จังหวัดที่ผมอยู่ เป็นจังหวัดเงียบๆทางภาคอีสาน น่าอยู่มาก 555
ยังมีรถสามล้อถีบ รับจ้าง ให้บริการอยู่เหมือนกับหลายๆสิบปีที่ผ่านมา
แต่เนื่องจากสิบกว่าปีมานี้ มีชาวต่าชาติเข้ามาในตัวจังหวัดพอสมควร คนในจังหวัดก็ต้องพัฒนาเรื่องการสื่อสารบ้าง

แม้กระทั่งสารถีถีบสามล้อก็ต้องรู้ภาษาอังกฤษ

วันหนึ่ง สามล้อคันนึงรับผู้โดยสาร แหม่มผมทอง อายุอานามราว 20ปลายๆ
ปั่นไปสักพัก ชักสงสัย ทำไมคนเดินถนนมองเราจังหว่า (วันนี้ก็สวมชุดเดิมไม่ได้หล่อขึ้นสักหน่อย สารถีคิด)
จะว่าแหม่มผมทองสวย ก็ไม่เท่าไรนี่นา

พอถึงทางแยกจะเลี้ยว สารถีมองกระจกหลัง
------ไอ้หย่าๆๆๆๆ แหม่มเล่นนั่งเปิดหวอนี่หว่า อ้าซ่าเรย------

สารถีเลยหันไปบอกผู้โดยสาร

สารถี : Madam sit good good.
ผู้โดยสาร : (เฉยมาก นั่งท่าเดิม)

ปั่นไปข้างหน้าเป็นห้องฯใหญ่ คนเดินหน้าห้างฯแยะมาก

สารถี : Mamm sit good good pleasesssssssssss.(เปลี่ยนจากหมาดำ เป็นแหม่ม กลัวผู้โดยสารไม่เข้าใจ แถม โปรดดดดด อีกด้วย)
ผู้โดยสาร : (เฉยมาก นั่งท่าเดิม)

สารถีเริ่มกังวล เลยหันไปพูดอีกที















































สารถี : Mamm : He you are.
ผู้โดยสาร : หุบขาปุ๊บเรย 555

(หมายเหตุ เข้าใจว่าผู้โดยสารน่าจะเป็นคนพื้นเมืองย้อมผมทองครับ)