เรื่องก้อมีอยู่ว่า
ผม ชอบเพื่อนสมัย ตอนม.2 เปนเพื่อนในห้องคับ ในใจผมก้อชอบเค้า ชอบมากถึงมากที่สุดแต่ด้วย ส่วนตัวเปนคนขี้อาย เลยไม่กล้าบอกเค้า บวก กับ ตอนนั้นผม มีแฟนอยู่แล้ว(ก้อเพื่อนเค้าอะละ)จนผมจบ ม.3 ผมก้อ ย้ายโรงเรียน โดยที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย....จนเวลาผ่านไป4ปี ไวเหมือนโกหก (ไวเหมือนไวแสงอะคับ ฮ่าๆ ขำๆ)ต่างคนต่างเข้า มหาลัย ผมก้อได้ สมัครเฟสบุ๊ค แล้ว เค้าก้อแอดผมมา(แอดมาตอนไหนก้อไม่รู้ เปิดมาก้อเจอเค้าเลย) ก้อเลยคุยในเฟสมาเปนเวลา 1-2 เดือน ถึงจะได้ ผมก้อขอเบอเค้า เค้าก้อให้เบอผม มา อยู่ว่าวัน หนึ่ง ผมได้ชวนเค้าไปดูหนัง (โดยคุนกันในเฟส เพราะไม่กล้าโทรไป ฮ่าๆ) จนถึงวัน นัดที่ไปดูหนัง ผมก้อได้โทรไปหาเค้า คำแรกที่ได้ยิน "ฮัลโหล.." ตัวผมสั่นไปหมด เพราะ ไม่เคยได้ยินเสียงเค้าเลย. จนได้มาเจอหน้า ครั้งแรกที่เจอหน้า ผม สะดุ้ง เหมือนจะเจอ ผีนะ แต่ไม่ใช่ เทอช่างสวยมากมาย (ขอบอกก่อนคับ เรื่องนี้เพิ่งจะเรื่อง เมื่อไม่นาน นี้เอง) หนังเรื่องแรกที่ผมได้ดูกับเขา คือ "ลัดดาแลน" โอ้ว!!แม่เจ้า ผมเปนคนไม่ชอบหนังผีเลย แต่ในใจ"เอาวะ ถึงโรงหนังแล้ว เรื่องผีก้อเรื่องผีวะ" ผมก้อเลย ต้องนั่งดูกับเทอ... เวลาผ่านไป2วัน เทอก้อได้ไปดูหนัง กับเพื่อน เทอ อีกคน(ก้อเรื่องเดิมละคับ)
เพราะวัน นั้นทำให้ผม มีวัน นี้
เทอได้บอกกับผม ว่า เพื่อนเทอ ได้บอกชอบ (ผมละใจสลาย)ผมก้อถามเทอว่า เทอตอบไปว่ายังไง เทอก้อบอกว่า เทอไม่ได้คิดอะไรกับคน นั้น ในใจผมคิดและ(เอาวะ มืงซวยปายยยย ได้เวลาของกูแล้ว)ผมก้อนั้นทำใจพักใหญ่ (เอาวะ บอกก้อบอก เด๋วจะไม่ได้บอก) ผมก้อบอกเทอไปว่า.... เราชอบเทอนะ....ชอบตั้งแต่ม.2 แล้วตอนนี้ก้อชอบอยู่
รู้ไหมคับ คำตอบที่ผมได้ เทอบอกว่ายังไง
เทอบอกด้วยน้ำเสียงที่ เขิลๆว่า.....อื้ม! เขาเองก้อชอบผม ตั้งแต่ม.2 แล้วก้อตอนที่แอดเฟสบุ๊คมา...
ผมได้ยินคำนี้ ผมเหมือนถูกหวย รางวัลที่1ก้อว่าได้ ผมชอบเขามา5ปีกว่า
ขอสรุปเลยละกัน(ด้วยความดีใจ) ตอน นี้ผมได้เปนแฟนกับเทอแล้วครับ ทุกๆท่าน
มันเปนอะไรที่ มีความสุขๆ
ทุกๆท่านคิดว่าเรื่องของผม จะเรียกว่า พรหม ลิขิตหรือป่าวคับ
สำหรับผม ว่า ใช่ แม่ผมเคยบอกว่า อันไหนที่เปนของเรายังไงก้อเปนของเรา คัยคือเนื้อคู่เราต่อให้ไม่เจอกัน นานแค่ไหน ยังไงก้อต้อง กลับมาเจอกัน
ขอจบเพียงเท่านี้ก่อน นะคับ .....ขอบคุนสำหรับการเสียเวลาที่มานั่งอ่านเรื่องของผม ซึ่ง มันเสียเวลาในการเสพ สิ่งเสพติด(หูฟัง) ของทุกๆท่าน