาทานข้างตามสบายปาก นึกอะไรได้เป็นเรียกไป ข้าวคาบูลลี่เดี๋ยวนี้ ทางไทยมุสลิมเรียกข้าวหมกไก่ ความจริงเขาทำหลาสยอย่าง เช่น หมกเนื้อ หมกไก่ หมกแพะ แต่การปรุงเครื่องเทศอ่อนลงกว่าสมัยโน้นมากทีเดียว...'

นั่นเป็นการเขียนถึงข้าวบุหรี่ของครูเหม ในความเข้าใจของคนทั่วๆไปครับ
หากลงลึกในรายละเอียดอีกนิดนึง จะเป็นว่า ข้าวบุหรี่เป็นอาหารมุสลิมแบบเปอร์เซีย หอมเครื่องเทศ แต่ไม่เหลืองอ๋อยอย่างข้าวหมกไก่ ถ้ามีสีเหลืองปนอยู่บ้างก็เป็นเพราะหญ้าฝรั่นไม่ใช่ผงกะหรี่หรือขมิ้น