555+ เฮียทีหลังให้ผมไปก้ได้นะ

ความจริงผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย นอกจากพอทราบเลาๆว่า ช่วง 1-2 อาทิตย์ก่อนวันที่ 20 มีนาคม มีพายุหิมะถล่มทางยุโรป ทั้งอิตาลีและฝรั่งเศส ต่างเละตุ้มเป๊ะไปหมด ถนนหนทางระเนระนาด เกิดอุบัติเหตุทั่วประเทศ และสนามบินปิดให้บริการทั้งแบบค้างคืนและชั่วคราว..555

ผมกับเจ้าเบียสต้องเดินทางไปกับคณะของบริษัทเอ็มไอในคืนวันที่ 20 แต่หนอย เช้าวันที่ 20 ข่าวช่อง 3 เล่นเอาผงะและลังเลว่าเอาไงดีๆๆๆๆ

ผมไปฝรั่งเศสแบบไม่ได้เตรียมตัว จำได้ว่าลากกระเป๋ามาได้ใบนึงก็เอาเสื้อผ้ายัดๆๆๆ และไม่รู้เลยด้วยว่าเค้ามีโปรแกรมไปไหนกันมั่ง แต่อย่างน้อยผมก็ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเค้าจะพาไปเที่ยวประเทศฝรั่งเศส

ภาพทั้งหมดถ่ายด้วยกล้องคอมแพค ดีบ้างแย่บ้างตามแต่บุญกรรมที่ทำมา 555 และเรื่องทั้งหมดเล่าโดยคนไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับประเทศฝรั่งเศส เพราะฉะนั้นสิ่งใดที่เล่าผิดพลาดไป หรือไม่ได้เล่า ขอให้ยกประโยชน์ให้จำเลยด้วยเทอญ.....

กัปตันขับเครื่องบินได้โอเคมากครับ คือประมาณ 12 ชั่วโมงกว่าๆๆ มีช่วงนึงเครื่องบินโคลงเคลงนานมากๆๆ ประมาณชั่วโมงกว่า ราวกับรถเมล์วิ่งบนทางลูกรังเข้าหมู่บ้าน ผมเองนั่งปลุกพระเสียวมาตลอดทาง

ครั้นจะเดินไปทางห้องนักบินแล้วบอกว่าให้ขับนิ่มๆหน่อย หรืออยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่กล้าครับ เหลือบไปมองผู้โดยสารอื่นๆๆ รู้สึกว่าจะอึดอัดเหมือนกันว่างั้น

พอล้อแตะสนามบินชาร์ลเดอโกลด์เรียบร้อย ฝรั่งปรบมือกันเกรียวให้เกียรติกัปตันกันยกใหญ่ ส่วนผมก็แอบปรบมือเหมือนกัน แต่แอบตบแบบไม่ให้ใครเห็น กลัวเค้าจะว่าคนไทยกลัวตายนั่นเอง 555

จองแถวหน้าปูเสื่อ รอชม เลยคร้าบบ

หิมะปกคลุมไปทั่ว รอบสนามบินมีแต่หิมะ แต่ดูแล้วเหมือนพายุจะผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ประมาณว่าผมมาตอนลิเกเลิกไปแล้ว เลยรู้สึกค่อยยังชั่วทำนองนั้นครับ 555

สนามบิน ชาร์ลเดอโกล เป็นสนามบินเก่าแก่ของฝรั่งเศส น่าจะราวๆสนามบินดอนเมือง ขนาดไม่ใหญ่และไม่ทันสมัยนัก สุวรรณภูมิของไทยแจ๋วกว่าแยะครับ

สนามบินชาร์ลเดอโกล ตั้งชื่อเป็นเกียรติตามชื่อนายพล ชาร์ล อ็องเดร โฌแซ็ฟ มารี เดอ โกล วีรบุรุษและผู้นำขบวนการปลดปล่อยฝรั่งเศสครับ

อ่านต่อตรงนี้นะครับ http://goo.gl/c6jFl

ผมกับเจ้าเบียสทำเก๋ด้วยการสวมขาสั้นตั้งแต่สุวรรณภูมิ พอเครื่องบินลงที่สนามบินชาร์ลเดอโกล คนอื่นเค้ารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและเครื่องกันหนาวกันหมด เพราะอุณหภูมิ ณ วันนั้นติดลบประมาณ -3,-4 องศา

แต่ผมกับเจ้าเบียสไม่เปลี่ยน ยังขอยึดตามคอนเซปท์ขาสั้นเหมือนเดิม ปรากฏว่ามันหนาวจนขนหน้าแข้งร่วงกรอบราวกับสาหร่ายอบแห้งตราเถ้าแก่น้อย มันเย็นเหมือนไปนั่งในตู้เย็นตามร้านเซเว่นทำนองนั้นเลยล่ะครับ 555

ออกจากสนามบินเค้าพาชาวคณะไปทางสมุทรสงคราม จุดหมายปลายทางน่าจะเป็นอัมพวา เอ๊ย ไม่ใช่ๆๆๆ สองข้างทางมีกังหันพลังงานทดแทน หน้าตาทันสมัยกว่ากังหันลมทางแถบสมุทรสงครามพอสมควร

ในภาพน่าจะเป็นกังหันพลังลมที่ใช้ในการผลิตกระแสไฟฟ้าล่ะครับ หมู่กังหันพลังลมจำนวนหลายสิบตัว ผมนับไม่ทัน เพราะถ้านับทันตาก็คงจะเหล่ว่างั้น 555

กังหันเหล่าสามารถผลิตพลังงานไฟฟ้า 2 เมกกาวัตต่อเครื่อง และผลิตพลังงานไฟฟ้าที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมจำนวน 140 เมกกาวัตต์ หมายถึงมันเพียงพอสำหรับใช้ในครัวเรือนถึง 150,000 ครอบครัวเลยทีเดียว อู๊วววว แจ่มๆๆๆ 555

รถพาเราไปเที่ยวที่เมืองตูร์(Tours)เมืองสำคัญเมืองหนึ่งของประเทศฝรั่งเศส เป็นเมืองศูนย์กลางทางการศึกษามาตั้งแต่ยุคกลาง โดยตัวเมืองนั้นตั้งอยู่บนแม่น้ำลัวร์ครับ (Loire River)

แม่น้ำลัวร์นี่ล่ะที่ทำให้เมืองตูร์มีความสำคัญขึ้นมา เพราะสมัยก่อน อะไรก็ต้องอาศัยแม่น้ำ ถนนหนทางนั้น คนสมัยก่อนยังขี้เกียจทำอยู่ และเมืองตูร์นี่เป็นเมืองที่เค้าว่ากันว่า มีปราสาทเยอะมากๆๆ

ไอ้ที่เค้าเขียนกันว่า Chateau (อ่านว่า ชา-โต้ว์) เป็นภาษาฝรั่งเศส แปลว่า คฤหาสน์หรือปราสาทก็ได้ (ไม่ใช่ประสาทนะครับ)555

ผมเล่าไปเรื่อยๆ ถูกมั่งผิดมั่งห้ามว่ากัน เพราะผมจำได้มั่งไม่ได้มั่งนั่นเอง 555

และสกู๊ปนี้ก็จะมีผมกับเจ้าเบียสเป็นตัวประกอบภาพ เพื่อทำให้ทุกท่านเสียสายตาหรือทำให้ประสาทจอรับภาพของท่านเสื่อมก่อนเวลาอันควรว่างั้น 555

จำไม่ได้ว่าที่ไหน น่าจะแถวๆๆเมืองตูร์ล่ะครับ 555

ปกติแล้ว ช่วงเดือนมีนาคม เค้าว่ามันเป็นช่วงต้นของฤดูใบไม้ผลิของประเทศฝรั่งเศส แต่เนื่องจากอากาศอาเพส ทำให้พายุหิมะถล่มทางแถบยุโรป เลยส่งผมให้ฝรั่งเศสอากาศหนาวจับใจครับ

ผมเล่าไปเรื่อยๆ อันไหนจำได้ก็เล่า อันไหนจำไม่ได้ก็ข้ามไปนะครับ 555 อันนี้จำได้ว่ามันคือสี่แยก จำได้แค่นี้ล่ะ

ตอนนี้อยู่ในเมืองตูร์ เราเดินย่ำต๊อกกันไปเรื่อยตามทางครับ สถาปัตยกรรมของฝรั่งเศสนั้นมีอิทธิพลมากพอสมควรต่อสถาปัตยกรรมทั่วโลกเหมือนกัน

ของไทยเราถ้าไปเดินตามย่านเมืองเก่าใจกลางกรุงเทพ จะเห็นได้ว่าถอดแบบออกมาหลายอย่างเลยครับ 555

เฮียถึงกับขนหน้าแข้งร่วงเลยแหะ 555+

ตอนนี้ผมกับเบียสน่าจะอยู่หน้าโบสถ์เซนต์มาร์ติน (Saint Martin Basilica) ซึ่งเป็นโบสถ์ที่สร้างขึ้นเพื่อเซนต์มาร์ติน (Saint Martin) บิชอปแห่งตูร์

อันบนผมไม่แน่ใจว่าจะเป็นโบสถ์หรือเปล่า เพราะสมองเลอะเลือนเต็มทน แต่อันนี้เป็นโบสถ์แน่ๆๆล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ก็บ้าเต็มทนแล้วล่ะงานนี้ 555 ผมกับเจ้าเบียสนั่งพับเพียบเรียบร้อย เพื่อให้ฝรั่งเค้ารู้ว่าเราก็มีวัฒนธรรมเหมือนกัน 555

อันนี้น่าจะเป็นโบสถ์เซนต์มาร์ติน (Saint Martin Basilica) โบสถ์ที่สร้างขึ้นเพื่อทุ่มเทให้กับเซนต์มาร์ติน (Saint Martin) บิชอปแห่งตูร์ ถูกสร้างขึ้นในช่วงระหว่างปี 1886 - 1924 ในรูปแบบสถาปัตยกรรมแบบนีโอไบเซนไทน์ (Neo-Byzantin) ออกแบบโดยสถาปนิก Victor Laloux ซึ่งต่อมาได้กลายเป็น" อนุสาวรีย์ทางประวัติศาสตร์ " ในปี 1840

ปล.ข้อมูลบางอันผมยืมจาก Google มาให้ท่านอ่านเพื่ออรรถรสเน้อๆๆๆ

ในฝรั่งเศส ส่วนมากเค้ามักจะมีตู้กระโชว์กระจก จำได้ว่าเค้าเรียกว่า show window หรือ shop window ล่ะครับ เมืองฝรั่งเศสห้างสรรพสินค้าไม่เยอะเหมือนบ้านเรา ส่วนมากจะเป็นร้านๆซะมากกว่า การโชว์แบบนี้เลยได้รับความนิยมมากหน่อย

คนฝรั่งเศสเค้าชอบเดินไปเรื่อยๆเพื่อชม shop window ซึ่งผมเองเห็นการโชว์ชุดชั้นในซึ่งออกแนวโบราณแบบนี้ ก็เลยอดเอามาฝากไม่ได้ว่างั้น 555

เมืองหนาวแบบนี้ เดินไปทางไหนมีแต่คนสูบบุหรี่ นัยว่าเพื่อคลายหนาวทำนองนั้น ผมเห็นสาวๆหน้าตาไฉไลก็สูบบุหรี่ เหลือบไปอีกทาง ยายแก่หนังเ่ยวก็สูบบุหรี่ สรุปแล้วสูบมันทั้งเมืองล่ะครับ 555

ผมว่าถ้าหยิบซองบุหรี่ของประเทศไทยไปให้ฝรั่งเหล่านี้ดู มีหวังตาเหลือกเลิกสูบภายในเวลาข้ามคืน เพราะซองบุหรี่ไทยผมว่าเป็นซองบุหรี่ที่น่ากลัวที่สุดในโลก...

แต่คนไทยก็สูบ.....

แล้วพอบ่ายคล้อย ทางคณะเอ็มไอเอ็นจิเนียริ่งก็พาเราเข้าไปพักในชาโต้ว์ ซึ่งเส้นทางลัดเลาะเข้าไปค่อนทางชนบทหน่อยๆๆ

เอ ชักกังวลว่ามันจะทำนองเดียวกับปราสาทท่านเคาน์แดร็กคิวล่าหรือเปล่าหว่า เอ้า เป็นไงเป็นกัน มาฟรีแล้วจะยังเรื่องมากก็กระไรอยู่ 5555

โอ้โฮเว้ยเฮ้ย คืนนี้นอนในปราสาทเลยหรือนี่ ชาโต้ว์ที่เราไปพักชื่อ Domaine de la Tortiniere (อ่านเป็นสำเนียงฝรั่งเศสไม่เป็นล่ะครับ)

http://goo.gl/H9Qzh อันนี้ล่ะครับ อยากเห็นว่าห้องเป็นไงลองคลิกดูเลยจ้าๆๆ

ผมเหลือบดูในโบชัวร์ของโรงแรม เห็นโม้ไว้ว่าก่อสร้างปราสาทหรือชาโตว์อันนี้ตั้งปี 997 ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าจริงหรือเปล่า แต่ดูจากคำบอกเล่าน่าจะพอเชื่อถือได้ครับ เพราะปราสาทเหล่านี้เป็นสมบ้ติตกทอดมาตั้งแต่รุ่นก๋งสู่ก๋ง จนถึงทายาทรุ่นปัจจุบันก็เลยหัวใส จับทำเป็นโรงแรมหรือที่พักแนวปราสาทซะเล้ยยย 555

คืนนั้นผมนอนในไอ้มุมโค้งๆๆ ชั้น 2 ทางขวามือล่ะครับ กะว่าคืนนี้ถ้าผมกับเจ้าเบียสโดนผีหลอก ผมคงต้องเรียกค่าทำขวัญจากบริษัทเอ็มไอซะหน่อย แต่ที่ไหนได้ ยังไม่ทันได้เจอผี ผมก็เมาไวน์ไปซะก่อน คืนนั้นถ้าจำไม่ผิด ผมไม่ได้นอนเตียงที่เค้าจัดไว้ให้หรอกครับ

แต่นั่งคอพับหลับคาโซฟาร์ในห้องนั่นเอง 555 เวรกรรมบินมาเป็นพันๆๆกิโล ดันมาเมาหลับได้ซะนี่ 555

เพื่อคอนเฟิมว่านอนตรงนั้นจริงๆ ผมก็เลยถ่ายภาพจากบนห้องลงมาครับ จะเห็นลานประหารไวน์ ชาวคณะลงมาตั้งวงกรอกไวน์ลงท้องกันบริเวณเก้าอี้ที่เห็นล่ะครับ บรรยากาศนั้นไม่ต้องให้บอก ถ้าเป็นนักไวน์นิยม การที่ได้มานั่งดื่มจนปลิ้นตรงปราสาทชาโต้ว์ ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บและทิวทัศน์ของชนบทแบบนี้ น่าจะถือว่าเป็นสิ่งสุดยอดของคอไวน์เลยทีเดียว 555

ในห้องนอนทำจนผมไม่กล้านอน กลัวตัวเองซุ่มซ่ามเดินเตะโน่นชนนี่แตกหักเสียหาย และอะไรไม่เท่ากับของประดับที่โบราณได้ที่ ผทตั้งใจว่าจะถอดพวกเชิงเทียน หรือโคมไฟที่ประดับกลับเมืองไทยซะหน่อย แต่ก็ห่วงว่าการติดคุกที่ฝรั่งเศสอาจจะไม่ได้รับความสะดวกสบายเหมือนคุกเมืองไทย

โธ่ จะหาข้าวผัดกับโอเลี้ยงได้ที่ไหนนอกจากคุกประเทศไทย 555

-*- เฮียไม่หนาวขามั่งหรอครับ ใส่ขาสั้นอะ

แล้วค่ำนั่นก็กินอาหารพื้นเมืองของฝรั่งเศส ซึ่งขนมปังที่ฝรังเศสร้อยทั้งร้อยมันจะแข็งราวกับหัวโจรห้าร้อย บางอันท่อนยาว บางอันกลมเหมือนก้อนหินขนาดเขื่อง คนไทยเจอขนมปังแบบนี้บ่นกันอุบ จกแต่ไส้นิ่มๆๆกิน แต่หารู้ไม่ฝรั่งเค้ากินเปลือกนอกที่แข็งๆๆ

ในภาพเป็นซุปอะไรซักอย่าง ที่บอกไม่ถุกว่าอร่อยหรือเปล่าล่ะครับ 555

เช้าตืนขึ้นมา ผมเดินเล่นแถวๆรอบๆชาโต้ว์ที่เรานอนกัน มองไปสนามหญ้าแล้วรู้สึกแปลกๆๆ คือหญ้าทำไมมันเขียวๆขาวๆแปลกๆ เหมือนคนผมหงอกอย่างไรอย่างนั้น

ผมเดินดูใกล้ๆ อ้าวเฮ้ยๆๆ น้ำค้างมันแข็งคายอดหญ้า เล่นเอาเหมือนผ้าแพรขาวๆผืนบางคลุมต้นหญ้าทั้งสนามเลยเชียว...

ต้องถือว่าโชคดีครับ เพราะปกติถ้าไปทัวร์ทั่วไป คงไม่มีใครพามานอนแบบนี้ ใครที่ชอบบรรยากาศชนบทบ้านๆ ให้หาทัวร์ที่พาไปนอนชาโตว์ได้ ซึ่งปกติแล้วชาโต้ว์ก็น่าจะอารมณ์ประมาณคุ้มของเจ้าทางเหนือล่ะครับ คือมีไม่เยอะ แต่ก็พอจะมีให้เห็นได้ไม่ยากเย็นครับ

สิ่งที่ยากคือการบูรณะทุกอย่างให้อยู่ในสภาพเดิมๆ แต่ต้องทันสมัยอำนวยความสะดวกให้กับแขกผู้เข้าพักอีก ชะช้า ยากเอาเรื่องเหมือนกัน 555

แล้วเราก็ย้ายก้นเดินทางไปสู่ชาโตว์ขนาดใหญ่บึ้ม หรือเรียกว่าทีเด็ดแห่งชาโตว์ของประเทศฝรั่งเศส นั่นก็คือ เชอนงโซ หรือ เชอนองโซ (ฝรั่งเศสเขียนว่า Château de Chenonceau)

ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านเชอนงโซ (Chenonceaux) ในจังหวัดแอ็งเดรลัวร์ แคว้นซ็องทร์ ประเทศฝรั่งเศส วังเดิมสร้างบนโรงป่นแป้งเก่าบนฝั่งแม่น้ำแชร์ และสร้างมาก่อนหน้าที่จะมีหลักฐานทางเอกสารเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 11 นั่นเชียว

อ่านต่อเล่นๆตรงนี้ต่อละกันครับ 555
http://goo.gl/wU0cs

ใครที่อินกับแนวจักรๆวงศ์ๆ หรือแนวปราสาทพระราชวัง น่าจะชอบได้ไม่ยากนัก ส่วนผมกับเจ้าเบียสเป็นพวกออกแนวจูราสสิค เลยรู้สึกเฉยๆ และไม่เห็นว่ามันจะอลังการอะไรจนน่าตกใจว่างั้น 555

ส่วนใครที่ชอบแนว lord of the ring หรือพวกแนวๆ harry plotter น่าจะอินกับปราสาททำนองนี้ครับ เอ้า อ่านเพิ่มเติมตรงนี้ได้ครับ http://goo.gl/rgF0c

จริงๆแล้ว ใครที่จะเดินทางท่องเที่ยวไปที่ไหนในโลก ควรที่จะทำการบ้านด้วยการค้นข้อมูลไว้ล่วงหน้าก่อนเดินทางถึงจะดี อย่าได้ทำแบบผมที่เป็นประเภทไปตายเอาดาบหน้าล่ะครับ 555

ตรงที่ผมยืนอยู่ เป็นแม่น้ำแชร์ที่ไหลผ่านปราสาทเชอนองโซ ซึ่งที่เห็นนี้เป็นแนวรั้วที่เค้ากั้นไว้กันคนหล่นลงไป แต่ก็ดันมีคนที่ทะลึ่งแบบผมปีนขึ้นไป

เดชะบุญว่าไม่หล่นลงไป ไอ้จมน้ำตายคงไม่กลัว แต่ผมว่าคงจะหนาวตายตั้งแต่แว่บแรกที่กระทบถูกน้ำ (สังเกตุดูตอนนี้ผมกับเจ้าเบียสเปลียนเป็นกางเกงขายาวแล้วจ้า) 555

ดูจากอีกมุมของชาโต้ว์ เชอนงโซกันครับ นักท่องเที่ยวมากันประปรายพอให้เห็น ไม่ถึงกับยัดทะนานเหมือนวัดพระแก้วบ้านเรา แสดงว่าของไทยมีดีเหนือกว่าพอสมควรว่างั้น 555

ออกจากชาโตว์ เชอนองโซ คราวนี้เราก็จะเดินทางไปเที่ยวปราสาทบลัวร์ Château de Blois กันครับ ระหว่างทางก็แอ๊คท่าถ่ายรูปกันไปเรื่อย

ถึงเมืองบลัวร์ เจ้าเบียสฝากรอยจารึกด้วยการเยี่ยวข้างกำแพง ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่ใช่กำแพงชาโต้ว์หรอกครับ เสียดายผมถ่ายรูปมาฝากท่านไม่ทัน 555

ระหว่างทางมีรถนักเรียนจอดอยู่ ผมก็ยกกล้องถ่ายภาพไปเรื่อย เด็กฝรั่งเมื่อเทียบกับเด็กเนปาลที่ผมเคยไปมาแล้ว คงต้องบอกว่าคนละเรื่อง เออหนอ โลกหนอโลก ทำไมถึงสร้างความเหลื่อมล้ำได้ถึงเพียงนี้ 555

เรามาฝรั่งเศสกัน การจะถ่ายภาพเด็กที่มีพ่อแม่มาด้วย มันไม่ใช่เรื่องง่ายดายนักเหมือนการยกล้องถ่ายภาพเด็กดื้อๆที่เนปาล

การถ่ายภาพเด็กๆ ที่เนปาล ถ่ายเสร็จเราควักแบงค์ยี่สิบให้กับเด็กก็จบไป สบายๆๆใจกันทุกฝ่าย แต่การถ่ายภาพเด็กที่ฝรั่งเศส เราต้องดูตาม้าตาเรือครับ เพราะถ้าขืนถ่ายซี้ซั้วมีหวังโดนเตะสลบขาแข้งพ่อเด็ก

ยิ่งขืนถ่ายเสร็จดันออกลูกโง่ควักแบงค์ให้เด็ก มีหวังติดคุกข้อหาลวงเด็กทำนองนั้น 555

ใครทราบว่าใบไม้ชนิดนี้เค้าเรียกว่าอะไร ผมเองจะเดามั่วว่าใบเมเปิ้ล ก็ดูจะไร้ชั้นเชิงไปหน่อย เพราะดูๆแล้วมันอาจจะคล้ายกัน แต่อาจจะไม่ใช่ใบเมเปิ้ลก็เป็นได้

ท่านใดทราบยกมือขึ้นๆๆๆๆๆ

ตอนนี้น่าจะอยู่แถวๆๆ ใกล้ๆเกือบจะถึงพระราชว้งบลัวร์ล่ะครับ ซึ่งน่าจะเป็นแถบเมืองหลวงของจังหวัดลัวเรแชร์ในแคว้นซ็องทร์ ประเทศฝรั่งเศส เมืองบลัวตั้งอยู่ทางตอนกลางของฝรั่งเศสบนฝั่งแม่น้ำลัวร์ระหว่างออร์เลอ็องกับเมืองตูร์ครับ

ผมพิมพ์ไป ค้นไป อ่านไป ยิ่งดึกยิ่งเมาภาษาฝรั่งเศส 555

เฮียผมก็คิดว่าน่าจะเป็นใบเมเปิ้ลนะ

เอ้า เล่าต่อๆๆๆ

คราวนี้มาถึงพระราชวังบลัวร์ซะที ผมไม่ค่อยได้ถ่ายภาพเท่าไหร่ เพราะเกิดอาการเอียนปราสาทมาจากชาโตว์ เชอนองโซ พอมาถึงพระราชวังบลัวร์ก็เลยถ่ายภาพมานิดหน่อยพอเป็นกระษัย 5555

ภาพนี้เป็นมุมจากด้านในจากอีกมุนหนึ่งมองไปทางด้านนอกครับ จริงๆ ที่เห็นอยู่ลิบๆๆ คือทางเข้าซึ่งเป็นบันไดวนหินอ่อนครับ

แล้วผมก็หอบสังขารเดินเขย่งเก็งกอยขึ้นไปบนยอดหอคอยของพระราชวังบลัวร์ พระราชวังบลัวนั้น ก่อสร้างด้วยสถาปัตยกรรมหลายยุคปนกันครับ ผสมกันระหว่างกอธิค เรอเนสซองส์และบาร็อค ตั้งแต่ศตวรรตที่ 13-17 โดยขุนนางแห่งบลัวร์สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุล่ะครับ

ว่ากันว่าเป็นปราสาทที่ร่มรื่น สว่างไสว บันไดและมุขระเบียงแบบเรอเนสซองส์ หลังคาปูด้วยหินชนวนและปล่องไฟแบบก่ออิฐ ใครที่รักศิลปะคงต้องสูดปาก ส่วนคนรักเสียงเพลงแบบผมรู้สึกเฉยๆๆ 555

ผมจำไม่ได้ว่าหมอนี่เป็นใคร ถ้าให้เดามั่วก็น่าจะเป็นพ่อทูนหัวเฮอคิวลิสครับ ผมเองดันไม่ได้ถ่ายมาเต็มตัว เลยนึกไม่ออกว่าเป็นใครว่างั้นล่ะ 555

แล้วผมก็เดินขึ้น(ไปทำไม)ถึงบนยอดของปราสาท ซึ่งผมว่าท่านที่ชื่นชอบงานศิลปะของแถบยุโรป หรือนักเรียนนักศึกษาคงถูกใจแน่นอน ผมเองเมื่อหลายสิบปีก่อนเคยสอบเข้าวิทยาลัยช่างศิลป์ ถ้าสมัยนั้นสอบได้ ป่านนี้ผมอาจจะเป็นช่างปูนอยู่ที่เมืองบลัวร์กินค่าแรงวันละ 300 บาทก็อาจเป็นได้ 555

แล้วก็ลงมาพักผ่อนสังขารที่ร่วงโรยตรงด้านล่างของพระราชวังบลัวร์ล่ะครับ ก่อนที่เราจะออกเดินทางอีกราวๆๆ 3 ชั่วโมงครึ่ง เพื่อกลับไปเที่ยวต่อยังกรุงปารีส

ซึ่งช่วง 4-5 วันสุดท้าย ชาวคณะจะอยู่กันที่ปารีสอย่างเดียวแบบเนื้อๆ เน้นๆล่ะครับ 5555

เย้ๆๆๆ ถึงแล้วโว้ยยย เดินทางมาแทบตาย พอได้เห็นหอไอเฟลเหมือนจะนอนตายตาหลับทำนองนั้นครับ 555 เอ้า อ่านประว้ติพอเป็นน้ำจิ้ม

หอไอเฟล (Eiffel) เป็นสัญลักษณ์ของนครปารีส สร้างปี ค.ศ.1887-9 ออกแบบโดยวิศวกรที่มีชื่อเสียงระดับพระกาฬของฝรั่งเศสชื่ออีตา กุสตาฟ ไอเฟล (Gustave Eiffel) ทำเพื่อเป็นสัญลักษณ์การจัดงานแสดงสินค้าโลกในปี 1889 (พ.ศ. 2413) ฉลองครบรอบ 100 ปีแห่งการปฏิวัติอุตสาหกรรม

แม่เจ้าโว๊ยๆๆๆ มันทำขึ้นจากโลหะ 15,000 ชิ้น หนักถึง 7,000 ตัน ยึดต่อด้วยน๊อต 3,500,000 ตัว สีทาทั้งหมด 35 ตัน สูง 1,050 ฟุต หมดเงินค่าก่อสร้าง 7,799,401 ฟรังก์ เสียเวลาสร้าง 1 ปี มีลิฟต์พาชมวิวได้สูงถึงยอดหอซึ่งมีร้านอาหารที่สามารถนั่งชมวิวได้ทั่วทั้งกรุงปารีส และชมความงามของแม่น้ำแซนน์ด้วย

แรกๆ คนคัดค้านมากมายครับ เพราะข้อหาเกะกะลูกตา(บางคน) สุดท้ายหอไอเฟลก็กลับเป็นสถานที่ยอดนิยม ใครต่อใครที่มาปารีสต้องถ่ายรูปด้วยตามธรรมเนียมครับ ซึ่งรวมผมไปด้วย หอนี้เคยเป็นอาคารสูงที่สุดในโลกสมัยแรก จนกระทั่งตึกเอ็มไพร์เสตท สร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1931

หอคอยไอเฟลมีนักท่องเที่ยวเยี่ยมชมประมาณ 5.5 ล้านคนต่อปี นับเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่เลยว่างั้น 555 วาววววว

แล้วแผล็บเดียวจากหอไอเฟล ก็มาถึงประตูชัย ระยะทางน่าจะพอๆกับ สนามหลวงไปพระรูปทรงม้าเท่านั้นเองครับ 555

ใครไปใครมาก็ต้องมาเดินถ่ายรูปกับประตูชัย นัยว่าประตูชัยฝรั่งเศส (Arc de triomphe de l'Étoile)(อ่านไม่ออกโว๊ยๆๆๆ) 555 เป็นต้นแบบของประตูต่างๆ

ใครที่เคยสงสัยว่าหน้าตามันเหมือนประตูท่าแพหรือเปล่า ดูรูปเอาเองละกัน 555

อยากรู้ประวัติของประตูชัยฝรั่งเศสเพิ่มเติมอ่านตรงนี้จ้า http://goo.gl/aKUOD
และถ้าอยากรู้ว่าโลกนี้มีประตูคล้ายๆแบบนี้กี่อัน ก็อ่านตรงนี้เลยครับ http://goo.gl/3VKDG

เฮียมั่นเฮียเบียส เก๊กหล่อมากครับ5 5

หันหลังให้ประตูชัยฝรั่งเศส เราจะเจอกับถนนสายที่ยาวคล้ายๆถนนเยาวราช พาดไปเป็นทาง เจ้าถนนที่ว่าคือ Champs-Élysées หรืออ่านว่า ฌองเอลิเซ่ หรือ "ช็องเซลีเซ"

เป็นถนนในเขตที่ 8 ของกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส เป็นย่านการค้าที่ประกอบด้วยโรงละคร คาเฟ่ และร้านค้าหรูหรา สองข้างทางมีต้นเกาลัดที่ได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามปลูกเรียงราย ชื่อ "ช็องเซลีเซ" มาจากคำว่า "ทุ่งเอลิเซียม" จากเทพปกรณัมกรีกในภาษาฝรั่งเศส

ช็องเซลีเซได้รับการขนานนามว่าเป็นถนนที่สวยที่สุดในโลก โดยมีอัตราค่าเช่าสูงถึง 1.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี สำหรับพื้นที่ 1000 ตารางฟุต (93 ตารางเมตร) สูงที่สุดในยุโรป

มองไปมองมา มันก็คล้ายๆตรงแยกห้างฟอร์จูนในไทยเหมือนกันแฮะ มิน่าเล่าถึงได้ตั้งชื่อว่า ฌองเอลิเซ่เหมือนกัน 555 แต่ตอนนี้ไหงดันเปลี่ยนเป็นอัมสเตอร์ดัมซะงั้น 555

ถ้าผมหลับคาคอมไปกอ่น ก็รออ่านต่อวันพรุ่งนี้ละกันนะครับ 5555

ตรงนี้เป็นแยกอะไรซักอย่างนึง หน้าตาคล้ายๆ บ้านเราตรงย่านสามแยกที่มีน้ำขมตราน้ำเต้าทองขายเหมือนกันแฮะ 555 แต่ช่างมันเหอะ ถ้าสังเกตุให้ดีๆๆ ประเทศไทยเราก็ได้รับอิทธิพลของสถาปัตยกรรมฝรั่งเศส หรือแม้แต่นครเซี่ยงไฮ้ ก็รับเอาสถาปัตยกรรมของฝรั่งเศสมาทั้งดุ้น จนต้องเรียกว่า "นครปารีสตะวันออก"

ของบ้านเราลองไปดูแถวๆกระทรวงกลาโหมหรือกระทรวงมหาดไทยก็คล้ายปารีส หรือแม้แต่ถนนราชดำเนินก็ออกแนวเดียวกันล่ะครับ 555

แล้วเราก็ผ่านหอไอเฟลอีกไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ....

แรกสุดตอนเห็นหอไอเฟล โอวว วาวๆๆ เย้ๆๆๆ ทุกคนตื่นเต้นกับหอไอเฟล แต่พอผ่านวนไปรอบที่สอง สาม และสี่ คราวนี้ไม่มีใครสนใจแล้ว ของพรรค์นี้ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ ลองหอไอเฟลมาอยู่บ้านเรา มันก็ไม่ต่างกับเสาชิงช้าหรือภูเขาทองล่ะครับ

ผมเองพอเห็นไปรอบที่สาม พาลจะเรอออกมาเป็นหอไอเฟลล่ะครับ 555

อันนี้สำคัญ เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ครับ คือระหว่างกลางกรุงปารีสกับที่พักที่ผมพักอยู่ เราจะต้องขับลอดอุโมงค์ไปๆมาๆ อยู่หลายเที่ยว และไกด์ก็ชี้ให้ดูอุโมค์ที่โค้ง ซึ่งเป็นอุโมงค์ที่เจ้าหญิงไดอาน่ามาสิ้นพระชนม์ ไกด์ท้องถิ่นชี้ให้พวกเราดูเสาตอม่อต้นที่ 13 ที่รถของเจ้าหญิงได้พุ่งเข้าชน โดยมิได้เหยีบบเบรคเพื่อชลอความเร็วแม้แต่น้อย


--------------------------------------------
เมื่อวันเสาร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2540 เวลา 07.30 น. มีผู้พบเห็นไดอาน่าเสด็จลงจากเครื่องบินที่มีต้นทางจากประเทศกรีซ ที่สนามบินในกรุงปารีส ในเวลาประมาณ 08.00 น.เจ้าหญิงได้เสด็จขึ้นรถ เมอร์ซีเดส เบนซ์ สีดำรุ่น E600 รุ่นปี 1997 ออกจากสนามบินอย่างรวดเร็ว พร้อมกับทรงนัดพบกับ โดดี อัลฟาเยด์ ที่อพาร์ตเมนต์กลางกรุงปารีส หลังจากนั้น เวลาประมาณ 13.45 น. มีผู้พบเห็นไดอานากับนายโดดี พร้อมองครักษ์ อีกครั้งขณะช็อปปี้งในย่านถนน "ชองเอลีเซ่" ขณะนั้นช่างภาพอิสระรุมถ่ายพระฉายาลักษณ์พระองค์กับนายโดดี โดยเวลา 16.40 น. เจ้าหญิงจึงเสด็จกลับ มีการดักฟังทางโทรศัพท์ว่า เจ้าหญิงจะทรงพบกับนายโดดีอีก ที่โรงแรมริทซ์เพื่อเลี้ยงพระกระยาหารค่ำในเวลา 20.30 น. และเจ้าหญิงได้เสด็จถึงโรงเเรมเมื่อเวลา 19.55 โดยในระหว่างเวลา 20.30-23.30 น. เจ้าหญิงทรงอยู่ในงานเลี้ยงอันหรูหราของนายโดดี แต่มีรายงานการใช้โทรศัพท์ของเจ้าหญิงว่าทรงโทรศัพท์ไปหาโหรหญิง พระสหายสนิทพระองค์ เพื่อทำนายดวงชะตาและขอคำปรึกษาปัญหาชีวิต

ก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยเจ้าหญิงเสด็จออกจากโรงแรมเพื่อกลับที่ประทับ ช่างภาพอิสระชุดเก่าที่จึงสะกดรอยตามพระองค์อีกครั้ง จนมาถึงถนนลอดอุโมงค์ Point De Alma ใต้แม่น้ำเซน ที่ชื่อว่า แต่รถพระที่นั่งซึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วประมาณ 126 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เพื่อหลบหนีการตามล่าของเหล่านักภาพ ก็ได้พุ่งชนกับแผงราวเหล็กกั้นอุโมงค์อย่างจัง เนื่องจากถนนลอดอุโมงค์มีความลาดชันมาก ทำให้รถยนต์พระที่นั่ง หมุนตัวและพุ่งชนแผงเหล็กอีกด้านหนึ่ง ส่งผลให้หม้อน้ำเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง โดยเฮนรี พอลล์ คนขับรถและนายโดดี เสียชีวิตทันที ส่วนเจ้าหญิงและนายเทรเวอร์ เรสยอนส์ องครักษ์ได้รับบาดเจ็บสาหัส เจ้าหญิงมีบาดแผลฉกรรจ์ที่พระพักตร์ พระโลหิตออกมากและยังมีพระโลหิตไหลในปัปผาสะ

เมื่อเวลา 00.15 น. รถพยาบาลคันแรกของโรงพยาบาลเซ็นต์เดอลาปีแอร์ มารับเจ้าหญิงและองครักษ์ หลังจากนั้นอีกชั่วโมงกว่า แต่เจ้าหญิงนั้นทรงเสียพระโลหิตมาก และยังทรงมีพระโลหิตตกค้างที่พระปัปผาสะอยู่เป็นจำนวนมากด้วย พระอาการทรงตัวต่อมาเรื่อยๆ จนเมื่อเวลา 03.35 น. พระหทัยอ่อนพระกำลังลงเรื่อยๆ ซึ่งในขณะนั้นชีพจรอยู่ที่ 23 ครั้งต่อนาที

หลังจากนั้นอีกประมาณครึ่งชั่วโมง เวลา 04.00 น. ไดอาน่า เจ้าหญิงแห่งเวลส์สิ้นพระชนม์ด้วยพระอาการพระโลหิตไหลในพระปับผาสะและสูญเสียพระโลหิตมาก ส่วนนายเทรเวอร์ เรสยอนส์ องครักษ์นั้นเป็นคนเดียวในอุบัติเหตุที่รอดชีวิต สำนักพระราชวังบักกิ้งแฮมได้ออกแถลงการณ์ยืนยันในวันรุ่งขึ้น และแจ้งว่าเจ้าฟ้าชายชาลส์ เจ้าชายวิลเลียม และ เจ้าชายแฮร์รี่ ได้ทรงทราบข่าวแล้ว สมเด็จพระราชินีนาถ พระราชทานพระราชานุญาตให้จัดงานพระศพได้ที่เวสมินตัน โดยพระราชวงศ์ทุกพระองค์ได้เสด็จเข้าร่วมพิธีพระศพ เจ้าชายวิลเลียมและเจ้าชายแฮร์รี่ซึ่งยังคงทรงโศกเศร้ามากนั้น มีคุณปีเตอร์ฟิลิปส์ (พระโอรสในเจ้าฟ้าหญิงแอนน์) จับมือและคอยให้กำลังใจตลอดเวลา แขกสำคัญนอกจากพระราชวงศ์ทุกพระองค์แล้วยังมีครอบครัวสเปนเซอร์ทุกคน และมีแขกอื่นอีกกว่า 3,500 คน

อ่านต่อกันในวันพรุ่งนี้เน้อๆๆๆ 555 คืนนี้ขอกล่าวเป็นคำภาษาฝรั่งเศสว่า

bonne nuit บอนนุย แปลว่า ราตรีสวัสดิ์จ้าๆๆๆๆๆ 5555



ปล.รูปมีมากมาย หากให้ผมเล่าให้ครบตามที่ถ่ายมา มีหวังกินเวลาเกินครึ่งเดือนล่ะครับ 555

ผมไปเปิดร้านขายหูฟังบ้างดีกว่า
จะได้ไปเที่ยวกับเฮีย...

รูปสวยครับเฮีย

ได้ไปเที่ยวอีกแล้ว น่าอิจฉาเฮียจริงๆ

เฮียได้ขึ้นหอไอเฟลมั้ยครับ

ไม่ได้ขึ้นละครับ วนอยู่ รอบ รอบ เท่า นั้น เองจ้า 555........อิ อิ อิ

มาเล่ากันต่อจากเมื่อคืนนะครับ 555

หลังจากเราไปชมอุโมงค์ที่เจ้าหญิงไดอานามาสิ้นพระชนม์ตรงเสาต้นที่ 13 กันแล้ว คราวนี้เราก็จะมุ่งหน้าไปชมมหาวิหารน๊อตเธอดาม ซึ่งถ้าเปรียบไปแล้วก็ต้องเจอกับวัดพระแก้วของไทยเราล่ะครับ

เอ้า ตรงนี้อยู่แถวไหนล่ะเนี่ยๆๆๆ น่าจะใกล้ๆๆนีอตเธอดามแล้วล่ะๆๆ

ก่อนจะเข้าไปมหาวิหารน็อตเตอดาม เรามาชมภาพยายป้าท่านนี้ก่อน ผมเจอคุณป้าท่านนี้บ่อยมาก คือเมืองปารีสนั้น เวลาใครจะไปไหนมาไหน มักจะขับรถวนไปวนมา หรือไม่ก็เดินวนเวียนอยู่แถวๆๆนั้นล่ะ

ป้าท่านนี้แกอุ้มสุนัขอยู่ตัวหนึ่งท่ามกลางความหนาวเหน็บ เพื่อขอความเมตตาจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแบ่งเศษสตางค์ให้

ใครไปปารีส ไม่เจอป้าท่านนี้ มาเตะผมได้เลยครับ

อันนี้จำไม่ได้ว่าอยู่ตรงมุมไหนของมหาวิหารน๊อตเตอดามล่ะครับ

ผมเองก็ชักลืมเลือน ว่ามุมนี้มันตรงไหนหว่า แต่มั่นใจว่าคือมหาวิหารน๊อตเธอดามแน่ๆๆ 555

เย้ๆๆ ใช่แล้ว ไม่มั่วแน่ๆๆ นั่นก็คือมหาวิหาร น็อตเธอดาม หรือ อาสนวิหารน็อทร์-ดามแห่งปารีส (Cathédrale Notre-Dame de Paris)

ตอนเข้ามาในโบถส์ เค้าให้ถอดหมวกออกเพื่อเป็นการเคารพต่อสถานที่ ตอนที่เดินเข้ามาอากาศเย็นเยียบ ได้ยินเสียงออร์แกนท่อครางต่ำๆ และเป็นการเล่นสดๆไม่ได้เปิดแผ่นแต่อย่างใดด้วยครับ จำได้ว่า น็อตเธอดามปีนี้ ฉลองครบรอบ 850 ปีของการก่อตั้ง

ใครอยากทราบเพิ่มเติม คลิกอ่านจากลิงค์นี้นะครับ
http://goo.gl/xIoyP

ในนั้นจะมีรูปเคารพมากมาย แต่เอาเป็นว่าผมเรียกไม่ถูกล่ะครับ 555 ประมาณว่าแนวโบสถ์ แนวิหาร หรือแนววัด ไม่ใคร่ถูกโฉลกกับผมเท่าไหร่ ไปกี่ทีกี่ที หรือไปที่ไหนต่อที่ไหน จำมันไม่ได้ซักกะอย่าง

เอาเป็นว่าผมเก็บบรรยากาศภายในมาให้ชมละกันนะครับ 555

อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าใช่รูปปั้นของ "โยนออฟอาร์ค" หรือเปล่า (Jeanne d'Arc) ถ้าจำผิดหรือมั่วก็ขออโหสิกรรมด้วยนะครับ 555

โยนออฟอาร์ค เป็นวีรสตรีของฝรั่งเศสและเป็นนักบุญในนิกายโรมันคาทอลิก โยนมาจากครอบครัวชาวนาที่เกิดทางตะวันออกของฝรั่งเศสและเป็นผู้นำกองทัพฝรั่งเศสในสงครามร้อยปีหลายครั้งที่ได้รับชัยชนะต่อฝ่ายอังกฤษโดยอ้างว่ามีพระเจ้าเป็นผู้ชี้ทาง และเป็นผู้มีส่วนทางอ้อมในการขึ้นครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศสของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7

ใครชอบประวัติศาสตร์อ่านต่อตรงนี้เด้อ http://goo.gl/PcIvV

ในมหาวิหารน็อตเธอดามอลังการงดงามมาก แต่อย่างว่าผมกับเจ้าเบียสเปรียบไปก็เหมือนไก่ได้พลอย หรือหัวล้านได้หวี คือเดินดูก็สวยดี แต่ไม่ได้รู้สึกอินไปกับแนวโบสถ์หรือวิหารเสียเท่าไหร่

อาจจะเป็นเพราะตอนวัยเยาว์ ทั้งผมกับเจ้าเบียสสอบตกแล้วตกอีกไอ้พวกวิชาประวัติศาสตร์นี่ล่ะ 555

มาถึงมุมนี้ รู้สึกว่าทางมหาวิหารน็อตเธอดามทำเก๋ ด้วยการมีมุมให้ทดลองฟังซีดีเพลงครับ มันไม่ใช่เป็นเพลงทั่วไป แต่เป็นแนวร้องหรือสวดมนต์ขอพรกับพระเจ้ามากกว่า แต่ฟังแล้วเพลินดีครับ ผมฟังเสร็จไม่เห็นมีแผ่นซีดีวางขาย ก็เลยแค่ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันหน่อย

ว่าครั้งนึงมาใส่หูฟังทดลองฟังเพลงถึงในมหาวิหารน็อตเธอดาม กลางกรุงปารีสกันเลย 555

แล้วผมก็มายืนทำท่าสง่าผ่าเผยหน้ามหาวิหารน้อตเธอดาม ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีความสง่าเลยแม้แต่น้อย 555

พอออกจากน้อตเธอดาม เราก็เดินลัดเลาะย่ำต๊อกเตรียมไปลงเรือ เพื่อล่องแม่น้ำแซนน์ครับ ระหว่างทางเจอตึกเก่าๆ เราก็ชักภาพเป็นที่ระลึกกันซะหน่อยว่างั้น

ตึกอันนี้ผมจำได้ว่าเก่ามากๆๆ เขียนว่า Hotel De Chalons 1625, และบันทัดล่างลงมาเขียนว่า De Lvxembovrc 1659 ซึ่งหมายความว่าอะไรก็ไม่รู้ เห็นว่าเก่าดีเลยจัดซะ 555

ในบรรดาร้านอาหารแบรนด์แฟรนไชส์ข้ามชาติระดับโลก ในปารีสผมเห็นอยู่อันเดียวที่น่าจะประสบความสำเร็จอย่างสูง นั่นก็คือ Starbucks นั่นเอง ผมเองไม่ได้เข้าไปกิน เลยไม่รู้ว่าสนนราคากาแฟในกรุงปารีสตกเท่าไหร่

ร้านกาแฟ Starbucks นั้น มีเยอะชุกชุมน้องๆ เซเว่นของไทย คือแทบจะเจอทุกถนน บางทีเดินข้ามแยกนี้มาแหม็บๆ เจอไปร้านนึง เดินไปนิดเดียวอ้าวเฮ้ย เจออีกแล้ว แสดงว่าชาวปาริเซียน นิยมดื่มกาแฟกันมาก

พวกแม็คโดนัลหรือเคเอฟซี หาแทบไม่เจอ ยิ่งร้านเซเว่นนี่ไม่เจอในปารีสเลยล่ะครับ 555

แล้วเราก็ต้องล่องเรือข้ามฟากเจ้าพระยา เอ๊ย ไม่ใช่ๆๆๆ มันคือการล่องเรือในแม่น้ำแซนน์ เพื่อชมพระอาทิตย์ตกดิน (Sunset River Cruise on the Seine)

การล่องเรือในยามใกล้ค่ำเป็นทางเลือกที่ดีมากครับ ระยะเวลาน่าจะราวๆ 1-1.5 ชั่วโมง เรือจะล่องไปเรื่อยๆ แต่ไม่ใช่เป็นวงกลม คือไปแล้วก็ยูเทิร์นกลับ โดยเรือจะล่องจากหอไอเฟล ผ่านสถานที่ที่น่าสนใจสองฝั่งแม่น้ำแซนน์ รวมถึงผ่านโบสถ์น็อตเธอดามด้วย

เรือแบบนี้ด้านท้ายเค้าจะเปิดหลังคาโล่ง ส่วนด้านในมีกระจกปิดคลุมไว้อย่างดี ใครขี้หนาวก็นั่งด้านใน ใครขี้เต๊ะ เอ๊ย ใครขี้ร้อนก็นั่งข้างนอกซะ 555

แล้วขี้เต๊ะสองตัวก็ออกมายืนตรงกราบเรือ ทำเป็นถ่ายภาพให้แลดูเท่ที่สุดว่างั้น 555

แล้วเรือก็แล่นลอดสะพานไปเรื่อยๆ สะพานหน้าตาก็เหมือนกันหรือคล้ายกันราวกับพี่น้อง สิ่งหนึ่งที่เห็นกันทั่วไป ไม่ว่าเมืองไหนในโลกก็คือการพ่นสีบนกำแพง ผมขออนุญาตคัดลอกมาให้อ่านเพือประดับเป็นความรู้ซักนิดนะครับ 555

----------------------------------

Graffiti ศิลปะการพ่นสีบนกำแพง

รอยขูดขีดเขียน graffiti เป็นการวาดภาพโดยการขีดเขียนไปบนผนัง คำว่า "graffiti" เป็นคำศัพท์ที่มาจากภาษากรีก grafito แปลว่า "การเขียนภาพลงบนผนังหรือกำแพงในสมัยโบราณ" ลักษณะของการพ่น (bombing) ลายมือหรือเป็นการเซ็นลายเซ็น คาดว่าจุดกำเนิดของศิลปะ graffiti โดยเริ่มต้นจากพวกฮิปฮอปในเมืองฟิลาเดลเฟียในมลรัฐเพนซิลเวเนีย สหรัฐอเมริกา และได้แพร่หลายในนิวยอร์กช่วงยุคคริสต์ทศวรรษที่ 60

ในหนังสือ Freight Train Graffitti ได้ให้คำนิยาม graffiti ไว้ว่า "รอยขูดขีดเขียนถือเป็นวัฒนธรรมนอกกระแสที่เปรียบได้กับสัญลักษณ์ของความเป็น เป็นการขบถราวกับว่ามันก่อให้เกิดความรู้สึกซาบซ่าน ความเป็นสุข และเมื่อยามที่ศิลปินรอยขูดขีดเขียน เป็นการได้ท้าทายต่ออำนาจของเจ้าหน้าที่รัฐ ที่พยายามกีดกันกำจัดรอยขูดขีดเขียนให้หมดไป"

และ นิโคลัส แกนซ์ ผู้เขียน Graffiti World อธิบายคำว่า graffitti ที่มาจาก graffitto ไว้ในภาษาอิตาลี ที่แปลว่า รอยจารึก หรือ รอยขีดข่วน โดยอาจกล่าวได้ว่ารอยขูดขีดเขียนถือกำเนิดขึ้นบนโลกมานานแล้ว พร้อมกับกำเนิดของอารยธรศิลปะไทย่าง ๆของมนุษย์ในอดีต ไม่ว่าจะเป็นอักษรฮีโรกลิฟฟิก ภาพเขียนสีตามผนังถ้ำโบราณ อาจถือว่าเป็นรอยขูดขีดเขียนได้เช่นกัน

แล้วก็มาถึงคำอธิบายชื่อที่ว่าของสกู๊ปนี้แล้วครับ 555

ผมจั่วหัวไว้ว่า ปารีสเลอเลิศสะมารีแตน หลายคนคงไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ถ้าบอกว่าเราคุ้นๆๆกับคำว่า "เลิศสะแมนแตน" ที่วัยรุ่นไทยยุคก่อนชอบพูดกัน เราน่าจะเริ่มคุ้นๆๆแล้วใช่เปล่า

คำว่าเลิศสะแมนแตนนั้น เป็นคำที่คุณเทิ่ง สติเฟื่อง พิธีกรโฆษณาทางทีวีชื่อดังเมื่อหลายสิบปีก่อนเป็นคนบัญญัติศัพท์นี้ขึ้นมา และที่มาจริงๆๆ คำว่า สะแมนแตน นั้นมาจากชื่อของห้าง Samaritaine อ่านว่า สะ-มา-รี-แตน ซึ่ง ห้างสะมารีแตน คือห้างสรรพสินค้าในยุคแรกๆของกรุงปารีสเลยก็ว่าได้

คุณเทิ่งแกมาเที่ยวปารีส และได้มาเที่ยวช็อบปิ้งที่ห้าง สะมารีแตน (samaritaine) พอกลับไปแกก็เล่นประดิษฐ์คำใหม่ซะหรูเริ่ดว่า เริ่ดสะแมนแตน หรือเลิศสะแมนแตนนั่นเอง ซึ่งที่มาก็คือดึงมาจากชื่อห้าง Samaritaine นั่นเอง

ใครเคยอ่านเจอที่ผิดๆ หรือเจอผมเล่าผิดไปต้องกราบขออภัย คราวนี้รับรองไม่ผิดแน่ๆๆคร้าบบ 5555

ในลำน้ำแซนน์ เราจะพบเห็นนกนางนวลบินไปบินมา ปกตินกนางนวลน่าจะอยู่แถวๆทะเล แต่เราพบเห็นแถวแม่น้ำแซนน์นี่ล่ะครับ

กล้องเรามีความสามารถสูงมาก ถ่ายนกมาได้ตัวนิดเดียวเอง 555

ผมถ่ายรูปทริปนี้และทำภาพให้มันเป็นขาวดำซะส่วนใหญ่ เพราะว่าไปแล้ว บรรยากาศของปารีสในวันที่เมฆมาก ฟ้าปิด มันเหมาะกับจะจัดให้มันเปํนขาวดำซะมากกว่า ดูแล้วได้อารมณ์อย่างบอกไม่ถูก


------------------------------

อ่านสกู๊ปกันต่อในคืนพรุ่งนี้นะครับ ซึ่งจะเป็นการเดินเล่นที่ถนนคนเดิน (สุนัขเดินน้อย) และจะพาไปดูพิพิภัณฑ์ลูฟท์กันล่ะ 555

บทความดีมากเลยครับ ละเอียดและก็ค่อนข้างจะแม่นยำเลยเฮีย เป็นกำลังใจให้ครับ 555

เฮียถ่ายรูปสวยมากครับ เนื้อหาก็ดี ขอบคุณครับ

เฮียรู้จักคำว่า "จก" ด้วยเหรอครับ คำนี้เป็นคำของภาคอีสานหรือภาษาลาวนะครับ แปลเป็นภาษากลางได้ว่าล้วงแล้วควานครับ ไม่ใช่ล้วงเฉย ๆ เช่น "จกฉลาก" ที่เมืองเวียงจันทร์ ในโรงพยาบาลของที่นั่น ห้องตรวจภายในเขาเรียกว่าห้อง "จกเบิ่ง" ครับ แปลตรงตัวมาก จกแปลว่าอะไรบอกไปแล้ว เบิ่งแปลว่าแหกตาดูครับ.........

ขอบคุณทุกท่านคร้าบบ 555 ผมไปเที่ยวนั้น ก่อนไปไม่ได้ทำการบ้านอะไรไปเลย แต่มาทำย้อนหลังหลังจากไปมาแล้ว ก็เลยถือโอกาสเอาการบ้านที่ทำย้อนหลังมาเล่าให้ฟังกัน

ใครจะไปเที่ยวปารีส จะได้มีข้อมูลคร่าวๆๆ จากการอ่านกระทู้นี้ล่ะครับ

เอ้าคืนนี้มาอ่านสกู๊ปกันต่อนะครับ 555

ชุดชั้นในวินเทจนี่มันน่าสนใจจริงๆครับเฮียย์

มีทั้งความงาม มีทั้งความรู้ มีความสนุก และสุดท้ายก็มีเฮีย และคุณเบียส

ขอบคุณมากๆๆครับ สกู๊ปเที่ยวนี้อาจจะใช้เวลารีวิวหลายวันหน่อยกว่าจะจบ 555

ตอนแรกกะว่าจะลุยคืนเดียวให้จบไปเลย แต่ปรากฏว่ามันมีเนื้อหาหลายอย่างที่น่าอ่านตาม อย่างน้อยใช้เป็นคู่มือฉบับย่อในการอ่านก่อนไปฝรั่งเศสก็ยังดีครับ

ประโยชน์จากรีวิวนี้อาจจะมีนิดนึง แต่ก็ยังมีกว่าไม่มีสาระล้วนๆๆเลยล่ะครับ 555 เอ้า เดี๋ยวมาต่อกันนะครับ

เฮียมั่นคับ ประเทศ ต่อไป ผมขอเป็น Japan นะคับ จะคอยติดต่อชม คับ

เฮียย์ครับ ชองเอลิเซ่ มีขาย"โป๊มั๊ยเพ่" ไหมครับ แล้วเฮียย์ซื้อกลับมาฝากตาเล็กย์ ชมพู ด้วยไหมครับย์

ญี่ปุ่นไปมาแล้วครับ ลองอ่านดูเลยจ้าๆๆๆ
http://www.forum.munkonggadget.com/detail.php?id=63128

แต่ถ้ามีใครเรียกผมไปอีก ผมจะเอามาเล่าให้ฟังนะคร้าบบ 555

ถ้าจำไม่ผิด ตรงนี้คือบริเวณถนนฌองเอลิเซ่ครับ

ซึ่งถนนฌองเอิเซ่ได้รับการกล่าวขวัญว่าเป็นถนนที่งดงามที่สุดในโลก ซึ่งพอจะอนุมานให้ได้ว่าจริงล่ะครับ ชาวปาริเซียนจะชื่นชอบการมาเดินช็อบปิ้งในถนนเส้นนี้ และในวันที่อากาศดีๆๆ ชาวปารีสมักจะมานั่งกันตามร้านกาแฟ

และนั่งกันนอกร้าน ดูคนเดินผ่านไปผ่านมา และร้านไหนมีร่มเค้าก็กางร่มให้คนนั่งนอกร้าน ซึ่งกลายเป็นว่า การนั่งนอกร้านแบบชิลๆสบายๆ คล้ายการนั่งบนริมถนนฌองเอลิเซ่นี่เอง

คนไทยขืนนั่งแบบนี้ มีหวังหนังกำพร้าลอก ต้องพึ่งนิติพลหรือไม่ก็วุฒิศักดิ์กันยกใหญ่ล่ะครับ 5555

และวัยรุ่นไทยหรือวัยรุ่นฝรั่งก็คล้ายกัน คือต้องแสดงออกครับ มีอะไรก็งัดออกมาโชว์กัน ในภาพเป็นวัยรุ่นโชว์การเต้นบีบอย ซึ่งคนมุงดูมากพอควร

อะไรไม่สำคัญเท่าต้องระมัดระวังสุดขีด เวลาอยู่ในฝรังเศส โดยเฉพาะปารีสนั้น บรรดานักแซ้ง นักกรีดกระเป๋านั้นชุกชุมกว่ายุงลายซะอีก อย่าได้สนใจหรือทักทายกับคนมาทำทีถามทาง หรือทำทีเป็นขอดูเวลา หรือคนที่มาเดินเบียด

ใครเดินเฉียดมาใกล้ๆๆ ให้ตะโกนด่าว่า พ่อมึง!!! แล้วถลึงตาโตๆมอง รับรองว่าปลอดภัยครับ อันนี้ถือเป็นการเตือนภัยระดับสูงสุดจากผมเลย เพราะผมอยู่ไม่กี่วัน ผมเห็นหน้านักแซ้งค์เกินกว่า 10 คนเลยเชียว 5555

แล้วคืนนั้นเค้าก็พาผมกับเจ้าเบียสไปรับประทานอาหารพื้นเมืองครับ ความจริงรูปถ่ายเยอะมาก มันเยอะจนผมหมดปัญญาจะเล่า แต่เอาเป็นว่า ผมเลือกมาให้ท่านได้อ่านพอได้กลิ่นปารีสก็แล้วกันนะครับ 555

แล้วก็ถึงเมนูเด็ดที่ใครมาฝรั่งเศสน่าจะต้องกิน ถ้าขืนไม่กินน่าจะเสียดายไปชั่วชีวิต นั่นก็คือ หอยทากอบเนย หรือหอยเอสคาโกท์ (escargot) เป็นอาหารจานสุดหรูของฝรั่งเศส หรือเป็นอาหารสร้างชื่อ หอยทากบกเริ่มเป็นที่รู้จักกันมาตั้ง แต่ศตวรรษที่ 15 ในยุคของการล่าอาณานิคมครับ หอยทากบกที่คนยุโรปนิยมบริโภค มีหลายชนิด แต่มักเรียกโดยรวมว่า เอสคาร์โก้ท์นั่นเอง

เค้าเสิรฟมาบนจานหลุมๆ คล้ายๆถาดขนมครก ใครโง่เอามือไปแตะฝาหอยมีหวังนิ้วพองทันใด มันหอมกระเทียม เนย และเค้าอบจนร้อนราวกับไฟนรก เวลากินให้ใช้ซ่อมแคะเอาเนื้อออกมากิน ผมเองตอนแรกโง่ไปหน่อย เอามือขวาถือซ่อม แล้วเจอมือซ้ายจับหอยกันหอยดิ้น

เท่านั้นล่ะ สะดุ้งเฮือก เพราะหอยมันร้อนจนมือแทบพอง เลยเอาเรื่องนี้มาเป็นนิทานอีสปสอนทุกท่าน ว่าจะกินหอยร้อนให้เอากระดาษหรือผ้าคอยจับไว้ 555

ปิดท้ายคืนนี้ที่ฝั่งตรงข้ามร้านหลุยส์วิกตองละกัน 555 สินค้าแฟชั่นแนวนี้ ไม่ใช่แนวของผมเท่าไหร่ ก็เลยไม่ได้มีอะไรต้องเข้าไปเลือกหากันครับ

บรรดากระเป๋าหลุยส์ ชาแนล ลองชอม ผมเองเพิ่งมารู้จักก็ไม่นานมานี้เอง พอเห็นบรรดาผู้หญิงซึ่งไม่ว่าชาติไหนๆๆ ต่างก็บินเข้าไปในร้านหลุยส์-ร้านชาแนล ราวกับแมลงเม่าที่บินเข้าไปแบบไม่กลัวตาย แต่กลัวไม่ได้ซื้อซะมากกว่า 555

ก็พอๆกับผู้ชายซื้อหูฟังล่ะครับ อันละหลายหมื่นเราก็ซื้อ ในขณะที่ผู้หญิงเห็นหูฟังผู้ชาย ขนาดโกหกว่าตัวละห้าร้อย ยังไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนยังอยากจะได้กันหรือเปล่า 555

ติดตามต่อนะครับ ผมจะพาท่านไปเข้าพิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่อันดับหนึ่งของโลกกันแล้วจ้าๆๆๆๆ

แล้วเช้าวันนี้เราก็เตรียมตัวมาเข้าคิวเพื่อเข้าชมพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ก่อนจะพาไปเดินเล่นในพิพิธภัณฑ์ ผมมีสิ่งหนึ่งที่อยากเล่าและอยากจะประชาสัมพันธ์ให้ซะจริงๆๆๆ นั่นก็คือ....

บริษัททัวร์ที่พาผมมานั้น เป็นความประทับใจส่วนตัวที่ต้องมาเล่าถึง ซึ่งบริษัทที่ว่าคือ Treasure Planet Co., Ltd. ซึ่งเขียนเป็นภาษาไทยไม่ใคร่ถูกนักล่ะครับ 555 ผมโชคดีที่ได้ไปกับเจ้าของบริษัทเองซะเลย นั่นก็คือคุณเต๋อ ศรัณย์ รุ่งอภินันท์

ถามว่าพิเศษอย่างไร เอาเป็นว่าขั้นแรก คุณเต๋อที่รับอาสาเป็นไกด์แกพกกล้อง DSLR ระดับโปรเค้าใช้กัน พร้อมกับเลนส์อีกกระเป๋าเบ้อเริ่ม แกพกมาทำไม แกพกมาเพื่อบันทึกภาพที่สวยๆ ผ่านอุปกรณ์ชั้นเยี่ยม และแกถ่ายภาพให้กับลูกทัวร์ทุกๆที่ ที่มีความสำคัญและเป็นความทรงจำ

ผมเห็นแกกดชัตเตอร์เรียกคนมายืนยิกๆ รวมถึงกำกับคิวต่างๆ ซึ่งผมมองว่าการให้บริการระดับนี้ยากที่ใครจะทำได้ เพราะกระดูกและหิน ทั้งนำคนเที่ยว ทั้งถ่ายรูปให้ มองเห็นว่ามีแต่เทวดาเท่านั้นที่ทำได้ล่ะครับ 555

ผมแซวคุณเต๋อว่า แกน่าจะไปสมัคร สข หรือ สก แล้วก็ลง สส ก็ได้ในอนาคต เพราะนอกจากแกจะมีวาทะที่คมคาย น้ำเสียงยังหล่อกว่าคุณพิษณุนิลกลัด จังหวะจะโคนในการเล่า ศัพท์แสงที่ใช้ รวมถึงใบหน้าที่ถูกฝึกมาจนนิ่ง รวมถึงความรอบรู้แตกฉานในทุกสถานที่ที่ไป ดูเหมือนแกแทบจะจำก้อนอิฐทุกก้อนในปารีสเสียด้วยซ้ำไป

เฉพาะมุขประสาทชาโตว์ผีสิง ผมยกให้ว่าเป็นแก๊กที่เล่าแล้วเหนือกว่าคุณโน๊ตอุดมอีก 1 ขั้น คือเล่าได้หน้าตาย และฮาตามธรรมชาติ ซึ่งผมมั่นใจว่าแกต้องซ้อมมุขนี้มากว่าห้าร้อยครั้ง และเอาเป็นว่าแกไม่ได้ทำทัวร์ทั่วไป แต่แกคงทำทัวร์เถื่อน เอ๊ย รับทำเฉพาะวีไอพีซะมากกว่า

ใครสนใจลองโทรที่
บริษัท เทรเซอร์ แพลเน็ต จำกัด
184/77 อาคารฟอรั่มทาวเวอร์ ชั้น 17 ถ.รัชดาภิเษก Khwaeng Huai Khwang Huai Khwang Bangkok 10310
Tel : 0-2248-1999 Fax : 0-2248-4779
หรืออีเมล์ sarun.tp@gmail.com

บอกว่าอ่านมาจากเว็บมั่นคงแล้วท่านจะได้ส่วนเพิ่ม เอ๊ย อาจจะได้ส่วนลดเล็กๆน้อยๆเป็นรอยยิ้ม(แค่นั้น) 5555

แล้วเช้านี้เราก็มาถึงพิพิธิภัณฑ์ลูฟร์กันครับ หรือชื่อเรียกทางการว่า the Grand Louvre ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ทางศิลปะอันตั้งอยู่ในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งถือว่าเป็นพิพิพิธภัณฑ์เก่าสุด ใหญ่สุด เปิดให้เข้าชมมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2336 มีประวัติความเป็นมายาวนานตั้งแต่สมัยราชวงศ์คาเปเทียง

โชว์ผลงานศิลปะเกินกว่า 60,000 ชิ้นครับ เดินขาลากทั้งวันก็ดูไม่หมด ลูฟร์เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีผู้มาเยี่ยมชมมากที่สุดในโลก และยังเป็นสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนมากที่สุดในกรุงปารีส
มันถูกออกแบบโดย ไอ. เอ็ม. เป สถาปนิกลูกครึ่งจีน-อเมริกัน

ดูด้านหลังเจ้าเบียสครับ เห็นอะไรรำไรๆๆไม๊เอ่ยๆๆๆๆ 555

ไกด์เล่าว่า ไอ้เจ้าพีรามิดแก้วนี่ เพิ่งมาสร้างใหม่ครับ เป็นสัญลักษณ์ของยุคสมัยใหม่ สร้างไม่นานมานี้ครับ ประมาณปี 1989 ซึ่งถือว่ามาสร้างทีหลังตัวพิพิธภัณฑ์ถึง 200 ปี เค้าทำเพื่อเปิดเป็นทางเข้าใหม่ พอเดินเข้าไปปุ๊บ จะเจอโถงกลางขนาดใหญ่ โดยมีเจ้าปิรามิดนี่คร่อมอยู่ เรียกว่าเราเดินเข้าไป แหงอคอขึ้นมอง ก็จะเห็นยอดปิรามิดนี่ล่ะครับ

นอกเหนือจากพีรามิดหลักอันใหญ่ที่เป็นทางเข้า ก็ยังมีพีรามิดขนาดเล็กอีก 3 หลังอยู่รายรอบ และนอกเหนือจากความสวยงามแล้ว พีรามิดเหล่านี้ยังทำหน้าที่รับแสงสว่างจากธรรมชาติให้ส่องทะลุลงไปยังห้องโถงใหญ่ด้านล่างได้ด้วยอีกแน่ะ

อันนี้เป็นมุมหนึ่งของพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ซึ่งแต่ก่อนเดินทีมันเคยเป็นพระราชวังลูฟร์มาก่อนครับ ในนี้มีศิลปะจากทุกมุมโลกมาโชว์ไว้ ว่ากันว่าซื้อมาก็มี ขอมาก็มี ขโมยมาอีกทีก็มี โดนฟ้องเอาคืนไปก็มี สรุปแล้วคือมันเป็นแหล่งรวมโบราณวัตถุที่เลื่องชื่อที่เก่าแก่ที่สุดว่างั้น 555

ต้องเรียนตามตรงว่า ผมจำได้มั่งไม่ได้มั่ง ใครที่ชอบงานศิลปะ ถ้าได้มีโอกาสไปฝรั่งเศสและไปเข้าชมพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ด้วยเวลาจำกัด สมมุตว่ามีเวลา 1 อัน ท่านต้องวางแผนและตีตารางเวลาเลยว่า จะเดินดูจากอะไรไปอะไร อะไรอยู่ตึกซีกไหน ชั้นไหน

มิฉะนั้นแล้วมันจะออกแนวสะเปะสะปะ และอยากให้โน๊ตไว้เลยว่าอะไรต้องไปดูให้ได้ ไม่งั้นนอนตายตาไม่หลับ ก็ขอให้เขียนเรียงลำดับและดูแผนผังให้ดี เพราะที่มันกว้าง คนเยอะราวกับหนอน และเวลาดูอะไรไปที่เข้าตาหลงใหล มันพาลทำให้เวลาหมดไปโดยไม่รู้ตัว

ใครอยากจะชมพิพิธภัณฑ์ลูฟร์แบบออนไลน์ เลือกเข้าตามลิงค์ที่ผมให้ไว้ได้เลยจ้าๆๆๆ
http://www.louvre.fr/en

อ้อ และรูปที่ผมโพสนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นรูปปั้นอะไร ปั้นโดยใคร ใครทราบบอกด้วยเน้อๆๆๆ 555

รูปปั้นอันนี้ น่าจะเป็นลูกพี่เฮอร์คิวลิสครับ มือถือกระบอง อีกมืออุ้มเด็ก ทำหน้าตาออกแนวพิทักษ์โลก น่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากท่านเทพเฮอร์คิวลิสนั่นเอง

รูปปั้นที่ผมไปดูนี้ ทางไกด์เค้าเขียนโปรแกรมไว้เรียบร้อย โดยเลือกเอารูปที่ฮอตฮิตที่ใครไปใครมา ก็ต้องเอานิ้วมาฝนขอเลข เอ๊ย ต้องมาชมกันน่ะครับ 5555

อ่านเพิ่มเติมเอาสาระต่อที่ตรงนี้ครับ http://goo.gl/TM7Wy

มาถึงไฮไลท์ที่ทุกคนมาต้องมาชมกัน นั่นก็คือเทพีวีนัส ใครอยากอ่านรายละเอียดเชิญตรงนี้ก่อนเลยครับ http://goo.gl/WI4tZ
หรือดูจากลูฟร์ตรงนี้ http://www.louvre.fr/en/oeuvre-notices/aphrodite-known-venus-de-milo

เราจะคุ้นตาซะเหลือเกินกับรูปปั้นสาวงามที่แขนด้วน มันเป็นตราสินค้าของซิปวีนัสนั่นเอง ผมเองตอนแรกก่อนจะเห็นเทพีวีนัสรูปนี้ ผมเห็นอยู่องค์นึงคล้ายๆ กัน ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปถ่ายภาพแชะๆๆ ด้วยความดีใจว่าตูค้นพบเจอแล้วเทพีวีนัสในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์

แต่พอถ่ายไปได้ซัก 3-4 ภาพ พลันสมองก็จำได้ว่า เทพีวีนัสของจริงๆแขนด้วนนี่นา ก็เลยต้องวิ่งไปหาของจริงๆๆถ่ายมาให้ชมกันนี่ล่ะครับ 555

มาถึงป้ายเตือนกันนักท่องเที่ยวเผลอไผลหรือประมาท ในปารีสนั้นเป็นเมืองแห่งนักแซงค์ก็อาจจะว่าได้ครับ เค้าเล่าว่าโดยคนปารีสล่ะไม่เท่าไหร่ แต่พวกยิปซี หรือยุโรปชาติอื่นหลั่งไหลเข้ามาในปารีส มายึดเป็นที่ทำมาหากินกันไป

ใครไปปารีส ขอให้เอากระเป๋าสตางค์ยัดไว้กระเป๋าหน้า หรือมีกระเป๋าสบาย ขอให้กอดไว้ข้างหน้าเหมือนจิงโจ้กอดกระเป่าตัวเองนั่นล่ะครับ ไม่งั้นมีหวังโดนล้วงโดนกรีดกันกระจาย

พวกมาแนวถามเวลา หรือถามทาง หรือใครเดินเข้ามาชน สิทธิการิยะท่านว่าให้ระวังไว้ก่อนเลยครับ และไม่ใช่ให้ระวังแค่ตามถนนหนทาง หรือตามห้างสรรพสินค้า แต่ต้องระวังในทุกพื้นที่ ไม่เว้นแม้แต่ในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ 555

รูปวาดบนเพดาน น่าจะเป็นของไมเคิลแองเจโล(หรือเปล่า) ต้องขออภัยที่จำไม่ได้จริงๆครับ 555 แต่อย่างไรก็ดีก็ถ่ายมาฝากทุกท่านแล้วล่ะครับ

อันนี้เสียดายมากครับ ไกด์เค้าเล่าให้ฟังแต่ผมดันจำไม่ได้ 555 แต่พอมาค้นชื่อ ก็พอจะทราบเลาๆว่า คือ Victory of Samothrace Landing ซึ่งน่าจะเป็นไฮไลต์อีกอันของพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ครับ รูปปั้นอันนี้ตั้งอยู่บนโถงกลาง

ผมเดาเอาว่าน่าจะสำคัญ เนื่องจากพื้นที่โชว์และการทำเพดานที่มีแสดงสาดส่องลงมา เดาว่าไม่ธรรมดา รอท่านที่ทราบดีมาเล่าดีกว่าจ้าๆๆๆ หรือท่านใดจะอ่านเอาเองจากตรงนี้ก้ได้ครับ http://en.wikipedia.org/wiki/Winged_Victory_of_Samothrace

ต้องบอกว่า ใครที่หลงใหลงานศิลปะ และใฝ่ฝันว่าซักวันหนึ่งต้องไปเห็นของจริงๆกับตา ผมว่าการไปเยือนพิพิธภัณฑ์ลูฟร์นี้คุ้มค่ามากครับ เพราะไอ้ของที่เราพอจะรู้จักกันอยู่บ้าง มันมารวมกันอยู่ที่นี่แทบทั้งหมดแล้วครับ

ส่วนผมกับเจ้าเบียสนั้นเป็นพวกชอบงานศิลป์ แต่ศิลป์คนละอย่างกับทำนองนี้ล่ะครับ 555

แล้วก็มาถึงอันดับที่น่าจะเป็นที่สุดของที่สุดในพิพิธภัฑ์ลูฟร์ ผมเดาเอาว่านี่น่าจะเป็นงานศิลปะชิ้นเดียวที่คนทั้งโลกให้ความสนใจและกระหายอยากชมมากที่สุด นั่นก็คือรูปวาดโมนาลิซ่าอันโด่งดังนั่นเอง ผมเองก้เป็นหนึ่งในคนที่ตื่นเต้นอยากจะถ่ายภาพโมนาลิซ่ากับเค้าด้วย

รูปที่เปิดให้คนถ่ายภาพได้นั้น ผมเดาว่ามันคือภาพจำลอง ส่วนของจริงๆนั้นน่าจะถูกเก็บไว้ในเซฟนิรภัยจริงๆล่ะครับ คนมุงถ่ายภาพโมนาลิซ่ามากมายก่ายกอง ราวกับงานพระสมุทรเจดีย์หรืองานภูเขาทอง เดินเบียดกันไปเบียดกันมา แล้วผมก็เบียดเข้าไปแถวในสุด แล้วก็ถ่ายภาพออกมาจนได้ (แค่เนี้ยล่ะนะ) 555

ใครอยากทราบประวัติแม่นางโมนาลิซ่า ว่าดังขนาดไหน ดังจนคนไทยต้องเอาชื่อมาตั้งเป็นสถานอาบอบนวดเพื่อระลึกถึงแม่นางโมนาลิซ่าว่าไปนั่น 555

อ่านต่อตรงนี้คร้าบบ
http://goo.gl/E376L


เราจะมาเล่ากันต่อในคืนพรุ่งนี้นะคร้าบบ 555

นั่งอ่านเพลินๆจนจบ ขอบคุณที่แบ่งปันประสบกสรณ์ดีๆครับ :)

มาต่อกันครับ หลังจากที่ต้องไปออกงานที่ไบเทค ทำให้ไม่มีเวลามรีวิวต่อ ซึ่งรีวิวอันนี้เป็นประวัติศาสตร์เว็บมั่นคงไปแล้ว คือทำกันระดับหลายวันเกินกว่า 1 สัปดาห์จบ 555

หลังจากที่ไกด์พาเดินดูรูปปั้นต่างๆๆ คราวนี้ก็มาดูภาพวาดมั่ง ภาพวาดที่ผมคิดว่าโด่งดังมากๆๆ และน่าจะเป็นภาพแถวหน้า ก็คือภาพนโปเลียน กำลังสวมมงกุฏให้พระนางโจซิฟินครับ ชื่อภาพคือ The Consecration of the Emperor Napoleon and the Coronation of Empress Joséphine on December 2, 1804

เสียดายมากๆว่าผมจะโม้ต่อก็นึกลำบากใจ เพราะจำไม่ค่อยได้ เอาเป็นว่าลองอ่านต่อจากเว็บลูฟร์ครับ 5555

http://www.louvre.fr/en/oeuvre-notices/consecration-emperor-napoleon-and-coronation-empress-josephine-december-2-1804?selection=44904

ภาพนี้เป็นอีก 1 ในงานระดับมาสเตอร์พีชของลูฟร์ครับ ชื่อภาพว่า The Raft of the Medusa จริงๆแล้วไกด์เค้าเล่าให้ฟังถึงเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจนครบ แต่เนื่องจากผมทำหลายอย่างในเวลาเดียวกัน ทั้งถ่ายรูป ทั้งยังต้องแอ็คท่าติงต๊องด้วย ก็เลยจำอะไรไม่ได้เลย 555

แต่ผมค้นประวัติภาพมาให้เรียบร้อยแล้วจ้าๆๆๆ http://www.louvre.fr/en/oeuvre-notices/raft-medusa

โชคดีภาพนี้ถ่ายไม่ติดหำของรูปปั้นมา....555

อันนี้เป็นระดับมาสเตอร์พีชสุดๆๆอีกเช่นกัน ชื่อรูปปั้นคือ Psyche Revived by Cupid’s Kiss' เป็นรูปกามเทพกำลังจุมพิตสาวน้อยที่ชื่อ Phyche เป็นรูปปั้นที่คนรุมถ่ายกันมากอีกอันหนึ่งครับ

ประวัติอยู่นี่เลยครับ http://musee.louvre.fr/oal/psyche/indexEN.html

เอ้า เวลาใครไปที่พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ อย่าลืมถ่ายภาพบ้าๆบอๆแบบนี้มาฝากกันด้วยล่ะ 555

เมื่อช่วงต้นเราเห็นยอดของปิระมิดกระจกอยู่ด้านบน แต่พอเราเดินเข้ามาตรงโถงด้านล่าง ก็จะเจอฐานของปิรามิดลงมาแหลมเกือบประจบกับปิรามิดอีกอันนึงครับ

เราจะลาพิพิภัฑ์ลูฟร์กันแล้วล่ะครับ ใครรักงานศิลปะ ใครสนใจประวัติศาสตร์ หากมีโอกาสซักครั้งในชีวิตต้องไปลูฟร์ให้ได้นะคร้าบบบ

ออกจากลูฟร์เค้าก็พาเราไปทานอาหาร เพราะถ้าไม่ขืนไปทานกัน มีหวังเกิดคดีก่องข้าวน้อยฆ่าแม่แน่ๆๆ เพราะเมื่อช่วงเช้า เราเดินที่ลูฟร์จนขาแทบลาก ขืนไม่มีอะไรลงท้องสงสัยจะไปต่อไม่ไหว

เรามาที่ร้าน A L auberge ผมอ่านไม่ออกล่ะ ดูจากกระดาษเช็ดปากสีแดงแป๊ดอันนี้ละกัน ร้านนี้เป็นร้านอาหารฝรั่งเศสขนาดเล็ก แต่โทษทีคุณภาพอาหารระดับพระกาฬครับ ร้านนี้น่าจะเป็นร้านเก่าแก่ระดับร้อยกว่าปีของกรุงปารีสกันเลยเชียวล่ะ

ถ้าให้เดามั่ว ผมเดาว่ารูปสุภาพสตรีท่านนี้น่าจะเป็นรูปเจ้าของร้าน คือลักษณะของการวางรูปที่ต่างจากรูปอืนๆในร้าน และดูไปแล้วจัดดิสเพลย์คล้ายๆหิ้งบรรพบุรุษ ทำให้ผมจินตนาการว่านี่คือเจ้าของร้านคนแรก

ครั้นจะถามพนักงานเสิร์ฟว่าท่านนี้เป็นใคร ก็กลัวบ๋อยรำคาญพาลเตะก้านคอเอา ก็เลยเดาสุ่มตามที่ว่าล่ะครับ 555

ประเทศฝรั่งเศสนั้น ใช้ฝรั่งจริงๆเสิร์ฟอาหารครับ แต่ละคนเดินกันคล่องแคล่วว่องไว ทำงานไปยิ้มไป สนุกสนานกับงาน ไม่ปรากฏว่ามีแรงงานพม่า แรงงานกะเหรี่ยง หรือแรงงานจีนสิบสองปันนา มาแอบอยู่ที่ปารีส อาจจะเป็นเพราะเค้าไม่ออกวีซ่าส่งเดชนั่นเอง ไม่เหมือนประเทศไทย ที่ตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจว่าคนไหนคือคนไทยไปแล้ว 555

ดูเจ้าบ๋อยคนนี้ครับ มาเมืองไทยถ้ามาเสิร์ฟอาหารตามร้านตามห้างในไทย มีหวังสาวกรี๊ดว่าหน้าตาหล่อเหลาเอาการ

ผมเองยังอดใจไว้ไม่ได้ ต้องถ่ายภาพมาใบนึง 555

ยิ่งค้นยิ่งตื่นเต้น ผมมีภาพผ้าเช็ดปากสีแดงมาชิ้นเดียว ก็เลยนั่งค้นไปเรื่อยๆๆ จนเจอร้านดังเจ้าเก่าเล่ายี่ห้อแล้วครับ ร้านนี้ชื่อว่า L' Augerge du pere Louis และตืนเต้นสุดขีดเมื่อผมเจอว่าเค้ามีเว็บไซด์ด้วย เย้ๆๆๆๆ 555

http://www.pere-louis.com/

ร้านนี้เปิดมาตั้งแต่ปี 1903 ถึงตอนนี้ 110 ปีเข้าไปแล้ว เก่าและเก๋าพอตัวเลยเชียว 555

ภาพนี้เป็นกระดาษมีรูปเครื่องย่างไก่อัจฉริยะ เดี๋ยวเราจะมาเล่ากันว่าอัจฉริยะอย่างไรกันครับ

ผมพยายามเดินสำรวจด้วยการทำทีไปเข้าห้องส้วม ปรากฏว่าเค้าตกแต่งร้านแบบเดิมๆ คือของหลายอย่างอยู่ในสภาพเดิมๆๆ

และที่สำคัญร้านนี้เหมือนร้านในไทยที่บ้าดารา คือคนดังคนไหนแวะมากินอาหาร เจ้าของร้านแกคงจับถ่ายรูปกันทุกคน และเท่าที่ผมดูภาพลูกค้าหรือคนดัง

ที่สะดุดตามากทีสุดก็คือ ชาลี แชปปลิน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยแวะมารับประทานอาหารที่ร้านนี้ด้วยล่ะ 555

สิ่งที่เป็นไฮไลท์ของร้านนี้น่าจะเป็นเครื่องย่างไก่อัจฉริยะเครื่องนี้นั่นเอง เป็นของเก่าผลิตมาแล้วร้อยกว่าปี ตัวเครื่องหน้าตาราวกับแท่นพิมพ์อะไรซักอย่าง แต่มันดันไม่ใช่ วัตถุเป็นเหล็กตันทั้งแท่ง มีเฟืองเหล็ก มีเพลา มีเหล็กแกนกลาง และทีสำคัญมันหมุนได้ด้วยพลังงานไฟฟ้า(น่าจะใช่)

ผมว่าเจ้าเครื่องย่างไก่อัจฉริยะนี้ น่าจะเป็นต้นแบบของเครื่องย่างไก่ทั้งโลกก็อาจจะเป็นได้ครับ นี่ถ้าเค้าขายเครื่องนี้ให้ผมซัก 5000 บาท มีหวังเอามาตั้งโชว์ที่เมืองไทยได้รวยตายไปข้างนึง

ร้านนี้เค้าใช้เครื่องย่างไก่อัจฉริยะ หรือเรียกเป็นภาษาปะกิดน่าจะมั่วได้ว่า Smart Chicken Grill machine เป็นดิสเพลย์ที่ดูแล้วมีคุณค่าที่สุด

เช้าๆเค้าจะเอาไก่เสียบเหล็ก และทำการย่างโชว์ แต่พอย่างเสร็จแล้วก็ถึงเวลาปล่อยให้มันหมุนไปเรื่อยๆซะงั้น โดยไม่มีการเอาไก่เข้าหรือออก คือหมุนโชว์ให้ลูกค้าดูไปเรื่อยนั่นเอง

ผมแอบเข้าไปดมกลิ่นใกล้ๆ ปรากฏว่าไม่มีกลิ่นเลยแม้แต่น้อย จะว่าเค้าใช้ของปลอมมาวางโชว์ก็ไม่น่าจะใช่ แต่ที่แน่ๆว่าเครื่องย่างไก่อันนี้ถ้าเอาเข้าจริงมาใช้ที่เมืองไทย ผมว่ามีหวังไม่ทันกิน กว่าจะย่างได้แต่ละตัว มีหวังลูกค้าย้ายก้นไปกินร้านอืนก่อน 5555

(ต่อพรุ่งนี้ถ้ามีแรงอยู่ 555)

น่าสนใจมากๆๆครับ กะว่าจะไปอยู่พอดี

ช่วยจัดเต็ม อย่างละเอียดเลยนะครับเฮีย ขอบคุณครับ

(ผมบุ้คมาร์คลิ้งค์ไว้เลย)

มาเล่ากันต่อครับ ^^

ผมเจอภาพน่ารักอีกภาพนึง ซึ่งมันน่าจะเป็นใบปิดโฆษณาคอนเสิร์ทอะไรซักอย่างที่เล่นในโรงภาพยนตร์ และแน่นอนบุคคลที่มีภาพล้อเลียนมากที่สุดในโลก น่าจะไม่มีใครเกินกว่าไอนสไตล์แล้วล่ะ 555

ไม่เชื่อลองค้นหาคำตอบดูซิ...

แล้วช่วงบ่ายก็มาต่อกันที่พระราชวังแวร์ซายครับ

อันนี้เป็นภาพตาลุงหนวดที่เฝ้าประตูทางเข้าพระราชวัง การเข้าชมวังต้องตีตั๋วเข้าชม และตาลุงท่านนี้ก็เฮี๊ยบเอาเรื่อง ใครอย่าได้แหยมแกเชียว

ลองดูแววตาแกกันก่อน 5555

พระราชวังแวร์ซาย Château de Versailles เปรียบไปก็คือชาโต้วระดับสูงสุด หรือพระราชวังหลวงนั่นเอง เป็นพระราชวังที่ใหญ่ที่สุดในโลก และเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในยุคปัจจุบันด้วยครับ

สร้างโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ซึ่งไม่ได้เกี่ยวอะไรกันกับหลุยส์ วิคตองส์ล่ะครับ 555

ภายในมีห้องต่างๆ ซึ่งไกด์เล่าได้ชวนน่าติดตามยิ่ง มีทั้งห้องเตรียมเข้านอน ห้องใช้นอนจริงๆ และห้องสำหรับใช้ตื่น ???

ซึ่งผมงงมากๆๆว่าพระเจ้าหลุยส์ช่างเป็นอะไรที่วุ่นวายสำหรับชาวโลกเหลือเกิน 555

ทุกอย่างลามลงมาถึงเมืองไทยประมาณว่าชุดรับแขกหลุยส์ แต่งบ้านแบบหลุยส์ ซึ่งน่าจะได้อิทธิพลมาจากพระราชวังแวร์ซายแห่งนี้อย่างแน่นอนล่ะครับ 555

อันนี้เป็นภาพวาดเน้อๆๆๆ ภาพห้องนอนลืมถ่ายมาครับ

ให้สังเกตุการสลักเสลาสไตล์หลุยส์ นี่คือต้นฉบับออริจินอลของการตกแต่งแนวหลุยส์ครับ สำหรับผมเห็นแล้วจั๊กจี้ไม่กล้าใช้ เพราะวาสนาไม่ถึงล่ะครับ 555

จำไม่ได้อีกเช่นเคย แต่เป็นภาพวาดบนเพดาน น่าจะเป็นฝีมือไมเคิล แองเจโร ผิดพลาดประการใดอภัยให้เรียมด้วยเทอญ 555

นี่คือตัวตึกซึ่งเป็นปีกทางด้านนึงของพระราชวังทั้งหมดครับ อ่านต่อตรงนี้เลยดีกว่าครับ เพราะของพรรค์นี้มั่วไม่ได้ ผิดแล้วผิดเลยว่างั้น 5555

http://goo.gl/4tZas

ในช่วงหลังๆของการเที่ยว ผมเริ่มถ่ายภาพน้อยลงไปนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกครับ น่าจะเป็นอาการเมาพระราชวัง หรือจะเรียกว่าเมาหลุยส์ก็ยังได้ 555

เพราะวันนี้สตาร์ทตั้งแต่เช้า เราดูกันตั้งแต่ของเก่า โบราณวัตถุ ภาพวาด ตกบ่ายก็เจอพระราชวังแวร์ซาย เรื่องพระเจ้าหลุยส์ ที่ถือคติว่า ฟันไม่แปรง แค่บ้วนปาก ไม่อาบน้ำ แค่คิดตามว่าพระเจ้าหลุยส์มีคุณสมบัติดังนี้

ผมก็เกิดอาการวิงเวียนพระเจ้าหลุยส์ขึ้นมาซะงั้น 5555

เราถ่ายภาพที่ระลึกกัน แล้วจะเดินทางออกจากวังแวร์ซายกันล่ะครับ

อ้าวลืมไป มีภาพด้านในอีกนิด

งานทองเหลืองลักษณะนี้ ถือว่าระด้บพื้นๆของพระราชวังแวร์ซายล่ะครับ เอ้า เดี๋ยวเราไปดูอย่างอื่นกันต่อๆๆๆ

คราวนี้ก็มาถึงภาพชุดที่ออกแนวสตรีทซะหน่อยล่ะครับ 555 หลังจากที่เมาหมัดกับแนวหลุยส์กันแล้ว ก็ถึงคราวดูอะไรง่ายๆ สบายๆๆ ไม่รกรุงรังกันครับ

พอรถออกจากพระราชวังแวร์ซาย รถก็พาเรามาเจอหอไอเฟล(อีกแล้ว) ใครมาเที่ยวปารีสแบบเจาะลึก รับรองว่าต้องเห็นหอไอเฟลจนเบื่อ เพราะโปรแกรมเที่ยวจะวนอยู่ในปารีสซะเป็นส่วนใหญ่ และเวลารถขับไปขับมา ก็จะเจอเจ้าหอไอเฟลนี่บ่อยหน่อยล่ะ 555

มีสิ่งหนึ่งทีเป็นความภาคภูมิใจ ดีใจและรู้สึกตื่นเต้นสำหรับผมก็คือภาพนี้ครับ 555

ตอนที่รถผ่านหอไอเฟลในเย็นวันนั้น เป็นช่วงที่ฝน(ลูกเห็บ) เทลงมาจากฟ้ากราวใหญ่ มันคล้ายๆ เทพเฮอร์คิวลิสเอาเม็ดกรวดขนาดเล็กโรยลงมาจากฟ้ากระบุงใหญ่ พอลูกเห็บตกลงมาได้เวลาซักพักเดียว จู่ๆ แดดก็ออกครับ

แล้วอะไรไม่เท่ากับว่า เกิดปรากฏการณ์ธรรมชาติที่น่าตื่นเต้นมากๆๆ คือรุ้งกินน้ำมันพาดลงมาเคียงค้างหอไอเฟล ทุกคนร้องฮือฮากันใหญ่ ผมรีบวิ่งไปทางหน้ารถ บอกให้โชเฟอร์ช่วยเปิดประตูเร็วๆ แล้วผมก็กระโดดแผล็วลงไปถ่ายภาพหอไอเฟลคู่กับรุ้งกินน้ำ

ขนาดตาคนขับรถ แกบอกขับมา 30 ปี วนผ่านหอไอเฟลบ๊อยบ่อย ยังเพิ่งเห็นรุ้งกินน้ำตรงหอไอเฟลเป็นครั้งแรก แล้วนับประสาอะไรกับผม ที่เดินทางมาแป๊บเดียวแต่เห็นเลย

ลองคิดดูครับ กว่าจะได้มาฝรั่งเศสก็ลำบากเหลือทน หนอยจะมาเลือกได้หรือว่าวันไหนจะเกิดภาพแบบนี้อีก เรียกว่าโชค ฟลุ๊ค หรือดวง ได้ทั้งนั้นจ้าๆๆๆๆ 555

แล้วก็มาถึงภาพห้างสรรพสินค้า ลาฟาแยต (galeries lafayette) ผมถ่ายภาพมานิดเดียวจริงๆๆ เพราะดูแล้วก็งั้นๆ ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ และก็ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไร คือถ้าใครไม่ได้สนใจของแบรนด์เนมแล้ว ผมว่าก็คงไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเท่าใดนัก 555

ห้างนี้เป็นห้างเก่าแก่เกินกว่า 100 ปี สิ่งที่ยอมรับคือสถาปัตยกรรมของห้างลาฟาแยตครับ คือเป็นของเก่าที่บูรณะรักษามาเรื่อยๆๆ โครงสร้างและสิ่งปลูกสร้างส่วนใหญ่ถูกรักษาไว้อย่างดี

ห้างนี้มีหลายภาษาติดไว้ที่หน้าประตู รวมถึงมีภาษาไทยด้วย มิหนำซ้ำทำโบว์ชัวร์แผนที่ของห้างเป็นภาษาไทยให้อีก เรียกว่าเอาใจพี่ไทยกันสุดๆๆว่างั้ัน ใครที่คิดว่าตัวเองจะไม่รู้เรื่อง ซื้อของไม่เป็น คุยไม่รู้เรื่อง ขอให้เปลี่ยนความคิดซะใหม่ เพราะว่าคนขายในนั้น พูดไทยกันได้ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน 5555


ห้างลาฟาแบตนี่่ มีคณะตลกชอบเอาไปล้อเลียนกันว่า รา-ชา-เย็ช ซึ่งก็มาจากคำว่าลาฟาแยตนี่ล่ะครับ 5555