เป็นเวลาปีกว่าแล้วล่ะครับ ที่ตัวผมได้วนเวียนเล่นอยู่ในที่บอร์ดมั่นคงแห่งนี้ และแทบจะนับกระทู้ที่ตั้งหรือนับโพสตอบได้ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นพวกขายหูฟังหรือแอมป์เล็กๆน้อย หรือไม่ก็เป็นพวกเกี่ยวกับ lomo แต่ว่าวันนี้ ที่ผมโพสเพราะ ผม "คิดถึงเพื่อน" ครับ

ประมาณช่วงสองสัปดาห์ก่อน ผมได้เห็นกระทู้ของคุณ ToonyToon ประกาศขายแผ่นอัลบั้ม Magic Moment ของ Friday ซึ่งผมก็ไม่ลังเลที่จะซื้อแผ่นนี้แม้แต่นิดเดียวเลย นั่นเป็นเพราะ "Magic Moment" ถึงแม้จะผมจะไม่ได้ซื้อในตอนที่ออกครั้งแรก เพลงจากอัลบั้มนี้ก็ทำให้ผมรู้จักพี่บอย ไตร ได้รู้จักถึงท่วงทำนองดนตรีและน้ำเสียงที่ทำให้สบายใจ รู้สึกคิดถึง รู้สึกเหงา หรือแม้แต่เป็นเพลงที่บันดาลใจให้กับการรู้สึกถึงรักครั้งแรกของผม

แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น มันทำให้ผมนึกถึงความหลังที่เกี่ยวกับสมัยเรียน กับ เพื่อนของผมคนหนึ่งซึ่งเราไม่ได้สนิทกันมากแต่อยู่ห้องเดียวกัน มันเป็นคนตลก และตอนเรียนอยู่ ก็เป็นเพราะมันที่ทำให้ทั้งห้องโดนยึดมือถือ เพราะมันเอามือถือของทุกคนรวมกันแล้วไปเก็บไว้ในกล่องไมค์ของคุณครู เป็นคนที่ซื้อ C-Kid และ Boom ประจำห้องเรียนเสมอ และ เป็นมันที่ทำให้ผมได้รู้จักกับการฟังเพลงอินดี้ และ Fat Radio ด้วย มันเป็นคนที่เป็น guru ในเรื่องของเพลงอินดี้ได้เสมอๆเพราะซื้อ CD เกือบทุกแผ่น ในช่วงชีวิตเวลานั้น พวกเราทั้งห้องมักจะยกไปเป็นก๊วนไปดูคอนเสิร์ตเสมอๆ โดยเฉพาะที่ Fat Radio เป็นคนจัด ไม่ว่าจะเป็น เล็ก ชิ้น สด หรือ Fat Live ไม่ว่าจะเป็น paradox, silly fools sofa หรือ friday เราเสพดนตรีทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นศิลปินที่ดังหรือไม่ดัง พวกเราสนใจและมั่นใจว่าเพลงของเค้าดี (แต่คนอื่นอาจไม่เห็นด้วย) เราร้องเพลง "รักในอากาศ" ของ Pizza Wataka ได้ เราซื้อ CD ของ Monkey Club และ Kindergarten เราชอบ Green Light Project เราไปดิ้นอยู๋ในงาน Fat Live เราเต้นกลางสายฝนท่ามกลาง concert ของพรู และ Futon ตรงแดนเนรมิต แต่ทว่า ....

กาลเวลาผ่านไป ต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้าเรียนมหาลัยต่างกัน ทำให้ความผูกพันเริ่มหายไป พร้อมๆกับวง Silly Fools ที่เปลี่ยนสมาชิก และ Chocolate อะไรสักอย่างที่เกิดขึ้น เพื่อนๆในห้องเริ่มแบ่งกันเป็นกลุ่มๆ สไตล์ดนตรีของพวกเราเริ่มแบ่งกันไปถึงแม้จะเจอกันบ้างตอนถ่ายหนังสั้นเล่นๆ ผมเริ่มไปฟังและเล่นทางเพลง indy สากล และ ไม่ค่อยได้ฟังเพลงไทย ส่วนบางคนก็หันไปฟังเพลงเกาหลีและ pop ตามสมัยนิยม เราเริ่มไปคอนเสิร์ตด้วยกันน้อยลงเรื่อยๆ แต่.....เพื่อนคนนั้นยังคงเหมือนเดิมไม่ว่าใครจะเปลี่ยนไป ครั้งสุดท้ายที่เจอมันยังคงชอบ Bear Garden, Sleeper One และ Basket Band เหมือนเดิม ยังมันส์กับ Flure, Modern Dog หรือ P2Warship จวบจน ....


สองปีที่แล้ว ผมเลิกกับแฟน หัวใจผมสลาย แต่แทนที่จะมีสิ่งดีๆเกิดขึ้น ในช่วงเวลาที่คิดว่า แย่ที่สุดของชิวิตนั้น เพื่อนในห้องโทรมาและบอกว่า "ไอ้.... เสียแล้วนะ" เป็นข่าวที่ช้อกมากเพราะ ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคนที่ใกล้ตัว ผมโทรกลับไปหาเพื่อนอีกคนไปด้วยความหวังริบหรี่ว่า ขอให้เป็นเรื่องผิดพลาดหรือแกล้งกัน แต่เพื่อนกลับตอบด้วยเสียงว่า เออ มันเสียแล้วว่ะ ตอนนี้ครอบครัวอยากให้เพื่อนมาช่วยแต่งตัวให้หน่อย ผมไม่กล้าตอบ ใจผมบอกแค่ว่า "ไม่กล้า" ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่า เพราะกลัวหรือ เพราะไม่สนิทเหมือนเดิม


งานศพผ่านพ้นไปด้วยดีพร้อมกับเพื่อนๆในห้องที่ผลัดกันไป เราทุกคนต่างคุยกันเสียงดังตามประสาคนไม่ได้เจอกันนานหลังจากเรียนมัธยมจบ ผมกลับบ้านและหยิบแผ่น Friday แผ่นแรกที่ผมซื้อ เป็นแผ่นของอัลบั้ม Friend ทันที่ที่ track แรกเล่นเพลง "เพื่อนเก่า" น้ำตาผมก็คลอตาม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความรู้สึกอะไรกันแน่ จะเป็นการเสียใจที่เสียเพื่อนคนนึงไป หรือ เสียใจที่ตัวเองอกหัก ผมรู้แค่ว่า ผมเสียเพื่อนไปแล้ว

ปัจจุบัน ต่างคนต่างย้ายไปทำงาน พอเลิกงานกลับมา เปิดกระทู้และเห็นคุณ ToonyToon ขาย "ผม" นึกถึงเพื่อนคนนั้น นึกถึงตอนที่มันเคยแนะนำว่า "เฮ้ย มึง อัลบั้มนี้เพราะทุกเพลง ไม่ว่าจะเป็น ชั่วโมงต้องมนต์ หรือ เปลี่ยนไปทุกอย่าง มึงไปซื้อเลย *วย" แต่ผมตอนนั้นไม่ได้เชื่อมัน เพราะฉะนั้น ขอแก้มือว่ะ แล้วจะไปทำสังฆทานให้