ก็ทำทั้ง 2 อย่างสิครับ ขอทำงานไปด้วย ทำโปรเจคไปด้วยได้ไหม ขออนุญาตที่ทำงานก่อนเลยว่าจะคิดโครงการที่มีประโยชน์ต่อที่ทำงานหรือเอามาใช้ประโยชน์ต่อที่ทำงานไปทำโปรเจค เหนื่อยหน่อย แต่แค่แค่ปีเดียวก็เสร็จ เพราะผมเชื่อว่าคุณคงได้อะไรดีๆจากการทำโปรเจคแน่ๆครับ ไม่งั้นเค้าคงไม่บรรจุเป็นหลักสูตรให้ทำกัน

ลองปรึกษากับบริษัทที่จะไปทำงานดูครับ ว่าขอทำเป็น part-time ไปก่อนอาจจะวันเว้นวัน หรือครึ่งวัน เสาร์อาทิตย์ทำได้ไหม ยอมลดเงินเดือนไปก่อน  เพื่อเจียดเวลามาทำโปรเจค  ผมเข้าใจว่าคุณมีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เอาไว้ทำ cg ที่บ้านอยู่แล้วก็หาทางเอางานกลับมาทำที่บ้านด้วย  เสาร์ อาทิตย์ ก็ทำด้วย จัดสรรเวลาให้ได้ พยายามเอางานที่ทำมาส่งเป็นโปรเจคเลยให้ได้ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยสองต่อ

ควรเรียนให้จบ ให้มีใบปริญญาไว้ครับ เผื่ออนาคต ธุรกิจที่คุณทำมันไปไม่สวยจะได้ยังพอมีทางหนีทีไล่ หรือย้ายที่ทำงาน เวลาอัพเงินเดือน อ้าวคุณไม่มีวุฒิหรอ งั้นก็ขึ้นเท่านี้พอ

เรียนจบก่อนสิ งานดีๆมีอีกมากที่รอคนดีพร้อมถึงพร้อม
*ถึงเรียนจบก็ไม่มีผลต่อเงินเดือน - ในระยะสั้นอาจจะจริง
มองไกลๆครับ เห็นมาเยอะแล้วเรื่องแบบนี้ การศึกษาคือfoundation หากอยากไปสูงๆ ฐานต้องดี
ลองคิดดูนะ ดีแล้วที่มาถาม เปิดกว้างรับความเห็น และตัวเราท้ายสุดเป็นผู้เลือก
ขอให้โชคดีกับสิ่งที่เลือกนะ

เป็นผมคงไม่เอาเวลา 1/4 ของชีวิตมาทิ้งเพราะบริษัทฝึกงานครับ คิดดูว่ากว่าจะเรียนมาจนถึงปี 4 ต้องใช้เงินไปแค่ไหนต้องผ่านอะไรมาเยอะมาก เสียเหงื่อเสียน้ำตาก็คงมี อีกแค่แป๊บเดียวก็ผ่านไปได้แล้ว คนข้างหลังก็คอยมองเราอยู่
เรียนไปให้จบก่อนเถอะครับ เมื่อจบแล้วสมองมันจะโล่ง อาจมีไอเดียคิดทำสิ่งต่างๆได้เยอะขึ้น
คนที่มีความรู้ความสามารถนั้นเป็นที่ต้องการ ไปที่ไหนก็ได้ครับ

หากคิดว่าจะทำงานก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ล่ะก็ คิดให้ดีครับ เมื่อทำงานแล้วภาระหน้าที่จะเพิ่มขึ้นทั้งด้านครอบครัวทั้งการงานและค่าใช้จ่าย จนสุดท้ายก็ไม่สามารถแบ่งเวลามาเรียนต่อได้ มีคนไม่เยอะหรอกครับที่กลับมาเรียนใหม่จนจบได้

เรียนให้จบครับ  อย่างคห.บนๆยกมาถูกทุกอย่างครับ  เพราะผ่านกันมาแล้ว

อย่างคุณ BIGs ผมเห็นด้วยมากๆ  ผมเห็นมาหลายคนที่พูดอย่างนี้  "เดี๋ยวค่อยกลับไปเรียนก็ได้"  แต่ไม่เคยทำได้สักคน

แต่ผมไม่เคยดูถูกคนเรียนไม่จบนะครับ  เพราะโลกแห่งความเป็นจริง ชีวิตมันซับซ้อนกว่าที่คิดไว้เยอะ อย่างถ้ามีค่ายเพลง sm มาติดต่อ ให้ผมไปเป็นศิลปินในค่าย  อันนั้นผมเลือกไปเป็นศิลปินครับ  เพราะโอกาสอย่างนี้ ไม่ได้มีกันได้ทุกคน

ฟังดูย้อนแย้ง  แต่อยากให้มองเห็นภาพครับ  ถ้าให้เลือกระหว่างไปเป็นพนักงานกินเงินเดือนทั่วๆไป กับเรียนให้จบ ผมเลือกเรียน  แต่ถ้ามีโอกาสที่คนทั่วไปไม่สามารถทำได้  ผมเลือกโอกาสครับ  เพราะในชีวิตคนเราโอกาสดีๆไม่ได้มีมาบ่อยๆครับ

ในชีวิตคนเราโอกาสดีๆไม่ได้มีมาบ่อย ชอบคำแนะนำของคุณ tangkoo ครับ เป็นคนหนึ่งที่หนักใจในชีวิตที่ต้องตัดสินใจแบบนี้ถึงสองครั้ง แล้วแต่ condition สถานการณ์ในตอนนั้นๆครับ

ครั้งแรกเลือกที่จะไปเรียนต่อ แต่โชคดีที่สามารถทำได้ทั้งสองอย่าง แบบที่คุณ somkiatr แนะนำคือทำงานไปด้วยและเรียนไปด้วย

ครั้งที่สองเลือกที่จะไม่ไปเรียนต่อดอกเตอร์ทั้งที่ได้ทุนไปเรียนฟรี แต่เลือกที่ทำงานต่อเพราะเป็นงานที่เฉพาะโอกาสไม่บ่อยที่คนอื่นๆจะได้มาทำตรงนี้ไม่สามารถแบ่งเวลาไปเรียนได้

ปล.ปัจจุบันยังหาโอกาสในการเรียนตลอดเมื่อมี การเรียนศึกษาหาความรู้ไม่มีคำว่าจบ เราเรียนรู้ได้ตลอด

คำแนะนำคือเรียนต่อให้จบครับ ขอให้โชคดีครับ

เงินเดือนต่างกันไหมระหว่างใช้ใบปริญญา กับไม่ใช้ ถ้าเงินเดือนต่างกัน เรียนให้จบดีกว่า เงินต่างกัน 1,000 ปีนึงจบมาคุณก็กำไรแล้ว 

ระหว่างเรียนหางาน part time อื่นที่สามารถทำได้ทดแทน ไม่ให้ port ว่าง 

ผมรู้เงินมันล่อตา แต่สุดท้ายแล้วมันขึ้นอยู่กับความสามารถ ใบปริญญาอาจจะไม่ได้ช่วยคุณทั้งหมด แต่มันก็สร้าง"โอกาส" ให้คุณกับอาชีพอื่นๆ ได้   

ซ้ายก็ดีขวาก็ดี ขอให้โชคดีครับ

อีกเสียงที่โหวดว่าเรียนให้จบก่อนครับ งานมีให้ทำแน่ๆไม่ต้องห่วง แล้วคุณก็ไม่มีทางที่จะอยู่กับบริษัทที่กำลังฝึกงานอยู่นี้ไปจนแก่แน่ๆครับ วันนี้บริษัทเขาต้องการคุณเพราะคุณช่วยงานเขาได้ วุฒิก็ไม่มี ประสบการณ์ก็ยังน้อย เงินเดือนก็ไม่สูง ทำไปเรื่อยๆถ้าคุณอยากได้เงินเพิ่มเพราะประสพการณ์เยอะ คุณก็ต้องเริ่มหาที่ใหม่ไปแล้ว ทีนี้คุณจะกลายเป็นคนที่มีพอร์ทโอเค มีประสพการณ์ทำงานแต่ไม่มีวุฒิที่จะแบคอัพว่าคุณจบมาจากไหน แต่ในตลาดแรงงานยังมีคนที่เก่งเทียบเท่าหรือเก่งกว่าหรือด้อยกว่าและยังมีคนที่จบสถาบันดีๆเกรดเฉลี่ยดีๆได้เกียตินิยมให้เลือกอีกเยอะ ดังนั้นคุณต้องสู้พวกเขาให้ได้ เรียนต่ออีกนิดเดียวครับ ถ้าคุณเจ๋งจริง หรือบริษัทเขาต้องการคุณจริงๆแบบหาตัวแทนคนอื่นมาแทนคุณได้ยากหรือไม่ได้อีกแล้ว เรียนจบแล้วกลับมาสมัครเขาก็อ้าแขนรับครับเพราะคุณเก่งและเขาก็รู้จักคุณแล้วและเคยร่วมงานกันแล้ว แต่ถ้าเขาหาคนอื่นแทนไปได้แล้วก็แสดงว่าเขาไม่ได้ต้องการคุณขนาดนั้นหรอกครับ ใครก็ได้ที่ทำงานให้เขาได้ก็พอ วุฒิอะไรเค้าก็ไม่สนเพราะเขาจะให้เงินเดือนเท่านี้พอ ผมมองว่าที่เขาไม่อยากให้คุณออกเพราะเขาขี้เกียจไปนั่งสอนงานคนใหม่เท่านั้นหละครับ เพราะการเทรนคนคนนึงขึ้นมาจนพอทำงานได้มันเสียทั้งเวลาและเงินพอสมควรครับ ไหนๆน้องคนนี้ทำงานให้เค้าได้แล้วก็ออกมาทำประจำไปเลยเถอะ....(ทิ้งท้ายให้ด้วยว่าจบมาก็ไม่ให้เงินเดือนเยอะขึ้นหรอก ในใจคิดต่อว่าขี้เกียจไปหาคนใหม่)

ผมจะเล่าให้ฟังว่าน้องสาวผม ปีสุดท้ายทำโปรเจคจบ มีบริษัทเอเจนซี่โฆษณาอันดับต้นๆมาดูและจองตัวตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลยครับ และเขาจองกันหลายคนด้วยไม่ใช่น้องผมคนเดียว หัวกะทิในคณะโดนจองตัวทุกคนครับ สิบปีผ่านมาย้ายบริษัทไปที่ดังๆหลายที่แล้ว โตขึ้นเรื่อยๆครับ ไม่มีคำว่าตกงาน มีแต่คำว่าพี่ที่บริษัทนั้นบริษัทนี้ชวนให้ไปทำงานด้วย ย้ายไปแต่ละที่เงินก็ได้มากขึ้น ทุกวันนี้ก็เงินเดือนเป็นแสน ชีวิตมันเป็นแบบนี้ครับ น้อยคนนักที่จะอยู่ที่เดิมเป็นสิบๆปีในยุคนี้หายากแล้วครับ จริงอยู่ว่าประสพการณ์และความสามารถทำให้ก้าวหน้า แต่ย้อนกลับไปดู น้องผมได้งานแรกจากที่เค้ามาดูโปรเจคที่จบนะครับ ไม่ใช่ไปสมัครและสัมพาทงานมา

เส้นชัยอยู่ข้างหน้าแล้ว อย่าเผลอไปหยุดมองเสียงคนตะโกนเรียกเราข้างทางนะครับ เข้าเส้นชัยไปก่อนแล้วค่อยเดินกลับมาตามหาคนที่เรียกเราก็ไม่สายครับ คว้าถ้วยติดมือไปก่อน อย่างน้อยเอาไปประดับบ้านก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจครับ :)

เรียนต่อให้จบ = หางานทำที่ใหนเขาก็รับเพราะมีวุฒิ เรียนต่อโทเอกก็ได้
ลาออกไม่เรียน = ทำงานได้จำกัด

ผมไม่ได้มีประสบการณ์โดยตรง

แต่เคยเห็นลูกพี่ลูกน้องเรียนสายประมาณนี้มา

เค้าเคยประกวด BAD Award และก็ได้รางวัลมา

จบมาก็ทำงานสักพัก

พอได้ประสบการณ์ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ ... สายกำกับการแสดงเพราะเค้าสนใจในงานหนังอย่างจริงจัง

ผมไม่รู้หรอกครับว่าถ้าทำงานต่อเลย ... แล้วเกิดอยากเรียนต่อในสิ่งที่เราสนใจในอนาคต คนที่เราจะไปขอเรียนเค้าจะสนใจแค่ port งานหรือเค้าสนใจ degree เราด้วย

ถ้าทุกอย่างมันไม่มีการ require การเรียนจบเลย ... ถ้าบอกตรงๆ เค้าเรียนกันก็เพื่อจะให้ได้งาน เพื่อจะให้ได้ความรู้ เราได้มาแล้วจะเรียนต่อทำไมครับ?

แต่ถ้าสายงานมันดันต้องใช้ขึ้นมา เช่น วิศว สถาปัตย์ แพทย์ พวกนี้ถ้าไม่จบมันก็ทำงานไม่ได้จริง มันเซ็นต์งานอะไรกันไม่ได้เลย ถึงจะเก่งแค่ไหนก็ต้องจบครับ

อย่างที่บอก ผมไม่รู้จริงๆ ว่าสิ่งที่คุณกำลังทำมัน require เรื่องพวกนี้หรือไม่ ... มันเป็นหน้าที่ของคุณที่ต้องศึกษาเพื่ออนาคตของตัวเองแล้วครับ

ถ้าลังเลมาก ... แนะแบบแหกคอก ... drop การเรียนไปทำงานจริงจังสักปี ไปอยู่ในวงการแบบจริงจังสักปี ... เราอาจจะรู้จักตัวเอง รู้จักสายงาน มากขึ้นเพียงพอจะตัดสินใจครับ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ