ลาวคำหอม - เพ็ญศรี พุ่มชูศรี
มองเห็นเดือนอยู่ไกลขอบฟ้า
นวลเหลืองงามอร่ามตา ผ่องเพ็ญฟากฟ้า
แสนสกาวน้าวใจให้ตะลึง
โอ้โอดวงเดือนเลื่อนลอยเวหา
มองเหมือนพาให้คะนึง
ยอดชีวันฝันไปถึงวันก่อน
ฝากคำครวญหวานยังมิรู้ลืม
ฟังสัญญาข้าชื่นรื่นรมย์ในทรวง
ห่วงก็หายคล้ายฟังเสียงเพลงดูดดื่ม
ยามใกล้นิทราพาสุขสันต์
ฝันถึงกันมิลืม สมรักรื่นอุรา
ดังหวังของข้า ฟ้าดินประสาทพร
แต่แล้วก็เปลี่ยนไป เหมือนน้ำไหลไม่กลับคืน
น้ำคำเป็นอื่นไม่ยั่งยืนฝืนคำรักวอน
ทำลายใจให้ช้ำ ทุกข์ยิ่งซ้ำสุดเหลือที่จะอาวรณ์
ไฟสุมขอน เผาใจให้มันวอดวาย
โอ้ว่ากรรมเจ้าเอ๋ยไฉนเลยถึงไม่ปราณี
บาปกรรมใดหวนมาถึงที่
บันดาลให้มีอันเสื่อมคลาย
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ รักใครไม่เหมือนเธอ
ลิ้นลมลวงจนเซ่อ หลอกให้เพ้อเผลอทำลายใจ
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจรักใครไม่เหมือนเธอ
ลิ้นลมลวงจนเซ่อ หลอกให้เพ้อเผลอทำลายใจ
"เจ็บเวลาที่ตั้งความหวัง.... แล้วต้องผิดหวัง
ยิ่งเจ็บกว่ากับการถูกคนอื่นคาดหวัง....ในสิ่งที่เราให้ไม่ได้"
ยิ่งเจ็บกว่ากับการถูกคนอื่นคาดหวัง....ในสิ่งที่เราให้ไม่ได้"
