เจ๊เพิ่งหอบสังขารกลับมาจากทัวร์สุขภาพกับพระมงกุฏทราเวลมาเมื่อตะกี๊ กลับมาก็อยากร่ายเวทย์ตามประสา
ของคนที่มีผมหงอกประปรายแถวๆขมับขวา (ที่บ่งว่าอารมณ์อยู่เหนือเหตุผล)

วันนี้ไปรถไฟฟ้ามาเพราะขี้เกียจทะเลาะกับคนมีสีแถวนั้นเรื่องที่จอดรถ เพราะพอขึ้นไปกำลังจะจอดทีไร มันไล่ขึ้นไปที่ชั้น 8 ทุกที แม่....กว่าจะขับไปถึง กรูก็เวียนหัวจะตายห่ะอยู่แล้ว ดันไล่กรูให้ไปอ้วกที่ชั้น 8 อีก ก็เลยตกลงกับใจว่าไปรถไฟฟ้าดีกว่า

พอขึ้นไปเหมือนหลงอยู่ในอารยธรรมของชาวหูขาวที่มีทั้งชาวไทยและเทศ แล้วก็ได้เห็นต่างชาติที่ไม่ได้ระบุสัญชาติคนหนึ่ง พันหูฟังข้างหนึ่งให้เป็นปม ประมาณว่าไม่ต้องเหลือบดูว่ารูนี้ R หรือ L ถ้าคลำเจอปมก็ยัดเข้าได้ถูกรูเลย (เหมือลามกยังไงไม่รู้ว่ะ)

ถ้าไม่กลัวสายขาดใครจะเอาไปใช้บ้างฝรั่งมันก็คงไม่ว่า เพราะว่ามันไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเรา

วันนี้ ตู้ที่เจ๊นั่งทั้งไปและกลับก็ยังไม่เห็นใครหิ้ว มาร์ค 7 เหมือนเจ๊เลย
คราวหน้าว่าจะปลอมตัวเป็นคนขายไก่ย่าง จะได้สำรวจทุกโบกี้ เพื่อเช็คเรตติ้งให้ทั่วอีกครั้ง

อันนี้ฝากบอกเฮีย ว่า......โค ตะ ระเบื่อโมษณาแป้งเย็นบนรถไฟ้าว่ะ เออ....ถ้าเป็นโมษณาหูฟังของเฮียก็ว่าไปอย่าง

อันนี้ใครเห็นด้วย ขอมือ