ผมสังเกตคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่เดินในเส้นทางดนตรีอย่างมั่นคง ทั้งๆที่โลกดนตรีโดยภาพรวมมันเหมือนกำลังดิ่งเหว เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะผมพบว่าศิลปินที่ให้เกียรติกับวิชาชีพตนเองและใฝ่รู้อยู่เสมอมักจะนำพาตัวเองไปสู่ในมิติที่แม้แต่การตลาดของโลกดนตรีก็ไม่มีอิทธิพลต่อเขาแต่ประการใดนั่นคือ “โลกส่วนตัว” ของศิลปินแต่ละท่านนั้นๆ ใช่ครับโลกส่วนตัวที่สะสมความสุขความทุกข์ ความงดงาม ความดื่มด่ำที่มีติดตัวมาอย่างยาวนาน

เฉกเช่นเดียวกับศิลปินนักวาดภาพเขียน ประติมากรรมที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกนั้นๆให้ออกมาเป็นผลงานที่ขวนให้เราจดจ้อง ดื่มด่ำได้อยู่เป็นเวลานานสองนาน และยิ่งเมื่อวันเวลาผ่านไปผลงานของท่านเหล่านั้นก็ยังเป็นที่กล่าวขานถึงอยู่เสมอ ฉันใดก็ฉันนั้นผลงานทางด้านดนตรีก็เช่นกันเดียวกันหากศิลปินผู้นั้นไม่ได้นำเอาโลกส่วนตัว มุมมองที่เป็นเอกลักษณ์ ทดแทนไม่ได้ด้วยบุคคลอื่นและยังคำนึงถึงความคงอยู่ถึงอนาคตกาลก็ย่อมทำให้งานที่ออกมายังคงเป็นที่ต้องการ และไม่ล้าสมัยไปตามกาลเวลา

Elmar Brass นักเปียโนหนุ่มจาก Celle Germany ก่อนที่จะย้ายถิ่นฐานตามครอบครัวไปอยู่ใน Niger, West Africa จนเมื่ออายุ 11 ปีถึงได้รับการฝึกสอน Classical piano และในช่วงอุดมศึกษาได้ให้ความสนใจงานดนตรี Blues, Boogie Woogie และต่อมากับ Jazz tradition ที่ได้รับอิทธิพลทั้งจาก Oscar Peterson และ Erroll Garner ไปจนถึง Bill Evans และ Herbie Hancock ทำให้เขาตัดสินใจที่จะเดินตามรอย Jazz Giants ที่เป็นแรงบันดาลใจด้วยการเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยทางดนตรี University of Music and Theatre ในเมือง Hannover (หรือ Hanover หากสะกดในแบบอังกฤษ)

ซึ่งสถาบันดนตรีแห่งนี้เป็นที่เพาะบ่มศิลปินที่สนใจในดนตรี Pop, Rock และJazz โดยเฉพาะ โดยได้ศึกษาใน Masterclass จาก Cedar Walton, Lewish Nash, Richie Beirach, Jimmy Cobb, Mundel Lowe, Dado Moroni เป็นต้น

เขาสำเร็จการศึกษา ณ สถาบันดังกล่าวในปี 2005 และบินลัดฟ้าไปศึกษา Masterclass ในปีถัดมาที่ The Manhattan School of Music กับ Jason Moran นักเปียโนผู้มีชื่อเสียงในเวลานี้ เรียกได้ว่าดั้นด้นจริงๆและคงทราบว่า ณ สถาบันในกรุง NY แห่งนี้เป็นศูนย์กลางในการสั่งสอนอบรมศิลปินผู้ที่ปรารถนาจะมีประสบการณ์ทางดนตรีในเมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นศูนย์กลางดนตรีแจ๊สของโลกในปัจจุบันนี้ และอาจารย์ผู้สอนในชั้น Masterclass ก็เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใครอาทิเช่น Gary Burton, Lee Konitz, Dave Liebman, Vijay Iyer, Jason Moran หรือในสาย Avantgarde Composer อย่าง Lawrence Butch Morris, Maria Schneider เป็นต้น

เพราะนอกจากจะได้ศึกษากับปรมาจารย์ในแต่ละสายแล้ว การสร้าง Connection และได้มีโอกาสได้แสดงและเล่นต่อหน้ากูรูเหล่านี้นั่นย่อมหมายถึงการเปิดประตูไปสู่ถนนสายอาชีพอย่างเต็มตัว

ดังนั้นหากศิลปินในบ้านเราต้องการประสบความสำเร็จในลักษณะเดียวกันนี้ แนวทางในการศึกษา และความมุ่มมั่นที่จะเดินตามแผนที่ชีวิตนักดนตรีคงต้องขวนขวายไม่แตกต่างไปจากสิ่งที่ Elmar Brass ได้ทำไปนี้ ซึ่งต่อมาเค้าได้เข้าร่วมการแข่งขันใน jazz Piano Competition ที่ Montreux International Jazz Festival และติด 1 ใน 10 ผู้เข้ารอบสุดท้ายจากนักเปียโนที่เข้าแข่งขันกว่า 500 คนด้วยกัน ไม่รวมรางวัลต่างๆที่กวาดในบ้านเกิดเยอรมัน และฝรั่งเศส ผลงานถูกรวมอยู่ใน Jazzthing- Next Generation นิตยสารที่มีอิทธิพลทางดนตรีแจ๊สอันดับหนึ่งของเยอรมัน และได้มีโอกาสเล่นและบันทึกเสียงกับศิลปินชั้นนำอย่าง Dusko Goykovich มือทรัมเป็ตชาวเซิร์บคนสำคัญที่ร่วมผลงานกับ Stan Getz, Chet Baker, Gerry Mulligan, Sonny Rollins ในช่วงยุค 70-80’s มาก่อน

โดยมือกีตาร์จากนิวยอร์ค Peter Bernstein ก็ได้ยกย่องและกล่าวถึง Elmar Brass ในอัลบั้ม Nachtmusik ปี 2015 ที่ผมถืออยู่นี้ว่า
"Elmar Brass is a great piano player who embodies the essence of jazz music with his joyful swing and intense virtuosity, He plays in the moment with refreshing spontaneity yet has studied the master of the past. 
Elmar is one player who can bring his music to the people. 
He is someone. "

เขาได้ออกผลงานมาตั้งแต่ปลายปี 2000 เรื่อยมาแต่ในช่วงปี 2010 เค้าได้รับการจับตามองจากค่ายเพลงในญี่ปุ่น Atelier Sawano ที่ชื่นชอบรูปแบบการเล่นที่ยึด Jazz tradition และงาน Jazz Standards เป็นจุดขายของค่ายและขณะเดียวกันเปิดกว้างให้ศิลปินที่ไม่เป็นที่รู้จักได้นำเสนอผลงานเพื่อจัดจำหน่ายในญี่ปุ่นโดยเฉพาะซึ่ง Elmar Brass Trio ไม่สร้างความผิดหวังให้กับแฟนๆในญี่ปุ่นโดยออกผลงานชุดแรก Night Dreamer ในปี 2010 ตามต่อด้วย Spellbound 2013, Nachtmusik 2015 และล่าสุดในปี 2017 กับชุด Straight Ahead ซึ่งได้รับการ Reviews จาก Jazzlife Magazine ของญี่ปุ่นว่า

“ This Trio lays down a fantastic groove “
"A beautiful and elegant Piano “
JAZZ LIFE Japan

ผลงานที่ผมมีอยู่มีหลายอัลบั้มด้วยกัน 1 ในนั้นคือ Nachtmusik 2015 หรือแปลว่า Night Music บทเพลงแห่งยามค่ำคืนที่ได้ Phil Donkin มือดับเบิลเบสจากอังกฤษที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอันโด่งดังของ London อย่าง Guildhall School of Music and Drama และร่วมงานกับศิลปินระดับโลกทั้ง the late Kenny Wheeler, Tim Garland และเริ่มเป็นที่ต้องการของศิลปินชั้นนำที่ออกทัวร์ในยุโรปเช่น John Abercrombie, Marc Copland, Bill Stewart, Kurt Rosenwinkel, Chris Speed, Ari Hoenig และร่วมโปรเจกต์กับตำนานอย่าง Quincy Jones และเป็นสมาชิกในกลุ่ม World Jazz ของ Dhafer Youssef’s Bird Requiem ก่อนที่จะไปปักหลักใน NYC ไม่นานมานี้

ส่วนในตำแหน่งมือกลองคือ Martijn Vink มือกลองชาวดัชท์ที่ถูกยกย่องจากสื่อในบ้านเกิดว่าเป็น “ Best Jazz Drummer of The Netherlands” and “Most Imaginative Drummer” ( De Telegraaf and de Volkskrant) ที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอันเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของเนแธอร์แลนด์อย่าง Conservatory Hilversum ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนกลองที่ Conservatorium of Amsterdam โดยมาช่วยเติมเต็มงานกลองหรูหราให้งาน Acoustic Jazz ชุดนี้เข้มข้นและอบอวลไปด้วยบรรยากาศทางดนตรีที่อิ่มเอมตลอด 55 นาทีกับ 11 บทเพลง

อัลบั้ม Natchmusik เริ่มด้วยงานเพลงบทเพลงรักโรแมนติก Speak Low ของ Kurt Weil นักประพันธ์งานเพลง Broadway และ Opera คนสำคัญเชื้อสายยิวจากเยอรมันที่อพยพไปสร้างชื่อเสียงในสหรัฐของกลางศตวรรษที่แล้ว แน่นอนสิ่งนี้เป็นความภูมิใจของ Elmar Brass ซึ่งเป็นนักเปียโนชาวเยอรมันด้วยกัน บทเพลงเป็น Fast Tempo ที่ Rhythm Section ทำให้การขับเคลื่อนของ front อย่าง Elmar ฉายแววงาน Bebop ที่ Clear น่าฟังการเชื่อมต่อรับส่งโดยเฉพาะงานกลอง Martijn Vink โดดเด่นไหลลื่นทำให้งานดูสวย มีเสน่ห์ขึ้นมากก่อนจะมีการด่วนระหว่างเบสและกลองราว 1 นาทีเต็มที่หยุดเราไว้ ณ แทร็คนี้เลยและจบด้วย Elmar อีกครั้งเป็น 6 นาทีครึ่งที่สุดสวิงริงโก้มาก จริงๆผมซื้อเพราะแทร็คนี้เลย 555

ในแทร็คถัดมา Out of The Night ของ Joe Henderson มาในรูปแบบ Blues jazz Medium fast ก็เป็นอีกแทร็คที่ Elmar ทำให้บทเพลงคลาสสิคของ Joe Henderson เหมือนถูกชุบชีวิตขึ้นใหม่ ภาคบันทึกเสียงอยู่ในระดับที่สร้างความตื่นเต้นทุกครั้งที่เกิดการโซโล่ โดยเฉพาะดับเบิลเบสของ Phil Donkin ตอนกลางเพลงเสียงการเดินเบสที่มาเต็มเม็ดเต็มหน่วย ก่อนจะตบด้วยการโชว์โซโล่ของกลองที่ย้ำถึงคำกล่าวชมจากสื่อในบ้านเกิดนั้นเป็นความจริง Most Imaginative and best drummer of The Netherlands

จะว่าไปแล้วบทเพลงในอัลบั้มนี้เป็นการ Cover งาน Jazz Standards ส่วนใหญ่เช่น Everything Happens To Me, Misterioso, Steeplechase, Summertime และอีกหลากหลายบทเพลงของบรมครูที่ Elmar รับรู้และซึมซับมาตลอด โดยรวมเป็นรูปแบบที่มีรากเหง้าจากดนตรี Bebop แต่ Elmar ใส่ความความสดใหม่และเป็นตัวของตัวเองทำให้บทเพลงเก่าๆฟังดูแล้วไม่ช้ำ มีลูกเล่นจากเบสและกลองที่ยกระดับบทเพลงอมตะเหล่านี้ให้ดูมีเสน่ห์ โดยเฉพาะแทร็คสุดท้าย Summertime ของ George Gershwin ที่เรียบเรียงในแบบ Fast Waltz ได้อย่างสวยงาม น่าตื่นเต้นในบรรดาการ Cover ที่ผ่านมาในอดีต

ที่ต้องชมคือภาคบันทึกเสียงจาก Chris Weeda แห่ง Fattoria Musica, Osnabruck, Germany ที่ได้ชื่อว่า หนึ่งในสตูดิโอบันทึกเสียงที่มีความสวยงามที่สุดแห่งหนึ่งของยุโรปเวลานี้จากการดัดแปลง Farm เก่าๆจากยุคปี 1878 ที่รอบล้อมด้วยธรรมชาติและความเงียบสงบในแบบชนบทเรียกว่าเป็น “ A Place for Music” และมีอุปกรณ์บันทึกเสียงที่มีความครบถ้วนสมบูรณ์แบบ พร้อมตัว Chris Weeda ที่เป็น Sound Engineer ผู้ช่ำชองจากการทำการบันทึกเสียงที่ BIM-huis jazclub ระดับโลกของเนเธอร์แลนด์สในยามที่นักดนตรีชั้นนำที่ออกเดินทางทัวร์ในยุโรปต่างเรียกใช้บริการของ Chris Weeda ที่ไว้ใจได้จน Toots Thielemans ได้ให้เขาทำการบันทึกเสียงตลอดช่วงวาระ 10 ปีสุดท้ายของ Toots เอง

โดยรวมอัลบั้ม Natchmusik ของ Elmar Brass Trio จึงเป็นงาน Original และ Cover ที่จะทำให้แฟนๆต้องฟังแล้วฟังเล่าโดยได้เรียนรู้เพิ่มเติมสิ่งใหม่ๆในทุกครั้งที่ฟังเป็นคนหนุ่มที่จิตวิญญาณของเขาอยู่กับ traditional jazz แต่หัวใจโบยบินไปไกลกว่าขอบเขตดนตรีในอดีต ปัจจุบัน Elmar Brass เป็นครูผู้สอนเปียโนที่ University of Music and Theater in Hannover น่าติดตามเป็นอย่างยิ่งครับ