เดี๋ยวนี้มาเป็นซีรียส์เลย "....อร่อยมากครับ"

เหมาะกับสายคนรักกินแบบผมมาก ^^

เย็นตาโฟอมรินทร์ชั้นฟู้ดคอร์ดอร่อยคับ  ชอบมากเหมือนกัน อาจมีแวะกินแต่ไม่แวะหาคุณหลุยส์คับ 555

เย็นตาโฟนี่ก็เป็นอาหารที่ว่าไปแล้วเข้าข่ายพวกอาหารคลีน และก็จะมีร้านเย็นตาโฟที่เป็นเจ้าเก่า(จริงๆ)อยู่ไม่กี่เจ้า และผมเองก็ตามกินไปทุกๆๆเจ้า ส่วนร้านที่พี่สมเกึยรติเอามาให้ดูคือ ร้านนายอ้วน เสาชิงช้า ซึ่งตอนนี้ถือเป็นดาวรุ่งในช่วง 10 ปีหลังมานี้ ซึ่งแต่ก่อนนั้น ร้านนายอ้วนยังขายเย็นตาโฟแนวปกติ คือเป็นน้ำซุปใส่น้ำแดงที่ผลิตจากเต้าหู้ และเป็นน้ำซุปแบบจืด

แต่พอช่วงหลัง เย็นตาโฟประเทศไทย นั้นมีการปรับเทรนด์มาประมาณ 20 ปีเห็นจะได้ คือไปทางแนวรสจัด คือปรุงพริกตำ ใส่น้ำส้ม และใส้นำตาลจนรสเข้มข้น ซึ่งมูลเหตุนั้นไม่มีอะไรมาก นอกจากว่าจะต้องการใส่รสเผ็ดจัด เพื่อกลบความไม่สดของลูกชิ้นปลา ฮื่อก้วย ร้านเย็นตาโฟส่วนใหญ่เลือกที่จะทำแบบนี้ เพราะลดความเสี่ยงต่อรสคาวของลูกชิ้น ปลาหมึก และก็ได้ผลเพราะว่าทำให้คนกินส่วนใหญ่ชอบ เพราะคิดว่าเผ็ดคือทีเด็ด

ซึ่ง 20 ปีหลังมานี้ เย็นตาโฟเจ้าไหนก็ตามก็กลายเป็นว่าต้องทำให้รสจัดตามกันมา ซึ่งอย่าไปคิดว่าลอกทางกันเลยครับ มันเป็นแทรนด์ของเมนูเย็นตาโฟมากกว่า คือใครไม่เผ็ดแทบไม่ต้องขาย ถ้าร้านไหนมาแนวจืด ลูกค้าจะร้องยี้และไม่ยอมกิน ก็เลยกลายเป็นว่าใครจะยืนขายเย็นตาโฟ ก็ต้องปรับให้มันเผ็ดเข้าไว้ก่อน ซึ่งผมเชื่อว่านักชิมรุ่นก่อนๆๆคงพอจำรสชาติเย็นตาโฟไทยได้ว่าไม่ใช่แนวปัจจุบันนี้ 555

ซึ่งชั่วโมงนี้ ผมว่านายอ้วนเสาชิงช้าทำรสชาติได้ดีกว่าใครเพื่อนครับ คือเผ็ดแบบมีสาระ และวัตถุดิบต่างๆถือว่าเลือกและดูแลได้ดี^^

เฮียมองธุรกิจได้ทะลุปรุโปร่งเลยครับ 555 เดี่ยวนี้เย็นตาโฟต้องรสจัดๆครับ ไม่งั้นขายลำบากจริงๆ

ขอบคุณครับพี่สมเกียรติ

ร้านนี้ยังไม่เคยลอง
ต้องหาโอกาสไปชิมครับ 

ร้านเย็นตาโฟเกินครึ่ง มักจะใช้ซอสเย็นตาโฟปรุงสำเร็จ ขวดคล้ายๆกัน รสชาติจึงแทบจะไม่ต่างกันเท่าไร

ร้านที่พอจะมีชื่อ ทำซอสเอง รสชาติจึงมีเอกลักษณ์ต่างจากร้านทั่วไปหน่อยครับ

เรื่องเย็นตาโฟรสจัด  นึกถึงสมัยก่อนไปกินร้านมัลลิกาประจำ  ทั้งร้านขายแต่เย็นตาโฟ แถมปรุงเองไม่ได้ด้วย(ขอเครื่องปรุงเขาได้ แต่จะไม่มีวางที่โต๊ะ)  เขาจะปรุงมาให้เลย มีให้เลือกสามเลเวล   รสชาดโอเคเพราะใช้วัตถุดิบดี มีพวกจิ้มลวกก็อร่อยดี แต่ยังไงก็สู้ปรุงเองไม่ได้

เมื่อต้นปีมีโอกาสได้ไปกินอีกครั้ง  คราวนี้บอกตัวเองเลย คงไม่เข้ามากินอีกแล้ว  รสชาดดร็อปไปเยอะ  แถมน้ำไม่ร้อนอีก(กินก๋วยเตี๊ยวน้ำ แล้วน้ำไม่ร้อนนี่คือจบเลย)  สมัยนี้หาเย็นตาโฟแบบเรียกว่าอร่อย ได้อย่างเต็มปากยากจริงๆ   แต่มีอยู่ร้านหนึ่งตรงข้ามบางลำภู  ร้านตึกแถวห้องเดียว ร้านนั้นรสชาดโอเคอยู่  ไปเที่ยงๆนี่ไม่มีโต๊ะนั่งแล้ว

เอกลักษณ์อีกอย่างของการปรุงขายเย็นตาโฟ คือ ใช้กรรไกรตัดผักบุ้งที่ลวกน้ำร้อนทั้งต้นเป็นท่อน ๆ พอดีคำ เสียงกรรไกรดังแช่บ ๆ ลีลามีเสน่ห์มาก ฟังเสียงไปกลืนน้ำลายไป ตอนนี้เราคงสูญภาพบรรยากาศแบบนี้ไปหมดแล้ว 

จริงๆ เรื่องการปรุงอาหารแบบไทยๆเรา (จริงๆคือจีนปนไทย) อาหารต้องร้อน น้ำต้องร้อนครับ และร้อนต้องร้อนแบบเดือดพล่าน ไม่ใช่ร้อนแบบรุมๆ หลายๆร้านที่มีฝีมือปรุงอาหารอร่อยมาก แต่ตกม้าตายตรงเรื่องความร้อนของอาหารครับ

สาเหตุที่หลายๆร้านทำอาหารแล้วน้ำไม่ร้อนนั้นมันมีสาเหตุและปัจจัย และเป็นปัจจัยที่บางทีไม่ใช่แค่ลูกน้อง แต่บางทีเถ้าแก่ก็ก้าวไม่ข้ามครับ สาเหตุจะประมาณนี้ครับ

- เปิดไฟแรงๆให้ร้อน มันเปลืองแก๊ส
- เปิดให้ร้อนต้องเติมน้ำบ่อย ต้องคอยระวัง ทำให้เบื่อหน่ายในการเฝ้ามอง
- เปิดไฟให้ร้อน นั่งใกล้ๆแล้วร้อน

แค่นี้แหละครับที่ทำให้คนทำธุรกิจเกี่ยวกับอาหารตกม้าตาย 555 ไม่มีอะไรมากกว่านี้ครับ มันมีแค่นี้จริงๆ หลายต่อหลายคนเข้าใจผิดพลาดว่าฝีมือปรุงอาหารคือเรื่องใหญ่ แต่จริงๆแล้วความร้อนของอาหารนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้อาหารอร่อยขึ้นมาได้มากกว่าฝีมือการปรุงอาหารด้วยครับ