ดูใกล้ๆ

ถ้าตัวเทปเดี่ยว อีควอไลเซอร์จะเป็น 7 band และมีรีโมทด้วย ไฮเทคยิ่งขึ้นไปอีก ^ ^
สามสิบปีก่อนหมื่นกว่าบาท ถ้าเทียบปัจจุบัน สงสัยแทบจะร่วมสามหมื่น

รู้สึกว่าเซ็นทรัลสีลมเดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่นะครับ เหมือนว่าจะขับรถผ่านเมื่อเดือนที่แล้ว ยังตกใจว่ามันยังมีอยู่อีกหรอ! 

เซ็นทรัลสีลม สมัยผมอยู่ประถมพ่อแม่พาไปเดินบ่อยมาก ผมเรียนอยู่ซอยประมวญก็เดินไปใกล้ๆ แผนกเครื่องเสียงอยู่บนชั้นลอยชั้นที่สูงที่สุดถ้าผมจำไม่ผิด ตรงข้ามห้องเครื่องเสียงจะมีตู้กระจกขายฟิลม์ถ่ายภาพวิวแบบที่ล้างแล้ว แล้วใส่กรอบขาวๆที่สำหรับฉายภาพสไลด์ได้ เครื่องเสียงที่พ่อผมซื้อกลับมาที่เรียกว่าเป็นสเตริโอและมีระบบ dolby คือโซนี่เช่นกัน แยกสี่ชิ้นผมจำรุ่นไม่ได้แล้วแต่ที่ใส่เทปเป็นถาดยื่นออกมาเหมือนที่ใส่ซีดีสมัยนี้ ซีดีสองแผ่นแรกที่บ้านผมมี คือเพลงไทยของ หม่อมราชวงศ์ถนัดศรี และเพลงฝรั่งรู้สึกจะ fiddler on the roof เป็นไวโอลิน (ผมยังไม่เคยดูหนังเรื่องนี้เลยครับ) ตอนนี้ชุดนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้วครับหลังจากย้ายบ้านก็หายไปเลยรวมทั้งซีดีเหล่านั้น ^^

อ้านกระทู้นี้แล้วนึกถึง เลยหารูปตามเนตมาจนเจอละครับ มันคือรุ่น FH919CD นึกได้ว่าตอนผมโตขึ้นมาเรียนมัธยมก็ยึดเครื่องนี้มาวางที่ห้องนอนแล้วนอนฟังรายการ 90 shock ทุกคืนเลยครับ ~ผีฟ้าเอยย~ บรื๋อออออ...ขนหัวลุก

อาคารยังอยู่ครับ อาคารที่เคยเป็นเซ็นทรัลสีลมน่ะ ผมถึงขนาดเดินย้อนไปรำลึกอดีตเมื่อสักปีกว่าๆมานี้
แต่ มันไม่ได้เป็นห้างเซ็นทรัลอีกแล้วครับ เสียดายมาก..
เขากั้นห้องเป็นอาคารสำนักงานให้เช่าไปแล้ว โดยที่ข้างล่างเป็น Tops ซุเปอร์มาร์เก็ต

เซ็นทรัลสีลมสำหรับผมนี่มีความทรงจำสองช่วงครับ
ผมเป็นคนลพบุรีแต่ดันไปเรียนชั้นประถมสามที่ยอแซฟอุปถัมภ์นครปฐม(ได้ยังไงหว่า)จนจบมัธยมสาม
แล้วมาต่อ ACC โดยอยู่หอหลังสนามบอลโรงเรียนเลย  แล้วห้างที่อยู่ใกล้สุดก็เป็นเซ็นทรัลสีลมนี่แหละ
จากเด็กต่างจังหวัด เวลาไปเดินห้าง ผมรู้สึกคุ้นๆกับเซ็นทรัลสีลมแบบแปลกๆ เหมือนเคยไปมาก่อน
จนแทบจะระลึกชาติได้ว่า ตอนเด็กๆเล็กๆมากๆ พ่อแม่ผมเคยพามาเที่ยวที่นี่ครับ ^ ^ (หมายถึง ตอนอนุบาล)
ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อเซ็นทรัลสาขานี้ เป็นความรู้สึกที่ดีเป็นพิเศษ 
และแม้ในช่วงที่เป็นวัยรุ่นเรียนพาณิชย์ ผมก็ยังชอบไปเดินเที่ยวชมของซื้อของในเซ็นทรัลสีลม ด้วยความชอบที่ว่า มันกระทัดรัดดีครับ ไม่ใหญ่เกินไปแบบสาขาอื่น(ลาดพร้าว,ชิดลม) และเป็นความทรงจำช่วงที่ดีของชีวิตคือเริ่มเป็นวัยรุ่น ได้เติบโตสู่วัยที่เป็นเริ่มเป็นผู้ใหญ่ขึ้นได้รู้เพื่อนสนิทที่คบหากันมาจนถึงปัจจุบัน

วันที่เดินไปดูอาคารนี้ แล้วเห็นว่ามันเปลี่ยนไปไม่ได้เป็นเซ็นทรัลอีกแล้ว  สารภาพว่ารู้สึกสะท้อนใจไม่น้อยครับ ส่วนหนึ่งของอดีตที่งดงามมันหายไปแล้ว T^T

มาเข้าเรื่อง เครื่องเสียงที่เคยใฝ่ฝันกันต่อดีกว่ามั้ยครับเนี่ย  555 เดี๋ยวมันจะกลายเป็นกระทู้การโหยหาอดีตไปซะก่อน  อะไรนะ  ไอ้..nostalgia ที่อาจารย์Ahuraเคยเอ่ยถึงน่ะ ^ ^

แต่ใครใคร่เขียนอะไรก็ตามสบายนะครับ เพราะอย่างไรกระทู้นี้ก็ต้องคุยถึงเรื่องเก่าของเก่ากันอยู่แล้ว นอกจากของแล้ว จะมีเกร็ดเรื่องเล่าเกี่ยวกับของที่เอามาให้ดูก็ยินดีครับ

โอ้... 919 นี่เป็นตัวท็อปในยุคสมัยของมันเลยครับ
ยิ่งมีซีดีซ้อนอีกชั้นนี่ เกินฝันของผมด้วยซ้ำ เพราะสมัยนั้นข้าวยังจานละ25บาท แต่ซีดีแผ่นละสามสี่ร้อย

 919 นี่จำได้เลยว่าตลับเทปมันวางเฉียงในเครื่องมีไฟส่อง เท่ห์สุดๆครับ
น่าจะเป็นยุคที่การออกแบบถือว่าคลาสสิคได้เลยสำหรับมินิคอมโป
เพราะรุ่นหลังจากนี้ ส่วนใหญ่จะออกแนวหุ่นยนตร์ลิเกไปแล้ว  
เจ้า 919 นี่สวยมากครับ ให้ดูแม้แต่ในตอนนี้ พิจารณาดีๆผมว่าแบบมันยังเรียบหรูดูดีอยู่เลยครับ ดีไซน์ราวกับเครื่องแยกชิ้นตั้งโต๊ะ

ตัดแปะข้อความในกระทู้เก่า ที่เล่าถึงลำโพงรุ่นนี้
คงจะบ้า ถ้าจะบอกว่า ผมไม่ได้เคยฟัง ไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นตัวจริง แต่หลงรักครับ 
หลงรักหน้าตา หลงรักดีไซน์ แนวคิดในการออกแบบ ไดรเวอร์ที่ใช้...บ้าไปแล้ว 
ผมเกิดมาช้าเกินไป ตอนเรียนอยู่ เริ่มรู้จักเครื่องเสียง ลำโพงรุ่นนี้ ก็ตกรุ่นไปแล้ว 
สมัยนั้น คนไทยยังไม่ค่อยรู้จัก DYNAUDIO 
ยิ่งหน้าตาประหลาดอย่าง Pentamyd 3 ยิ่งไม่เป็นที่นิยม 
ผู้โชคดีจำนวนเพียงหยิบมือในเมืองไทยที่เคยได้ครอบครองครับ 
เพราะ นอกจากหูถึง ยังต้องใจกล้าซื้อของที่ไม่เป็นที่รู้จัก ซึ่งราคาก็ไ่ม่ถูก 
สามสิบกว่าปีที่แล้วราคาของมันคือสามหมื่นบาท และปัญหาใหญ่ยิ่งกว่าคือ 
ยุคสมัยนั้น แอมป์ดีๆประสิทธิภาพสูง หาได้ยากยิ่ง และลำโพง DYNAUDIO ไม่เคยขับง่าย 
ลำโพงว่าแพงแล้ว แต่แอมป์ที่ขับมันได้ ต้องแพงกว่าลำโพงอีก - -* 
หากในการจัดชุด มักจะเจอแอมป์กำลังน้อยๆที่ดีในสมัยนั้น คุ้มค่าในระดับcommercial ที่วงการสมัยนั้นนิยมว่าดี 
DYNAUDIO ก็เลยตกม้าตายไปตามระเบียบครับ ประกอบกับผู้นำเข้าสมัยนั้น ไม่ค่อยสันทัดเรื่องการตลาด ท่านเป็นนักฟังที่ดี สายตาและรสนิยมในการเลือกของที่ดี แต่ไม่เก่งการตลาด 
ลำโพงไฮเอนด์ยี่ห้อนี้เลยห่างหายไปนาน ไม่รุ่งเท่าที่ควร ก่อนจะถึงปัจจุบัน ก็มีปัญหาด้านอื่นของตัวแทนในตลาด ก็เงียบไปอีก ปัจจุบัน DYNAUDIO ไม่ใช่ของแปลกหน้าสำหรับนักเล่น 
แต่ราคาก็สะท้อนระดับของลำโพงในโลกปัจจุบัน คือ อยู่ในระดับสูงครับ 
และยังคงขับไ่ม่ง่าย..เหมือนสมัยโน้นนั่นแหละครับ ^ ^ 
DYNAUDIO ให้ทุ้มที่ลงได้ลึกมาก  แต่ถ้าจะให้มันpunching ย่านความถี่ช่วง midbass ให้สัมผัสได้
...เรากำลังพูดถึงแอมป์ไฮเอ็นด์ ระดับ Krell  Mark Levinson Ayre VTL อะไรทำนองนั้นครับ T_T

บอกได้สั้นๆแค่ว่า หากเดินทางย้อนเวลาได้ ผมจะกลับไปซื้อลำโพง DYNAUDIO Pentamyd3 ครับ... 

ดำก็สวยครับ เคยเห็นภาพสีเมเปิ้ลกับสีขาวด้วย

ปัจจุบัน ลำโพง Dynaudio ที่เป็นสามทาง ในซีรีส์ที่เทียบเท่า pentamyd สงสัยราคาจะทะลุสองแสนครับ

ชอบตัวคห8 ดีไซน์สวยจัง
เป็นของคนไทยรึปล่าวครับ? ดินออดิโอ รุ่น พันธมิตร :p

ลำโพงในฝันของผมคือตัวนี้ครับ B&W Nautilus

ถึงจะออกมาหลายสิบปี แต่ดีไซด์ล้ำอนาคตมาก

และที่จำได้ไม่ลืมคือ ราคาตอนเปิดตัวคู่ละล้านบาท!!

ใช่เลยครับ ตัวนี้ตอนเด็กๆเห็นแล้วชอบมาก รู้จัก b&w และจำชื่อยี่ห้อได้เพราะตัวนี้เลยครับ เคยเห็นตัวจริงตอนเด็กๆที่ชั้นบนตึกที่เคยเป็นโรบินสันราชดำริอะครับ

B&W Nautilus นี่คงถึงขั้น The Impossible Dream ครับ คุณทองเหลือง
และดีไซน์ขนาดนี้ ทั้งหน้าตาความงามและแนวคิดเกี่ยวกับเสียง น่าจะเป็นอกาลิโก คือ เหนือการจำกัดของกาลเวลาแล้ว

เพ็นทามิดออกแบบมาเกือบสี่สิบก่อนครับ K wondersound (ผู้นำเข้าสายKimber Kable และปลั๊ก Wattgate)นำไดรเวอร์เข้ามาและตีตู้ในเมืองไทย ผลิตตามลิขสิทธิ์ของบริษัท เพื่อลดต้นทุน งานไม้ของช่างเฟอร์นิเจอร์ไทยเนี้ยบไม่แพ้ช่างเดนมาร์ก ^ ^
เป็นลำโพงทรงปิรามิดห้าเหลี่ยมครับ ตู้เปิด ออกแบบให้portระบายเสียงอยู่ตรงฐาน 
โดยมีช่องชยายปริมาตรตู้variovent ลิขสิทธิ์ของ DYNAUDIOอยู่ด้านหลัง ทำให้ปริมาตรตู้เวลามีเสียงสะท้อนภายในเสมือนขยายขนาดตู้ให้ใหญ่กว่าที่เห็น ทรงปิรามิดห้าเหลี่ยมเพื่อหักเหการสะท้อนเสียง ตามทฤษฎีทรงตู้ดีกว่านี้ต้องเป็นทรงกลม(ไม่ใช่แค่ทรงกระบอกนะครับ ต้องทรงกลมเลย)เท่านั้น และด้วยความที่เป็นทรงปิรามิดทำให้หน้าลำโพงแคบลง เพื่อทำให้มุมกระจายเสียงกว้างขึ้น มิติดีขึ้น
(เรื่องการกระจายเสียงมันขัดแย้งสวนทางกับเรื่องเบส ตู้เล็กหรือหน้าแคบ กระจายเสียงได้ดี แต่ปริมาณทุ้มจะน้อย ถ้าจะเอาเบสลงลึกได้ปริมาณมากต้องตู้ใหญ่) ด้วยวิธีต่างๆที่มาผสมผสานกัน ทำให้ผ่านข้อจำกัดที่มันข้ดแย้งกันเองได้)

มองในมุมของปัจจุบัน Pentmydก็มีส่วนคล้าย Nautilusอยูบ้าง ในท่อนบน  แต่Nautilusเหนือระดับยิ่งขึ้นไปอีก ด้วยการทำเป็น chamber แยกของแต่ละไดรเวอร์ โดยทำเป็นทรงแหลมเพื่อสลายเสียงสะท้อน และถึงขึ้นทำวนเป็นเขาวงกฎ infinit endสำหรับเสียงทุ้ม(ขืนไม่ขด มีหวังยาวเป็นห้อง 5555)และลดพื้นที่หน้าตัดของลำโพงให้แคบอย่างที่สุด  งามงดหมดจดจริงๆครับ ถ้าในแง่รูปทรง ยังนึกไม่ออกว่าจะดีไซน์ให้เหนือล้ำกว่าNautilus ได้ยังไง

...เฉพาะดีไซน์นะครับ เรื่องเสียงนี่ไม่เกี่ยว เพราะลำโพงเรือธงรุ่นหลังของB&Wออกมายังไงก็ต้องเหนือกว่า...

Pentamyd สีเมเปิ้ลครับ
เทียบซีรีส์ปัจจุบันของไดน์ออดิโอ คงต้องไปเปรียบมวยกับ Contour...

มีคนเอ่ยถึงโรบินสันราชดำริ ขอรำลึกบ้าง555  แต่ก่อนผมชอบไปเดินเหมือนบ้าน  แต่ตอนนี้ทุบทิ้งไปแล้ว ก่อนทุบบิ๊กซีเข้ามาซื้อไปซักยี่สิบปีก่อน  แล้วก็ย้ายออกมาอยู่ติดริมถนนในปัจจุบัน  ซึ่งบิ๊กซีปัจจุบันก็คือ ห้างไดมารูเก่า ตอนนั้นชอบไปนั่งกินโฟร์โมส กับเกี๊ยวซ่า  

สมัยนั้นละแวกนี้ถือว่าเป็นแหล่งที่มีห้างทันสมัยที่สุดเหมือนปัจจุบัน เป็นแหล่งที่คนมีเงินไปเดินกัน แต่ผมไม่มีเงินก็ชอบไปเดินเหมือนกัน555 ตอนนั้นยังไม่มีเวิลด์เทรด พื้นที่ตรงนั้นยังเป็นวังเพรชบูรณ์อยู่ ข้างๆริมคลองแสนแสบเป็นวิทยาลัยอินทราชัย

ห้างแถวนั้นมีโรบินสัน  ไดมารู  เซ็นทรัลชิดลม  มาหลังสุดก็ห้างโซโก้ซึ่งก็คืออัมรินทร์พลาซ่า  ในปัจจุบัน (ผมชอบไปยืนอ่านโชเน็นจัมป์ฟรี ต้องบอกว่าอ่านไม่ออกแต่ดูรูปแทน555) สมัยก่อนจะเห็นว่านักธุรกิจญี่ปุ่นเข้ามาเปิดห้างในบ้านเรา ค่อนข้างเยอะ  ปัจจุบันเหลือแต่ อิเซตัน กับโตคิว

นอกเรื่องเยอะเข้าเรื่องบ้าง555  สมัยนั้นถ้าจำไม่ผิดรถเมล์ 1.5บาท ข้าวจานละ 5 บาท ปริญญาตรีเงินเดือน 3-4,000 ฉะนั้นการจะซื้อเครื่องเสียงราคาหลักหมื่น เป็นอะไรที่ต้องคิดแล้วคิดอีก  เวลาผมเดินผ่านร้านเครื่องเสียงในซอย ไทยไดมารู ผมมักเอาหน้าแนบกระจกน้ำลายไหล ไม่ใช่555 มองด้วยความอยากได้ แล้วตั้งความหวังว่าสักวันจะต้องซื้อให้ได้  จนทุกวันนี้ตึกแถวนั่นโดนทุบหมดแล้ว ก็ยังไม่ได้ซื้อสักที555

จะว่าไปแล้วเมื่อสี่สิบปีก่อน ยุคนั้นยังไม่มีเทคโนโลยีที่จะทำตู้ลำโพงให้เป็นทรงโค้งๆมนๆได้ การทำลำโพงออกมาเป็นรูปทรงพีรามิดห้าเหลี่ยมก็ถือว่าดีไซน์ได้ล้ำกว่าคนอื่นจริงๆครับ

คิดถึงเกี๊ยวซ่าไดมารูมากครับ 555 ผัดไฟลุกขโมงเลย :)

อ้าว ไม่ยักรู้ว่าตึกแถวซอยไดมารูโดนทุบหมดแล้ว ผมซื้อเครื่องเล่นซีดีกับลำโพงจากร้านยูเนี่ยนสเตอริโอครับ เรียนจบมาทันทำงานเก็บเงินซื้อเครื่องเสียงพอดี 555 (เจริญละ)
ถ้าข้าวจานละ 5 ในช่วงเริ่มทำงาน คุณ tangkoo คงอาวุโสกว่าผมสเต็ปนึงละครับ ข้าวจานละห้าบาทนั่นตอนผมเด็กๆเลย(อนุบาลหนึ่ง)  แต่ยังจำได้ว่า อยู่ดีๆค่าครองชีพก็แพงขึ้นแบบก้าวกระโดดเป็นข้าวจานละสิบบาท  มาสอบทานกับช่วงความเป็นไปของโลก  เป็นช่วงที่ราคาน้ำมันดิบในโลกปรับตัวขึ้นเป็นประวัติการณ์เมื่อปี2518 
...เอ แล้วผมดันไปจำได้อย่างไรหว่า ว่ามีการเพิ่มขึ้นของค่าครองชีพแบบช็อคโลกจากน้ำมัน ตอนนั้นเพิ่งห้าขวบเอง

ทรงปิรามิดห้าเหลี่ยมเอนหลังของ Pentamyd 3 ยังได้รวมคอนเซ็พท์ของ time aligned driver array ไว้ด้วยครับ คลื่นความถี่สูงที่เดินทางได้ไวกว่า โดนหน่วงเวลาโดยการที่แผงหน้าเอนไปด้านหลัง ตามลำดับ แหลม กลาง ทุ้ม เพื่อรักษาเฟสของเสียงให้ถูกต้องตามที่ควรจะเป็น

ผมนี่ชอบแอบส่องโรงหนังครับ
เวลาเจอโรงหนังที่เสียงดีๆผมจะชอบแอบส่องดูลำโพงเค้าว่าใช้ยี่ห้อไหน  แต่ส่วนมากเค้าจะCensoresยี่ห้อออก ก็ได้แต่จำรูปร่างเอา555

โรงที่ผมประทับใจที่สุดก็คือโรงหนังเนวาด้า เป็นโรงหนังแบรนด์ท้องถิ่น ใช้ลำโพงJBLแต่อุปกรณ์ชิ้นอื่นไม่รู้ใช้อะไรเพราะเค้าไม่ให้เข้าไปสืบ555 ซึ่งเซ็ตเสียงมาดีมาก
ซับวูฟเฟอร์ก็ไม่รู้ว่ายี่ห้ออะไร  แต่เบสนี่ โคตะระเนียน ไม่พร่า ไม่แหบ ไม่แห้ง รับมือได้หมดทั้งเบสลึกๆแบบระเบิดลง  เบสกระแทกๆแบบพวกเสียงปืน เสียงหมัด ก็รับไหว ไม่มีแตกพร่า หรือกระพือบวมครางให้รำคาญหูเลย

ผมจำได้เอกลักษณ์เบสแม่นเลย คือ เรื่องThe Wolverine ภาคที่ไปญี่ปุ่นอ่ะ ฉากแรกที่ระเบิดนิวเคลียร์ลง เคยดูหนังระเบิดตู้มตามมะซะเยอะ อย่างมากก็ได้แค่ความกระหึ่ม ระเบิดลงก็ตู้มจบ แต่ฉากระเบิดนิวเคลียร์ฉากนี้ มันทำให้ผมตกใจถึงคลื่นความถี่ต่ำที่วิ่งจากหน้าจอมากระแทกตัวคนดูได้อย่างชัดเจน และอิมแพคก็รุนแรงซะจนผมอึดอัดในหน้าอกเหมือนโดนชกด้วยหมัดขนาดใหญ่มากๆเลยทีเดียว  เคยดูโรงหนังSF Major มาสารพัดเรื่อง ไม่เคยเจอเบสคุณภาพดีๆแบบนี้เลยซักเรื่อง

แต่สุดท้ายก็ได้แต่เสียดาย เพราะโรงหนังนี้ได้เจ๊งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับผม 

สุดยอดครับ ผมไม่เคยใส่ใจกับระบบเสียงในโรงเลย ที่แน่ๆคือผมเกลียดมากถ้าเข้าไปโรงไหนแล้วพนักงานเปิดเสียงดังเกินความพอดีไป (ซึ่งไม่บ่อยครับในชีวิตนี้เจอเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น) แต่ต่อไปนี้จะลองฟังพวกระบบเสียงในโรงบ้างแล้วครับ แต่จะว่าไปแล้วจุดที่ดีที่สุดในโรงน่าจะไม่ใช่แถวหลังสุดแน่เลยเพราะเดี๋ยวจะไม่ได้ยินเสียงจากข้างหลัง ^^ 

555 เอาแบบสดๆๆร้อนๆๆเลยละกัน

วันนี้เพิ่งไปสอยลำโพง AR 4X ปี 1967 มา จริงๆผมเองไม่รู้จะซื้อมาฟังกับอะไร เพราะลำพังทุกวันนี้ของที่บ้านก็เสียบคาไว้แน่นเอี๊ยด แต่พอเห็นว่ามีน้องคนนึงเอามาขายและสภาพมันดูสวยดี ก็เลยซื้อมามอง (คงไม่ได้ฟังเท่าไหร่) 555

อันนี้ถือเป็นลำโพงที่เคยนึกอยากจะได้ จริงๆผมซื้อ AR มา 4-5 คู่แล้ว แต่นึกอยากจะได้ไอ้รุ่นเก่าๆๆมามองบ้าง ก็เลยสอยซะเลย

อีกอย่างหนึ่ง ผมว่าคนเราไล่ซื้อของที่ตัวเองเคยใช้ตอนเด็กๆ หรือที่บ้านเคยมีอยู่ แต่อาจจะขายไป เสีย หรือทิ้ง พอตอนนี้นึกออก เรามักจะไปไล่ซื้อมันกลับมาใหม่ แล้วเลยเถิดไปอีกมากมายก่ายกอง 555

ผมเองที่บ้านเคยมีวิทยุหลอดเยอรมัน ตอนนี้ที่บ้านผมซื้อมา 3-4 ตัว และสั่งเค้านำเข้ามาอีก 3 ตัว ซึ่งทำท่าจะบ้าไปกันใหญ่ครับ 555

บ้านเฮียกับห้องเก็บของบ้านผมเริ่มไม่ต่างกันแล้ว555

ว่าแต่ผมสงสัยไอ้ตัวกลมๆบนฝาโค้กอ่ะเฮีย มันคืออะไรหว่า ใช่พัดลมมั้ยครับ

1967!!!
ก่อนผมเกิดอีก ขอบยังอยู่ดีเหรอครับเฮีย รุ่นเก่าๆของAR ส่วนใหญ่ผมเห็นเป็นขอบโฟม เคยเห็นป่นสลายกลายธาตุเลย

ผมยังใช้ AR17 อยู่เลยครับเฮีย ใช้เป็นคู่หลังใว้ดูหนัง ซื้อปีใหนจำไม่ได้แล้ว แต่เกิน 30 ปี

ของผมอันนี้ครับ ผมว่ามันสวยมาก เหมือนตัวโน๊ตดนตรี 

ถึงขนาดขึ้นคำโปรยหน้าเวปอยู่ช่วงหนึ่ง ว่า "สร้างลำโพงตัวสุดท้ายของคุณเอง" ประมาณว่าช่างกล้า คนเล่นเครื่องเสียงที่ไหน จะมีลำโพงตัวสุดท้าย อะไรมันจะสุดยอดปานนั้น

โปรไฟล์คนสร้างก็ใช่ย่อย เป็นคนสร้างเครื่องมือวัดต่างๆ (ทำให้นึกถึงคำว่า ถ้าจะเป็นนักฆ่า ต้องรักษาคนให้เป็นก่อน) รวมทั้งมีวงจรแบ่งความถี่เป็นชื่อตัวเอง 

วัถุประสงค์การออกแบบก็ง่ายๆ ฟังยี่ห้อไหนก็ไม่ได้ดังใจเลยต้องลงมือเองซะเลย เอากับเฮียแกดิ 

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการจะได้มาครอบครอง ต้องลงมือเอง ราคาก็ใช่ย่อย ร้านขายทั่วไปก็ไม่มีให้ลองฟัง ดังนั้นตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงวันนี้ ยังไม่มีโอกาศได้ลองฟังเลย กลายเป็นสิ่งหนึ่งที่อยากลองสักครั้งในชีวิต. ตอนนี้แค่รอถูกหวยชุดเท่านั้นเอง

อีกหน่อยไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่ๆๆๆ 555

การเล่นเครื่องเสียงที่เคยใฝ่ฝัน โดยมากเป็นเครื่องเก่าทั้งนั้น ผมเองเมื่อวานเอา AR คู่นี้กลับมา ต้องมาแกะเปิดล้างโวลุ่มตัวคอนโทรลเสียงกลางแหลม เพราะว่า 2 ข้างไม่เท่ากัน เนื่องจากมีสนิมเขียวขึ้น จนมันทำงานได้ไม่ดีพอ เมื่อคืนค้นเน็ทดู ก็เห็นวิธีทำ ก็เลยเอามาดัดแปลงทำ ตอนนี้ทำเสร็จแล้ว แจ่มแจ๋วมากๆๆๆครับ 555

สมัยนี้เอาแค่ Kef LS60 Wireless ก็พอล่ะครับ  ไว้ต่อฟังไร้สายกับ Smartphone Ipad ได้ก็ดีใจล่ะ

ไม่ต้องมี amp + dac + สายอนาล็อคอื่นๆ แยกแล้วด้วย  555