555 ผมพยายามจะอธิบายแบบชาวบ้านๆๆ ก็แล้วกันครับ จะได้เข้าใจง่ายๆๆกันทุกๆๆท่าน

1. sound stage นั้นหมายความถึง เวทีเสียงนั่นเอง ซึ่งถ้าเป็นชาวบ้านอย่างเราๆๆ ก็จะมีเวทีกว้าง และเวทีแคบ เวทีกว้างๆๆ ก็หมายถึง เวทีระดับอิมแพ็คเมืองทองธานี แต่ถ้าเวทีแคบๆๆ ก็ขนาดเวทีคาเฟ่ล่ะครับ 555 เวลทีกว้างๆๆ เวลาฟังแล้วชิ้นดนตรีมันจะอยู่ห่างจากตัวเรามากๆๆ ฟังแล้วรู้สึกถึงอาณาเขตที่กว้างออกไป ไม่ว่าทางซ้ายมาขวา หรือลึกเข้าไปด้านหลังครับ เวลาฟังพวกกระดิ่ง หรือปลายฉาบ ถ้ารู้สึกว่ามันเคาะอยู่ไกลๆๆ มากๆๆ นั่นแหละ แสดงว่า stage มันกว้าง แต่ถ้าแป๊งๆๆๆ อยู่ข้างๆๆ หู แสดงว่าแคบครับ

2. เสียงกลางก็คือเสียงที่มีชิ้นดนตรีรวมกันอยู่ในย่านนี้มากที่สุด เสียงกีตาร์ (ไม่แหลมปี๊ด) เสียงร้องผู้ชาย เสียงร้องผู้หญิง เสียงที่ตัวโน๊ตไม่สูงหรือต่ำจนเกินไป มันคือเสียงกลางทั้งหมดครับ เสียงคนพูด เสียงเมียด่า อันนี้รวมเป็นเสียงกลางอีกเช่นกัน เสียงร้องขอทิปของเด็กเสริฟ อันนี้ก็เป็นเสียงกลางเช่นกัน 555

3. เบสบวมๆๆ ก็คือเบสที่เกินจริงน่ะครับ คือเป็นเบสที่เบลอ ขาดความคมชัด ขาดขอบเขต คือนึกจะบวม มันก็บวมดื้อๆๆ ไม่มีที่มาที่ไป ไม่มีตัวโน๊ต เบสดีๆๆ ต้องดังไล่เป็นโน๊ตได้อย่างเช่น ตึ่ง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง คือต้องฟังออกเป้นตัวๆๆ แต่ถ้าบวมๆๆ ก็เหมือนนักมวยโดนหมัดจนตาบวมปูดนั่นแล คือมองไม่ออกว่าตรงไหนเป็นอะไร เพราะมันจะบวมและรวมกันไปหมด เบสบวมๆๆ ฟังแล้วจะอึดอัด เบื่อ แต่ถ้าเบสบางก็จะฟังแล้วไม่สนุก ขาดความคึกคักครับ

เอ้า ลองอ่านดูครับ ไม่เข้าใจตรงไหน ขอให้ถามมาเหอะ ถ้าผมมีเวลา ผมจะร่ายให้ฟังยาวๆๆ เป็นถั่วฝักยาว ไปเลยล่ะครับ 555 วิ้วๆๆๆๆๆ