น่าจะตามกระทู้นี้่ครับ

https://pantip.com/topic/34669951

น่าสนใจครับ ผมยังเรียกไม่ถูกเลย
กินอร่อย เช็งซิมซี่ แล้วครับ

น่าจะนะ ถ้าจำไม่ผิด

เต้าทึง จะใส่น้ำตาลทรายแดง

โบ๊ยเกี๊ย  น่าจะเรียกว่า โบ๊ยเกี๊ย หรือเปล่า 
เพราะหมายถึง จะมีของใส่ลงไปแปดอย่าง
โบ๊ยเกี๊ย จะใส่น้ำเชื่อมที่ทำจากน้ำตาลทรายขาว

ผมก็พึ่งรู้ว่า แถวนี้เรียกว่า ท่าดินแดง
มาบ่อยมากตั้งแต่เล็กจนทุกวันนี้

ผมไม่ค่อยชอบกินของหวาน นอกจากชอตเเลค
เลยไม่ค่อยได้สนใจโบ๊ยเกี๊ย

ถ้าผิดพลาดขออภัย

แต่แถวนี้มีร้านข่าวหมูแดง หมูกรอบอร่อยอยู่นะ จำได้
ผมชอบกินข่าวหมูแดง

ตอนแรก อ่านเป็น "คึงเต้า"  รีบเปิดเข้ามาดูเลย
นึกว่ามีเรื่องแล้ว555

อยากกินเต้าทึงขึ้นมาทันทีเลยครับ

ผมลองเล่าและเรียบเรียงใหม่ให้ทุกท่านได้เข้าใจกัน ผิดพลาดประการใดทักท้วงได้ครับ แต่ถือว่าผมเป็นผู้ที่คร่ำหวอดเดินกินตะเวนกินละกัน

- เต้าทึง คำว่าเต้า ภาษาจีนหมายถึงเมล็ดพืชต่างๆ พวกถั่ว พวกลูกเดือย ถั่วแดง เหล่านี้อยู่พืชตระกูลที่เป็นเมล็ด และมนุษย์ใช้กิน หรือจะเรียกว่าเป็นธัญพืชก็ไม่ผิด ส่วนคำว่าทึง มาจากคำว่าน้ำซุป น้ำแกง คนจีนเรียกของที่เป็นน้ำรวมๆกันเป็นเหมือนน้ำแกงครับ  เต้าถึงก็คือการเอาเมล็ดพืชต่างๆมารวมกัน แล้วต้มให้นิ่ม เวลากินให้กินพร้อมกับน้ำร้อนที่ต้มไว้ ซึ่งอาจจะเป็นน้ำขิง หรือน้ำเชื่อม แล้วจะเติมน้ำตาลทรายแดงหรือทราบขาว อันนี้สุดแท้แต่ และเวลากินเต้าทึงนั้นหมายถึงกินแบบร้อนเท่านั้น ไม่ใช่กินแบบใส่น้ำแข็งอย่างที่เราเข้าใจกัน

- เช็งซิมอี๊ อันนี้เป็นการบัญญัติศัพท์ใหม่ของคนขายของครับ ไม่ใช่รากศัพท์โบราณแต่อย่างใด เป็นการเรียกของพ่อค้าแม่ค้า คำนี้ไปถามในประเทศจีนรับรองส่ายหัวไม่มีใครรู้ว่าคืออะไร เป็นเหมือนการเรียกเพื่อให้เกิดความดึงดูดน่าสนใจ เช็ง แปลว่าใส สะอาด บริสุทธิ์ ซิมแปลว่าใจ ซึ่งพอ เช็งกับซิมมารวมกัน ก็จะแปลเป็นว่าสบายใจ หรือปลอดโปร่งโล่งใจ ส่วนคำว่าอี๊ นั้นภาษาจีนให้เรียกอาหารที่เป็นประเภทขนม ซึ่งขนมที่ว่านั้นถูกแปรรูปมาจากแป้งเป็นส่วนใหญ่ จะปั้นเป็นอะไรก็ตามที คราวนี้พอคนไทยเรียกใหม่ว่า เช็งซิมอี๊ ซึ่งแปลตรงๆๆก็คือ ขนมสบายใจ คือประมาณว่ากินแล้วสบายใจ ซึ่งมันไม่ใช่ชื่อขนมแต่อย่างใด และคนเรียกคำนี้ไม่เกิน 20-30 ปีเท่านั้นครับ

- โบ๊กเกี้ยนั้นเป็นขนมหวานอีกประเภทหนึ่ง โบ๊กเกี้ยนั้น ถ้าแยกสองคำออกจากกัน ผมเดาว่าโบ๊กคือวิธีการผลิต หรือการหยอดแป้ง จะเรียกว่ากรรมวิธีก็ไม่ผิด ส่วนเกี้ย หมายถึงเด็กๆก็ได้ หมายถึงเล็กๆก็ได้ ซึ่งพอสองคำมารวมเราจะเรียกว่าโบ้กเกี้ย ซึ่งแปลว่ามีการแปรรูปพวกแป้งมาเป็นขนมหวาน ซึ่งถ้าเทียบเป็นของกินเล่นของไทยก็จะไปตรงกับลอดช่อง โบ๊กเกี้ยกับลอดช่องใช้กรรมวิธีคล้ายกัน แต่โบ๊กเกี้ยโบราณนั้นจะใส่เพียงน้ำตาลทรายแดง และมีแต่เส้นขาวๆให้เรากินเท่านั้น คนยุคใหม่ประยุกต์จนเข้ากับรสนิยมคนไทยด้วยการใส่นู่นนี่นั่นจนกลายเป็นโบ๊กเกี้ยฟิวชั่น

ยังมีของกินที่ลึกกว่าโบ๊กเกี้ยไปอีกชั้นหนึ่ง นั่นก็คือเหลี่ยงฮุ้ง เหลี่ยงหรือเลี้ยงแปลว่าเย็น ส่วนฮุ้งหรือหุ้ง แปลว่าแป้ง นั่นก็คือแป้งเย็นนั่นเอง เหลี่ยงฮุ้งจะเป็นของกินของคนไหหลำ มีเส้นใสๆสีเขียวๆ กินกับน้ำตาลทรายแดง เมื่อไหร่มีงิ้วไหหลำแสดงที่ไหน ของกินประเภทนี้จะตั้งโต๊ะขายคู่กับขนมจีนไหหลำทันที

หวังว่าทุกท่านคงจะได้ข้อมูลจากการคาดเดาของผมไปใช้คุยกับคนอื่นต่อนะครับ นี่ยังไม่ได้เล่าต่อถึงพวก อิ่วก้วย อิ่วแจก้วย และยังมี่อะไรอีกหลายอย่างที่คนไม่ทราบต้นตอ และใน Google ก็ดันไม่มีเขียนซะด้วยซิ 555

เฮียมั่นสุดยอดมากครับ ยกนิ้วให้เลย 555

เต้าทึก กับ  โบ๊กเกี้ย
ผมเคยกิน  โบ๊กเกี้ย ที่แถวตลาดหน้าวัดแขก สมัยผมอยู่กับย่าที่สีลม ผมว่ามันคือเต้าทึงครับ ไม่รู้ definition จริงๆของมัน แต่ที่กินมันเหมือนเต้าทึงที่กินจากที่อื่นครับ

ขอบคุณพี่น้องทุกท่านที่เข้ามาร่วมกันให้ข้อมูลครับ โดยเฉพาะเฮีย สุดยอดเลยครับ ^ ^
(คุณยามาโน่ อย่ามโนไปทางติดเรทสิครับ 555)

เน้นคำว่าโบ๊กเกี้ย ทีแรกผมก็เข้าใจเหมือนที่คูณยามาโน่บอกนะครับ ว่า มันควรเขียนโบ๊ยเกี้ย  แต่เวลาออกเสียงจริง ส่วนใหญ่ผมก็ได้ยินคนออกเสียงกันเป็น(โ)บ๊กเกี้ยกัน (ออกเสียงสั้นๆ)

สำหรับตัวเอง ถ้าเอาที่ไปง่ายหน่อย คงไปโซ้ยเช็งซิมอี๊สะท้านโลกันตร์ใกล้ศาลาว่าการกรุงเทพฯวันเสาร์นี้ก่อนละครับ

ตอนเด็กๆ ข้างบ้านผม ทำโบ๊ยเกี้ยขายครับ
ก็เห็นมีแปดอย่างมานาน เลยนึกว่า โป๊ย แปลว่าแปด

มีคำเตือนนิดหนึ่งครับ สำหรับนักชิม
ผมว่าคนไทยเป็นมะเร็งตายกันเยอะมากครับ
รวมทั้งแม่ผมด้วย ตอนนี้ไปนอนตีดัมมี่กับหมออยู่ที่โรงบาล

ดูร้านที่สะอาดๆ ถูกสุขลักษณะกันบ้างนะครับ
คือประเทศเราใช้ยาฆ่าแมลงกันเยอะ
ใช้ยาเร่งความเจริญเติบโตของสัตว์กันมาก
ทำให้น่าจะมีสารก่อมะเร็งเยอะ

ถ้ากินน้อยๆ กินแต่ของที่จำเป็นต่อร่างกาย
ออกกำลังกายมากๆ จะทำให้อายุยืน
ไม่ต้องมานอนทรมาณ เพราะโรคภัยกันครับ

เช็งซิมอี๊ (ผมแปลเอง..อ้างอิงจากข้อมูลเฮีย.. มันคงสื่อถึง ขนมชื่นใจ อะไรประมาณนั้น) แห่งเสาชิงช้า ใกล้ศาลาว่าการ กทม.ครับ

       

เป็นของหวานชื่อจีนแท้ๆ
แต่แถวบ้านผมกลับไม่เห็นมีพวกนี้ขายเลย
นึกแล้วก็ชีช้ำกะหล่ำปลี 555

น่าจะเป็นไปได้ที่คำว่า โบ๊กเกี้ย น่าจะมาจากคำว่า โป้ยเกี้ย หรือ เด็กแปดคน หรืออะไรที่เล็กๆ 8 อย่างครับ เดี๋ยวผมจะไปลองถามคนรุ่นเก่าๆๆมาให้ ว่าจริงๆมาจากคำว่าอะไร แต่จริงๆคำว่า โป๊ย นี่คนไทยอาจจะออกเสียงไม่ถนัดก็เลยกลายเป็นโบ๊กเกี้ยครับ