ช่วงประมาณต้นๆ ถึงกลางๆ เดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผมไม่สามารถเข้ามาที่เว็บเฮียมั่นฯ ได้ เป็นเวลาเกือบๆ 3 สัปดาห์เนื่องจากว่าคอมพิวเตอร์ที่ใช้อยู่เป็นเกิดอาการงอแงไม่ยอมทำงาน ก็เลยต้องไปส่งศูนย์บริการ ก็เลยทำให้ผมตัดขาดจากโลกอินเตอร์เน็ทไปพักใหญ่ๆ (เลยไม่โดนฤทธิ์ของวินเทจเข้าไป) และในช่วงเวลานั้นเอง ได้มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมรู้สึกตื้นตันใจอย่างมาก ผมจึงขออนุญาตเฮีย ใช้พื้นที่ในส่วนนี้บอกเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครับ...
ช่วงประมาณกลางๆ เดือน พฤษภาคม ที่ผ่านมาเจ้าของบ้านที่ผมเช่าอยู่ ได้ถามว่า "วันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม ว่างไหม ถ้าว่างก็จะชวนไปงานทำบุญที่วัดหน่อย" ในตอนแรก เนื่องด้วยความไม่อยากตื่นเช้าในวันอาทิตย์ ผมก็ตอบไปว่า "ยังไม่แน่ใจครับ ว่าจะไปได้หรือเปล่า ก็ขอดูอีกทีครับ" แล้วผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่ง...
วันที่ 20 พฤษภาคม พี่ที่รู้จักกัน บอกผมว่า "วันที่ 22 พฤษภา ไปงานที่วัดสิ มีงานรับพระพุทธรูปด้วยนะ" ในใจผมก็คิด "อีกแล้ววันเดียวกันอีกแล้ว จะไปหรือไม่ไปดีหละเนี่ย"
พอวันที่ 21 พฤษภาคมตอนค่ำๆ เกิดอะไรไม่รู้มาดลใจให้ผมโทรไปหาเจ้าของบ้าน แล้วบอกไปว่า "พรุ่งนี้ (วันที่ 22 พ.ค.) ผมไปครับ แล้วงานเริ่มกี่โมงครับ" ทางนั้นก็ตอบว่า งานเริ่ม "ประมาณ 9.30 น. นะ อย่าไปสายหละ งานนี้งานใหญ่ด้วย" พอวางสายก็นึกในใจ "หาเรื่องตื่นเช้าจนได้ จะปฏิเสธก็ไม่ได้แล้ว"
และพอถึงวันที่ 22 พฤษภาคม ผมก็ตื่นแต่เช้าด้วยความง่วงและความหนาว (ประมาณ 8 องศา) ทำให้ผมอยากนอนอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ มากมาย แต่ท้ายที่สุดก็ลุกขึ้นจากเตียงจนได้ แล้วก็ล้างน้ำแปรงฟันและรีบไปที่สถานีรถไฟใกล้ๆ บ้านเพื่อที่จะนั่งรถไฟไปยังสถานี Sunshine...
และเดินทางไปที่วัด เมื่อถึงที่วัด ผมรู้สึกว่าผมคิดไม่ผิดที่ผมได้มาร่วมงานนี้ครับ...
ส่วนเหตุการณ์ในวัดเป็นอย่างไร มีงานอะไร ผมจะขอเล่าในความเห็นต่อๆ ไปครับ...
(ในรูปเป็นรูปจากสถานี Sunshine ครับ)
