...
แยกเรื่อง "เสียงพุ่ง" กับ "รายละเอียด" ออกจากกันก่อนนะครับ...

เพราะมันมีเหตุผลในตัวมันอยู่แล้ว...

จริง ๆ ต้องทดสอบ ไฮเกน กับ โลว์เกน ด้วยไฟล์เพลงเดียวกันน่ะครับ...จะได้คำตอบที่ชัดเจน...

แต่ก็อย่ายึดเป็นมาตรฐานว่าต้องเสมอไป...

ต่างเพลง ต่างอัลบั้ม...เสียงก็ต่างกันแล้วครับ...

ยิ่งริบเพลงมาต่างชนิด ต่างแบบ ไม่ได้ทำเองบนต้นฉบับเดียวกัน...เสียงก็ต่างกันแล้วครับผม...

ลองพิจารณาดูเล่น ๆ นะครับ...

จริง ๆ มันมีเหตุผลในตัวมันเองอยู่แล้วครับ...



ปล.เอางี้ครับแบบชัด ๆ เลย...เปิดจากซีดี แล้วต่อผ่านแอมป์...วัดระหว่างโลว์เกน กับ ไฮเกน...
ผมว่าได้คำตอบชัด ๆ เลยครับผม...(เฉพาะอัลบั้มนั้นเท่านั้นนะครับ...)...พยายามตัดตัวแปรออกให้มากที่สุดล่ะ...

ปัจจัยประกอบเยอะ
ทั้งหู แอมป์การบันทึกเสียง
ทางที่ดีไม่ควรขยายหลายต่อ
เอาตรงๆสั้นสุดเพื่อหลีกเลี่ยง
ความเพี้ยน. ระบบไฮไฟ
คือเที่ยงตรงตามต้นฉบับ
หรือทำได้ไม่เท่าก้ให้เทียบเคียง
ฟังกับหูฟังคุณภาพดี
สักหน่อยที่ไม่คัลเลอร์มาก

ผมนึกว่ามันเกี่ยวกับ หูฟัง ว่าขับยาก ขับง่าย ซะอีก

ถ้าเกี่ยวกับเพลง งี้ ไม่ต้อง ทำไรแล้ว ต้องคอยโยก ปรับ Gain ในแต่ละเพลง เสียลมหมด

เพลงช้าก็โล เพลงเร็วก็ไฮ

เพลงช้าก็โล เพลงเร็วก็ไฮ

จริงๆ แล้วมันได้อย่างเสียอย่าง low มันจะขยายสัญญาณไม่มากนัก แต่พวก noise floor และฉากหลังจะมืดสนิทกว่า ส่วนถ้าเร่งไปที่ high มันจะได้เรื่องกำลัง และไดนามิกที่แรงขึ้นบ้าง แต่ถ้าฟังเทียบ อาจจะรู้สึกว่าแบ๊คกราวด์ของ low จะดีกว่าจ้าๆๆๆ