โดนเพื่อนเอา ยาหม่อง ป้ายตา ...... แสบมากครัช

เรียนคอมบอกเพื่อนผู้หญิงช่วยดูงานหน่อย ปิดจอไว้ให้มันมานั่ง แล้วก็จับล็อคคือ เปิดเว็บโป้ให้ดู เพื่อนก็จะดิ้นๆๆๆ 555 ซาดิส

เรียนมัธยมที่ตะละภัฎ

ฮิตสุดก็ เกมส์ตู้ สตรีทไฟท์เตอร์ ที่เดอะมอลล์ท่าพระทุกเย็น

ใช้เหรียญเดียว หยอดแรงๆ แม่นๆ ขึ้นทีเดียว 20เหรียญเลย

แข่งรถราง tamiya ก็โกงเค้าสุดๆ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล

เกมส์บอย (ขาวดำ รุ่นเก่า) มีเหมือนกัน

แต่ชอบยืมเพื่อน

เล่นเวลาเรียน ครูจับได้ ยึดซะ สบายไป ของเพื่อนเรา5555!

คิดถึงวัยเรียนทีไร น้ำตาซึมทุกครั้งครับ

-แถวไม่เคยเข้า(หนีไปชักธงไปอาสาโบกรถหน้าร.ร,ไม่ก็แอบหลบในห้อง)
-วันไหนมีครูเวรที่ไม่ชอบหน้า(ครูปกครองจำได้หมด)ยืนหน้าประตูนี่ปีนรั้วเข้าเลยครับ(เนียนๆหน่อย)
-การบ้านไม่เคยทำ ไม่ลอกด้วย แต่ไม่ทำเลย (ค่อยไปของานอย่างอื่นทำตอนครูจะตัดเกรด)
-ไถตังค์รุ่นน้อง (แต่ก็ไถ่คืนดเวยการพาไปเลี้ยงข้าวบ่อยๆ)
-ชอบม่อรุ่นพี่ไม่ก็รุ่นน้อง(รุ่นเดียวกันมันรู้ไส้พุงกันหมดละไง555)
-แอบจดข้อสอบใสมือ/กระเป๋าปากกา(ใส่มือครูจับไม่ได้แต่ใส่กระเป๋าครูจับได้)
-ปืนระเบียงหลังตึกและทุบกระจกห้องเรียนเข้าไปเอาของ(ไปเอาk701จะเอาไปขายดันลืม)
-จีบครู,......(อันนี้ครูเค้าเห็นเราเป็นแค่น้องชาย555555)
-พังประตูห้องน้ำ(เพื่อนเข้าอยู่)
-ปีนห้องน้ำครูผช(แกล้งให้ครูตกใจ)
-เข้าไปล้างหน้าเซ็ตผมในห้องน้ำหญิงบ่อยๆ
-มีอีกเยอะครับพอก่อน555555555

โห....สุดๆ นับถือ นับถือ

จะเรียกว่าอวดก็ได้นะครับ ... ^^
แต่พอนึกถึง ม.ปลาย ทีไรผมก็นึกถึงเรื่องนี้ตลอด (คิดถึงเพื่อนๆมาก)
.
.
.
ช่วงสอบกลางภาค ม.5 ครับ
ซึ่งผมเป็นคนเก่งวิชาฟิสิกส์อันดับต้นๆในห้อง (ไม่ใช่เด็กเรียนอะไรหรอกเก่งแค่ ฟิสิกส์ กับ คณิตศาสตร์ครับ นอกนั้นเข้าขั้นกาก 555+)
อาจารย์ก็วางข้อสอบสุ่มๆเลขที่โต๊ะไป .. แต่ดันบังเอิญเข้าว่า กลุ่มผมซึ่งจะมีอยู่ประมาณ 9 คนที่สนิทกันมากๆ (แต่คนอื่นแม่งรำคาญ 555+) ได้นั่งจับกลุ่มติดๆกันหมดเลย
ก็ตามสเต็ปครับ ผมก็รีบทำอย่างด่วนเลย กากบาท 10 ข้อ 10 คะแนน + บรรยาย 1 ข้อ 10 คะแนน รวมเท่ากับเต็ม 20 คะแนน จนเสร็จภายใน 30 นาที (เวลาสอบ 1 ชม.)
ทีนี้ก็ต้องหาวิธีส่งคำตอบให้เพื่อน โดยต้องมีบางคนใน 9 คนเนี่ยทำเป็นเรียกร้องความสนใจอาจารย์คุมสอบ แล้วคนที่เหลือก็รีบๆลอกผม (ลอกได้แค่ กากบาท 10 ข้อ) ก็ทำอย่างนี้โดยมีตัวล่ออาจารย์อยู่ 3 ครั้ง จนทุกคนได้กากบาท 10 ข้อครบครับ ... ^_^

ก็ผ่านไปไม่ได้อะไร .. จนถึงวันที่มีคาบวิชาฟิสิกส์ ทุกคน(ทั้งห้อง) ก็ลุ้นคะแนนสอบครับ ... ซึ่งเลขที่ ก่อนผมทุกคน คะแนน ต่ำกว่า 10 ทุกคนเลย (ตก) .. จนในที่สุดก็ถึงเลขที่ผมครับ อาจารย์เปล่งเสียงเลย .. พงศกร 20 คะแนน .. เท่านั้นแหละ ไออีก 8 คนที่มันลอกผม แม่งไชโย เฮฮา กันสุดๆ 5555+ อาจารย์ก็งง บอกพงศกร เธอแฟนคลับเยอะนะ ส่วนเพื่อนคนอื่นก็คงงงเหมือนกัน 555+ .. หลังจากนั้น ไออีก 8 คน ได้ 10 คะแนนเท่ากันเป๊ะทั้ง 8 คน โดยที่กากบาทถูก 10 ข้อ ไม่เขียนตอบบรรยายเลยซักกะตัวครับ ... ^_^ ....

อาจไม่ได้เรื่องหวือหวา หรือ โชกโชนอะไรนัก ... แต่รู้สึกดีมากๆครับ เมื่อนึกถึงเรื่องราวสมัย "ม.ปลาย"

ปล.ที่ผมจำเหตุการณ์นี้ได้ดีมากๆ เพราะเมื่อตอนปิดเทอมเกรดเฉลี่ยออก มีเพื่อนผมคนนึง รอดการโดนรีไทร์ออกได้เพราะได้เกรด 2.01 จากที่มันไม่ได้เกรด 0 วิชานี้ ผมยิ่งรู้สึกดีไปใหญ่ ^^

จริงๆ มีหลายอันมากๆครับ แต่เอาตัวอย่างขำๆไปซักอันก่อนก็แล้วกัน...555

สมัยเรียน ในห้องน้ำนักเรียนชายนั้นเค้าจะทำซีกหนึ่งเป็นรางเอาไว้ยืนเยี่ยวได้ แต่อีกซีกหนึ่งเค้าจะซอยห้องส้วมไว้อีกสิบกว่าห้อง และแต่ละห้องจะมีคอห่านแบบนั่งยองๆ และมีบ่อน้ำเล็กๆและมีขันเอาไว้ตักราดทำความสะอาดก้น

ปัญหาที่พบเจอก็คือ ขันน้ำพลาสติกนั้นจะหายทุกวัน ไม่รู้เป็นไง คือมันหายได้หายดี จนแทบไม่มีใช้ ภารโรงก็อิดหนาระอาใจ ให้ครูใหญ่พูดหน้าเสาธงก็ช่วยอะไรไม่ได้ แล้ววันหนึ่งเค้าก็คิดวิธีป้องกันด้วยการเจาะรูเล็กๆ ตรงขอบขัน แล้วเอาเชือกผูกกับก๊อกน้ำ

ปรากฏว่าขันน้ำก็ยังหายอยู่เหมือนเดิม เชือกถูกตัด ขันก็หายหมดเหมือนเดิม จนผมรำคาญทนไม่ไหวว่าทำไมไม่มีใครแก้ปัญหานี้ได้ ผมก็เลยบอกกับครูว่า ผมขออาสาแก้ปัญหานี้เอง รับรองว่าได้ผล ขันน้ำไม่หายอย่างแน่นอน

แล้วขันน้ำใบสุดท้ายของโรงเรียนก็ไม่หายอีกต่อไป มันยังคงอยู่ที่เดิม

เพราะผมแก้ปัญหาด้วยการขี้ลงไปในขันใบสุดท้ายนั้นนั่นเอง........

ฟังเพลงในห้องจนครูด่าทุกวันครับ

โห...เฮียโหดมาก
เรื่องขันหาย ผมเคยเจอวัดนึงเขาแก้ปัญหาด้วยการเจาะรูขันเหมือนกัน แต่เขาเจาะให้มันรั่วเยอะๆ ประมาณว่าตักมาราดน่ะได้แต่เอาไปตักอะไรใกลๆไม่ได้รั่วออกหมด ไม่รู้เหมือนกันว่าแก้ปัญหาได้ไหมไม่ได้ถามพระเหมือนกัน อิอิ

แสบสุดของผมสมัยนั้นก็คือ โดดเรียนไปเล่นตู้เกมส์ที่พาต้า เอาเหรียญห้าเจาะรู ผูกกับเอ็น
แล้วไปหยอดตู้เกมส์ครับ พอเหรียญแตะหน้าสัมผัสแล้วก็ชักเหรียญกลับขึ้นมา
สมัยนั้นระบบมันไม่ซับซ้อนครับ แต่เดี๋ยวนี้ทำไม่ได้แล้ว แถมเป็นเรื่องที่แย่มากๆๆๆครับ ไม่ควรทำตมเน้ออ -_-'

มีหลายเรื่องจริงๆๆ

ตอนเรียนผมเอาขวดแม่โขงใส่ปลากัดไปโรงเรียน ห้องเรียนที่ผมเรียนตรงหน้าต่างมันจะมีกันสาดอยู่หน่อยนึง พอที่จะกระโดดลงไปยืนได้ พอก่อนครูจะเข้าสอน ผมและเพื่อนๆ 4-5 คน จะเอาปลาไปประกบกัน และปล่อยให้มันกัดกันในขันน้ำ

ระยะเวลาในการกัดก็คือ 1 คาบ ปลาใครแพ้ ปลาใครชนะ ก็ตัดสินกันหลังจากจบชั่วโมงเรียน ใครแพ้ใคร ก็จ่ายเงินกันหลังหมดชั่วโมง และเวลานั่งเรียน ผมจะนั่งริมหน้าต่าง และคอยลุ้นเชียร์ปลากัดของตัวเองไป ครูก็สอนไป พวกผมก็ลุ้นเชียร์ปลากัดไป

มันเป็นอะไรที่เด็กสมัยนี้ไม่มีโอกาสได้ทำแน่ๆๆๆ 555

ผมไม่ค่อยมีอะไรมาคุยหรอกครับ เป็นเด็กเรียบร้อยหนะครับกิกิ ยุให้คนต่อยกันบ้างครับแต่ไม่สำเร็จ เดี๋ยวผมไปนึกก่อนนะครับ ทำวีรกรรม วีรเวรอะไรไว้อีก

ตอน ป.5 พักกินข้าวเที่ยงเสร็จ ผมกับเพื่อนรวม3คนชวนกันไปเล่นที่สนามหลังโรงเรียน มันเงียบดีไม่ค่อยมีใครมาเล่นเพราะมีแต่ป่าหญ้ารกๆ ทางโรงเรียนกำลังปรับพื้นที่เพื่อทำสนามฟุตบอล

ตั้งใจเอากระดาษมาพับจรวดพุ่งแข่งกันว่าใครอยู่บนอากาศได้นานที่สุด พับคนละ2-3ลำ พุ่งเล่นกันสนุกสนาน ผมเกิดปิ้งไอเดียเปลี่ยนจากจรวดธรรมดาให้เป็นจรวดไอพ่น เอาไฟแช็คจุดที่ท้ายจรวด พุ่งแหวกอากาศไปคนละทิศละทางร่วม10ลำ นักบินทั้ง3คนหัวเราะอย่างสนุกสนาน

ระหว่างที่ดูผลงานตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ หัวเราะกันอย่างสนุกสนานอยู่แป้บนึง เหลือบไปเห็นควันไฟจางๆตามตำแหน่งที่จรวดตก ตอนแรกก็คิดว่าเดี๋ยวมันก็ดับเอง แต่ว่า

ชิปเป๋งแล้ว!!! จากควันกลายไฟ ลุกขึ้ามาประมาน4-5กองอยู่ห่างๆกัน มีนักบิน3คนวิ่งไปเพื่อพยายามเอาตีนกระทีบๆไฟไปให้ดับ สุภาษิตน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟที่ครูสอนเป็นเรื่องจริงแล้วครับ ที่สำคัญกรูไม่มีน้ำ ไฟเริ่มลุกเยอะขึ้นเยอะขึ้น จนนักบินทั้ง3คนไม่สามารถควบคุมสถานะการณ์ได้

ยืนปลงอยู่แป้บนึง ปรึกษาเพื่อนว่าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว หนีเหอะว่ะ!!! ไฟเริ่มลุกลามไปทางข้างกำแพงโรงเรียน

วายป่วงละมรึง!!! ปั้มน้ำมันอยู่ตรงนั้น ตัดสินใจวิ่งไปหาครู ไฟใหม้คร๊าบบบ แล้วพาคุณครูมาดูที่เกิดเหตุ หลังจากนั้นกิจกรรมของโรงเรียนก็เริ่มขึ้น ครูอาจาร์ยพาลโรงรวมทั้งรุ่นพี่ วิ่งหาน้ำ หาถัง หารถบรรทุกน้ำ มาช่วยกันดับอย่างสนุกสนาน

ฝ่ายปั้มน้ำมันเริ่มเห็นท่าไม่ดี ลากสายดับเพลิงในปั้มมาช่วย (น้ำใจช่างประเสริฐจริงๆ) ประมาณไม่ถึงชั่วโมงไฟก็เริ่มสงบ รถดับเพลิงก็มาตามฟอร์ม ไม่มีอะไรเสียหาย ยกเว้นหัวใจนักบินทั้ง3นายหล่นไปอยู่ที่ตรีนยังไม่สามารถย้ายกลับมาที่เดิมได้

นักบินทั้ง3นาย โดนเชิญผู้ปกครองเพื่อรับทราบข้อกล่าวหา ฐานขับเครื่องบินไอพ่นโดยไม่มีใบอนุญาตขับขี่ และเกือบทำให้ไฟใหม้ นักบินที่2เพื่อนผมโดนหนักหน่อย เพิ่มอีกหนึ่งข้อหา พกไฟแช็คมาโรงเรียน(ไอ้นี่มันแอบสูบบุหรี่แต่ครูไม่รู้ เลวๆจริง กรูซวยไปด้วยเลย) ผมและเพื่อนกลายเป็นคนดังตั้งแต่นั้นมา 555+ อายชิปเป๋ง

เล่าได้สนุกดีครับ ฮ่าๆ ชอบๆ

คห.13 เล่าได้ฮาดีว่ะพี่ ชอบๆๆๆ^___^

อันนี้เด็ดจริง55555

สมัยเรียน รด. เป้นอะไรที่วีระกรรมในโรงเรียน(มุมมองของผม) ไม่สามารถเทียบชั้นได้
เรื่องที่หนึ่ง ผีดิบที่เขาชนไก่ ของรด ปีหนึ่ง
เมื่อเรียนจนถึงช่วงจะปิดเทอม จะมีปาร์ตี้ระหว่าหมู่นักเรียน รด ด้วยกัน อย่างหนึ่งที่เรียกว่า ขึ้นเขาชนไก่ ให้ตายเหอะ ไม่ว่าคุณจะทำเลวร้าย ต่ำทรามมาแค่ไหนก็ตาม ถ้าคุณได้ผ่านการขึ้นเขาชนไกแล้ว ปีนั้น คุณจะมี ตัว ผ ในรายวิชารักษาดินแดน เพื่อนผม ไม่เคยมาเรียนแม้แต่ครั้งเดียว เหยียบย่ำหัวใจของกลุ่มเพื่อนๆด้วยกันอย่างมาก ไม่เคยเจออารม หมอยเสื้อ ซ่อมยี่สิบ หรือรองเท้าส่องไม่เห็นหัวตัวเอง ซ่อมห้าสิบ อยู่ดีๆ แม่นมาในรถเฉยเลย คนอื่นๆ เลยถามว่าเฮ้ย มึงมาได้ไงวะ มันตอบว่า บุหรี่คอตต้อนนึง -_-
เวลาคนจะเตรียมไปปาตี้ มันต้องมีเหล้ายาปลาปิ้งมาให้ครบ ตอนขึ้นรถก็เอามาอวดกัน เฮ้ยคืนนี้มาเต๊นกูดิ เด๋วมาจั่วไพ่ กินมาม่า ขนมกัน เฮอากันไปสารพัด โดยพวกมึงๆนี่ไม่รู้ดอกว่า อะไรจะเกิดในเวลาต่อไป ^^
เมือมาถึงเขาชนไก่ ไม่มีดินเลยครับ มีแต่ลูกรัง และดอกหญ้าขึ้นสูงมาก เหล่าอาจารย์ผู้สอน ก็ให้ลงมาจากรถ
ประกาศตั้งแต่ต้นว่า เฮย พวกมึงๆทั้งหลาย ใครแอบเอาเหล้า บุหรี่ มาม่า ขนม ให้เอาส่วยเหล่านั้นออกมา เราจะทำการยึด ถ้าไม่เอาออกมา หลังจากนี้ เราจะถือว่าผิด จะมีการลงโทษขั้นรุนแรง
แต่ Who care !!! อุตสาห์เตรียมมาจากบ้านท้งที วันนี้มันต้องสุดเหวี่ยงกันเฟ้ย เก็บกันเงียบทุกคน ไม่เอาออกมาสักคนเลยพวกมึง -_-
ก็เข้าทำการฝึก เครื่องเล่นก็มีหลายหลาย ทั้งแต่โดดหอ ปีนป่ายเครื่องกีดขวาง ผ่านเชือกวิบาก หุบเหวมรณะ และอื่นๆอีกหลายหลาย เชื่อว่าเมื่อนท่านๆอ่านมาถึงจุดนี้ ก็พอที่จะนึกหน้าตาของเครื่องเล่นออก ถ้าท่านนึกไม่ออก ขอให้ท่านไปสม้ครเรียน ท่านจะเข้าใจโดยพลัน
ผมก็พาลูกหมูของผมทั้งหลายมาถึงหน้าเครื่องเล่น ครูฝึกก็สั่งทุกคนให้เล่นอย่างเป้นระเบีบย เฮ้ย พวกมึงค่อยๆเล่นกันไปนะ แต่มึงไอ้หัวหน้าหมู มึงไม่ต้องเล่น ผมงงมากปนดีใจ สุดยอดเลย กูไม่ต้องเล่น กูยังคิดอยู่เลยว่ากูจะปีนยังไง ครุฝึกผู้ใจดีตะกนบอกไปทั้งหมู่ว่า "เด๋ว เครื่องเล่นกูพัง" -_- ผมเข้าใจและ และเข้าใตต่อไปอีกสามปีจนพวกเพื่อนๆมันเลิกเรียน รด และผมไปเข้ามหาวิทยาลัย เพราะแม่นล้อผมทุกวัน
ฝึกกันไปจนตะวันตกดิน กินข้าวมีกิจกรรมอีกเล็กๆน้อยๆ จนมาถึงไคลแมกของเรื่อง
ไม่มีคนใส่หน้ากากถือมีดมาออกอาละวาดนะครับ บอกไว้ก่อนจะได้ไม่ต้องรอ
เสียงเป่านกหวีดยาว นอน!!!พวกมึงนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ฝึกแต่เช้า เหมือนเสียงสวรรค์ที่ปลดพัธนาการจิตใจจากการฝึก "ปาร์ตี้พวกกูเริ่มแล้ว" หลายๆคนคิดอย่างนั้น ค่อยๆเอาเหล้า เอาไพ่ เอามาม่ามากิน เด๋วไปเต้นโน้น เด๋วเดินเต้นนี้ ให้คึกครื้นไป
ครูฝึกก็ตะโกนไปสิ แต่ไม่มีใครสนใจ สักพัก มีนกหวีดยาวอีก ตามด้วยคำสั่ง ใครไม่นอน เด๋วกูจะไม่ให้นอน
พอสิ้นเสียง ก็ตลาดแตกเหมือนเดิม แต่ละเต้นจุดไฟต้มมาม่ากันสบายใจ
เพื่อนร่วมเต้นผม ว่า เอ้ยด้วน มึงจะไปไหมวะ กูหิว ผมเป็นเด็กดี ทำตามครูฝึกสั่ง ไม่เอาด้วยหรอก(จริงๆ ไม่ได้พกมา) นอนฟังเสียงในที่มืดว่ามีอะไรจะเกิดขึ้นอีก เพื่อนผมแม่นวิ่งกลับมาที่เต้น ฉิบหาย กูไปหาไอ้โจ้(นามสมมมติ) เชี่ย ครูฝึกแม่นเปิดเต้นเช้ามาเงียบๆ แล้วเอาไฟส่องหน้า "ตะเอ๋" ฏูนี่ป่าราบกลับเต้นเลย
ก่อนที่ผมจะได้ทันถามอะไรต่อไป มีเสียงเย็นๆลอยลมดังไปทั้งทุ่งว่า "ผีดิบ ก่อยๆ" ร้องซ้ำไปเป็นจังหวะๆ
ตามด้วยเสียงครูฝึก "เออ มึงกระโดไปนะ แม่น ไม่นอน ไม่ต้องนอนแม่นเลย" โดดไป จนกว่ากูจะเหนื่อย เออ ได้ข่าวว่าอาจารย์นั่งดวดเสบียงที่ยึดมาได้ในเต้นนี่ครับ -_-' แล้วเมื่อไรจานย์จะเหนื่อย
ต่อด้วย "มาม่าาาาาาาาา" ตามติดมาอีกคน และผีดิบตัวสุดท้าย "ฮานาก้าาาาาาาาาา"
หลังจากผีดิบฮานาก้าออกมาแล้ว ผีทุกตัวก็นอกันเงียบ ไม่มีเสียงอะไร ได้ยินแต่เสียงลมและเสียงจิ้งหรีดโดยพลัน
บ้านเมืองก็เป็นสุขสืบมา
ขอเล่นสั้นๆ เท่านี้ครับ จริงๆมีอีกเป้นร้อย เอาพอหอมปากหอมคนพอครับ
อย่าให้เอ่ยชื่อโรงเรียนเลยนะครับ อาย อิอิ