เรื่อง "แรงเงา" ล่ะครับ นางเองแรงพอมั้ย

ล่ารักสุดขอบฟ้า ครับ ลองดูนะ นางเอกแสบมาก55

ล่ารักสุดขอบฟ้า ครับ ลองดูนะ นางเอกแสบมาก55

บ้านทรายทองอีกเรื่องครับ กำลังดูเลย สนุกมาก
พจมานตบพจนีสะใจมาก55
นางเอกโดนกลั่นแกล้งสารพัดแต่ไม่เคยยอมใครเลย

เปลืองค่าไฟเอาเวลาไปดูละครญี่ปุ่นดีกว่า ละครไทยดีๆทำมาคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบดู เขาชอบ ประเภทดีจนโง่ เป็นเมียเพราะโดนปล้ำ ตบแย่งผัว พระเอกปล้ำนางเอกแบบไร้เหตุเหตุ พอโดนนางเอกด่าแล้ว ต้องเอาปากจูบ แบบนี้ละครญี่ปุ่นไม่มี

ละครก็สะท้อนคนในชาติ โลกสวยซะส่วนใหญ่ ชีวิตมันเครียด ก็คงไม่อยากดูละครเครียดด้วย

99% ไม่พระเอก ก็นางเอก เป็นคนรวย ไม่เห็นทำงานทำการอะไร เดินไปเดินมา

น่าจะเป็นเพราะ ผกก. ทำงานอย่างอื่นไม่เป็น เลยไม่รู้คน ทำงานกันยังงัย ไม่ศึกษาข้อมูล

ไม่สอดแทรกความรู้ให้คนดู ละครไม่มีมิติ ถึงไม่เคยดู ดูซัก 10 นาทีก็รู้ใครพระเอก ผู้ร้าย

เนื้อเรื่องตื้นเขิน เดาบทได้ไม่ยาก บ่นไปก็เท่านั้น ไม่ดูละครไทยนานละ

เพราะไม่ชอบความไม่มีเหตุผลในบทละคร

ปล. ติเพื่อก่อครับ อยากให้ละครไทย ไปไกล อิจฉา ญี่ปุ่น เกาหลี ละครเค้าไปไกลมากแล้ว

พูดถึงนางเอกที่ฉลาด เก่ง ชอบแก้แค้น เราคิดถึงเรื่อง "หน้ากากนางเอก" เป็นเรื่องแรกเลย
ทางช่องเวิคพ้อย เห็นว่าออนแอร์วันที่ 11 ม.ค.นี้ นางเอกดูไม่ยอมคนเลยค่ะ ปะทะนางร้ายอย่างแม่เลี้ยงตลอดเวลา ไม่ใช่นางซินด้วย 555

จอย ชลธิชา เล่นเป็นแม่เลี้ยงในเรื่องหน้ากากนางเอกด้วยหนิ คือดีงามตามท้องเรื่อง จำได้ว่าจอยเล่นเรื่องแรงเงาก็ปังมาแล้ว สวมบทบาทเก่งจริงๆ อยากเข้าไปในจอตบให้รู้แล้สรู้รอดไปเลย 555555555555

ผมว่าผู้จัดละครหรือทีมงานไม่ว่าจะเป็นคนเขียนบท ผู้กำกับ ผมว่าคนไทยมีฝีมือไม่แพ้ใครหรอกครับ จะให้ทำหนังดีอย่างไรผมว่าก็ทำออกมาได้

แต่ที่ไม่ไปถึงไหนซักกะที น่าจะเป็นเพราะคนดูมากกว่า การทำหนังที่ลึกและซับซ้อนเกินไป คนดูส่วนใหญ่ของประเทศอาจจะไม่ตอบรับก็ได้ครับ เราก็เลยต้องดูหนังที่เป็นสูตรสำเร็จ และดูละครที่เอามาสร้างแล้วสร้างอีกเรื่อยๆนั่นเอง

เสียดายเวลาครับเฮีย 7 วันต่อสัปดาห์ ๆ ละ หลาย ชม.

ถ้าสามารถสอดแทรกความรู้ เพิ่มพูนปัญญา วันละนิดๆ ได้

จะเป็นสังคมอุดมปัญญา ไม่ใช่ตบตีหรือถามว่ารู้จักพ่อมั้ยอะไรอย่างนี้

Soap 0pera หรือ ละครหลังข่าว มีไว้เพื่อการหลบหนี ( Escapism ) ครับ

การหลบหนีนี้คือการหลบหนีของชนชั้นกลางที่ทำงานหนักเหน็ดเหนื่อยมาตลอดวัน ไม่ว่าจะเป็นแม่บ้าน พ่อค้า แม่ค้า พนักงานบริษัท ฯลฯ

คนเหล่านี้ไม่พร้อมจะรับอะไรหนักๆ ซับซ้อนทางความคิดอีกแล้วครับ ทางออกหลังเลิกงานเหนื่อยยากคือการเอนหลังนอนดูเรื่องราวของนางเอกลูกเศรษฐีที่ถูกโขมยมาในวัยเด็กมีปานรูปหัวใจ ได้พบกับพระเอกคุณชายรูปงามมาพาไปอยู่คฤหาสน์ที่มีหญิงใจร้ายคอยกลั่นแกล้งตลอดเวลา รอจนพินัยกรรมจะถูกเปิดเผยและแต่งงานอย่างมีความสุข

จะเห็นได้ว่าเรื่องราวแนวๆนี้จะไม่ค่อยสัมพันธ์กับชีวิตจริงที่เกิดมาจนก็ต้องจน ละครจึงเป็นช่องทางเปิดสู่จินตนาการเพื่อหลบหนีจากชีวิตที่ถูกบีบคั้นจากความเป็นจริง

ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเมื่อสมัยเอฟโฟร์กำลังดัง แม่บ้านบางคนลุกมาถักเปียนั่งหน้าจอดูนางเอกหน้าตาธรรมดาที่ถูกรุมล้อมด้วยชายหนุ่มหล่อรวยถึง 4 คนจึงเป็นช่วงเวลาของความสุขสุดยอดของวันอันแสนน่าเบื่อครับ

เพราะฉะนั้นช่วงเวลาหลังข่าวจึงเป็นพื้นที่ปลอดสาระทางปัญญา เป็นเวลาของการผ่อนคลาย ปล่อยความรู้สึกไปตามบทบาทของตัวละครเหนือจริงเหล่านี้ ไม่ใช่เวลาของผู้กำกับอย่าง เป็นเอก รัตนเรือง หรือ เจ้ย อภิชาติพงศ์ครับ 555

ผมว่าตราบใดที่ยังเรตติ้งดีจนโฆษณาขายดีเป็นเทน้ำเทท่าอยู่อย่างนี้ ก็ไม่มีพัฒนาหรอกครับ
จริงๆ คือ จะทำดีมันก็ทำได้ครับ เห็นสร้างกะเอารางวัล หนึ่งช่อมีอย่างละครน้ำงามน้อยปีละเรื่องอยู่ครับ

ส่วนที่ว่าต่างประเทศเค้าไปไกลแล้ว จริงๆมันก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอกครับ นานๆจะมีน้ำงามโผล่มาเหมือนกัน ไม่ว่าจะซีรี่ย์ หรือ อนิเมะ
สังเกตได้ว่าซีรี่ส์เดี๋ยวนี้มันจะไม่ค่อยมีกระแสพูดกันวงกว้างจนรู้จักกันทั่วบ้านทั่วเมืองเหมือนเมื่อก่อนในสมัยF4/ Coffee Prince / Full House ฯลฯ อะไรแบบนี้
วงการอนิเมะก็เช่นกัน เดี๋ยวนี้เอะอะๆก็เซอร์วิสๆ ขาดพัฒนาการด้านเนื้อเรื่องและการเล่าเรื่องอย่างรุนแรง เน้นภาพสวยๆไว้ก่อน ภาพสวยก็จริงแต่ลายเส้นขาดเอกลักษณ์ จนเดี๋ยวนี้แทบจะแยกเรื่องกันไม่ออกแล้ว ลายเส้นคล้ายๆกันไปหมด แต่ยังดีหน่อยที่ยังพอมีน้ำงามโผล่มาเรื่อยๆ เช่น AOT / Tokyo Ghoul(อันนี้SSแรกดีSSสองห่วย) /ปรสิต(เอาของชาติที่แล้วมาทำ) / Terra fo Mars ก็ตกปีล่ะเรื่องสองเรื่อง

ที่ไม่ทำมากก็อาจจะเพราะมันไม่เห็นคำว่ากำไรแน่ๆ ความเสี่ยงสูง เพราะทุกวันนี้การดำรงชีพมันเครียดเกินพอแล้ว เวลาพักผ่อนก็อยากได้อะไรย่อยง่ายๆมากกว่า เอากำลังสมองไปลงกับสื่อพวกนี้อีก

ขนาดStudio Ghibli ที่ทำการ์ตูนชิงออสการ์ได้แทบทุกปียังพักสตูเพื่อหาแนวทางอนาคตบริษัทเลยครับ ซึ่งผมว่าส่วนนึงที่Ghibliขาดทุนเกือบทุกปีก็น่าจะมาจากสาเหตุเดียวกัน เพราะเดี๋ยวนี้สตูแกทำแต่ดราม่าๆ ไม่ค่อยมีแนวน่ารักๆเบาสมองเหมือนสมัยทำTotoro

ถ้านางเอกในนิยาย แต่ไม่เคยเป็นละคร ผมนึกถึงนางเอกในนิยายของ มาลา คำจันทร์ เรื่อง ใต้หล้าฟ้าหลั่งครับ

สวย ฉลาด เข้มแข็ง อ่อนโยน มั่นคง

คุณสมบัติเท่าที่อ่านทำให้ผมรู้สึกนึกถึงใครสักคนที่เคยแอบชอบ...คนที่ทำให้ผมโพสท์เพลง นางฟ้า ของฤทธิพรในกระทู้เพลงอกหักนั่นแหละครับ เคยเล่าให้เธอฟัง เธอก็ว่า เว่อร์(หมายถึง เว่อร์ที่เธอเหมือนนางเอกในเรื่องนั้น) แต่พอส่งหนังสือให้เธออ่าน เธอก็ยอมรับว่า หลายอย่างทั้งคุณสมบัติ ทั้งวิธีคิด เหมือนตัวเธอจริงๆด้วย

อยากดูแนว CSI , Dexter , Breaking Bad ของคนไทยมั่ง

ไม่ใช่ไป copy มานะ หมายถึงให้มันลึกซึ้ง มีเนื้อเยอะๆ เข้มข้นๆ หน่อย ช่วงนี้ผมดู Homeland อยู่ ซีซั่น 2 จะจบและ ยังไม่เจอตัวละครที่แบบเลวโดยไม่มีเหตุผลเลย

คำเตือน ถ้าดูละครบ่อยๆ อย่าตั้งตู้ปลาไว้ใกล้ทีวีครับ เดี่ยวจะหาว่าไม่เตือน

"อย่าหาสาระจากรายการบันเทิง" ครับ
ละครคือรายการบันเทิงครับ ดูเพื่อการพักผ่อน เพลิดเพลิน
ถ้าดูแล้วรู้สึกเครียด หงุดหงิด รำคาญ ก็เลิกดูครับ ถูกแล้ว
ถ้าต้องการสาระ ดูสารคดีดีกว่าครับ National Geographic, History Channel มีหลายช่องให้เลือกครับ

"ไม่จริงครับ"ถ้าผู้จัดและช่องมีกึ๋นพอ สาระและบันเทิงไปด้วยกันได้แน่นอน ไม่จำเป็นต้องเป็นพวกเนชั่นแนลจีโอ หรือสำรวจโลก ถึงจะมีสาระได้

ละครตลกญี่ปุ่น เห็นบางเรื่องมันบ้าๆบอๆ แต่ทุกเรื่องจะแทรกสาระในการ ดำรงชีวิตอยู่ และไม่กระดากกระเดือก แบบจงใจยัดแบบละครบ้านเราด้วย ไปลองหามาดู

เห็นด้วยกับ อ. Ahura ครับ ตรงที่ละครคือการหลบหนีจากชีวิตจริงที่แสนจะทุกข์เข็ญ ผมว่ามันเป็นความบันเทิงอย่างหนึ่งที่ช่วยทำให้ลืมชีวิตจริงไปได้อย่างน้อยก็ชั่วครู่ และยังเหมือนจุดประกายความหวังให้คนดูละครได้มีหวังอย่างที่ตัวละครจะได้เป็น

ผมว่าสิ่งเหล่านี้คือการประโลมโลกผ่านทางตัวหนังสือหรือภาพเคลื่อนไหวนั่นเอง