ในการชุมนุมครั้งหนึ่ง เวทีที่ผมไปประจำคือ เวทีที่อยู่นางเลิ้ง ใกล้ๆกันเป็นมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร วิทยาเขตพณิชยการพระนคร ทีแรกไม่ได้หาข้อมูล ก็สงสัยว่า ทำไมมีรูปปั้นเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพรอยู่มุมถนน ต่อมาถึงเพิ่งได้สติ นึกขึ้นมาได้ว่าที่นี่เดิมเป็นวังเก่าของพระองค์ท่าน ผ่านการเปลี่ยนแปลงต่างๆนานาๆด้วยระยะเวลาหลายสิบปี ปัจจุบันได้กลายเป็นสถานศึกษา เป็นสถานที่บ่มเพาะสร้างอนาคตให้คนในชาติ สิ่งที่หลงเหลือเห็นเป็นรูปธรรมชัดเจนคือ กำแพงวังเดิม ซึ่งเป็นรั้ววิทยาลัยด้านหนึ่ง และ เรือนไม้อีกหลังหนึ่ง อยู่ภายในบริเวณวิทยาลัย ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนาม เรือนหมอพร
หลายท่านคนพอทราบว่า เสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพรฯ ทรงมีหลายๆอย่างที่เกินความคาดคิดของคนทั่วไป ไม่ว่าจะทรงเป็นทหารเรือที่รักชาติยิ่งชีพ ทรงศึกษาหาความรู้ในหลากหลายศาสตร์สาขาวิชา ไม่ว่าจะเป็นไสยศาสตร์ และการแพทย์แผนโบราณ วังของพระองค์ท่าน แทนที่จะตกแต่งสวยงามให้สมพระยศพระเกียรติที่ทรงเป็นถึงเจ้าฟ้า แต่ดูจากเรือนหมอพรที่ยังคงเหลืออยู่(เป็นเรือนไม้สองชั้นธรรมดา สวยงามตามแบบบ้านสมั้ยก่อน แต่ไม่ได้เลิศหรูวิลิศมาหราอะไร ทั้งที่ถ้าจะทรงให้ทำ เท่าไหร่ก็ทำได้) แสดงให้เห็นว่าพระองค์ท่าน "ติดดิน"ขนาดไหน และวังของท่าน ปลูกและสะสมต้นไม้ใบหญ้าสมุนไพรต่างๆนาๆ สมกับที่ท่านเจ้าของวังทรงเป็นแพทย์แผนโบราณโดยพระองค์เอง คอยให้ความช่วยเหลือเอื้อเฟื้อเจือจานแก่ชาวบ้านแถวนั้นด้วยพระเมตตาพระกรุณาธิคุณ
มีเรื่องเล่าสนุกๆเกี่ย่วกับเสด็จเตี่ยอยู่เรื่องหนึ่งที่เล่าสืบกันมา (ข้อมูลคัดลอกจากหนังสือ แจ๋วเจอผี ของครูแจ๋ว สง่า อารัมภีร) '..ยามที่ทรงพระสำราญสบายอารมณ์อยู่ในวังของพระองค์ท่านที่นางเลิ้ง มักจะทรงเข้าห้องครัวทำครัวด้วยพระองค์เอง พระกระยาหารที่ทรงทำขึ้นนั้นแบบง่ายๆของ"นักเลงเหล้า"นั่นแหละ เนื่องจากพระองค์ไม่เสวยเนื้อหมูและมันหมูเพราะเสวยทีไรจะลงพระนาภีทุกครั้งไป ดังนั้นที่ทรงโปรดปรานก็คือปลาช่อนแป๊ะซะแกล้มเหล้าโรง และในทุกวันนี้ ใครจะบนบานศาลกล่าวขอความช่วยเหลือจากเจ้าพ่อกรมหลวงชุมพรฯ เขาก็จะไม่ลืมถวายแป๊ะซะกับเหล้าโรงเป็นอันขาด
เย็นวันหนึ่งพระองค์ทำครัวพลาง เสวยน้ำจัณฑ์ไปพลาง แล้วก็เสด็จดำเนินทอดพระเนตรต้นไม้เครื่องยาที่นำมาปลูกไว้แน่นทั้งวัง คือวังอื่นเขาปลูกไม้ดอกกัน วังนี้ปลูกไม้ที่ทำเป็นยาได้ เพราะท่านเจ้าของวังเป็นแพทย์แผนโบราณอยู่ด้วย วันนั้นพระองค์ทรงกางเกงขาสั้นตัวเดียว ไม่ทรงเสื้อ ทรงดำเนินดูสมุนไพรด้วยพระบาทเปล่า ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในวังอย่างเงียบๆ จำไม่ได้ว่านั่นคือเจ้าพ่อกรมหลวงชุมพรฯ เขาตะโกนถามว่า "ลุงโว้ยลุง เสด็จในกรมอยู่มั้ย..."
"อยู่โว้ย" เจ้าพ่อกรมหลวงชุมพรฯทรงตะโกนตอบ แล้วก็เสด็จดำเนินเข้าไปหาคนคนนั้น
เขาก็ร้องถามขึ้นอีกว่า
"อยู่ที่ไหนวะ เข้าไปบอกทีว่าฉันต้องการเฝ้า มีเรื่องร้อน"
"ก็อยู่นี่แล้วอย่างไรล่ะ" เจ้าพ่อกรมหลวงชุมพรฯตอบ แล้วชี้พระหัตถ์ไปทางพระอุระของพระองค์ ตรงที่มีรอยสักว่า 'ตราด ร.ศ.๑๑๒'
ชายผู้นั้นเห็นเข้าก็ก้มลงกราบแทบพระบาท..."
