ผมมักจะชอบทำกิจกรรมร่วมกันกับลูกเมียด้วยการดูหนังโรง ถึงผมจะมีแผ่นผีดีวีดีเถื่อนอยู่เต็มบ้าน ผมก็ยังไม่ทิ้งกิจกรรมครอบครัวอันนี้โดยเด็ดขาด และแน่นอนวันนี้เป็นคิวของหนังดังเรื่อง INCEPTION ก่อนไปผมสอบถามกับเจ้าหลุยส์ ทีมงานสาขาประตูน้ำว่าหนังมันดีไม๊ สนุกไม๊ประมาณนั้น...เจ้าหลุยส์หรี่ตา พร้อมกับพูดเสียงยานคางเหมือนพระสวดมนต์
"หนังดีมาก แต่ดูยากหน่อย เป็นหนังที่ได้รับคำกล่าวขานและยกย่องมากในพันทิพ มากพอๆ กับ avatar" เจ้าหลุยส์วางเหลี่ยมเซียนวิจารณ์ให้ฟังสั้นๆ
แค่นั้นแหละที่ผมตัดสินใจไปดู Inception ทันที คนอย่างผมดูหนังมาเยอะ ผ่านมาเยอะ เจ็บมาเยอะ เงินหล่นก็เยอะ กะอีแค่ดูหนังให้รู้เรื่องมันจะยากอะไรนักหนา.....แล้วผมก็มุ่งหน้าไปหาโรงหนังย่านปิ่นเกล้า
ผมไปกันสี่คนพ่อแม่ลูก แต่อาศัยหน้าด้านไม่รู้ไม่ชี้ตีตั๋วแค่ 3 ใบซึ่งผมว่ามันอบอุ่นดีเพราะได้นั่งเบียดกัน ค่าตั๋ว 540 บาท เล่นเอาผมแทบไม่อยากดู และคิดในใจว่าถ้าตั๋วแพงแบบนี้กลับไปเปิดเครื่อง X-Treamer ที่บ้านแล้วขอหนังลุงตั่วปุ๊ยมาดูในภายหลังยังดีกว่า เอาล่ะไหนๆ ก็มาแล้ว ซื้อเป๊บซี่กลั้วคอแก้วเดียวพอ โดนไปอีก 55 บาท.....
จิ้งจกมันทักว่าหนังดูยาก ผมเลยตั้งใจมากหน่อยเที่ยวนี้ เรียกว่าเดี๋ยวเหอะ พ่อจะดูแล้วเอามาเล่าอธิบายความฉลาดของตัวเองเป็นฉากๆ ให้คนทั้งบางกอกได้รู้กันไปเลย ผมจ้องตาหนัง Inception ไม่กระพริบตั้งแต่นาทีแรก....หนังผ่านไปสามนาที ผมเริ่มหลุดจากการครองบอล เริ่มหลุดจากโลกแห่งความเป็นจริง และเริ่มดำดิ่งสู่โลกแห่งความฝันตามในหนังไป
เมียผมกรนคร่อกไปตั้งแต่ 10 นาทีแรก ลูกสองคนยังดูหนังตาไม่กระพริบ เรียกว่าพยายามตั้งใจดูเพราะว่าผมสะกิดไว้ล่วงหน้าว่าตั๋วมันแพง เพราะฉะนั้นสมควรตั้งใจดู ตัวผมน่ะสับสนมาก จับต้นชนปลายไม่ถูก เดี๋ยวพระเอกคุยกัน เดี๋ยวไปโผล่ตรงนู้น เดี๋ยวโผล่ตรงนี้ อ้าว แผล็บเดียวไปอยู่ที่ซึ่งมีหิมะ แต่อีกแผล็บเดียวมาอยู่ในโรงแรมหรูอีกล่ะ ผมสังเกตุคนดูทั้งโรงกระสับกระส่าย เสียงเก้าอี้ดังอ๊อดแอ๊ดจากการบิดตูดเพื่อคลายความเมื่อยขบ.......
เมียผมตื่นมาดู 10 นาทีสุดท้าย ส่วนผมนั้นยังคงตั้งใจดูตั้งแต่นาทีแรกจนนาทีสุดท้าย หนังจบผมได้ยินเสียงเพื่อนร่วมชะตากรรมถอนหายใจดังปู๊ด แต่ละคนรีบผลุนกลับบ้านใครบ้านมัน ทุกคนในโรงเดินงุดงุด ไม่พูดไม่จา เดินเงียบราวกับการเป่าสากกะเบืออ่างศิลา ส่วนผมนั้นไม่ต้องพูดถึง นอกจากเมาหนัง แล้วยังปวดเยี่ยวแทบเล็ด เพราะดันล่อเป๊ปซี่แก้วโตกว่าโคนขาเข้าไปเต็มแก้ว
ระหว่างทางกลับ ผมสารภาพบาปกับลูกและเมียว่าผมดูไม่รู้เรื่องเลย งงตั้งแต่ต้นยันจบ ผมถามเจ้าลูกคนโตว่าดูรู้เรื่องไม๊ เจ้าคนโตบอกว่า พอรู้ แต่ที่สงสัยคือไอ้ลูกข่างหมุนๆ มันมีไว้เพื่ออะไร และทำไมต้องหมุนบ่อยๆ เจ้าคนเล็กยิ้มเขินๆ แล้วบอกว่าดูไม่ค่อยรู้เรื่องเลย และแน่นอนผมต้องเช็คเรทติ้งหนังด้วยการถามเมียผมว่าดูรู้เรื่องหรือเปล่า ??
เมียรักตอบว่า ไม่เห็นยากตรงไหน แค่พระเอกเป็นพวกนักจารกรรมข้อมูล วางแผนดึงข้อมูลจากความฝัน และปลูกฝังความคิดซ้อนเข้าไป พยายามรวมทีมให้ทุกคนมาทำงานร่วมกัน แล้วรวมเอาฝันทุกๆ ขั้นที่ลึกลงไป ให้มาตื่นพร้อมกัน เพื่อกลับสูโลกแห่งความเป็นจริง.....
ผมตาเหลือก เอามือขยี้หูแรงๆ ด้วยความไม่เชื่อหูตัวเอง เมียผมดูท่อนหัวแค่ 10 นาที แล้วตื่นมาดูท่อนหลังแค่ 10 นาที แต่ดูรู้เรื่องครบถ้วน ต่างจากผมที่ดู 150 นาทีเต็มๆ แต่ดูไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมครางในลำคอ เมียอัจฉริยะ !! เป็นไปได้ไง ดูรู้เรื่องได้ไง มันทำให้ผมครุ่นคิด การที่เมียดูหนังเรื่องนี้รู้เรื่องผมถือว่าชักเริ่มน่ากลัว และมีความอันตรายเพิ่มขึ้น ซึ่งถ้าดูปุ๊กกี้เจ้าหญิงขายกบก็ว่าไปอย่าง...
หนัง Inception คงดูไม่ยาก แต่ผมดันโง่มากไปหน่อยนั่นเอง.....
จบ
โปรดตรวจทรัพย์สินสิ่งของก่อนลุกจากที่นั่ง.........
