นั่นน่ะซิ ผมเคยลองนับๆๆ ดู เวลาที่เหลือจะทำกิจกรรมอื่นๆ มักจะไม่ค่อยพอ ผมเลยหาวิธีทำร่วมกันเลยครับ

คือ เปิดทีวีไป และใส่หูฟังฟังเพลงไปด้วย และมือก็เปิดโน๊ตบุ๊คนั่งอ่านนอนอ่านไปด้วย อ้อ แล้วก็กินข้าวกินขนมไปด้วยในเวลาเดียวกัน 5555


แต่ต้องไม่ลืมแบ่งเวลาซักนิดนึงไปออกกำลังกายด้วยเน้อ........

555

เหมือนกันค่ะ..........ระบายบ้างค่ะ
ตอนนี้อยากให้วันหนึ่งมีเวลาสัก 36 ชม. มีความรู้สึกว่าเหนื่อยเหลือเกิน
ตอนนี้มีความรู้สึกจะหายใจทางผิวหนังได้แล้ว
เฮียกับเก๋เหมือนกันเลย
กินข้าวหน้าคอมพิวเตอร์ ข้าวเที่ยงที่ทำงาน แม่บ้านจัดสรรมาประเคนหน้าโต๊ะทำงาน ที่บ้านก็เหมือนกันประเคนมันหน้าโต๊ะคอมฯ
เมื่อสองวันก่อนนอนหลับหน้าโต๊ะคอมที่บ้าน ตื่นมาอีกที 6โมงเช้า นิ้วเท้าเกือบแหย่เข้าไปในปลั๊กไฟแล้ว
อีกหน่อยคงได้คอมฯเป็นสามีแน่ๆ ไม่เครื่องที่บ้านก็ที่ทำงาน สักวันหนึ่ง เสร็จตรูแน่ๆ
เวลาอยู่ที่ทำงานคนเดียวใช้คอม 3 ตัว ตูรจะบ้าตาย pc 2 mac 1
เมื่อก่อนวิธีผ่อนคลายคือ เล่นเกมส์ซึ่งต้องใช้เวลา แต่เด๋วนี้เข้าเว็ปเฮีย สั้นง่ายๆ หายเครียด

อันนี้คงอาจจะได้อ่านจาก Fw เมล์กันมาบ้างแล้วนะครับ
ผมเอามาให้อ่านกันเล่นๆสบายๆอีกทีละกันเน้อ..





....อีืกหน่อยเราก็ตายจากกัน....

คนเราอายุเฉลี่ย 60 ปี
1 ปี เท่ากับ 365 วัน
แสดงว่าแต่ละคนมีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วัน
คิดปลีกย่อยไปกว่านั้นก็ 525,600 นาที
ลองนับเป็นสัปดาห์ อืม......... ไม่เลว 3,120 สัปดาห์
อุแม่เจ้า........แสดงว่า
เรามีโอกาสเที่ยวในคืนวันเสาร์สามพันกว่าครั้งเท่านั้นเอง


คิดแบบนี้แล้วไม่กล้าดูนาฬิกา
แทบเบือนหน้าหนีจากปฏิทิน
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการนับถอยหลังเพื่อรอวันลาโลก...
เปล่าเลยผมไม่ได้กลัวตาย
และขอโทษที่หากเรื่องอาจไม่ค่อยขำ
แต่ตลอดเวลาที่ใช้เวลาอยู่บนโลกนี้มันน้อยมากหากคำนวนในเชิงตัวเลข


ยังมีหนังสืออีกหลายเล่มที่ยังไม่ได้อ่าน
เพลงอีกหลายเพลงยังไม่ได้ฟัง
หนังอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ดู
ความรู้สึกในใจอีกมากมายที่ยังไม่เคยบอก
พื้นที่อีกหลายล้านตารางกิโลเมตรที่ยังไม่เคยไป โอ๊ย..... กลุ้ม
สองหมื่นกว่าวันที่เราได้รับมามัน
น้อยเกินไปจริง ๆ และที่น่ากลุ้มไปกว่านั้นคือ
ใช่ว่าทุกคนจะอยู่ถึง 60 ปี
แน่นอน 1 ปี ยังเท่ากับ 365 วัน
นั่นแสดงว่าบางคนไม่ได้มีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วันหรอกนะ
อาจไม่ถึง 3,120 สัปดาห์ซะด้วยซ้ำ!


อุแม่เจ้าเทค 2
คืนวันเสาร์ที่จะได้ไปเที่ยวเหลือไม่ถึง
สามพันวันแล้วเหรอเนี่ย!!!!
คิดแบบนี้ต้องรีบยกนาฬิกาขึ้นมาดู
กางปฏิทินออกกว้าง ๆ
เพราะมันคือเวลาที่เราเหลือ.... บนโลกนี้
นี่ชั้นกำลังทำบ้าบออะไรอยู่.....ไม่เลยน้องสาว
นี่ไม่ใช่ปรัชญางี่เง่าอะไรทั้งสิ้น หากเป็นความจริงที่
เราไม่ค่อยได้มองมัน


เอาล่ะ งั้นสมมติว่าทุกคนอายุ 17 ปี
แปลว่าใช้ชีวิตมาแล้ว 6,205 วัน
และผ่านคืนวันเสาร์มาร้อยกว่าครั้ง ส่วนหน่วยนาทีนั้น ......
คำนวณเองบ้างซิว้อยย.....
เอาเวลาที่ใช้ไปนั้น หักลบกับเวลา ( ที่คาดว่าจะ) เหลืออยู่
ผลลัพธ์ที่ได้
เราจะทำยังไงกับมันดี .....


แต่น่าแปลก หลายคนยังยอมทำงานน่าเบื่อ
นั่งเอาหัวตากแอร์ไปวัน ๆ ยอมให้คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่จิกหัวใช้
เพื่ออะไรบางอย่างที่เราเรียกว่า \' เงินเดือน \'
บางคนทนเรียนอะไรก็ไม่รู้อยู่ 4 ปี ทั้ง ๆ
ที่ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า รู้แต่ว่าแม่ชอบ
ไม่ก็เห็นแค่ว่าเพื่อนเรียน
เพียงแค่ตอบตัวเองไม่ได้ว่า กูจะเป็นอะไรดี


บางคนแอบรักเขา ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้น
ปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่น
แต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความ
รู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน


บางคนกินทิฐิเป็นอาหาร เก๊กใส่กันไปวัน ๆ
ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ แน่ กูแน่ งอนการกุศล
ประชดทำลายสถิติ เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ....บ้า
และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม \' ฆ่าเวลา \' ชีวิตมันว่างจัด
ขนาดต้องฆ่าเวลากันเลย
บอกตรง ๆ เห็นแล้วอยากตบกบาล
เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี
อีกหน่อยเราก็ตายจากัน ...... แล้วนะ
ลองคิดแบบนี้บ้าง


ใช่แล้ว .... เราจะเกิดความเสียดาย
เพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ
ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ
ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย
แต่ให้รีบทำทุกอย่าง ก่อนที่จะตาย ... ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้
และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ...
มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่า
เอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับ
ใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า....พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้ว
ทำงานในสิ่งที่เรารัก เสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมันอีก
ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง ...ต้องรีบแล้ว เดี๋ยวตายนะ...เตือนแล้วไง
รักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี
ส่วนจะรักหรือไม่รักกู ไม่สนว้อย ... เพราะพรุ่งนี้ชั้น(อาจจะ ) ตายแล้ว
ใช้เวลา ( ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้
กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรา
นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพราะอย่างน้อย ๆ เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มตอนให้สัม฿าษณ์ยมบาล

....... คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงาน
ในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ด
ลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น
แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง
เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่องชุดแต่งงาน.........
หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง เธอตาย ......
แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย ก็ปาไป 5 วัน
ซองในมือผม กลายเป็นเงินช่วยงานศพ ช่อดอกไม้ กลายเป็นพวงหรีด
และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจ ที่อยากจะบอก
ว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน .... แล้วนะ
อ้าว.... รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก
รีบแยกย้ายไปใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ไปทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ
เดี๋ยวตายซะก่อน .... เสียดายแย่


โดย น้าเน๊ก ...... เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาละกะวงศ์ ณ อยุธยา

โดนจริงๆเลยครับคุณ

นึกถึงเรื่อง wanted ขึ้นมาเลย \"คุณล่ะมัวนั่งทำห่าอะไรอยู่\"(ขออภัยที่ไม่สุภาพครับ)

แต่น่าแปลก หลายคนยังยอมทำงานน่าเบื่อ
นั่งเอาหัวตากแอร์ไปวัน ๆ ยอมให้คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่จิกหัวใช้
เพื่ออะไรบางอย่างที่เราเรียกว่า \' เงินเดือน \'
^
^
^
ปลง.........
(รอก่อน...ไม่นานเกินรอ ฮึ่มๆๆ)

ตายแน่ๆ สำหรับลูกจ้างอย่างผมถ้าวันนึงมี 36 ชม. ผมต้องทำงาน จาก12ชม. เป็น 18 ชม.

แถมกว่าจะสิ้นเดือนเวลามันคงนานน่าดู 55555

คุณเต้ เก๋ก็ลูกจ้างเขาเหมือนกันค่ะ
ทั้งเป็นลูกจ้างเขา และ เป็นลูกจ้างตัวเอง

อืมห์แต่ถ้าเวลามันยาวออกไป กว่าจะถึงเวลารับเงินเดือน......ตายแน่ๆ
เฮ้อ........ตั้งใจทำงานและใช้เวลาให้คุ้มต่อไป

โดน มากครับ พี่Kai ขอเอาไป แจกจ่าย ต่อนะครับ

ผมก็ยังนั่งทำงานประจำเหมือนกันครับ

แต่ดีหน่อยตรงที่ว่า หลังจาก 17:00 ของวันจันทร์-ศุกร์ และเสาร์-อาทิตย์ทั้งวัน

ทุกนาทีมันจะเป็นของผม โดยผมไม่สนใจเรื่องงานเลย แล้วก็หันมาสนใจในสิ่งที่ผมชอบ และอยากจะทำครับ

ไม่งั้น คงไม่มีเวลาแม้แต่เสี้ยววินาทีเป็นของตัวเองแน่ๆ...555555

หาเวลาไปเที่ยว ฟังเพลง ดูหนัง ดูคอนเสิร์ต หาของกินอร่อยๆในวันหยุด

เพื่อที่จะเก็บตุนความสุขเอาไว้ใช้ในเช้าวันจันทร์ถึงวันศุกร์ต่อไป...

คุณไก่โชคดีจังเลยครับ
ผมเองทำ 7 วัน 20 ชม. มาหลายเดือนแล้ว.. ยังไม่ได้หยุดเลย...
กะจะหาเวลา... พักกะเขามั่ง

พูดถึงเรื่องเวลาทำงาน 20 ชม. ทำจริงๆ ประมาณ 4 ชม. เห็นจะได้ ที่เหลือนั่งเฝ้า....เครื่อง(บอร์ด)
แต่ใจไปไม่ได้ ไปกินข้าวกับเพื่อนตอนเย็นก็นั่งไม่ติด รีบกลับมาเฝ้าต่อ.....เฮ้อชีวิต

อิจฉาคนจัดการเวลาได้จริงๆ ใครมีโอกาส ก็เที่ยวเถอะครับ....ใช้ชีวิตให้คุ้ม

นั่งคิดเล่นๆ

ถ้าเราเอาจำนวนวันที่ได้เที่ยว พบปะสังสรรค์ วันที่มีความสุข วันที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเอง วันที่ได้อยู่กับครอบครัว อื่นๆ. รวมกัน... แล้วหารด้วยจำนวนวันที่เรามีชีวิตอยู่ x100

แล้วเรียกว่าดัชนีความสุข.....
ผมเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า ไม่ใช่คนรวยแน่ๆ ที่ได้ค่าดัชนีความสุขสูงๆ
คงจะเป็นชาวไร่ ชาวนา คนเดินดินธรรมดานั่นแหละที่มีความสุข.... เพียงแต่ใจจะยอมรับมันได้แค่ไหนเท่านั้นเอง....

ผมกลับบ้านต่างจังหหวัดทีไร ถ้าไปเจอชาวบ้านคุยกันเรื่องความยากจน ผมก็จะบอกเขาเสมอล่ะว่าที่เขาเป็นอยู่นั่นแหละ.... เป็นความใฝ่ฝันสูงสุดของคนรวยๆเลยล่ะ.....
เห็นมาเยอะแล้ว... รวยสุดๆ ก็จบลงที่ไปพักสงบๆ ตามป่าตามเขา ...

เก๊กซิมหลุดจากตรงนั้นมาแล้วค่ะ .. ^_^

เมื่อก่อนทำงานบริษัท ต้องทำตามคำสั่ง โดนเจ้านาย และลูกค้าจิกตามงานตลอดเวลา ....

ต้องทำตามความต้องการของลูกค้า ทั้งที่เราไม่ชอบสไตล์นั้นเลยก็ต้องทำ

ตื่นมาทำงานด้วยความเบื่อหน่าย .....

แต่ตอนนี้หลุดพ้นแล้วค่ะ มีร้านเล็กๆ ของตัวเอง ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด แต่เหมือนไม่ได้ทำงานเลย

รู้สึกเหมือนพักผ่อนทุกวัน อยากปิดร้านไปเที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้ ตอนนี้มีความสุข ไม่มีความเครียดเลยค่ะ

นี่ถ้าไม่ใช่ว่าผมเป็นคนรักการเล่นและอ่านเว็บบอร์ด ป่านนี้ผมก็คงเลิกทำไปแล้วล่ะครับ 555

จริงๆๆ การทำเว็บบอร์ดนี่ ไม่ใช่เกี่ยวกับว่าผมมีร้านขายหูฟังแล้วถึงต้องทำ เพราะถึงผมมีร้านหูฟัง แต่ถ้าผมไม่ชอบการเล่นอินเตอร์เน็ตและเว็บบอร์ดผมคงไม่ทำเหมือนกัน

ความจริงนั้น ผมใช้งานอินเตอร์เน็ทและเฝ้าแต่ละเว็บบอร์ดมาก่อนหน้านี้เป็นสิบปีเลยล่ะครับ....เรียกว่านานเอาเรื่องอยู่ 555

และเรียกว่าถ้าไม่รักชอบการอ่าน มาทำงานแบบนี้ไม่ได้จริงๆๆ ล่ะ


เพราะมันขโมยเวลาทั้งชีวิตของเราไปแทบหมด ไปไหนก็เป็นห่วง ต้องกลับมาเฝ้าถ้ำแบบพี่อุเทนนี่ล่ะครับ 5555

ผมมีเวลาเหลือ ครับ แต่เวลาของผมและเธอ ไม่ค่อยจะตรงกัน ซักเท่าไหร่เลย ว่าแล้วก็เสียดาย เวลา

ซื้อนาฬิกาเรือนเป็นแสน แต่ก็มี 24 ชั่วโมงเท่าเดิม (อันนี้คิดเอง)

เวลากับนาฬิกา ต่างกันตรงที่
นาฬิกาเราให้ใครไปแล้วเรายังขอคืนกลับมาได้
แต่เวลา...
(จากหนัง ฝันโครตๆ)

...สุดท้าย เวลา...ไม่เคยพอ ๕๕๕

เคยอ่าน เจอเรื่องการบริหารเวลา ของ ขงเบ้งอะ

ประมาณว่า เล่าปี่ มาบ่นว่า ไม่มีเวลา เลย ทั้ง ๆ ที่ มีภารกิจมากมายให้ทำ

ขงเบ้ง ก็เลยเปรียบให้ฟังว่า

เวลาในวันหนึ่งเปรียบเสมอ ถังหนึ่งใบ

แล้วถ้าเราเปรียบงานที่เราต้องทำ เป็น ก้อนหิน กรวด ทราย และ น้ำ

วันนี้ เราเรียงลำดับความสำคัญของงาน บ้างรึเปล่าละ

ถ้าวัน ๆ เราเอาเวลาไปทำอะไรที่ไม่สำคัญต่ออนาคต

ก็เปรียบเสมือน เราเอาน้ำกับทราย ใส่ลงไปใน ถังก่อน

แน่นอน เมื่อมันเต็มขึ้นมา

เราก็หมดสิทธิ์ที่จะเอา ก้อนหิน และ ก้อนกรวด

ซึ่งอาจเป็นเรื่องที่สำคัญต่อนาคต

ใส่ลงไปในถัง

จำมาได้แค่นี้ อะครับ

ส่วนเรื่องที่เรา จะจัดลำดับความสำคัญ ของเรื่องที่เราต้องทำยังงัย

เรื่องไหนจะเป็น ก้อนหิน เรื่องไหน จะเป็นกรวด

หรือเรื่องไหนจะเป็นเพียงแค่ ทราย กับ น้ำ

อันนี้ก็พิจารณา จากความสำคัญของมัน ต่อ อนาคตของเรา





ชอบอ่านสามก๊ก อะครับ แต่จำมาำได้แค่นี้ เอง อิอิ

ขงเบ้ง กะ เล่าปี่


ใครดูเรื่อง โจโฉ แตกทัพเรือ 2 ภาค ของจอห์นวูบ้างครับ

ผมละโคตรชอบ เลย ทั้งสง่างาม และลุ่มลึก ดี จริงๆ

ผมอ่านกระทู้นี้แว่บๆ เมื่ออาทิตย์ก่อน แต่เนื่องด้วยงานที่แม่งโคตรเยอะ

ก้อเลยไม่ได้มาอ่านจิงจัง ขอบคุณ คุณ โจอี้ นะคับ

ที่ \"กระตุ้น\" หลายๆคน ซึ่งผมด้วยคนนึงล่ะ

ที่กลับมามองว่า เราใช้เวลาให้เป็นประโยชน์มากแค่ไหนในแต่ละวัน

ผมชอบบอกตัวเองว่า ไม่มีเวลา ไม่มีเวลา แต่จิงๆแล้ว

ในใจลึกๆก้อรู้ว่า มันก้อแค่ \"ข้ออ้าง\"

ผมตั้งใจไว้ว่าตั้งแต่ ตอนนี้ไป

จะตื่นเร็วขึ้นเพื่อเล่นกับน้องทอยส์ ก่อนไปทำงาน
แทนที่จะ นอนยาว แล้วก้อบ่นว่าไม่มีเวลาเล่นกับลูก

จะโทรหาแม่ให้บ่อยขึ้น กว่าเดิมที่บอกตัวเองตลอดว่า เด๋วค่อยคุยก้อได้
ไม่อยากให้ทุกอย่างมัน สายเกินไปครับ

จะไม่ผลัดวันประกันพรุ่งกับเรื่องงาน อันไหนทำได้ก้อจะจัดการซะให้เรียบร้อยไป
จะได้กลับบ้านไปอยู่กับลูก กะ แม่น้องทอยส์ มากขึ้น

จะ....

มีอีกหลายอย่างที่ยังนึกไม่ออกตอนนี้แต่ที่นึกออกแน่ๆ คือ
จะไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปแบบไร้ค่าแล้วครับ ^___^

ข้อคิดดีๆเพียบเลย...... สรุปได้ว่า
มันเป็นเรื่องจริง ที่ว่าทุกคนได้เวลามาเท่ากันหมด อยู่ที่ว่าใครจะบริหารเวลาให้เป็นหรือป่าว
-ให้เรียงลำดับสิ่งที่ต้องทำก่อนหลัง แล้วเราจะรู้ว่า การใช้เวลาที่คุ้มค่าเป็นอย่างไร
-อย่าใช้ข้ออ้างที่ว่าไม่มีเวลา จะทำสิ่งที่สำคัญในชีวิต เพราะเมื่อเราพลาดสิ่งนั้นไปต่อให้มีเวลาทีเหลือเท่าไรก็ไม่ สามารถทดแทนได้
-จงให้เวลาที่เรามีกับคนที่เห็นคุณค่าของเรา เราจะได้ไม่ต้องเสียดายเวลาที่เสียไป
-จงรักและเห็นค่าในสิ่งที่เรากำลังทำ เวลาที่เราใช้ไปจะกลายเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข
สุดท้าย
-จงใช้เวลาและชีวิตที่มีอยู่ให้ดีที่สุด คนเราเกิดและตายได้แค่ครั้งเดียว เพราะฉะนั้นอยากทำอะไรก็ทำซะ

เคยอ่านเจอที่ไหนไม่รู้.........

คือเรื่องการออกกำลังกาย คนเรามักจะบอกว่าไม่มีเวลา ต้องทำงาน ต้องทำนู่น ต้องทำนี่ อ้างไปเรื่อย โดยหาเวลาออกกำลังกายไม่ได้เลย

แต่พอป่วยล้มหมอนนอนเสื่อ กลับมีเวลาไปนอนในโรงพยาบาลได้อย่างน่าประหลาด


เอ้า หาเวลาออกกำลังกายกันบ้าง นิดๆ หน่อยๆๆ ก็ยังดีจ้า 555

แต่ที่แน่ๆ วันนี้ง่วงสุดๆๆๆ
เมื่อวานใช้เวลาอย่างเต็มที่จริงๆๆๆ

อิอิ..

แบ่งเวลา มาดันกระทู้ ดีๆ

ชีวิตนี้แสนสั่น ... อย่ามัวเสียเวลากัยวิ่งที่ไม่ใช่.....

เอาใหม่ ....

ชีวิตนี้แสนสั้น ...อย่ามัวเสียเวลากับสิ่งที่ไม่ใช่ ...

OK...ถูกต้องครบถ้วน .... ส่งได้ ^_^

ผมถูกใจคำพูดของเฮียมั่นคงครับ เจียดเวลาออกกำลังกายบ้างนะครับ สุขภาพดีไม่มีขาย ถ้าอยากได้ต้องออกกำลังกายครับ.......