
กริ๊ง...กริ๊ง........กริ๊ง......
"อ๊าโล่...ตี่ก่อ...ตี่นั้ง??" ผมเอื้อมรับโทรศัพท์แล้วส่งสำเนียงจีนไปปลายสายอีกทาง
(แปลว่า ฮัลโหล จากไหน ใครพูด)
"แอม จอน กาโด้" เสียงทางปลายสายตะโกนมาในยามดึกๆ และผมเองก็ฟังไม่ถนัดว่าทางนู้นเค้าพูดว่าอะไร ภาษาอะไร
"ใครพูดเว้ย ไม่เอาที่นี่ไม่กินปลากะโห้ ไม่ต้องเอามาขาย" ผมตอบกลับพร้อมขยับจะวางหู.......
เสียงตะโกนลั่นสุดเสียงกลับมาเป็นภาษาไทย "เฮ้ย..ไอ้มั่นคง อั๊วเอง อั้วจอห์น กราโด้ เถ้าแก่ของลื้อไง!!!"
ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก..."อ้าว ตายห่า โทษทีครับเฮียจอห์น ผมนึกว่าพวกขายปลาทู ปลากะโห้น่ะครับ" "มีอะไรให้ผมรับใช้ ว่ามาโลดครับเฮียจอห์น"
แล้วจอห์น กราโด้ ก็ร่ายยาว...
"เฮ้ยมั่นคง ลื้อฟังให้ดีๆ ช่วงนี้อั๊วเจ๊งบาสเยอะมาก แทงบาสไม่เคยเข้าเลยซักคู่ ขนาดชู๊ตหัวกะโหลก 3 แต้มเห็นๆ ยังพลิกล็อคซวยได้ และอีกอย่างอั้วต้องการกระตุ้นยอดขายของ Grado ทั่วโลก และลื้อเป็นคนหนึ่งที่จะต้องช่วยอั้ว...ลื้อควรจัดโปรฯกระตุ้นยอดขายให้อั้วด้วย เข้าใจไม๊ เข้าใจไม๊"
"ครับเฮีย" ผมรับคำเถ้าแก่จอห์นพร้อมกับนึกในใจ แทงบาสเจ๊ง หรือแอบไปซื้อคอนโดรถสปอร์ตแจกเด็กๆวะเนี่ย เดือดร้อนตูต้องมานั่งร่างโปรโมชั่นอีก...
ผมคิดคำนึงแล้วบอกจอห์นต่อ..."ได้ครับเถ้าแก่ ผมจะจัดให้ตามความประสงค์ที่ร้านมั่นคงของผมนี่ล่ะครับ"
จอห์นพอใจ และสบายใจและกล่าวขอบใจผมก่อนจะวางสาย "เออ แค่นี้ล่ะ ขอบใจมากเว้ยไอ้มั่นคง อั้วต้องวางสายล่ะ เพราะบัตรเติมเงินโทรศัพท์อั้วใกล้หมดแล้ว GoodBye Joop Joop "
ผมอมยิ้มพร้อมกับนึกในใจ บริษัทใหญ่โตแต่ใช้โทรแบบเติมเงิน.....
แล้วผมก็หันหน้าเข้าคอมฯ เริ่มต้นร่างโปรโมชั่น........